Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

Καλές ζωές σε όλους μας !!!




Θέλω να ευχηθώ

σε όλους εσάς

τους αγαπημένους και πολύτιμους πλέον φίλους

Καλές Γιορτές !!!




Χρόνια Πολλά !!!!




Και Μια Ζωή Γεμάτη Με Αγάπη !!!





Με Χαρά !!!





Με Ελπίδα !!!






Και Πίστη !!!







Με Πολλά Χαμόγελα !!!





Με Μουσική !!!





Με Καλούς Πολύτιμους Φίλους !!!





Με Παιχνίδι !!!






Και Ελεγχόμενη Δύναμη !!!





Με Συνείδηση Της Πορείας Μας !!!





Με Στιγμές Ηρεμίας !!!





Με Στιγμές Κοντά Στη Φύση !!!






Μια Ζωή Γεμάτη Ομορφιά !!!





Με Αισθητική !!!





Με Αίσθηση Του Σημαντικού !!!






Με Μαγεία !!!






Γιατί η Ζωή Είναι Μικρή Και Πολύτιμη ( τον χαβά μου εγώ :))





Καλές Ζωές Σε Ολους Μας !!!

(στο χέρι μας είναι να το πετύχουμε )



.

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

Slow Dance















.............................................................


Κι αφού ακούσαμε μερικά θεϊκά λόγια ας ακούσουμε και μερικά ανθρώπινα.

Το παρακάτω ποίημα εικάζεται ότι γράφτηκε από ένα κοριτσάκι που παλεύει πάσχοντας από
καρκίνο και είναι σε ένα νοσοκομείο της Νέας Υόρκης.

Κυκλοφόρησε στο Ιντερνετ και θα ήθελα να το βάλω εδώ για όλους μας ...


SLOW DANCE


Παρακολούθησες ποτέ παιδιά στο λούνα-πάρκ?
ή άκουσες την βροχή να πέφτει στο χώμα?
Παρακολούθησες το τρελό πέταγμα μιας πεταλούδας?
Χάζεψες τον ήλιο καθώς ξεθωριάζει η νύχτα?

Καλύτερα να χαλαρώσεις.
Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.
Η ζωή είναι μικρή.
Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Τρέχεις αλαφιασμένος κάθε μέρα?
Όταν ρωτάς κάποιον «πως είσαι?»
Ακούς την απάντηση?
Όταν τελειώνει η μέρα πέφτεις στο κρεβάτι αγκαλιά με σκέψεις για
εκατοντάδες δουλειές που στριφογυρίζουν στο κεφάλι σου?

Καλύτερα χαλάρωσε.
Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.
Η ζωή είναι μικρή.

Είπες ποτέ στο παιδί σου «θα το κάνουμε αυτό αύριο» και μέσα στην
βιασύνη σου δεν είδες την λύπη του?
Έχασες επαφή? Αφησες μια καλή φιλία να πεθάνει επειδή ποτέ δεν είχες τον
χρόνο να πάρεις ένα τηλέφωνο και να πεις «γεια!»

Καλύτερα χαλάρωσε.
Μην χορεύεις τόσο γρήγορα .
Η ζωή είναι μικρή
Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Όταν τρέχεις παλαβωμένα για να πας κάπου χάνεις τη μισή χαρά της
διαδρομής.
Είναι σα να πετάς ένα δώρο που δεν άνοιξες......

Η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας.
Γι' αυτό χαλάρωσε.
Ακου την μουσική
Πριν τελειώσει το τραγούδι.


Καλά Χριστούγεννα και καλά μυαλά
σε όλους μας ......



.





Music

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Δηλώνω αθώος

Blogger Ο/Η b|a|s|n\i/a είπε...

