Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Παίζω με ότι αγαπώ !!!





Όλη η γειτονιά ενθουσιάστηκε με το καινούριο παιχνίδι που έσπασε ρεκόρ αναρτήσεων .... μας αρέσει να δηλώνουμε τελικά τα πράγματα που αγαπάμε , ίσως μας αρέσει να ακούμε τον εαυτό μας να το λέει , κάπως σαν να τα ξορκίζουμε να παραμείνουν δίπλα μας .... η ζωή μας είναι μια ζυγαριά , από την μια όλα εκείνα τα στενάχωρα "πρέπει" στους ρόλους που καλούμαστε να φέρουμε σε πέρας , από την άλλη κάθε τι αγαπημένο που μας ισορροπεί και μας δίνει δύναμη για να συνεχίσουμε .


Καλεσμένος κι εγώ λοιπόν από αρκετούς φίλους ....την Talisker , τον Οδοιπόρο , την kovovoltes και την kaya (και ίσως από κάποιον άλλο φίλο που δεν αντιλήφθηκα κι ας με συγχωρέσει ), αποφάσισα να συμμετέχω και να φέρω εδώ τα δικά μου αγαπημένα πριν έρθουν τα Χριστούγεννα κι έχετε ξεχάσει όλοι σε ποιο παιχνίδι αναφέρομαι . :)


Ας ξεκινήσω λοιπόν τάχιστα για να μην σας καθυστερώ ......






1 . Μου αρέσει και αγαπώ το "παιχνίδι" της ζωής ... δεν είναι τίποτε περισσότερο η ζωή μας , ένα μεγάλο Παιχνίδι που δεν ξέρουμε ποιος μας έβαλε να παίξουμε , ούτε το πότε θα το εγκαταλείψουμε ..... το μεγάλο αυτό παιχνίδι διαιρείται σε επιμέρους μικρότερα παιχνίδια (άλλοτε ευχάριστα και άλλοτε δυσάρεστα) , το καθένα με τη δική του σημασία .... αυτό που δεν μπορεί κανείς να μας πάρει είναι η στάση μας απέναντι στα πράγματα , με άλλα λόγια ο προσωπικός τρόπος παιχνιδιού μας .


Μάλιστα σκέφτηκα με την ευκαιρία αυτή να φέρω ένα παράδειγμα και να κάνω μια (ελπίζω) μικρή παρένθεση εδώ .... θα μου επιτρέψετε λοιπόν να σας βάλω να παίξετε ένα τέτοιο επιμέρους παιχνίδι που θα το ονομάσω αρχικά "βρες τα όμοια " κι αργότερα θα του αλλάξω όνομα .....το γιατί θα το καταλάβετε στην πορεία :)

Δύο στήλες λοιπόν κι από 3 link η καθεμιά ..πατάτε πρώτα αριστερά και μετά τυχαία σε κάποιο δεξιά .... ψάχνουμε το όμοιο.... άντε , εύκολο είναι ..



Α--------------------1


Β -------------------2


Γ -------------------3



Για όσους βαριούνται και ανυπομονούν , η σωστή λύση είναι Α - 2 , Β - 3 , Γ - 1 ..... και τώρα θα αλλάξουμε το όνομα του παιχνιδιού και θα το ονομάσουμε "βρες το στον παλιάτσο " ..... γιατί ο κύριος δεν αντιγράφει μόνο ολόκληρες αναρτήσεις , κάνει και συρράψεις, κολάζ παραγράφων και αντιγραφές φράσεων ( εντάξει οι απλές λέξεις δεν έχουν copywright ) .... όπως θα δείτε εδώ η τρίτη και τέταρτη παράγραφος είναι η τελευταία παράγραφος αυτού του κειμένου της Αναστασίας .... και μάλιστα έχει ντύσει τη δική του και με όμορφη αφιέρωση ...... " το τελευταίο κείμενο ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ .............. " .


