Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

Το κοστούμι του Ζούμπαχ .








Μια φορά κι έναν καιρό σ'ένα όμορφο βασίλειο ζούσε ένας μικρός κύριος ...... από τότε που θυμόταν τον εαυτό του, του άρεσε το παιχνίδι , το να διασκεδάζει , η ανεμελιά γενικότερα .

Ποτέ δεν τον ενδιέφερε το τι θα φορέσει και το πως θα στολιστεί ..... αυτό που τον ενδιέφερε ήταν
να περνάει καλά με τους φίλους του,
να γελάει
και
να χαίρεται την κάθε μέρα του .



Τώρα όμως είχε μεγαλώσει πλέον ... έγινε παληκάρι ..... έπρεπε να βγει στην κοινωνία και να παίξει με τους δικούς της κανόνες .... να πουλήσει τον εαυτό του στην αγορά της, και να πιάσει όσο το δυνατόν καλύτερη τιμή ..... αποφάσισε λοιπόν ότι θα έπρεπε να ξεκινήσει από τη συσκευασία και το παιχνίδι της πρώτης εντύπωσης ... είχε έρθει ο καιρός να ράψει το πρώτο του κοστούμι .



Είδε ότι σχεδόν όλοι οι "μεγάλοι" γνωστοί του τα πρόσεχαν πολύ αυτά ..... κι όλοι έραβαν τα κοστούμια τους στο ραφείο του κ . Ζούμπαχ .... διάσημος ράφτης ο κ. Ζούμπαχ που η φήμη των ικανοτήτων του ξεπερνούσε τα σύνορα του βασιλείου .



Κάποια μέρα λοιπόν το πήρε απόφαση και χτύπησε την πόρτα του μόδιστρου .... μετά τις συστάσεις ακολούθησε η συμφωνία και ο ράφτης ξεκίνησε την δημιουργία του παίρνοντας τα πρώτα μέτρα .

Πέρασαν αρκετές μέρες γεμάτες ανυπομονησία και μ εκείνη τη γοητεία της προσμονής ...

Όταν κάποια στιγμή τελείωσε το κοστούμι , ο ήρωας μας στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη για τις τελευταίες διορθώσεις. ...παρατήρησε τότε ότι το δεξί μανίκι ήταν λίγο κοντό.

"Νομίζω ότι το μανίκι είναι κάπως κοντό για το χέρι μου", είπε στο Ζούμπαχ. "Ίσως θα πρέπει να το μακρύνεις".


"Το μανίκι δεν είναι κοντό", απάντησε ο ράφτης, "Το χέρι σου είναι μακρύ. ....τράβηξε λίγο το χέρι σου μέσα στο μανίκι και θα είναι εντάξει".


Ο φίλος μας έκανε απρόθυμα εκείνο που του είπε ο ράφτης αλλά αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να φύγει από τη θέση του ο γιακάς του σακακιού.

"Το μανίκι φαίνεται εντάξει τώρα αλλά κοίτα πόσο κενό υπάρχει ανάμεσα στο λαιμό μου και το σακάκι"!



"Το σακάκι δεν έχει τίποτε", είπε ο Ζούμπαχ αμυντικά. "Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να ανασηκώσεις λίγα εκατοστά το δεξί σου ώμο".


Ο άνθρωπος μας έκανε πάλι εκείνο που του είπε ο ράφτης, αλλά τώρα η πλάτη του σακακιού είχε ανέβει στη μέση του. ...όταν το έδειξε στο ράφτη εκείνος του είπε:
"Χαμήλωσε το κεφάλι σου και σκύψε μπροστά.... δε θα υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα"



Τελικά ο φίλος μας έφυγε από το κατάστημα μ ένα τελείως άβολο περπάτημα πιστεύοντας όμως ότι το κοστούμι του ήταν άψογο.

Μπήκε σε ένα λεωφορείο πηγαίνοντας στο σπίτι του κι εκείνος που καθόταν πλάι του γύρισε ,τον κοίταξε και γέλασε .

"Πάω στοίχημα ότι αγόρασες αυτό το κοστούμι από το Ζούμπαχ το ράφτη"!

"Πώς το κατάλαβες"; ρώτησε ο φίλος μας με περιέργεια .

"Γιατί μόνον ο Ζούμπαχ θα μπορούσε να ράψει κοστούμι για

έναν σακάτη σαν και σένα
"




Ο φίλος μας κατάλαβε την κατάστασή του αλλά αφού το σκέφτηκε προτίμησε να φαίνεται και να κινείται σαν σακάτης παρά να βγάλει το μοναδικό του κοστούμι που ήταν το εσιτήριο για όλα τα δανεικά από άλλους όνειρά του .
Άλλωστε ούτε ο πρώτος θα ήταν ούτε ο τελευταίος που θα έκανε τη "μικρή" αυτή θυσία .






Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια ..... η Ζούμπαχ με τον καιρό έγινε πολυεθνική Α.Ε και δημιούργησε χιλιάδες παραρτήματα σε όλο τον κόσμο .

Αντιπρόσωποι της στη σύγχρονη εποχή : παπάδες και σατανιστές , πολιτικοί- τρομοκράτες και "ιδεολόγοι" επαναστάτες της βίας , οπαδοί συνδέσμων και αυτοχριζόμενοι σωτήρες , όλοι πλέον θέλουν να σου πουλήσουν τα κακοραμμένα ρούχα τους .

Ρούχα εθνικιστικά , θρησκευτικά , πολιτικά , καλλιτεχνικά σε διάφορους χρωματισμούς τάσεων και ρεύματων ... ρούχα διαχωρισμού , ανταγωνισμού ,ωχαδερφισμού ..... κοστούμια , φορέματα , μπλουζάκια ,παλτά , φτιαγμένα δήθεν στα μέτρα σου κι όμως μια κάποια δυσ
φορία τη νιώθεις .

Τα υφάσματα έγιναν πιο λεπτά , σχεδόν αόρατα κι όμως το πνίξιμο παραμένει ...και πως να συνηθίσει κανείς στο σακάτικο περπάτημα όταν βαθιά μέσα του είναι υγιής ?

Και πόσο να κρατήσει αυτή η εσωτερική υγεία όταν το πρόβλημα παραμένει ?






Οι ιδεοληψίες , οι εθισμοί , η βία και η απώλεια νοήματος είναι το τελικό αποτέλεσμα στη χρόνια χρήση τέτοιων ρούχων.


Το χειρότερο είναι ότι με τέτοια ρούχα γεμίσαμε και τα συρτάρια μας για την προίκα των παιδιών ..... δήθεν για να επιβιώσουν σ αυτή τη ζούγκλα που βρίσκεται έξω από το παράθυρό μας ..... το άλλοθι μας .... δυστυχώς .




Πιστεύω ότι αυτές οι όμορφες βόλτες στην blog-ο-γειτονιά είναι τόσο αγαπητές γιατί μπορείς αν θέλεις να κυκλοφορείς ανώνυμα και χωρίς τα "ρούχα" σου .... μπορείς να τα βγάζεις , να ξαποσταίνεις και να παίρνεις μια ανάσα ..... και μπορεί να συναντήσεις ανθρώπους που κάνουν το ίδιο για να διαπιστώσεις ότι δεν είσαι μόνος .... φαντάζει πιο εύκολο να γράψεις ένα
" σ' αγαπώ " ,
από το να το πεις φορώντας το "κοστούμι" σου... τις πιο πολλές φορές είναι λύτρωση να εκφράζεις τον εσωτερικό σου κόσμο ....κι "έξω" δεν σου δίνεται εύκολα αυτή η δυνατότητα .



Η επόμενη ανάρτησή μου θα έχει να κάνει μ έναν κύριο που γύρισε σχεδόν όλο τον πλανήτη κάποια εποχή. Έδειχνε στον κόσμο αυτά που είχε ξεχάσει πλέον ότι φοράει, και συμβούλευε όποιον είχε την υπομονή να τον ακούσει ,να πετάξει στο καλάθι των αχρήστων όλα εκείνα τα ανθυγιεινά ρούχα ... όχι.... δεν προσπαθούσε μ αυτό τον τρόπο να πουλήσει τα δικά του συνολάκια ..... ήταν οπαδός, του να σταθείς γυμνός στον καθρέφτη και να ξαναβάλεις την ανεμελιά , την αγάπη ,
την ελευθερία
και το παιχνίδι στη ζωή σου .



Φυσικά η πανίσχυρη Ζούμπαχ Α.Ε όταν κατάλαβε τι συμβαίνει, του επιτέθηκε, και το αποτέλεσμα μπορείτε να το φανταστείτε .... ωστόσο έμειναν γραπτά του για να θυμίζουν σε όλους μας ότι ποτέ δεν είναι αργά για το προφανές ....

