Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

Μωβ δάκρυα




Στων απόκρημνων βράχων τη ράχη

θα βαδίσω μονάχος και σιωπηλός ,

αναμένοντας ρινίσματα τόλμης .




Ξέρεις....


Θα ήθελα να μπορούσα

να βουτήξω γυμνός ,

στην απειλή της πηχτής,

στεγνής σου θάλασσας.






Σήμερα .....


Εφτά σφραγισμένα στρείδια θα ζητήσω

καλεσμένος στο δείπνο της φιληδονίας σου ,

προσδοκώντας εκείνο το πολύχρωμο μαργαριτάρι

που θα δώσει νόημα ....

(στις ανομολόγητες φαντασιώσεις
ενός από τα παρελθόντα μου )





Πρίν.....


Φωλιές χελιδονιών θα διαρρήξω,

για να βρω της ζεστασιάς τη συνταγή ,

που με δάκρυα στα μάτια απαιτούσες.




Θα κραδαίνω δανεικό σπαθί τρομερό κι αόρατο

διατυμπανίζοντας την ανδρεία μου ,

μ' από μέσα μου θα προσεύχομαι

για κείνη τη γαλήνη

που από πάντα εμπιστευόμουν.




Βλέπεις ....


Τρόχισα κάποτε τα γαμψά μου νύχια

πάνω σε χάρτινα βιβλία ....

(παίζοντας ρόλους που τώρα πια
δεν μπορώ να πείσω τον εαυτό μου
ότι διάλεξα )


Το αντάλλαγμα ?



Μια μικρή υποψία κρυμμένης ελπίδας ,

για σοφία , πίστη και αγάπη .

(τρεις ανθρώπινες λέξεις για το ίδιο ζητούμενο)










Θα ήθελα να μπορούσα ...



Να κάψω στο μικρό κερί μου

εκείνον τον ετερόφωτο ήλιο σου ,

που σε τυφλώνει με ψεύτικες πολυδιάστατες απεικονίσεις

της μονοδιάστατης λογικής σου .




Θα ήθελα να μπορούσα ...


Να κόψω τα νήματα

της ζωντανής σου μαριονέτας ,

μήπως και πέσει η αυλαία

στη δίχως τέλος τελετή σου .





Στο τέλος ...





Μωβ δάκρυα θα κυλήσουν ...



για μερικές ψυχές που δεν επέστρεψαν,

από το μακρύ ταξίδι της ευκαιρίας

στον παραλογισμό...





.....και για μερικές ζωές.....



που αόριστα αναβλήθηκαν

τυλιγμένες σε λαδό-κοπιες

άγνωστων δραματουργών.