Νομίζω ότι αν ψάξετε εκεί , όλο και κάτι δικό σας θα ανακαλύψετε .... ο κύριος δεν μπήκε στον κόπο να απαντήσει στο mail που του έστειλα και του ζητούσα να επανορθώσει και τουλάχιστον να βάλει την πηγή εκ των υστέρων .... στο δικό μου κείμενο διάλεξε κομμάτια ( maya μου που δεν μπόρεσες τότε , πήγαινε εκεί να διαβάσεις την περίληψη :)) , άλλαξε την αφήγηση από τρίτο πρόσωπο σε πρώτο και έβαλε την ανάρτηση σ αυτές με την ετικέτα "σκέψεις" ..... υπάρχουν αναρτήσεις του με την ετικέτα "αντιγραφές" αλλά εκεί έχει αναρτήσει "επώνυμες" , ευτυχώς δεν έφτανε το θράσος του μέχρι το σημείο να οικειοποιηθεί την "ασκητική" του Καζαντζάκη .



Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με το να ταξιδεύει ένα δικό μου κείμενο ανώνυμα στις λεωφόρους του διαδικτύου , άλλωστε έτσι γράφω , ανώνυμα μ ένα μικρούλι ψευδώνυμο .... και κατά κάποιο τρόπο αισθάνομαι ότι είναι τιμή μου να αγγίξουν δικές μου λέξεις κάποιον τόσο πολύ ώστε να τις νιώθει ως δικό του κομμάτι .... δεν γουστάρω όμως ο οποιοσδήποτε και δίχως να με ρωτήσει να πουλάει μούρη εδώ δίπλα μου με κίνδυνο να χαρακτηριστώ εγώ αντιγραφέας δικός του .... γιατί όλο αυτό γίνεται εσκεμμένα , δεν στοιχίζει ούτε σε κόπο ούτε σε χρόνο να βάλεις εκεί στο τέλος το όνομα αυτού που μπήκε στη διαδικασία να εκφράσει την ψυχή του ... απλά και μόνο από ευαισθησία για να τον προστατέψεις από την κατηγορία που ανέφερα πριν .... έχουμε πήξει στους δήθεν ευαίσθητους , στο ψεύτικο , στο είδωλο , φτάνει πια "φίλε" μου ..... φτιάξε κάτι δικό σου , θα σου κάνει καλό ..... αυτό είναι το όμορφο του blogging , η έκφραση , τα υπόλοιπα υπηρετούν σκοπιμότητες .



Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν γιατί σας κούρασα ( το ξέρω ) και για να ξαναμπώ στο πνεύμα του αρχικού παιχνιδιού , θα πω και πάλι την πρώτη μου αγάπη χαμογελώντας :) .... την αγάπη μου για τη ζωή και για τα όσα αυτή φέρνει .... κατά μια έννοια δεν έχουμε τίποτε άλλο εκτός από αυτή τη συμμετοχή ( και την ευθύνη που κουβαλάει , φίλε μου ) .



2 . Αγαπάω να με αγαπούν αγαπημένα πρόσωπα .... να βλέπω στα μάτια τους αγάπη , να την αισθάνομαι στο πετσί μου , να θέλω να τους προσφέρω , να νιώθω ότι αξίζει το να δίνομαι .... δεν είναι εύκολο να έχεις τέτοιους ανθρώπους δίπλα σου .... αν έχεις διάθεση , λένε, μπορείς να "φτιάξεις" εσύ μερικούς τέτοιους με τη δική σου συμπεριφορά .... έτσι λένε , εγώ ομολογώ ότι δυσκολεύομαι :)



3 . Αγαπώ τους "Τους σταθερούς, ζεστούς, καλλιεργημένους, ευγενικούς και δοτικούς ανθρώπους!!! " ( κλεμμένο από την Talisker :) ) .... Καλά Ελένη μου , μη βαράς , το ξέρω ότι έχεις και το Νο 2 αλλά τι να κάνω που αγαπάμε τα ίδια πράγματα ? :) ..... μου αρέσουν λοιπόν οι άνθρωποι που έχουν καθάριο βλέμμα χωρίς δεύτερες σκέψεις από πίσω ( αυτό κλεμένο από την kovovoltes , εδώ όμως έχω ζητήσει και την άδεια ) :)



4 . Αγαπώ πολύ τις συζητήσεις με τους ανθρώπους του Νο 3 ..... συζητήσεις με ενσυναίσθηση που μπορούν να πάνε σε βάθος , με αλληλοκατανόηση και συναισθηματική φροντίδα ..... εκεί που ο χρόνος χάνεται και η επικοινωνία γεμίζει την ατμόσφαιρα με κείνο το αδιόρατο υλικό που κάνει τις ενεργειακά φορτισμένες λέξεις να γίνονται κατανοητές .