κι ότι

πάντα θα υπάρχουν ψαλίδια .




56 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Πάντα θα υπάρχουν φίδια και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι αλλά με αληθινό Α κεφαλαίο, όπως και "μασκαρεμένο" α...
Η ιστορία πάρα πολύ καλή και με βαθύ νόημα.
Δυστυχως ο κόσμος μας είναι πια γεμάτος Ζούμπαχ.....
μα ευχομαι και ελπίζω πως όλοι οι άλλοι που δεν έχουν μάθει να ναι έτσι θα μπορέσουν να επιβιώσουν σ αυτην την ζούγκλα..

Καλή σου μέρα και να χεις ενα ομορφο διήμερο

b|a|s|n\i/a είπε...

ουφ!!!
πάντα θα υπάρχουν ψαλίδια. και κλωστές. και βελόνες. και ζούμπαχ. και ΑΕ και ΟΕ. εξαιρετικό το κείμενο. με νόημα. μα ίσως το παλικάρι έπρεπε να αφήσει το δεξί μανίκι απλά πιο κοντό. και αν ένοιωθε το χέρι του γυμνό, να φορέσει το ρολόι στο δεξί. σαν κόσμημα! ;)
πολύ πολύ καλό μήνα!!!

Αλεξάνδρα είπε...

Πόσο αληθινή η ιστορία!

Οι Ζούμπαχ καλά κάνουν ότι κάνουν. Εμείς πως μπορούμε να είμαστε τόσο ανόητοι και να εξυπηρετούμε τα δικά τους συμφέροντα;

Μας είναι πιο εύκολο να γίνουμε ότι θέλουν οι άλλοι από το να έχουμε την ευθύνη των επιλογών μας. Ετσι έχουμε την παντοτινή δικαιολογία ότι φταίνε οι άλλοι...

Το διαδίκτυο προσφέρεται για να πετάξουμε τα ρούχα μας. Να είμαστε απλά εμείς χωρίς τις άμυνες και τον φόβο της απόρριψης.

κι όταν τα φέρει ο χρόνος και ο καιρός και γνωριστούμε, συνήθως, ξαναφοράμε...

Υπέροχη ανάρτηση!!!

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Φανταστικός.
Την ιστορία στην κυριολεξία τη ρούφηξα.Θα σου μεταφέρω απλά την εμπειρία μου απ' την ανάγνωση και ό,τι κρίνεις κάνε την .
Απλά θα προτιμούσα αντίστροφη σειρά,να κατέληγε η ανάρτηση με την ιστορία.Πάλι θα με απασχολούσε ο προβληματισμός σου αλλά θα έφευγα με την όμορφη εικόνα της ιστορίας σου να με συνοδεύει με ένα χαμόγελο διαρκείας και πλήρης κατανόησης .

Καλά Κούλουμα :)

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

υπαρχουν ψαλιδια και καιρος ειναι να αρχισουμε να τα χρησιμοποιουμε...
ολοι μας εχουμε μπολικα ρουχα να κοψουμε και μετα να τα καψουμε για να μη μεινει τιποτα να θυμιζει το καποτε κοστουμι,μπλουζα,φορεμα...

τι νοημα εχουν τα κοστουμια αληθεια...
τι νοημα εχουν οι μασκες...
τι τοσο δυσκολο ειναι αυτο που μας εμποδιζει να βγαζουμε την αληθεια μας παραεξω...;

χανεται ολοκληρη η ζωη μας σε ενα ψεμα τοσο καλα προσποιητο που στο τελος το δεχομαστε σαν αληθεια...
κι αν καποτε πεσουν οι μασκες ειναι πια πολυ αργα για να αλλαξει κατι...κοιτας πισω και ολα ειναι ανουσια...
γι αυτο...
τα ψαλιδια εξω τωρα...

πανεμορφο και γεματο νοημα αγαπημενε μου krye!

ευχομαι καλο μηνα και καλη σαρακοστη!!!

νεραιδενια φιλακια!!!

Alkmini είπε...

Και ψαλιδια
και μαχαιρια
και τα χερια
υπαρχουν...
Σκοπος ειναι να το αντιληφθουμε και να "κοψουμε" αυτα που μας "στενευουν στον καβαλο"...
Το θεμα ειναι οτι οι αλλοι δεν σ αφηνουν να νοιωσεις ελευθερος.
Αυτο εχω καταλαβει και ειναι προκληση να κοβεις και να ξηλωνεις οτι δεν γουσταρεις.
φιλια πολλα απο Ναυπλιο.

gregory είπε...

"Το σακάκι δεν έχει τίποτε", είπε ο Ζούμπαχ αμυντικά. "Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να ανασηκώσεις λίγα εκατοστά το δεξί σου ώμο"..........

ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΡΕΖΟΥΜΕ.....ΠΡΕΠΗ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΜΕ ...ΟΧΙ....ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ.....ΣΕ ΚΑΛΟΥΠΙΑ,ΣΕ ΙΔΕΕς,ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ...
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ...

Unknown είπε...

"...ήταν οπαδός, του να σταθείς γυμνός στον καθρέφτη και να ξαναβάλεις την ανεμελιά , την αγάπη ,
την ελευθερία
και το παιχνίδι στη ζωή σου"

Δηλώνω οπαδός και μάλιστα φανατικός ακόμα κι αν αυτό γίνεται μόνο μέσα μου και "ενίοτε", ακόμα κι αν εκδηλώνεται μόνο στις blog ο γειτονιές, ακόμα κι αν ξέρω πως δεν θα βρω τη δύναμη να με "φανερώσω" έτσι πουθενά αλλού.

Νάσαι καλά krye μου

jacki είπε...

Το είχα ακούσει σαν ανέκδοτο.. Που βγήκε στο δρόμο και του είπαν κάποιοι κοιτάζοντας τον..
- Κουστουμιά ο ανάπηρος όμως..
Δυστυχώς μπαίνουμε σε ρούχα που δεν είναι για μας.. σε ρούχα που δε μας πάνε και δε μας κάνουν..
Σε ρούχα που άλλοι τα επέλεξαν για μας.

Πολύ όμορφη η μουσική σου.. Yanni ακούω τώρα.

kryos είπε...

@ Μαρία Νικολάου

Όλοι θα επιβιώσουμε Μαρία μου και σε κάποιο επίπεδο σκέψης ότι δύσκολο συναντάμε στο δρόμο μας ίσως να είναι για καλό μας ...ίσως και οι άνθρωποι με το άλφα μικρό μπαίνουν στον κόσμο μας για να ανακαλύψουμε κομμάτια του εαυτού μας αχαρτογράφητα.

Έγραφα την ανάρτηση και σκεφτόμουν πως αναλώνουμε τον χρόνο μας σε διάφορες καταστάσεις που προκύπτουν σ αυτή τη κωμικοτραγική ζούγκλα που βαδίζουμε και χάνουμε την ευκαιρία να "παίξουμε" .

Πήραμε τη ζωή πολύ στα σοβαρά νομίζω ... ξεχάσαμε ότι είμαστε περαστικοί και στριμωχτήκαμε μέσα σε σκέψεις και ιδέες .

Να έχεις μια υπέροχη μέρα θα σου ευχηθώ !!!

Φιλιά!!!!

kryos είπε...

@ Basnia

Όχι βρε φίλε μου Βασίλη να δεχόμαστε και το κάθε στρίμωγμα του οποιουδήποτε έτσι αβασάνιστα .... θα περίμενα να μου πεις να μην ράψει καθόλου κοστούμι ...καλύτερα να ντυνόταν με τσουβάλια ...η με κείνα τα κοντά παντελονάκια που έτρεχε μικρός στις γειτονιές . :)

Καλό μήνα ... ελπίζω αν ηρέμησες λίγο από εκείνη την αναστάτωση που σ έπιασε τελευταία . :)

kryos είπε...

@ Αλεξάνδρα

Το να σκύψεις να κοιτάξεις μέσα σου για λάθη και παραλείψεις είναι το πρώτο βήμα στο μονοπάτι της αυτογνωσίας .... όμως εκεί στα πρώτα βήματα που ανακαλύπτεις τον πραγματικό εαυτό σου χάνεται και η αυτοεκτίμηση που είχες θρέψει λέγοντας ψέματα στον εαυτό σου τόσα χρόνια .

Γι αυτό είναι δύσκολος αυτός ο δρόμος ..... αν όμως έχεις το θάρρος να περάσεις απέναντι θα βρεθείς με το δώρο της "αποδοχής" στις αποσκευές σου ..... και είναι πολύτιμη πιστεύω η αποδοχή του ίδιου μας του εαυτού .