σκέφτομαι ότι άδειος και κουρασμένος ετοιμαζόμουνα για ύπνο. σκέφτομαι ότι νοιώθω να χαμογελώ μόλις διάβασα τις λέξεις αυτές. σκέφτομαι ότι νοιώθω λίγη αισιοδοξία. σκέφτομαι ότι θα πάω να βάλω φωτάκια στο καμένο δέντρο. για τα παιδιά που κλαίνε στην θέα καμένων δέντρων. ας είναι και ψεύτικα. ας μην είναι και παιδιά πλέον. καλό ξημέρωμα.

9 Δεκέμβριος 2008 11:19 μμ

Διαγραφή

Blogger Ο/Η Αλεξάνδρα είπε...

Κομπάρσοι σε ένα θεατρικό έργο παραλόγου είμαστε, γιατί δεν θελήσαμε να γίνουμε πρωταγωνιστές
...

Χάσαμε την πορεία μας και προχωράμε στο πουθενά καβάλα στην ελπίδα...

Οταν δεν πάρουμε τα μαθήματα της ιστορίας εκείνη επαναλαμβάνεται...
μα ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι αμετάκλητος...

και ο πόνος της μάνας αξεπέραστος...

Το δέντρο θα πρασινίσει πάλι για να χαρίσει την λάμψη χαράς στο κορίτσι που λίγο πριν έκλαιγε και οι άγγελοι θα συνεχίσουν να κατεβαίνουν στη γη.

Και συ θα δραπετεύσεις - ή μήπως ήδη έχεις φύγει - γιατί η ζωή πρέπει να πάει μπροστά.

Σκέφτομαι πόσο πιο άσχημα θα ένιωθα αν δεν υπήρχαν αντιδράσεις...

Καλό σου βράδυ κι ας μην αφήσουμε τους εφιάλτες να τρομάξουν τα όνειρά μας.

Και να μην χάνεσαι... μας λείπεις!

9 Δεκέμβριος 2008 11:42 μμ

Διαγραφή

Blogger Ο/Η Anastasia είπε...

Ναι οι σκέψεις θα έρθουν μετά
Και οι τύψεις και τα δάκρυα και η απόγνωση και η αναζήτηση λαθών.
Όλοι είμαστε υπεύθυνοι και όλοι δηλώνουμε αθωότητα.
Δεν ξέρω τι άλλο να πω,
Εξαντλήθηκα σε σκέψεις και ερωτηματικά τις μέρες αυτές.
Τεράστια «Γιατί» μου έμοιαζαν ρητορικά.
Ποιος να απαντήσει και τι να πει για την ευθύνη του.
Εγώ ξέρω την δική μου….η αποχή, η αδράνεια, η ανοχή…

Καλημέρα Κρυέ
Μας έλειψες

10 Δεκέμβριος 2008 9:05 πμ

Διαγραφή

Blogger Ο/Η Dee Dee είπε...

Να πω κι εδω μια ιδεα που εκλεψα απο την φιλη μου giotavita.

Αντι για κερακι στη μνημη του παιδιου , ας δωσουμε μια κληση στο "Χαμογελο του παιδιου"

με ενα τηλεφωνο

901 11 15 15 15

(3€ η κληση)

να χαμογελασει ενα αλλο παιδακι.

Δε θα σχολιασω τιποτα γι' αυτα που γινονται, με θυμωνει η προσποιηση ολων μας περισσοτερο απο ολα!

Καλημερα Ηλια μου

Μας ελειψες!

10 Δεκέμβριος 2008 9:25 πμ

Διαγραφή

Blogger Ο/Η jacki είπε...