5. Αγαπώ να παίζω με τα αντίθετα ..... να κρυώνω για να απολαμβάνω μετά κάθε μορφής ζεστασιά που θα βρεθεί στον δρόμο μου , να διψάω για να ευχαριστιέμαι εκείνο το ποθητό δροσερό νερό , να κουράζομαι τόσο ώστε να λιώνω όταν θα ξαπλώσω επιτέλους στο κρεβάτι μου ..... δεν μου αρέσει να ζω σε "ιδανικές συνθήκες" θερμοκρασίας και υγρασίας συνεχώς ... ούτε να ταίζομαι σε τακτά χρονικά διαστήματα .... μου αρέσει η ελεγχόμενη ταλαιπωρία , σε κάνει να νιώθεις πιο ζωντανός και δίνει χρώμα στην καθημερινότητα .... άσε που ο χρόνος κυλάει πιο αργά .... μείνε νηστικός και θα δεις ότι στην δεύτερη μέρα θα συμπιεστεί χρόνος βδομάδας . :)



6. Αγαπώ το διάβασμα .... ψυχολογία , φιλοσοφία , μεταφυσική , καλή επιστημονική φαντασία μετρημένη σε καντάρια φαντασιοπληξίας .... διαβάζω ανάλογα το ύφος του συγγραφέα , δεν μου αρέσουν οι δάσκαλοι που κάθονται σε θρόνους ούτε οι ξερόλες ...μου αρέσουν όσοι αυτοσαρκάζονται , όσοι αμφισβητούν , όσοι έχουν την λάμψη του αναζητητή στα μάτια τους .... όσοι λένε την άποψή τους χωρίς διάθεση να πείσουν , όσοι συζητούν τις επιφυλάξεις τους απέναντι στις πεποιθήσεις τους ..... σε τέτοια θέματα κανείς δεν είναι σε θέση να "ξέρει" , μόνο να υποθέτει .





7 . Αγαπώ πολύ πολύ το νερό σε κίνηση .... τη βροχή ( όσο πιο δυνατή τόσο καλύτερα ) , το κύμα ( να βρίσκομαι στην ξηρά όμως και να μην πρόκειται για τσουνάμι ) , τα ποτάμια ( πάλι να βρίσκομαι έξω , εκτός κι αν είμαι εξπέρ στο καγιάκ που δεν είμαι ) .... ακόμη καλύτερα όλα αυτά με την απαραίτητη δόση ομίχλης , σκοτεινιάς κτλ κτλ .... ο δυνατός ήλιος ακόμη κι αν παιζει με τα σύννεφα στον ουρανό , μειώνει τα ποσοστά ευχαρίστησής μου με δραματικό τρόπο ( όχι , δεν μεγαλώνουν τα δόντια μου στην πανσέληνο )







8 . Αγαπώ τα φυτά μου , είναι απίστευτα ζωντανά και προσαρμοστικά .... κινούνται υπέροχα , κάνουν άμυνες όταν χρειάζεται , επιτίθενται όταν χρειάζεται , οργανώνονται .... απλώς ο χρόνος τους δεν μπορεί να ταιριάξει με τον δικό μας και κάνει να φαίνεται στα μάτια μας πολύ πολύ αργή η κινησή τους .... φανταστείτε μια τίγρη σε slow motion , ακίνδυνη αλλά πάντα όμορφη και πάντα ζωντανή .... μου αρέσει να τα περιποιούμαι , να τα φροντίζω , να τα πολλαπλασιάζω ...να παίζω με τα χώματα , να φυτεύω σπόρους , να γίνομαι κοινωνός του θαύματος της δημιουργίας .





9. Αγαπώ τον προσωπικό μου χώρο , τη φωλιά μου .... εκεί που θα χαθώ απ όλα όταν νιώσω την ανάγκη , εκεί που θα γεμίσουν οι μπαταρίες μου , εκεί που θα απολαύσω τη σιωπή και την ησυχία .



10 . Αγαπώ την φωτογραφία σαν αποτύπωση συναισθημάτων και στιγμών .... δεν με ενδιαφέρει και τόσο η τεχνολογία της καθώς αλλάζουν οι εποχές όσο αυτή καθαυτή ο αποτύπωση .... έχω πολύ αγαπημένες φωτογραφίες που τραβήχτηκαν με φτηνά κινητά , κυνηγάω την εικόνα που περνάει και χάνεται .... σε αυτή την ανάρτηση οι λίγες φωτογραφίες δικές μου .... ελπίζω να σας αρέσουν .