Όσο για το διαδίκτυο απ ότι ακούω από τις φίλες σου που κάνετε και "έξω" παρέα ,εσύ είσαι από τους ανθρώπους που δεν φοβούνται να κυκλοφορήσουν και "γυμνοί"...χαίρομαι γι αυτό ...και χαίρομαι διπλά επειδή είσαι φίλη μου .

Να έχεις ένα όμορφο βραδάκι ..φιλιά !!!!

kryos είπε...

@ Κωνσταντίνος

Ίσως έχεις δίκιο φίλε μου αν και πιστεύω ότι στο τέλος της ανάγνωσης πάλι μαζί με την ιστορία "φεύγεις" ..τα υπόλοιπα είναι χιλιοειπωμένα λόγια που την ώρα που τα γράφω φοβάμαι να μην γίνω κουραστικός και μονότονος ...αλλά το ρισκάρω :)

Από την άλλη με τον τρόπο που το έγραψα χρησιμοποίησα την ανάρτηση ως εισαγωγή για την επόμενη ...χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία ... νομίζω ότι όλοι μέσα της αναγνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις .

Να έχεις μια υπέροχη βραδιά !!!

kryos είπε...

@ ΝΑΪΔΑ

Όλο το σχόλιο σου γλυκιά μου νεράιδα είναι ποτισμένο με αποφασιστικότητα και μου άρεσε πολύ αυτό .

Έχει αρκετό καιρό που αυτό που πιστεύω για αληθινό δεν φοβάμαι να το εκφράσω .... κι αυτό γιατί κατάλαβα κάποια στιγμή πως είναι πολύτιμο αυτό που χάνεται μέσα σου , όταν παλεύεις για "αγάπη¨και "αποδοχή" των γύρω σου ...πληρώνεις ακριβά το τίμημα όταν την ευτυχία σου την καταθέτεις στα πόδια κάποιου άλλου.

"χανεται ολοκληρη η ζωη μας σε ενα ψεμα τοσο καλα προσποιητο που στο τελος το δεχομαστε σαν αληθεια..."

Πόσο δίκιο έχει αυτή η φράση σου .... να πάρουν φωτιά τα ψαλίδια λοιπόν .... κι αν υπάρχουν κι αόρατα ρούχα που μας πιέζουν θα τα ανακαλύψουμε κι αυτά με τον καιρό ...δεν θα μας γλυτώσουν . :)..εδώ θα είμαστε να λέμε τις νίκες μας .

Καλό βράδυ και καλό μήνα αγαπημένη μου ναϊδα !!!

Φιλιά !!!!

kryos είπε...

@ Aliki

Εγώ λέω να δεχτούμε την πρόκληση Αλίκη μου .... δεν νομίζω ότι μπορεί κανένας να σου στερήσει την ελευθερία σου ..εκτός κι αν σε κλείσει σε πραγματικό κελί .

Η ουσία είναι ότι φοβόμαστε ... φοβόμαστε μη χάσουμε τις μικρές περιουσίες μας ... φοβόμαστε το άγνωστο ....φοβόμαστε μην μείνουμε μόνοι ....κατ επέκταση φοβόμαστε τον εαυτό μας και το να μείνουμε μόνοι μαζί του .

Να έχεις ένα όμορφο βραδάκι καλή μου !!!

Φιλιά πολλά από λίγο πιο βόρεια από σένα :)

Χάρηκα που πέρασες

kryos είπε...

@ gregory

Το ρεζουμέ φίλε μου Γρηγόρη είναι να ζήσουμε μια ζωή ουσιαστική διώχνοντας όλους τους φόβους μακριά ... να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να ζήσουμε την αλήθεια μας ...τόσο απλό και τόσο δύσκολο.

Κι έχεις δίκιο .... να μην είμαστε εύκολα θύματα στις επιθέσεις απ όπου κι αν προέρχονται .... να αντισταθούμε ...διαφυλλάσοντας όμως ως κόρη οφθαλμού την εσωτερική μας γαλήνη .

Καλό μήνα φίλε μου !!!

kryos είπε...

@ meggie

Είμαι οπαδός κι εγώ αυτής της πορείας ζωής meggie μου ..... όμως κι εγώ δεν τα καταφέρνω πάντα να διατηρήσω αυτή την οπτική γωνία ...πολλές φορές ξεχνάω το "παιχνίδι" και τυλίγομαι στην ομίχλη "χιλιάδων προβλημάτων" ...τώρα θυμήθηκα και μια αγαπημένη φράση που είπε κάποιος :

"Στη ζωή μου αντιμετώπισα χιλιάδες προβλήματα και καταστάσεις...μερικά από αυτά συνέβησαν και στ αλήθεια "

Το πρώτο βήμα για μια αλλαγή στάσης είναι η συνειδητοποίηση του προβλήματος ... μετά ξεκινάει η καλλιέργεια ενός νέου τρόπου σκέψης διανθισμένου με ονειρικές εικόνες της νέας κατάστασης ... κι έρχεται μια μέρα που έτσι απλά , είσαι διαφορετικός .... πράγματα που σε άγχωναν και σε προβλημάτιζαν περνάνε στην άκρη ... πολύ απλά , παύουν πλέον να σε αγγίζουν .

Γι αυτό μην μου λες αυτό το :
"ξέρω πως δεν θα βρω τη δύναμη να με "φανερώσω" έτσι πουθενά αλλού."..στην ουσία ΔΕΝ ξέρεις σήμερα πως θα αισθάνεσαι αύριο...λογικό δεν ακούγεται ? :)

Καλό βράδυ κούκλα μου και καλό μήνα !!!

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ Jacki

Εσύ που τα έχεις τα ψαλίδια καλή μου ??

Και ακόμη δεν μας ομολόγησες ποιο στενό ρούχο παραλίγο να σε κάνει να αφήσεις τη γειτονιά μας :)..θα του ορμήξουμε όλοι με ότι βρει ο καθένας :)

Η μουσική μου στα πρώτα δυο κομμάτια είναι Tiersen ..... ένα Γάλλος συνθέτης και πιανίστας που έγραψε τη μουσική για την ταινία "Amelie" ... μετά ακολουθεί ο φίλος μου ο Yannis .... ή μάλλον Yanni . :)

Καλό βράδυ κούκλα μου !!!

Φιλιά πολλά !!!

b|a|s|n\i/a είπε...

:) από την στιγμή που το παλικάρι έπρεπε να παίξει με κανόνες, μπορεί να τους προσαρμόσει στο δικό του παιχνίδι με τους δικούς του κανόνες.
θέλει δύναμη να προσαρμόσεις κοστούμι (που δεν σου κάνει ή σου επιβάλλουν να φοράς) όταν αποφασίσεις να φορέσεις κοστούμι.
και πάντα βέβαια μπορείς να κάνεις τα δικά σου ρούχα να μοιάζουν κοστούμι.
καλό μήνα και πάλι :)
(με ελεγχόμενη αναστάτωση)

Unknown είπε...

γι' αυτό κι εγώ στα μπλόκια μου φοράω λίγα ρούχα και καλά κι όχι κουστουμάκια και ταγεράκια για να μη μπορώ να ανασάνω:))

έχουμε πολλά να μας πιέζουν σ' αυτή τη ζωή. συμβιβασμούς, υποχωρήσεις, πρέπει και μη. τα ψαλίδια δεν είναι μόνο για να κόβουν ότι μας σφίγγει τον λαιμό, μα και για να ανοίγουμε δρόμους, μονοπάτια, ορίζοντες...

το θέμα είναι να αποδεχθούμε και να αναδείξουμε ότι έχει ο καθένας μας μέσα του και να προσπαθήσουμε να εξελιχθούμε. χωρίς περιτυλίγματα, χωρίς φιόγκους, χωρίς χρυσόσκονες. απλά, αγνά, ανόθευτα...

με ολίγον πιπεράκι κάθε φορά όμως, ως απαραίτητο συστατικό ;)

φιλιά βρόχινα...

Ανώνυμος είπε...

Άψογος όπως πάντα στους προβληματισμούς σου... με εκπλήζεις βέβαια ευχάριστα.... που να ραφτώ τώρα που μου αποκάλυψες και τον Ζούμπαχ Α.Ε.

Καλό ξημέρωμα φίλε μου... ουσιασικό το κείμενο σου και αληθινό πάνω από όλα...

Dee Dee είπε...

Αν μπορουσαμε για μια στιγμη να εχουμε την ευθυνη της επιλογης μας, να μη φοβομαστε να διαφερουμε, να ορθωσουμε το αναστημα μας και να ραψουμε ενα κουστουμι στον ραφτη της γειτονιας μας...αν λεω :), ισως μας γινοταν και συνηθεια καποτε :)

Το ιντερνετ κι εμενα μου αρεσει για τον ιδιο λογο Ηλια μου. Κι αν βρεις και ατομα που σου επιτρεπουν και εισαι γυμνος και in vivo , τοτε η ολοκληρωση ειναι μοναδικη :)

Καλη Σαρακοστη!

xxxx

Σταλαγματιά είπε...