Ακριβώς έτσι κρυε μου. Κακομαθημένα πλάσματα που θέλησαν να εκτονώσουν τη καταπιεσμένη βλακεία τους. Γιατί κανένας από αυτούς που σπάζαν και ριμάζαν στο ορκίζομαι δεν επαναστατούσε για τον Αλέξανδρο αλλά για τη θέση του αργηχου κόμματος που υποστηρίζει ο γονιός του. Γιατί κανένας από αυτούς που θέλουν να διαμαρτυρηθούν δε κρύβει το πρόσωπό του. Γιατί αυτός που έχει τη μαγκιά να αντιδράσει πέρνει την πόρσε του πατέρα του την πάει στην πιο κεντρική πλατεία και την καταστρέφει.. (ακριβώς όπως κάνουν οι αγρότες). Δεν καταστρέφει την περιουσία του άλλου. Τζάμπα μάγκες.. Μαζοποιημένος όχλος. Που δεν έχουν βούηση παρά μια καταστροφική μανία.

10 Δεκέμβριος 2008 11:26 πμ

Διαγραφή

Blogger Ο/Η Νεράιδα της βροχής είπε...

άλλο ένα αστέρι έλαμψε στον ουρανό κι έσβησε εδώ στη γη...

έτσι είναι με τα αστέρια. όταν πάνε να λάμψουν, κάποιος στραβώνεται από το φως και βρίσκει τρόπους να τα καταστρέφει...

μόνο που το "μέλλον του κόσμου" όσο έχει φλόγα μέσα του να τη διατηρεί αναμμένη και να εκτοξεύει τις σπίθες του σε μέρη που να μπορούν να ανθίζουν λουλούδια σε βρεγμένο χώμα...

κι όχι σε έδαφος άγονο που μόνο αγκάθια μπορεί να βγάζει...

φιλιά βρόχινα...

10 Δεκέμβριος 2008 6:34 μμ

Διαγραφή

Blogger Ο/Η faraona είπε...

Ηλια μου
γι αυτα ντρεπομαι...
Και μετα μου λες γιατι να ντρεπομαι.
Γιατι ολοι ειμαστε υπευθυνοι για ολα.Κι οταν τα πραγματα φτανουν σε τετοια σημεια εξαθλιωσης και δυστυχιας νιωθω γκρεμισμένη κυριολεκτικα.
Αναρωτιεμαι για ποιο πραγμα προσπαθήσαμε?Γιατι τρεξαμε ,γιατι συγκρουστήκαμε,γιατι γραψαμε,γιατι διαβασαμε? Για να παίρνουμε 50Ε παραπανω?
ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑς τους αστυνομικους να τα πυροβολουν?
Αυτο ειναι ,ηταν,η θα ειναι το ΑΙΤΗΜΑ ΜΑΣ?
Δεν λεω οτι ειμαστε αγγελοι η οτι αυτο θαπρεπε ναμαστε,αλλα οι καταστασεις πια εχουν ξεφυγει εντελως.
Το κακο θρεφεται πια απο το κακο ανετα.
Το καλο εχει μπει σε γυαλα κι οπου εμφανιζεται θεωρειται γραφικο φαινόμενο.
Χλευαζεται η ετικετικοποιηται για να εχει ισχυ.
Κανενας δεν πιστευει κανεναν.Αν δεν μπεις σε λουκι για να φτιαξεις κατι,αν εισαι εξω απο το κοπαδι,δεν σε πιστευει κανεις.
Κι αυτο βεβαια δεν εχει να κανει... γιατι στο κατω κατω την συνειδηση του καποιος δεν μπορει να την ξεγελασει και ξερει πολυ καλα αν ειναι καθαρος η οχι.Αλλα εκει θα καταλήξουμε?Να περιθοριοποιησουμε τις απόψεις μας και να τις λεμε μονο μεταξυ μας?
Να στεκόμαστε απ εξω γιατι μεσα στο παιγνιδι ολοι και ολα ειναι μεσα σε μια κιμαδομηχανη?

Προδομενα ΟΛΑ και ΟΛΟΙ.
Και μεις ΠΟΥ?
Εξω?
Μεσα?
Που?
Και με ποιον τροπο?

10 Δεκέμβριος 2008 6:55 μμ

Διαγραφή

Blogger Ο/Η anepidoti είπε...