Θα καλέσω με τη σειρά μου όλους όσους δεν έχουν παίξει και έχουν τη διάθεση ..... στα παιχνίδια λέμε , ναι ... με χαμόγελο πάντα :)


update 1


Σήμερα το πρωί και μετά από την δημοσίευση της ανάρτησης πήρα δυο mail
απο τον "παλιάτσο" .... δεν τον ρώτησα αλλά αποφάσισα να τα βάλω εδώ ως αντίλογο
σε ότι εγώ έχω γράψει .


"
σε διαβάζω χρόνια, μαζί με άλλους ποιητές.
Λατρεύω την κατάθεση ψυχής σου,
σημειώνω λέξεις ή φράσεις που μιλούν στην καρδιά μου
σ' ένα τετράδιο μου, χωρίς να γράφω την πηγή
δίπλα για να ξέρω που διάβασα αυτό τον στίχο.
Αυτό είναι το λάθος μου.
Κι όταν γράφω, προστρέχω και παντρεύω
κάποιο στίχο που μ' αρέσει απ' το τετράδιο μου.
Πες μου το κείμενο ή τον στίχο που σου ανήκει
και θα αναφερθώ στην πηγή.
Δεν είμαι ποιητής, ούτε υπογράφω τα κείμενα
του παλιάτσου. Δεν εκδίδω βιβλία ποίησης
ούτε προσβλέπω σε επαγγελματική αξιοποίηση
των συναισθημάτων μου.
Συγχώρησε με αν με οποιονδήποτε τρόπο
σε στεναχώρησα ή σε έβλαψα.
Σ' ευχαριστώ "


"
καλημέρα και πάλι,
Λυπάμαι που δεν άνοιξα το Γιαχου χθες
και μόλις σήμερα το πρωί διάβασα το μνμ σου.
Μπήκα στη σελίδα σου και ντράπηκα
για όσα γράφεις για μένα. Έχεις δίκιο.
Θα γράψω σήμερα όλες τις επισημάνσεις
που αναφέρονται στην ανάρτηση σου.
Παράλληλα θα είμαι κι εγώ καυστικός
σε όσους/ες αντιγράφουν δικούς μου
στίχους ή και ολόκληρα κείμενα
χωρίς την άδεια μου. Και πίστεψε με είναι πολλά
που έχω δει ως τώρα, ποτέ όμως δεν έδωσα
την απαιτούμενη προσοχή, ούτε με πείραξε.
Δεν είναι δικαιολογία αυτό. Έτσι αισθάνομαι
κι έτσι σου γράφω."


Η αλήθεια είναι ότι για μένα είναι αγκάθι το κομμάτι εκείνο της
ανάρτησης , δεν το δημοσίευσα εύκολα και μάλιστα χτες
αργά τη νύχτα ήμουν έτοιμος να το σβήσω .... όμως μια τελευταία
βόλτα από το blog σου φίλε μου και βλέποντας για μια ακόμη φορά
ότι μιλούσες σε πρώτο πρόσωπο ( εγώ το είχα γράψει σε τρίτο )
με δικές μου φράσεις , με θύμωσε .

Ελπίζω να με καταλαβαίνεις , ο σκοπός μου σε καμμιά περίπτωση
δεν ήταν η "κατακραυγή " , αποκλειστικό μου κίνητρο η αίσθηση
που αποκόμισα από κει μέσα και που όριζε "απάντηση"
για να μπορώ να είμαι ήσυχος .


update 2

Στην αρχή θύμωσα , μετά ένιωσα τύψεις γι αυτή μου την "επίθεση" ..... τώρα σιγά σιγά
αρχίζω να το διασκεδάζω :)

Μετά από όλο αυτό το σκηνικό , ο κύριος "παλιάτσος" , πήγε στην επίμαχη ανάρτηση
κι έγραψε από κάτω :

"κείμενο εμπνευσμένο από το blog
"kryos-gr.blogspot.com""

Γενική αναφορά σ ένα ολόκληρο blog , χωρίς link για να μπορέσει
ο αναγνώστης να δει τι είναι αυτό τελικά
που τέλος πάντων τον ενέπνευσε .... ο κύριος έχει δεθεί
με το κείμενο μου , δεν μπορεί με τίποτε
να το αποχωρισθεί :))



Αλλά ακόμη κι έτσι ....