Δυστυχώς είναι βγαλμένο από την ζωή μας όλο αυτό.
Μπαίνουμε σε καλούπια για να αρέσουμε, σε ρούχα που δεν μας ταιριάζουν που μας μειώνουν και μας κάνουν να δείχνουμε προβληματικοί μόνο και μόνο για να γίνουμε όμοιοι με εκείνους που θεωρούνται ανώτεροι.
Και τελικά είμαστε προβληματικοί όταν δεν θέλουμε να καταλάβουμε ποια είναι η ουσία και ποιες οι αξίες.
Τώρα θα μου πεις πως με την αξία του σε τούτο τον τόπο κανείς δεν έκανε τίποτα.
Γιατί ράφτες σαν τον Ζουμπαχ είναι γεμάτο και όταν εκείνοι κάνουν κουμάντο εμείς ή θα υποταχτούμε ή θα μείνουμε πίσω….

Καλό μήνα krye μου
Ο προβληματισμός σου μας αγγίζει όλους

faraona είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
faraona είπε...

Axaxaxaaa!!!!
Υπέροχη αναρτηση Ηλία μου!
Με μιά τέτοια αναρτηση και με τέτοια φωτεινα παράθυρα που εχεις εδω νομίζω οτι μπορω να σου πω χωρις καμμια υπερβολη οτι τους ανθρώπους που δείχνουν την ανθρωπιά τους οπως εσυ και προσπαθουν να μεταδώσουν θετικά μόνον πραγματα τους υπεραγαπω...
φιλια πολλα καλε μου φιλε


ράβω εδω καιπολλα χρόνια πια τα δικά μου προσωπικά ρούχα και δεν γουσταρω κανέναν ράφτη στην κεφάλα μου.
Το πληρώνω βέβαια κι εγω αυτο με τον τρόπο μου αλλα κοίτα...χαμογελάωωωωω!!!!

ολα θα πανε καλα... είπε...

Kαλησπέρα!Ωραία ανάρτηση,με φαντασία,που δυστυχώς όμως δείχνει την πραγματικότητά μας...
Κι εγώ ράβω μόνη μου τα ρούχα μου,γι αυτό και είμαι κάπως εκτός συστήματος!Όσο γίνεται.
:)

Angel ^j^ είπε...

Παλιά τον έλεγαν Προκρούστη
ότι περίσσευε κόψιμο, ότι δεν έφτανε τέντωμα ...
Μετά ο Βασιλιάς αποφάσισε να μείνει γυμνός και τα μάτια των υπηκόων προσαρμόστηκαν ...
Μετά ήρθαν οι "-σμοι" να σώσουν, να ξηλώσουν, να αλώσουν ...
και τώρα εδώ στο τέλος του χρόνου στο χείλος της ιστορίας με μιά μεγάλη απορία στεκόμαστε μικροί κι αμήχανοι ξεχνώντας να φορέσουμε το μόνο ρούχο που απ αρχής ράφτηκε στα μέτρα μας .. Την ανθρωπιά μας θεωρώντας το πλέον ... ντεμοντε .

Καλή μέρα να ξημερώσει ...

kryos είπε...

@ basnia

:)

Φίλε μου Βασίλη το ξέρω ότι είσαι στην αντίσταση αλλά δεν θα το πω εδώ γιατί και τα link έχουν αυτιά ..δεν θα ξεχάσω πως όταν κάποιοι Ζούμπαχ έβαλαν φωτιά το χριστουγεννιάτικο δέντρο , αμέσως διοργάνωσες τον επαναφωτισμό του . :)

Ένα υπέροχο βράδυ θα σου ευχηθώ...χαίρομαι που η αναστάτωση τελικά πέρασε σε ελεγχόμενη φάση ...τώρα που έχεις προσθέσει και το -γ- μάλλον θα έχει λήξει . :)

kryos είπε...

@ Νεράιδα της βροχής

Νεράιδα μου είμαι σίγουρος για σένα ότι έχεις μια σαφή εικόνα της κατάστασης ... κι όσο μπορείς και την αναγνωρίζεις τόσο η ασφυξία που προκαλεί γιγαντώνεται .... σε βλέπω σε μερικά χρονάκια με δέκα blogάκια :) σαν συσκευές οξυγόνου ένα πράγμα :) .

Έχεις δίκιο ...εκτός από τα ψαλίδια πρέπει να εφοδιαστούμε και μ εκείνα τα μαχαιρο-δρέπανα που ανοίγουν δρόμο στη ζούγκλα προσέχοντας να μην κοπούμε στην προσπάθεια .... θα συμφωνήσω και στο αγνό και ανόθευτο αλλά στο πιπεράκι σου θα προσθέσω και λίγο ταμπάσκο που πολύ μου αρέσει :)

Καλό βράδυ κούκλα μου !!!

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ Odiporos

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια φίλε μου συνοδοιπόρε ..
Από τα κείμενα σου που διαβάζω καταλαβαίνω ότι προσέχεις κι εσύ που ράβεσε .... κι αυτό είναι παρήγορο κι ελπίδα για όλους μας.

Καλό βραδάκι θα σου ευχηθώ !!!

kryos είπε...

@ Dee Dee

Nομίζω Κατερίνα μου ότι κι εσύ τα καταφέρνεις περίφημα .... η γλυκύτητά σου σαν άνθρωπος πάει μαζί με μια επαναστατικότητα που φαίνεται στην αύρα σου :)

Έχεις δίκιο ...είναι πολύτιμο να έχεις ανθρώπους γύρω σου που σε δέχονται όπως ακριβώς είσαι ...χωρίς μάσκες και φτιασιδώματα ....να μπορείς μαζί τους να σκέφτεσαι δυνατά χωρίς κρίσεις και επικρίσεις .... εύχομαι να γεμίσει ο κόσμος σου από τέτοιους Ανθρώπους ...και ο δικός μου :)

Καλό βράδυ κούκλα μου και καλή σαρακοστή!!!

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ Anastasia

"Τώρα θα μου πεις πως με την αξία του σε τούτο τον τόπο κανείς δεν έκανε τίποτα."

Όχι ....δεν θα σου το πω αυτό .... γίνονται πιστεύω πολλά καλά αλλά παραμένουν αφανή καθώς τα ΜΜΕ παραμένουν μεγεθυντές του άσχημου .

"Γιατί ράφτες σαν τον Ζουμπαχ είναι γεμάτο και όταν εκείνοι κάνουν κουμάντο εμείς ή θα υποταχτούμε ή θα μείνουμε πίσω…."

Πραγματικά δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό το "μένουμε πίσω " .... αν μπροστά μας στον τερματισμό υπάρχει ο εσωτερικός γκρεμός ας μείνουμε πίσω .... τι θα πάθουμε δηλαδή ? για μένα το ζητούμενο πλέον δεν είναι τόσο το να πάω κάπου όσο το να "είμαι" κάποιος ... να είμαι σε αρχές και αξίες κι όχι με τα μέτρα και σταθμά κάποιων άλλων ..... τώρα το αν τα καταφέρνω είναι άλλο ζητούμενο .... ξέρω όμως ότι κάπου βαθιά μέσα μου έχω ένα συρτάρι με ψαλίδια ... όλοι έχουμε νομίζω .... αυτό που εύχομαι είναι να μπορούμε να βάλουμε στη ζωή μας τις σωστές προτεραιότητες .

Καλό βράδυ κούκλα μου !!!

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ faraona

Αναστασία μου σ ευχαριστώ τόσο πολύ για τα καλά σου λόγια...τα αισθήματα αγάπης και εκτίμησης είναι αμοιβαία .... για την ανθρωπιά σου και για την "ματιά" σου στα πράγματα ...χάρηκα που πέρασες ...εύχομαι οι υποχρεώσεις σου που οδήγησαν σε αναστολή λειτουργείας των σελίδων σου ( για λίγο ελπίζω )να μην είναι τόσες πολλές ώστε να μας στερήσει την παρουσία σου .... είναι πιο φτωχή η γειτονιά χωρίς εσένα .

Χαίρομαι που ράβεσαι μόνη σου .... σου έχω πει κι άλλη φορά πως είσαι παράδειγμα προς μίμηση για μένα .... έχω την υποψία πως αυτά τα ανθυγιεινά ρούχα δεν αντέχουν και λιώνουν εύκολα στον καθαρό αέρα , στον ήλιο και τη βροχή ...στις ευωδιές της φύσης .

Να έχεις ένα υπέροχο βραδάκι θα σου ευχηθώ καλή μου φίλη !!!

Φιλιά !!!

