Σάββατο 18 Απριλίου 2009

Μια αγκαλιά !!!




Μέρες γιορτής , μέρες χαράς , μέρες Αγάπης !!!



Θέλω να καταθέσω εδώ ένα μικρό απόσπασμα από ένα βιβλίο ενός αγαπημένου συγγραφέα βιβλίων επιστημονικής φαντασίας ... του Dean Κoontz ... μου αρέσουν οι κόσμοι του Koontz γιατί δεν περιορίζονται από τις πέντε αισθήσεις μας αλλά και γιατί είναι γεμάτοι χιούμορ , ανθρωπιά κι ελπίδα .


"Το κουρέλι δεν είναι κουρέλι τελικά αλλά κοντομάνικο μπλουζάκι.
Πάνω του είναι τυπωμένες πέντε λέξεις κι ένα θαυμαστικό.
Στη θέση της τελείας του θαυμαστικού βρίσκεται μια μικρή πράσινη καρδούλα.

Ο Κέρτις το βλέπει και θυμάται τον κοκκινομάλλη που το φορούσε .
«Η λύση είναι η αγάπη», λέει.

«Είναι αλήθεια, υποθέτω», λέει η κυρία Τέιβενολ, «ακόμη κι όταν το λένε άνθρωποι που δεν το εννοούν».
Ο Κέρτις Χάμοντ σηκώνεται από την καρέκλα του κουνώντας το κεφάλι.

«'Οχι, κυρία μου. Αν μιλάμε για τη λύση, δεν είναι αυτή. Η λύση είναι πολύ πιο συνθέτη. Η αγάπη από μόνη της είναι μια εύκολη απάντηση, και οι εύκολες απαντήσεις είναι αυτές που οδηγούν συνήθως ολόκληρους κόσμους στην καταστροφή. Η αγάπη είναι μέρος της απάντησης, ναι, αλλά μόνο ένα μέρος. Η ελπίδα είναι ένα άλλο, όπως και το θάρρος, η φιλανθρωπία, το γέλιο και το να βλέπει κανείς πράγματα όπως το πόσο πράσινα φαίνονται τα δέντρα μετά τη βροχή και το πώς το ηλιοβασίλεμα μεταμορφώνει ένα λιβάδι σε λιωμένο χρυσάφι. Είναι τόσο πολλές οι απαντήσεις που συνθέτουν τη λύση, που είναι αδύνατον να χωρέσουν όλες πάνω σ' ένα μπλουζάκι».





Θέλω λοιπόν να ευχηθώ σε όλους μας Υγεία , Αγάπη (κι όταν λέω αγάπη εννοώ αυτή την Αγάπη ), Ελπίδα , Θάρρος , Κουράγιο , Καλοσύνη , Χαρά , κι εκείνη τη "ματιά" που μπορεί να βλέπει πόσο πράσινα είναι τα δέντρα μετά τη βροχή ...εκείνη τη "ματιά" που μπορεί να βλέπει το νόημα και την ουσία σε κάθε τι που μας περιβάλλει .


Εκείνη τη ματιά που είναι γεμάτη εμπιστοσύνη στην ύπαρξη και ευγνωμοσύνη ,
για το δώρο της ζωής που μας χαρίστηκε .





Θα προτείνω επίσης γι αυτές τις μέρες να αφήσουμε τα πολλά λόγια - γιατί συνήθως χανόμαστε στην ανάλυση και τη μετάφραση , και να έρθουμε πιο κοντά στους αγαπημένους μας ανθρώπους ... τα χέρια μας είναι φτιαγμένα για να μπορούν να αγκαλιάζουν και να δηλώνουν το παρόν σε όμορφες αλλά και σε δύσκολες στιγμές .... και το ευεργέτημα είναι κατά την γνώμη μου πάντα μεγαλύτερο γι' αυτόν που αγκαλιάζει , παρά γι' αυτόν που αγκαλιάζεται .















Μια πόρτα πριν από τον "παράδεισο" ,
πάντα θα υπάρχει ο "πλησίον" ,
μας λέει με βεβαιότητα και ο Koontz.




Ας μην μείνει κανείς μόνος του , τη στιγμή που χρειάζεται μια αγκαλιά .