Να με συγχωρήσετε ρε παιδιά αλλά αυτό εδώ το κείμενο :



"Ήταν αργά . Για μια ακόμη φορά είχα ξεχαστεί όρθιος να κοιτάζω τη θάλασσα απ’ το μικρό μπαλκόνι, μιας θάλασσας που απλωνόταν πέρα μακριά στο βάθος. Όπως κάθε βράδυ τέτοια ώρα , έτσι και σήμερα ένιωσα να με τυλίγει εκείνη η γλυκιά , γνώριμη , κούραση ...... μια κούραση που όμως σήμερα κατά περίεργο τρόπο δεν έσερνε μαζί της την παραμικρή υποψία νύστας .. κτλ κτλ κτλ κτλ "


είναι απλώς εμπνευσμένο από αυτό ?


"Ήταν αργά ..... για μια ακόμη φορά είχε ξεχαστεί όρθιος να κοιτάζει τη θάλασσα που απλωνόταν πέρα μακριά στο βάθος ....... όπως κάθε βράδυ τέτοια ώρα , έτσι και σήμερα ένιωσε να τον τυλίγει εκείνη η γλυκιά , γνώριμη , κούραση ...... μια κούραση που όμως σήμερα κατά περίεργο τρόπο δεν έσερνε μαζί της την παραμικρή υποψία νύστας κτλκτλκτλ "





Η δεν ξέρω εγώ καθόλου ελληνικά ή κάποιος μας έχει για πολύ ηλίθιους εδώ μέσα !!!




Ξέρεις τι κάνω εγώ φίλε μου όταν με εμπνέει μια ανάρτηση ?

Γράφω ένα ( όσο μπορώ ) όμορφο σχόλιο !!



Σε παρακαλώ να σβήσεις όλες τις αναρτήσεις που έκλεψες ....δεν σου ανήκουν
με κανέναν τρόπο .... κράτα όσα έγραψες εσύ .... δεν θα είναι
πολλά φαντάζομαι αλλά θα είναι δικά σου .

Και μπορεί τότε να νιώσεις και λίγο περήφανος .












Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Η Ανάγκη μεταμορφώνεται ...







Όταν η Ανάγκη το απαιτούσε είχε μάθει πλέον ευέλικτα να συμμορφώνεται ...... μη βιαστείται να τον κατηγορήσετε γι αυτή του την ρευστότητα ..... "τα πάντα ρει" λένε ορισμένοι και μέσα στα "πάντα" σίγουρα περιλαμβάνονταν κι αυτός .



Φυσικά και μπορούσε όταν χρειαζόταν να παλεύει με τα κύματα , ήξερε όμως να αφήνει την βαρκούλα του ελεύθερη όταν τα υπόγεια δυνατά ρεύματα ανέβαιναν στην επιφάνεια να παίξουν ... όχι άλλη επένδυση στην αγωνία του αγώνα , τα μαρμάρινα αλώνια είχαν λιώσει στον καύσωνα της βαριεστημάρας του ανούσιου ... κι απ ότι θυμόταν είχαν περάσει χρόνια χωρίς καμμιά προσπάθεια να πείσει , να εξηγήσει , να πανηγυρίσει για ήττες και νίκες σε από πάντα στημένα παιχνίδια ... από την άλλη και μη γνωρίζοντας τον λόγο ήταν γραμμένος στις μαύρες λίστες του διαβόλου , δεν του στέλνονταν πλέον πειρασμοί και δεν είχε ούτε καν το κουράγιο να κατέβει κάτω και να διαμαρτυρηθεί .




Κενό , φλυαρία υπό την φασαρία και την ομίχλη των μασκών , έλλειψη κινήτρου στην ειλικρίνεια της σκοτεινής σιωπής ...... μόνο μικρές υποψίες ελπίδας φώτιζαν αραιά και που καινούριες αφετηρίες .... δίκοπο μαχαίρι αυτό , μάταια πάλευε να κρατήσει γυμνές τις επιθυμίες του , εκείνες κάθε που νύχτωνε φορούσαν το βαρύ παλτό της προσδοκίας και τον έπνιγαν .