Το χαμόγελό σου είναι υπέροχο :) το ίδιο και το γέλιο σου .

kryos είπε...

@ Όλα θα πάνε καλά

Εγώ μια χαρά σε βρίσκω παρόλο που είσαι κάπως εκτός συστήματος ... και χαίρομαι που ράβεις μόνη σου τα ρούχα σου ..τελικά μόνο τον φόβο του φόβου έχουμε να αντιμετωπίσουμε μέχρι να πάρουμε τα ψαλίδια στα χέρια μας .

Καλό βράδυ θα σου ευχηθώ ...

Φιλιά !!!

Κι όλα θα πάνε καλά ....

kryos είπε...

@ Αngel

Καλώς ήρθες από το φτωχικό μου Αngel ..... O μύθος του Προκρούστη πιστεύω ότι ήταν πιο τρομακτικός διότι δήλωνε ότι ο "ανένταχτος" δεν επιβίωνε τελικά .

Νομίζω ότι έχεις απόλυτο δίκιο ..εδώ στο δικό μας τέλος του χρόνου η επιβίωση μας θα εξαρτηθεί από το αν μπορέσουμε τελικά να καταφέρουμε να κάνουμε την καλοσύνη και την ανθρωπιά "μόδα" .... φτάσαμε στο σημείο να ντρεπόμαστε να δείξουμε και να εκφράσουμε τα καλά μας στοιχεία ... μαζί με τα ρούχα μας φοράμε και τη "σκιά" μας και βγαίνουμε έξω στη ζούγκλα που εμείς δημιουργήσαμε .

Τι θα μπορούσε άραγε να προκαλέσει αντιστροφή της πορείας ?

Καλή μέρα να ξημερώσει !!!

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Μου ηρθε ενας στιχος στο μυαλο κατα την αναγνωση της αναρτησης σου: "Μασκα δεν εχω να γυρνώ στο καρναβαλι ετουτο."(τραγουδι: στις χαραυγες ξεχνιεμαι).
Και το καρναβαλι το βιωνουμε καθημερινα, σε ολους τους τομεις.
Χωρις μασκες, λοιπον, με ψαλιδια ή καλυτερα γυμνοι. Να είμαστε "εμεις", μονο εμεις. Με αληθεια και με τολμη.

Να εισαι καλα Ηλια μου!
Καλο ξημερωμα!

Appelsinpigen είπε...

Τι ιδιαίτερη ιστορία...

Καποια στιγμη πρέπει να αντιληφθούμε την αξία του ψαλιδιού κ των δυνατών χεριών που σκίζουν ένα ρούχο...

Διαβαζοντας κ το σχόλιο της Πρωτόπλαστης μου ήρθε στο μυαλό άλλος ένας στίχος... "φανέρωσέ μου τη μάσκα που κρύβεις, κάτω απ' τη μάσκα που φοράς..."

Είναι πολλαπλά τα ρούχα Κρυέ...

Καλό μεσημέρι...

eva είπε...

Ζούμπαχ Α.Ε. ... ποτέ δεν είχα δει τη φίρμα στο ταμπελάκι. Ούτε το ταμπελάκι είχα προσέξει. Και νόμιζα πως ήταν το σακάτικο περπάτημά μου που χαλούσε το συνολάκι.
Καταπληκτική παραβολή. Η αλήθεια του ματώνει. Τυφλώνει τα μάτια της ψυχής, τα μαθημένα στο ημίφως της αμάθειας, της αδιαφορίας, των συμβιβασμών. Στην αρχή ενοχλούνται, αν τα προπονήσεις όμως, μπορούν να ανοίξουν διάπλατα και να δουν όλη την εικόνα. Όλες τις ανώνυμες και επώνυμες ταμπέλες που ορίζουν τη "στάση" ζωής μας.

Έξοχη γραφή, έξοχη διαδρομή. Όπως πάντα! :)

Καλό σ/κ :))

fractal είπε...

Καλή σου ημέρα.
Πάει πολύς καιρός (νομίζω ενάμυσι αιώνας) από τότε που είχα σκεφτεί πως η μεγαλύτεη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής είναι εκείνη που θα τον κάνει να σταθεί ολόγυμνος απέναντι σε όποιον αγαπά. Ύψιστη προσφορά αγάπης...
Εκεινο που ΄μαθα και μπορώ να το πω με βεβαιότητα είναι: Μην το κάνεις ποτέ. Αλλιώς όλοι οι πόροι του σώματός σου θα γίνουν δακρυογόνοι..και θα πεθάνεις από αφυδάτωση..Πρόσεχε. Δεν πρέπει να πεθάνεις.

Tina είπε...

Έχουμε το θάρρος να πάρουμε στα χέρια μας τα ψαλίδια και να κόψουμε τις ξεφτυσμένες κλωστές των ρούχων που εμείς επιτρέψαμε να μας φορέσουν. Έχουμε το θάρρος να σταθούμε γυμνοί μπροστά σε όλους τους εικονικά ντυμένους με κακόγουστα τυποποιημένα κουστουμάκια, με μόνη ενδυμασία τις αξίες, την αθωότητα και την αλήθεια; Έχουμε το θάρρος να παραιτηθούμε απ' το παιχνίδι που έστησε η κάθε Ζούμπαχ Α.Ε. και να παίξουμε το δικό μας παιχνίδι ανεμελιάς κι ελευθερίας; Θέλω να πιστεύω ότι κάποιοι το έχουν...

Πολύ όμορφη, για άλλη μια φορά, η ανάρτησή σου και με σοφές απόψεις, κατά την ταπεινή μου γνώμη.

Καλό ξημέρωμα!!!

kryos είπε...

@ Πρωτόπλαστη

Έτσι είναι Εύα μου ....στο καρναβάλι ετούτο σχεδόν είναι απαγορευτικό να κυκλοφορείς χωρίς μάσκα ...πολλές φορές νιώθεις ότι δεν θα σου επιτραπεί η είσοδος στη ζωή...δεν είναι όμως έτσι ..... μια ακόμη ψευδαίσθηση που δυστυχώς τις περισσότερες φορές διατηρούμε για πολλά χρόνια.

"Να είμαστε "εμεις", μονο εμεις. Με αληθεια και με τολμη."

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου .... χαίρομαι που συμφωνείς κι εσύ μαζί μου .

Ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο θα σου ευχηθώ κούκλα μου !!!

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ Christine , the Elf

Είναι πολλαπλά τα ρούχα ...έχεις δίκιο ... και τα πιο δύσκολα είναι αυτά που δυστυχώς δεν βλέπουμε .... κι αν δεν συνειδητοποιούμε ένα πρόβλημα δεν υπάρχει και τρόπος να στραφούμε στη λύση του ...... να ευχηθώ σε όλους μας να αποκτήσουμε εκείνη τη ματιά που "βλέπει" όλα ρούχα .

Καλό Σαββατοκύριακο κούκλα μου !!!

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ evaggelia -p

Γι αυτή την εικόνα πασχίζουμε Ευαγγελία μου ..... αυτή που βλέπουν τα μάτια της ψυχής μας - τα οποία όμως εμείς κρατάμε ηθελημένα στο ημίφως .... αυτή η "ματιά" είναι εκείνη η απάτητη κορυφή που θα δώσει νόημα σε μια ζωή που είναι δώρο κι έτσι θα πρέπει να της φερόμαστε ... "ματιά" που δείχνει το σημαντικό...."ματιά" που σε κάνει να αισθανθείς την ευγνωμοσύνη....κάπου κάπου το πιάνουμε , κάπου κάπου το χάνουμε το αίσθημα .

Νομίζω ότι τότε μπορείς να δεις και όλες τις ταμπέλες και να αξιολογήσεις και τη σχέση μαζί τους .... τότε είναι πιο εύκολες και οι αποφάσεις αλλά ο φόβος πάντοτε παραμονεύει .....σε κάθε περίπτωση το είπαμε πολλές φορές ότι το ταξίδι είναι προσωπικό και μοναχικό .... και η επιπτώσεις του το ίδιο.

Να έχεις ένα πανέμορφο Σαββατοκύριακο Λίτσα μου !!!

Φιλιά !!!

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

kryos είπε...

@ fractal

Καλημέρα αγαπητό μου fractal ..... νομίζω ότι κι εγώ χιλιάδες χρόνια πριν ( φαντάζει σαν σήμερα όμως ...είναι αλήθεια ) πέθανα από εκείνη την αφυδάτωση που αναφέρεις ...σκέφτομαι όμως ότι τελικά δεν έπαθα και τίποτε ...η αλήθεια είναι ότι κι εσένα μια χαρά σε βρίσκω παρόλη την εμπειρία σου .... ίσως είναι απαραίτητη εκείνη η κατάσταση για την μετέπειτα πορεία μας .