τεράστια θλίψη πια, δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε
τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να σκεεφτούμε
είναι καιρός για σκέψη
είναι καιρός να μιλάμε και ν' απαντάμε
ένα ένα όλα τα γιατί μας
δεν θ' αντέξουμε αλλιώς,
δεν ξέρω, πολλά χρόνια λουφάξαμε,
βολευτήκαμε, άλλος λίγο, άλλος πολύ, άλλος καθόλου,
δεν πάει άλλο,
δεν μπορεί να σκοτώνεται έτσι ένα παιδί,
με τρελαίνει αυτό
με θυμώνει,
δεν είναι λύση η συνέχιση της απομόνωσής μας,
κάτι...

10 Δεκέμβριος 2008 7:13 μμ

Διαγραφή

Blogger Ο/Η anima είπε...

Το γεγονός της εν ψυχρώ δολοφονίας του Αλέξη μόνο θλίψη και πόνο μπορεί να προκαλέσει.Γιατί ένα νέο παιδί έφυγε τόσο νωρίς.Τόσο άδικα.Τόσο αναίτια.

Μα την ίδια θλίψη και κάτι παραπάνω δημιουργούν τα όσα βλέπουμε να διαδραματίζονται από κείνη τη μέρα και μετά.
Επαναστάτες του γλυκού νερού,με πρόσωπα καλυμμένα παλεύουν δήθεν για ένα καλύτερο κόσμο.Για το δικαίωμα στο όνειρο.

Ποιό όνειρο;Της καταστροφής;Της λεηλασίας και του πλιάτσικου;Της ωμής βίας;

Και τότε ποιά η διαφορά τους από κείνους που σκοτώνουν εν ψυχρώ;
Γιατί και αυτοί τα ίδια κάνουν.Στα χνάρια τους βαδίζουν.

Φτάνει πια η καπηλεία

Στο όνομα της μνήμης του Αλέξη γίνονται εγκλήματα.Και από κει που είναι και μας βλέπει...

μάλλον θλιμμένα θα χαμογελάει
Γιατί κάτι τέτοιο δε θα το ήθελε...

Και γιατί η βία μόνο βία γεννάει και τίποτα περισσότερο...

Καληνύχτα Ηλία μου

10 Δεκέμβριος 2008 10:05 μμ

Διαγραφή


Έκανα μια ανάρτηση χτες για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών και μου κάνατε τη τιμή καλοί μου φίλοι να γράψετε εδώ σκέψεις και προβληματισμούς γι αυτές τις περίεργες μέρες όπου όλα φαίνονται μαύρα κι άραχνα .... ήδη τα πρώτα σχόλια ήταν καλύτερα από την ανάρτηση και θα μου συγχωρέσετε το θράσος αλλά αποφάσισα να τα βγάλω έξω ....γιατί είναι αντιπροσωπευτικά της γενικής ψυχολογίας που έχουμε όλοι μας .... όλοι ψάχνουμε να βρούμε το ΓΙΑΤΙ .... όλοι δηλώνουμε συμμέτοχοι και έμμεσοι δράστες στους βανδαλισμούς και τις δολοφονίες .....ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΑΥΤΟ ......και μετά από πολύ σκέψη αποφάσισα να διαφωνήσω εγωιστικά με μια καινούρια ανάρτηση .


Δηλώνω λοιπόν με περίσσιο θράσος ότι δεν είμαι συμμέτοχος .....δεν έχω πυροβολήσει ποτέ εναντίον οποιουδήποτε έμβιου όντος.......ούτε έχω εμπιστευθεί όπλο σε χέρια ανεγκέφαλου ......δεν έχω βάλει ποτέ φωτιά σε δημόσια η ξένη περιουσία .... δεν έχω ρίξει πέτρες σε τζαμαρίες.....δεν έχω προπυλακίσει ποτέ και κανέναν ..... δεν έχω δείρει κανέναν αν και θα έπρεπε......μάλιστα πάντα στη ζωή μου προσπαθούσα να μην φέρω τον απέναντι μου σε δύσκολη θέση.....πείτε με εγωιστή ή όπως αλλιώς θέλετε ..
... εγώ θα συνεχίσω να το δηλώνω .