Τέλμα και κλάμα και μιζέρια και κακομοιριά και γκρεμός ? .... ή ίσως νέος σταθμός αποβίβασης στο "ταξίδι" που απαιτεί νέα δράση ? .... αποφάσισε γρήγορα την δεύτερη επιλογή , και μόνο με τη σκέψη της πρώτης έβγαζε σπυράκια .

Η Ανάγκη του λοιπόν αποφασίζει
και το ενοικιαστήριο τοιχοκολλήθηκε σε ανύποπτο χρόνο ....



" Ζητείται συγκάτοικος .... δωρεάν παραχώρηση χώρου και χρόνου , δια βίου εκπαίδευση , γοητευτικές αρμοδιότητες και εμπειρίες , δυνατότητα εξέλιξης .... δεκτές συστατικές επιστολές από αποδεδειγμένα ευτυχισμένους πρώην συγκάτοικους " .



Ναι , καλά ...




Το στολισμένο πακέτο φαινόταν ελκυστικό αλλά ακουγόταν σαν αγγελία εργασίας , και για μισθό ούτε κουβέντα .... αναρωτιόταν ποιος ηλίθιος θα έδειχνε ενδιαφέρον και για ποιο λόγο .... ποιος θα ήθελε να γίνει κοινωνός του κενού εν γνώση του ? ... μόνο κάποιος από κείνους τους ήρωες των παραμυθιών που είναι πασπαλισμένοι με πίστη και όραμα και συμπόνοια και πράσινους ελέφαντες .... μεγάλη τύχη να σου τύχει κάποιος τόσο ξεχωριστός , οι πιθανότητες μηδαμινές κι αμελητέες .... μία στο εκατομμύριο και βά....



Τοκ τοκ .....


Το χτύπημα της πόρτας διέκοψε άλλη μια γνωστή
και άχρηστη χιονοστιβάδα σκέψεων ....







Το πλάσμα ήταν σίγουρα λαμπερό , πέρασε γρήγορα το κατώφλι και βολεύτηκε σαν να ζούσε κεί από πάντα ...... "δέχομαι" είπε με χαμόγελο , " άλλωστε τόσα χρόνια βρίσκομαι εδώ κοντά και πάντα ήθελα να κάνω αυτό το μικρό βηματάκι , σ ευχαριστώ για την πρόσκληση , θα μου επιτρέψεις να συστηθώ , είμαι ο ........ άγγελός σου , ευτυχώς βρισκόμουν τόσο κοντά που πρόλαβα να έρθω πρώτος .... μεγάλο ρίσκο αυτό που τόλμησες , φαντάζεσαι να δεχόταν την πρόκληση κάποιος από το άλλο στρατόπεδο ? " .


Εμβρόντητος ο ήρωάς μας πήγε να διαμαρτυρηθεί για το θράσος αλλά γρήγορα αντιλήφθηκε ότι το καμπανάκι του ενστίκτου του δεν χτυπούσε απειλητικά .... αντίθετα στο χώρο κυριαρχούσε μια εκκωφαντική σιωπή , μια αίσθηση γαλήνης ..... το άλλοτε ακατάπαυστο μυαλό του υποκλίθηκε με ευλάβεια σε κάτι ανώτερο που έδειχνε ότι δεν μπορούσε να ορίσει και σταμάτησε τη βοή του ..... ο Εαυτός πάλι από κάπου μέσα του , ένιωθε ότι αντανακλούσε το χαμόγελο του επισκέπτη , σίγουρα παλιοί γνώριμοι από άλλες δυσνόητες διαστάσεις .... αμήχανα προσπάθησε να του εξηγήσει όρους και υποχρεώσεις , να του μιλήσει περιληπτικά για τον ίδιο και τη ζωή του ..... "τα ξέρω όλα" του απάντησε "σε ξέρω πιο καλά απ όσο νομίζεις , χαλάρωσε κι άσε με να αναλάβω εγώ , έχω ακούσει και τον πιο σιγανό στεναγμό σου και είναι κρίμα , ποτέ δεν ήσουν μόνος .... πως θα μπορούσες να είσαι μόνος άνθρωπέ μου ? "

Μιλούσε κοιτώντας μέσα στην ψυχή του , το χαμόγελο πάντα ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του ....... " θεία Πρόνοια " σκέφτηκε και δεν χρειάστηκε τίποτε περισσότερο , πείστηκε την ακριβώς επόμενη στιγμή ..... άλλη μία άφεση στη λίστα του .... " ήρθε η ώρα να διαλυθεί εντελώς η μεταφυσική μου ασιτία , ας κολυμπήσουμε στα βαθιά " και πρότεινε το χέρι στον νεοφερμένο σφραγίζοντας τη στενή συνεργασία με αποδοχή .