Από την άλλη είχα γνώση αυτών που λες όταν έγραφα την ανάρτηση .... γι αυτό και είπα να σταθείς γυμνός απέναντι στον καθρέφτη κι όχι σε ότι αγαπάς ... σήμερα θεωρώ ότι μόνο αν γνωρίσεις τον εαυτό σου και τον αγαπήσεις με όλη τη δύναμη σου τότε μπορείς να αγαπήσεις και τον διπλανό σου ..... απαραίτητη προυπόθεση για να σταθείς γυμνός απέναντι σε ότι αγαπάς είναι να έχεις πρώτα σταθείς απέναντι στον Εαυτό σου .... τότε είσαι και οχυρωμένος απέναντι σε κάθε είδους δακρυγόνα .

"Δεν πρέπει να πεθάνεις"

Σ ευχαριστώ γι αυτή σου τη φράση ...αλήθεια ..πιστεύεις στο θάνατο ?

Να έχεις ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο θα σου ευχηθώ !!!

kryos είπε...

@ Tina

Καλώς ήρθες Τίνα μου ....

Κι εγώ θέλω να πιστεύω ότι κάποιοι το έχουν αυτό το θάρρος που λες ..ή μάλλον πιστεύω ότι το έχουν ....αλλά αυτό μικρή αξία έχει για μας ....έτσι δεν είναι ?

Μόνοι μας πρέπει να ξηλώσουμε τα δικά μας ρούχα ...κανείς άλλος δεν θα το κάνει για μας .... και πολλές φορές άτομα που μας πλησιάζουν με ψαλίδια , θέλουν απλώς να μας φορέσουν τα δικά τους συνολάκια έστω και ασυνείδητα .... άλλοι πάλι θέλουν να σε ξυπνήσουν ενώ κοιμούνται οι ίδιοι .

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια ....χαίρομαι που περνάς .

Να έχεις ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο θα σου ευχηθώ !!!

Φιλιά !!!

fractal είπε...

Θα σε παρέπεμπα στο σχόλιο που μόλις πριν μερικά λεπτά άφησα στην τελευταία ανάρτηση του φίλου blogger "NIKIPLOS"
(μπορείς να μπεις από τη δική μου ιστοσελίδα) Εκεί με την ευκαιρία της δικής του ανάρτησης άφησα τις σκέψεις μου για το θάνατο. Θα ήταν πολύ αν σου ζητούσα να τις δεις και να το κουβεντιάσουμε?
Προσωπικά θα το ήθελα πολύ.

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Όμορφη η ιστορία, και τα μηνύματα που θέλεις να περάσεις Ηλία μου. Μια μικρή ένσταση, όσον αφορά τους αντιπροσώπους της πολυεθνικής Ζουμπάχ Α.Ε.

Κι ένιωσα μια μικρή ενόχληση, γιατί κάποιος από αυτούς τους αντιπροσώπους που αναφέρεις με έφερε στον κόσμο και με μεγάλωσε, κι ακόμη κι αν το κοστούμι μου θέλει γερές πλάτες να το σηκώσω, ωστόσο είναι το κοστούμι μου.

Γιατί δεν βράζουν όλοι στο ίδιο καζάνι και γιατί καμιά φορά αυτές οι γενικεύσεις αισθάνομαι πως με προσβάλουν.

Ωστόσο, η εκτίμηση μου στο πρόσωπό σου είναι τέτοια που...

Και σχολιάζω με το όνομά μου, πίσω από καμιά Μάσκα. Γιατί πάντοτε το όνομά μου υπήρξε στην διάθεσή σας και οι σκέψεις και οι γραφές μου ειλικρινείς τόσο εντός όσο και εκτός διαδικτύου.

Την αγάπη μου Βαΐα Κούκου.

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

υ.γ. Το ξέρω πως είσαι πάντοτε καλοπροαίρετος και συγχώρα με που το πήρα έτσι προσωπικά.

Να ξημερώνεις όμορφα!

kryos είπε...

@ fractal

Αγαπητό μου fractal διάβασα με πολύ προσοχή το σχόλιο σου εκεί στην πολύ αισθαντική ανάρτηση του Nikiplos ( χαίρομαι που με την ευκαιρία τον γνώρισα )...είναι μεγάλο θέμα ο θάνατος μέσα και έξω από εισαγωγικά .

Η δική μου γνώμη για τον δικό μου θάνατο εναλλάσεται ανάλογα με το ποιος εαυτός μου ασκεί αρχηγία την συγκεκριμένη στιγμή .... το εύρος της οπτικής μου γωνίας απέναντι του , αναπτύσεται από την απόλυτη άρνηση του έως την με δέος παραδοχή της μη υπόστασης ως φυσικό φαινόμενο .

Τα καλύτερα αποτελέσματα ασκεί επάνω μου ο συντονισμός με τον δικό σου κόσμο του απειροελάχιστου σημαντικού συμπαντικού σωματιδίου ...... εκεί όπου η "στερεή" πραγματικότητα δονείται από τα ηλεκτρόνια που με την ταχύτητά τους δημιουργούν ρωγμές και πύλες επάνω της .... εκεί που αποτελεί θράσος το να ερμηνεύσει ένας ανθρώπινος νους τη σούπα ενέργειας που μας περιβάλλει -της οποίας είμαστε μέρος- με δεδομένα από πέντε φτωχές αισθήσεις .... εκεί που είναι ζωντανοί οι φθόγγοι του Αηδονίδη και τα κύματα που ξεκινάνε από τους πόλους .... εκεί που είναι επίσης ζωντανοί οι αγαπημένοι που "έφυγαν" αλλά διατηρούμε στη μνήμη το χαμόγελό τους ..... εκεί που το συναίσθημα είναι ύλη και ταξιδεύει στο χώρο , γαντζωμένο σ ένα sms ή όχι ......εκεί που μπορεί να σε κατακλύσει η αίσθηση ότι όλοι είμαστε ενωμένοι σε ένα Όλον αφού κι ο αέρας που φαίνεται να μας χωρίζει είναι φτιαγμένος από το ίδιο υλικό .... εκεί όπου ο θάνατος ονομάζεται μετατροπή ενέργειας και απλώς σε μεταφέρει στην προ γέννησης κατάστασή σου ...... εκεί όπου το να γεννηθείς χίλιες φορές δεν είναι περισσότερο θαύμα από το να γεννηθείς μία ....εκεί όπου μπορεί να ανθίσει η δική μου πίστη ότι πίσω από την ύπαρξη κρύβεται νόημα και σκοπός ....εκεί όπου τελικά όλα είναι δυνατόν να συμβούν.


Όταν δεν καταφέρνω να συντονιστώ με τέτοιες σκέψεις , τότε τρομάζω στην ιδέα της μη ύπαρξης .... της μη υπόστασης .... μία κόλαση χωρίς ευχαρίστηση και χωρίς θλίψη .... όπως χαρακτήρισε την κατάσταση ο Yeats " Μία λίμνη του κενού , ένα δάσος του τίποτα "..αδυνατεί το μυαλό να συλλάβει μια τέτοια κατάσταση στην οποία το ίδιο δεν υφίσταται .

Πάντως κάποια στιγμή θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τον θάνατό μας ..... μοναχικά σίγουρα ...κανένας από αυτούς που πιθανόν να βρίσκονται εκεί δεν θα μπορεί να μας καθησυχάσει .... θα ξέρουμε ότι δεν ξέρουν ... θα ήθελα να μπορούσα εκείνη τη στιγμή να φύγω με το γέλιο που λες κι εσύ έχοντας εκείνη την αίσθηση της ολοκλήρωσης που δεν αφήνει χώρο σε κάθε είδους θλίψη ...τώρα που διαβάζω τι γράφω μου φαντάζει πολύ δύσκολο ...... μάλλον θα πρέπει η εξοικείωση να ξεκινήσει από τώρα :)

Σε κάθε περίπτωση τρομάζω σε κείνες τις σκέψεις της ανημποριάς που προηγούνται του θανάτου .... δεν θα ήθελα ποτέ να αισθανθώ ότι είμαι ανήμπορος στα χέρια κάποιου που θα με θεωρεί "βάρος"....θα ήταν κόλαση φαντάζομαι και για τους δύο ....θα προτιμούσα να περάσω σε άλλη διάσταση ότι και να σημαίνει αυτό.

Για τα βιβλία και τις σημειώσεις που αναφέρεις η προσωπική μου γνώμη είναι ότι ποτέ ο άλλος δεν μπορεί να γίνει κοινωνός της σκέψης μας και δεν χρειάζεται κι όλας ...απλώς μπορεί να βρει εκεί μέσα ερεθίσματα που φιλτραρισμένα από το δικό του παρελθόν και την δική του ψυχοσύνθεση ίσως τον βοηθήσουν στην χάραξη του δικού του εσωτερικού μονοπατιού ..... θα παίξει ρόλο και η δεκτικότητά του την συγκεκριμένη εποχή ...απόλυτη κοινωνία σκέψης δεν μπορεί να υπάρξει .....η γλώσσα και οι λέξεις πιστεύω ότι είναι φτωχό εργαλείο για να περιγράψουν νοήματα και αισθήσεις.

Μου αρέσει να συζητάω τέτοια θέματα αγαπητό μου fractal ...δυστυχώς τελευταία για καθαρά πρακτικούς λόγους δεν μπαίνω πολύ συχνά εδώ για βόλτες στη γειτονιά και μου λείπει .... κι από σένα έχω να περάσω μέρες .... ευελπιστώ ότι θα αλλάξουν τα πράγματα .... χαίρομαι που τα λέμε ....θα χαρώ να συνεχίσουμε να τα λέμε .

Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα !!!

kryos είπε...

@ η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα

Bαϊα μου δεν θα ήθελα ποτέ να σε στεναχωρήσει ένα δικό μου κείμενο ...θεωρώ ότι είσαι ένα γλυκύτατο , ευγενικό και αξιαγάπητο πρόσωπο με σωστά αισθητήρια και βάρος γνώμης και όποιος μπόρεσε να σου κληρονομήσει αυτά τα χαρίσματα δεν θα μπορούσε παρά να έχει την εκτίμησή μου .

Προσωπικά όμως πιστεύω ότι ο Άνθρωπος είναι πάνω από κάθε είδους αντιπροσωπείες ..... με την ανάρτηση μου είχα πρόθεση να σταθώ δίπλα σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο κι όχι απέναντι....με τον όρο "ρούχα" δεν εννούσα ανθρώπινες αρχές και αξίες που έρχονται από το βάθος του χρόνου, αλλά κοινωνικά "πρέπει" και "μη" που αποπροσανατολίζουν την εσωτερική μας πυξίδα και μας οδηγούν στο να παίζουμε ρόλους δυσβάσταχτους ..... μπορεί ένας υπέροχος άνθρωπος σ ένα πόλεμο να δείξει γενναιότητα και αυταπάρνηση και συντροφικότητα και να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο πόλεμος δεν είναι ένας ηλίθιος λόγος θανάτου ...ακόμη κι όταν είναι αναγκαίος για τον αμυνόμενο , είναι ηλίθιος για το ανθρώπινο είδος .

Θα ήθελα λοιπόν εγώ κάποιον δίπλα μου όχι για να φορέσω το κοστούμι του αλλά για να μου δείξει το γυμνό μου σώμα στον καθρέφτη ..... να με βοηθήσει στο να το αγαπήσω και μετά να με αφήσει να διαλέξω τα δικά μου ρούχα ..... που καλά η κακά θα τα έχω επιλέξει εγώ ...μπορεί να διαλέξω και τα δικά του αλλά θα είναι δική μου επιλογή .... και ίσως βάλω σε πρώτη προτεραιότητα το σωστό περπάτημα .......γιατί πριν θα με έχω αγαπήσει γυμνό κι ελεύθερο ...κι εκεί είναι η διαφορά κατά την άποψη μου .

Σε όλη μου την ανάρτηση αλλά και τώρα χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό πρόσωπο χωρίς να στέκομαι απέναντι ως κριτής μιας κατάστασης που ίσως διαμορφώνω κι εγώ με τη στάση μου ...δεν ξέρω για ποια "αντιπροσωπεία" μιλάς και δεν θα ήθελα να αντιπαραθέσω δικά μου λόγια σε προσωπικά σου βιώματα .... ίσως όμως τα δικά μου βιώματα να είναι διαφορετικά ακόμη και σε ίδιες καταστάσεις ....και ίσως αυτά τα βιώματα να διαμόρφωσαν και τις απόψεις μου ....δεν θα ήθελα λοιπόν να σε προσβάλει μια απλή άποψη που σίγουρα ήταν καλοπροαίρετη χωρίς να θέλει να θίξει πρόσωπα αλλά καταστάσεις .

Όσο για το θέμα της ανωνυμίας εμένα θα μου επιτρέψεις για δικούς μου προσωπικούς λόγους να την χρησιμοποιήσω , αφού μου το επιτρέπει το μέσο .... πιστεύω ότι πολλές φορές μάσκες φοράνε και αυτοί που κυκλοφορούν με το αληθινό τους όνομα ..... κι έχω δει στη ζωή μου και πολλά πρόσωπα που κάποτε ήταν μάσκες και ρίζωσαν από την πολύ χρήση .....μάλιστα να μην ξεχνάμε ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα στον πλανήτη έχουν γίνει από ανθρώπους μ ονοματεπώνυμο και πολλές φορές σύμμαχο την ονοματεπώνυμη κοινή γνώμη ...και κατά την ταπεινή μου άποψη η Βαϊα Κούκου δεν μπορεί να είναι πιο ειλικρινής από την κοπέλα με το καναρινί φόρεμα ....ίσως να είναι το ίδιο..όχι όμως περισσότερο .

Εγώ πάλι συμπαθώ το kryos γιατί διάλεξα να το φορέσω μόνος μου ....αν καμμιά φορά διασταυρωθούν οι δρόμοι μας να είσαι σίγουρη ότι θα σου συστηθώ με το αληθινό μου ....αυτό που γράφει η ταυτότητα ..... δεν το κρύβω .....και είτε εδώ είτε εκεί θα είμαι ειλικρινής κι εγώ, όπως έχω μάθει να εκφράζομαι .

Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα κοπέλα μου καλή .... χαίρομαι που τα λέμε ... πραγματικά έχεις όλη την εκτίμηση και την αγάπη μου και χαίρομαι που βρίσκεσαι κάπου εδώ κοντά ....η αύρα σου είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε είναι υπέροχη !!!

Φιλιά !!!

fractal είπε...

KRYOS
Δεν έχω printer. Θα ήθελα να εκτυπώσω το κείμενό σου και να δουλέψω πάνω σε αυτό, γιατί κάθε νοηματική ενότητα έχει προεκτάσεις που σε πάνε μακρυά. θέλω να πιάσω την άκρη και να προχορώ πλάϊ τους , και όπου με βγάλουν.
"...ανάλογα με το ποιός εαυτός μου ασκεί αρχηγία" Πιστεύεις στη διαδυκή υπόσταση του είναι μας.. Εκείνο που η λογοτεχνική διατύπωση με το δόκτωρ Τζέκυλ και μίστερ Χάϊντ αποπειράθηκε να προσεγγίσει.
Με έχει κάνει πολλές φορές να σκεφτώ για τον τρόπο που υπάρχει ο κόσμος γύρω μας. Ακόμα και η πιό μικρή δομική μορφή πληροφορίας για την κατανόησης του σύμπαντος κόσμου έχει διαδική μορφή. Αυτό που λέμε ΒΙΤ (binary digit), "δυαδικό ψηφίο"
Μήπως από αυτή τη βασική αρχή πρέπει να ξεκινήσει κανείς να σκέπτετε το θάνατο? Χαίρομαι που αναγνώρισες τον κόσμο μου. Τον κόσμο του απειροελάχιστα σημαντικού συμπαντικού σωματιδίου.. που εκπέμπει με απρόβλεπτη περιοδικότητα από το αχανές σύμπαν. Να λοιπόν που εντόπισες τις εκπομπές μου...(ανάρτηση "πρέπει να ξέρεις για μένα το fractal Πως...)
Αύριο στο γραφείο μου θα τυπώσω το κείμενό σου. Θα μου εξασφαλίσει πολύ δουλειά στους μοναχικούς περιπάτους, γιατί φυσικά οι φτωχές πέντε αισθήσεις δεν μπορούν να με καλύψουν.. Ξέρω καλά πως υπάρχει αυτό το micro σωματίδιο που όπως ακριβώς το είπες ανοίγει πύλες...
Και γιαυτό ανησυχώ για την τύχη των σημειώσεών πάνω στα βιβλία μου..... Άν άνοιγαν έστω και μία πύλη..

Tali είπε...

To ακριβοτερο μας κουστουμι
το πιο φορεμενο πανω μας
το δερμα μας ...

αυτο που ποναει τοσο πολυ ..
καθε φορα που αλλαζει ...