Τέλος εποχής σήμανε ...... κι αρχή μιας άλλης .....







Κάθε νέα συγκατοίκηση έχει τα προβλήματά της , πολύ δε περισσότερο όταν έχεις να κάνεις με κάτι τόσο θαυμαστό .... στην αρχή προσπάθησε να μοιράσει αρμοδιότητες , να κρατήσει κομμάτια εξουσίας , γρήγορα όμως κατάλαβε ότι κάτι τέτοιο απλά ήταν αδύνατο ...... με τα νεύρα της καθημερινότητάς του πάντα χαμογελούσε κι όταν οργιζόταν με κάτι τον πιάναν γέλια τρανταχτά .... "τα προβλήματά σου είναι σκόνη" του έλεγε συχνά , "ο κόσμος δεν είναι αυτό που αντιλαμβάνεσαι " , "μόνο το συναίσθημα ήταν από πάντα ζωντανό καθώς μεταφέρεται κι αλληλεπιδρά " , "νιώσε" .... του μιλούσε συνέχεια , τον ησύχαζε , τον παρηγορούσε όταν χρειαζόταν , αλλά ακόμη και οι στιγμές της σιωπής του άφηναν υπέροχη μουσική ολόγυρα .



Ο καιρός τον έκανε να αφεθεί και να γίνει παρατηρητής τού από πάντα φίλου του .... τον έβλεπε ν ανοίγει την πόρτα κάθε που χτυπούσαν οι φόβοι κι εκείνοι πάντα σκιάζονταν στη θέα του και το βαζαν στα πόδια ..... ακόμη κι τρομερότερος όλων , ο φόβος του φόβου , δεν τόλμησε να πλησιάσει ξανά ..... τον παρατηρούσε καθώς έπαιζε ακούραστος με τα παιδιά , καθώς άφηνε ψιθύρους στα δέντρα , στα κύματα , στα ποτάμια , τα πάντα ένιωθες ότι ήταν ζωντανά στο διάβα του , ιερά , συνδεδεμένα με την ίδια πηγή .






Τον είδε να απολαμβάνει τις ανθρώπινες αισθήσεις , να σκύβει με παιδική περιέργεια στο αόρατο που γινόταν στα μάτια του ορατό , να ενθουσιάζεται όταν στεκόταν απέναντι στο ακόμη και γι αυτόν γοητευτικό άγνωστο ..... τον είδε να δρα ταχύτατα κι αποτελεσματικά στην καθημερινότητα χωρίς ποτέ να βιάζεται , να βοηθάει όπου χρειαζόταν η βοήθεια του .... είδε να γίνονται οι "απέναντι" καθρέφτες του και να μεταμορφώνουν τον μικρόκοσμό του .... αλλαγές ήρθαν παντού , σε κάθε επίπεδο , ο κόσμος έγινε θαυμαστός και όμορφος ..... ο παράδεισος δεν ήταν και τόσο μακριά τελικά .


Δεν πέρασε πολύς καιρός και είδε και στον δικό του καθρέφτη εκείνη την λάμψη που είχε ξεχάσει καθώς ο άλλοτε γραμμικός χρόνος σκοτείνιαζε τα μάτια του .... ο σημερινός χρόνος απαλλαγμένος από την ομίχλη της ανησυχίας , μεγέθυνε τις στιγμές του για να χωρέσουν εμπειρίες ..... είδε τον εαυτό του χαρούμενο , γαληνεμένο , ήσυχο .... καμμιά τύψη για το παρελθόν δεν τον απασχολούσε , καμμιά ανησυχία για το μέλλον .... νεκρός για τα νεκρά , ολοζώντανος στο παρόν , μπορούσε πλέον να δηλώσει ότι ζούσε την κάθε στιγμή.