κι αυτο που συνηθως πολυ δυσκολα βλεπουμε ..
καθε που ανοιγουμε ψαχνοντας τα ματια..

~~~~~~~

-υπεροχο το κειμενο σου Ηλια !:)
κι οπως παντα σηκωνει πολυ συζητηση ..

kryos είπε...

@ fractal

Πραγματικά χαίρομαι αγαπητό μου fractal που θέλεις να σκύψεις με ενδιαφέρον πάνω σ ένα δικό μου κείμενο ...η αλήθεια είναι ότι έχει προεκτάσεις που μπορούμε να συζητήσουμε όποτε θέλεις .

Όχι ..δεν πιστεύω στη δυαδική υπόσταση του είναι μας .... το δισυπόστατο αναδεικνύεται μόνο από το ανθρώπινο σώμα με τις ιδιαιτερότητες και τα όρια του .... λέμε ζεστό και κρύο αλλά αυτές οι έννοιες αφορούν μόνο την αίσθηση ενός σώματος ...δεν υπάρχει πουθενά στο σύμπαν ούτε ζέστη ούτε κρύο ,ούτε άσπρο και μαύρο χωρίς σημείο αναφοράς ...και το "είναι" μας είναι κομμάτι του σύμπαντος .... δεν περιορίζεται στο σώμα .

Εγώ εννούσα τους πολλούς εαυτούς που βγάζουμε στην καθημερινότητα καθώς γινόμαστε καθρέφτες των ερεθισμάτων που μας τυχαίνουν ....φερόμαστε με ευγένεια στον ευγενικό και αντιμετωπίζουμε με οργή την επίθεση .... Ο Γκουρτζίεφ έλεγε κάποτε ότι είναι σαν να οδηγούμε ταξί ... κάθε φορά μπαίνει και κάποιος και μας λέει που να πάμε ....έτσι μπορεί να μας αλλάξει διάθεση ο ήλιος ή ένα τραγούδι ή μία εικόνα ή μια άγρια ματιά ενός περαστικού .... στην ουσία δεν είμαστε κύριοι των συναισθημάτων μας .... Ο Γκουρτζίεφ έλεγε ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να πάρουμε την απόφαση του ταξιδιού στα χέρια μας ...την δική του θεωρία την έλεγε ¨εργασία στον εαυτό" ...αλλά ξέφυγα ..

Έλεγα λοιπόν ότι κι εγώ στο θέμα του θανάτου χάνω τον συντονισμό μου χάνοντας τον έλεγχο της διάθεσης μου .... κι αυτό συμβαίνει στους περισσότερους .

Σκέφτομαι ότι αν το δομικό στοιχείο του σύμπαντος είναι μια κουκίδα πληροφορίας τότε όλος ο κόσμος γύρω μας είναι ένα softwear ...θεωρία που θα εξηγούσε σχεδόν τα πάντα αλλά λίγο τρομακτική όσον αφορά την απόλυτη μοναξιά που υποκρύπτει .

Οι πύλες είναι μπροστά στα μάτια μας πιστεύω .... δεν εμφανίζονται από το πουθενά...απλώς χρειάζονται εκείνη τη ματιά για να μπορέσουν να γίνουν διακριτές .

Σκέφτομαι αυτό που γράφεις για τους μοναχικούς περιπάτους και το τυπωμένο μου κείμενο που θα "πάρεις "μαζί σου ...πιστεύεις αν αξίζει τον κόπο να υποτιμούμε τις φτωχές αισθήσεις μας και να τις αντικαθιστούμε με σκέψεις .... αν μας έχουν δώσει ένα όμορφο αμάξι για δώρο θα πρέπει να αναλώνουμε τον χρόνο μας για να μάθουμε τα υλικά και τον τρόπο λειτουργίας του ή θα πρέπει απλώς να το πάρουμε και να βγούμε βόλτα ? :)

Θα σε καληνυχτίσω τώρα ...θα αλλάξω ανάρτηση και η καινούρια θα αναφέρεται σ αυτή μου την τελευταία παράγραφο .....ίσως βοηθήσει κι αυτή στη συνέχεια της κουβέντας μας :)

kryos είπε...

@ Talisker

Το δέρμα μας δυστυχώς το ξεχνάμε Ελένη μου χαμένοι μέσα σ ένα νου που συνεχώς βρίσκεται σε ομίχλη μέσα σε σκέψεις και διλήματα ... έχουμε χάσει την έννοια του σημαντικού ... σκέφτομαι ότι τουλάχιστον πριν πεθάνουμε να βρούμε λίγο χρόνο για να κυκλοφορήσουμε γυμνοί ...και στο καθρέφτη να βλέπουμε εκείνο εκεί το δέρμα που μας δώθηκε με την γέννα...να καθαρίσει η ματιά μας .

Χαίρομαι που πέρασες ....σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια ....να έχεις ένα υπέροχο βραδάκι !!!

Φιλιά !!!

fractal είπε...

-Θες να πεις πως τα πράγματα δεν υπάρχουν αν δεν τα αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας? Τότε το θερμόμετρο πως μετρά τη θερμοκρασία σε κλίμακα? Εκτός εάν δεν υπήρχε η κλίμακα αφού δεν θα τη βλέπαμε.
- Ναι Που όμως, αυτό το softwεare δημιουργείται και με βάση τiς πληροφοριών (και κυρίως με αυτές) που προέρχονται από τα αισθήματα που μας προκαλεί ο κόσμος γύρω μας και όχι μόνο από την πληροφορία που δομεί το λογικό. Ίσως να μην έχουμε μόνο έν επεξεργαστή αλλά δύο Ένα για τις λογικές πληροφορίες και ένα για τις συναισθηματικές. Νάτο πάλι αυτό το ΔΥΟ.
-Για την τελευταία παράγραφο τη σχετική με το αμάξι των αισθήσεων, μάλλον έχεις δίκιο. Εκτός αν οι σκέψεις συμπληρώνουν την απόλαυση που προσλαμβάνουμε με τις αισθήσεις μας.

kryos είπε...

Η καινούρια κβαντική φυσική λέει πως

"Υπάρχεις επειδή σε παρατηρώ " .... το πρόβλημα είναι το σημείο αναφοράς και η χρονική στιγμή ....σε κοιτώ και υπάρχεις γιατί αυτό μου λένε οι αισθήσεις μου .... αν ανοίξω την πόρτα και βγω έξω παύουν να σε αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μου και τότε το ότι υπάρχεις είναι μια απλή υπόθεση .... το μυαλό επεξεργάζεται τα δεδομένα και αποφασίζει λόγω πιθανοτήτων ότι "πρέπει να υπάρχεις".

Υπάρχει εκείνος παλιός φίλος μέχρι να μάθουμε ότι σκοτώθηκε σε τροχαίο 3 χρόνια πριν .... το υποθέταμε ..... στην ουσία όλη μας η ζωή είναι υποθέσεις που επεξεργάζεται ο νους και βγάζει συμπεράσματα .

Το "softwear" μοιάζει να αλλελεπιδρά με την ύπαρξη μας ....είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό , μέρος του συνόλου και ακολουθούμε τους κανόνες του .... όταν δημιουργείται με βάση τα αισθήματά και τις σκέψεις μας - όπως λες-τότε στην ουσία από παικτες του παιχνιδιού γινόμαστε προγραμματιστές και λαμβάνουμε μέρος στη "δημιουργία" .....τότε λαμβάνει μέρος το φαινόμενο της συγχρονικότητας .....σκεφτόμαστε κάποιο γνωστό που έχουμε καιρό να δούμε και τον συναντάμε στην επόμενη γωνία .... το δημιουργήσαμε εμείς αυτό η ήταν τυχαίο ?

Για την τελευταία παράγραφο θέλω να σου πω πως οι σκέψεις είναι η προβολή του συναισθήματος .... δεν μπορείς να είσαι καλά και να κάνεις άσχημες σκέψεις ταυτόχρονα .....ούτε το ανάποδο ..... κι αυτό έχει να κάνει πάλι με τον μυαλό και την αναπόληση .

Όταν απολαμβάνεις κάτι , απλώς δεν σκέφτεσαι ....όταν σκέφτεσαι απλώς δεν είσαι εκεί .

Ο Κρισναμούρτι έλεγε :

Κοιτάς ένα υπέροχο δέντρο ..... αισθάνεσαι την ομορφιά ,τη δύναμη και την σοφία του ...για πόσο ?....μετά αρχίζουν οι σκέψεις


"Μοιάζει με κείνο που είχα δει πέρσι το καλοκαίρι στη Σκιάθο"
" Να είχα μαζί μου την φωτογραφική μηχανή"
"Πόσο μακριά να είναι ?"
"Να κοιτάξω να ξαναέρθω"
"Να φέρω και τον τάδε να το δει ...θα του αρέσει..που να βρίσκεται άραγε τώρα? "

ΌΛες αυτές οι σκέψεις σε διώχνουν από την καθαρή παρατήρηση ... δεν είσαι εκεί ...έχεις δραπετεύσει με όχημα τις σκέψεις ..έχεις φύγει από το παρόν στην ουσία ...μπορούμε πραγματικά να είμαστε κάπου ? μόνο να νιώθουμε ?