Ο ορισμός της ευτυχίας των απανταχού φιλοσοφιών !!!



Ήταν όμως ?



Κάτι στην αρχή αδιόρατο σκοτείνιαζε την ευτυχία αυτή , κάτι έλλειπε από την συνταγή .... αυτό ήταν όλο κι όλο ? ... πολύ εύκολο δεν ήταν ? .... κι ο ίδιος που βρισκόταν ? ... σίγουρα δεν ήταν εκεί που έπρεπε ... όλο αυτό έμοιαζε με το τέλος , με τον τελικό σταθμό χωρίς όμως το ταξίδι .... το ταξίδι Του .





Αποφάσισε ότι δεν ήταν δικό του όλο αυτό το επίτευγμα ..... ένιωθε ότι με αυτό το "δώρο" είχε ακυρωθεί κατά κάποιο τρόπο η μέχρι τώρα πορεία του ... είχε δείξει δειλία , είχε απαρνηθεί τη συμμετοχή , είχε δώσει το χειριστήριο της ζωής του σε κάποιον άλλον .... μήπως είχε πεθάνει και δεν το ήξερε ?..... θα είχε άραγε διαφορά αν ήταν νεκρός ? ...το τελευταίο διάστημα απλώς παρακολουθούσε , έβλεπε μια ταινία που αναφερόταν σε αυτόν αλλά παρά την ομορφιά της ήταν τόσο στεγνή , τόσο προδιαγεγραμμένη .... η πλοκή εξελισσόταν ερήμην του , δεν ήταν δώρο αυτό , ήταν η άρνηση του δώρου .



Ήθελε τη ζωή του πίσω ... με τα πάντα της , με τα πάνω και τα κάτω της .... ήθελε ακόμη και τον επιλεγμένο πόνο του , ήθελε τα λάθη του , τα λάθος μονοπάτια του , ήθελε τα δάκρυα του μετασχηματισμού ... όχι , δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα να τα αποχωρισθεί όλα αυτά , ήταν μέρος του είναι του , του ταξιδιού του .... θα τα άφηνε όταν ο ίδιος θα αποφάσιζε , όταν δεν θα τα χρειάζονταν άλλο , όταν δεν θα είχαν τίποτε να του προσφέρουν ..... ξαφνικά το ήθελε ολόκληρο το πακέτο , του ανήκε ..... το ήθελε .



Η Ανάγκη μεταμορφώθηκε και πάλι και την άφησε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της , κάλεσε αμέσως συμβούλιο για δύο .... το θαυμαστό πλάσμα ήρθε την επόμενη στιγμή κι από το χαμόγελό του καταλάβε ότι ήξερε , πως θα μπορούσε άλλωστε να μην ξέρει ?

" Καιρός ήταν " του είπε ," ήξερα ότι τελικά θα επιλέξεις τη ζωή , με κάνεις περήφανο φίλε μου .... απόλαυσέ την .... για όσο ..... θα είμαι δίπλα , δεν με χρειάζεσαι για να κάνω κάτι , μόνο για να θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνος .... κι ότι δεν κατάγεσαι από εδώ , ότι είσαι περαστικός "

Τα λόγια του άφησαν πίσω τους μια γνώριμη απουσία , όμως αυτή τη φορά δεν ήταν μόνη της , κάτι θαυμαστό ενοικούσε μέσα της .

Ο ίδιος ένιωθε τώρα πια μιας άλλης ποιότητας χαρά να αναβλύζει από μέσα του .... το καλοκαιρινό βραδυνό αεράκι του χαίδευε το πρόσωπο , το φεγγάρι ποτέ δεν ήταν τόσο όμορφο .... πόσα πράγματα θα μπορούσε να κάνει αυτή τη μοναδική βραδιά ? ... πόσες εκατομμύρια επιλογές υπήρχαν μπροστά του ? ..... πόσες ενναλακτικές διαδρομές ?

"Τα προβλήματά σου είναι σκόνη" άκουσε μια φωνή μέσα του ...

Κι εκείνη τη στιγμή , εκείνο το δευτερόλεπτο ,για πρώτη φορά στη ζωή του
κατανόησε αληθινά το δώρο που του χαρίστηκε .... χωρίς να το καταλάβει όλα τα συναισθήματά του τυλίχτηκαν με

ανθρώπινη ευγνωμοσύνη .