Δεν ντρέπομαι για τον εαυτό μου .... και δεν θέλω κανένας αθώος να ντρέπεται .... όχι ... υπάρχουν και αθώοι......δεν θα του δώσω άλλοθι του κάθε πιτσιρικά την ώρα που τα σπάει να λέει μέσα του "αυτοί με φτιάξαν έτσι ".....δεν τον έφτιαξα εγώ ... όλοι αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις στην προσωπική μας ζωή ..... δεν ρημάζουμε όμως ...δεν κουβαλάμε ξύλα και πέτρες ...... ούτε σηκώνουμε τα όπλα έτσι απλά επειδή οργιστήκαμε .

Αυτό που κάνουμε είναι να να προβάλουμε και να δείχνουμε το κακό .... δεν κυβερνάει το κακό τον κόσμο ..... πρέπει να το πάρουμε χαμπάρι κάποτε.....αν τον κυβερνούσε θα κλωτσούσαμε τις έγγυες στην κοιλιά μέσα στις πλατείες .... αλλά δυστυχώς ακούγετε αυτός που φωνάζει ...σε μια πόλη 4,5 εκατομμυρίων κατοίκων ακούγονται 500 άτομα ...κι όλοι οι άλλοι γεμίζουν απελπισία και ανασφάλεια .....φοβούνται να δηλώσουν ότι διαφέρουν.

Ανόητες πεποιθήσεις που κι εμείς ακόμα οι ίδιοι μεταφέρουμε σε κάθε συζήτηση .... " όποιος έχει λεφτά πάτησε επί πτωμάτων" .... "παντού μαυρίλα και αδικία" ... ποιος το είπε ? ξέρετε πόσο χρήμα παγκοσμίως κινείται για καλούς σκοπούς ? ξέρετε ότι επιχειρήσεις που στέκουν καλά έχουν υιοθετήσει ολόκληρα χωριά στην Αφρική ? ποιος θα μας πληροφορήσει για όλα αυτά ? ξέρετε ότι κοριτσάκια 18 χρονών στη Θεσσαλονίκη αντί για καφέ πηγαίνουν στο παιδοογκολογικό στο Αχεπα και κρατάνε συντροφιά τα παιδάκια για να ξεκουραστούν οι γονείς τους ?... αυτά δεν μεγαλώνουν στο ίδιο περιβάλλον με τα άλλα ? ...ακούτε στα κανάλια τέτοιες ειδήσεις ?


Γιατί προσποιούμαστε όλοι Κατερίνα μου καλή ?..... γιατί Αλεξάνδρα μου χάσαμε τον δρόμο ? .....γιατί είμαστε όλοι υπεύθυνοι Αναστασία μου ? γιατί λουφάξαμε Anepidoti ? γιατί να ντρέπεσαι εσύ Αναστασία μου από την Κέρκυρα που βρίσκεσαι ...σκότωσες κανένα παιδάκι που το λένε Αλεξ ? βοήθησες στο να θαφτεί η αλήθεια μήπως ? δικαιολόγησες ποτέ τους δράστες ?... γιατί να ντρέπεσαι ?

Αν εσύ με τέτοια ζεστή παρουσία και προσφορά εδώ μέσα, ντρέπεσαι και δηλώνεις ένοχη, εγώ που να πάω που θέλω να σταθώ στο πλευρό σου ? .... δεν λέγαμε τότε με την mantorla ότι πρέπει να σταθούμε απέναντι ? ....να φτιάξουμε έναν άλλο πόλο ?.

Κατά την γνώμη μου αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να καθρεφτίσουμε ΕΜΕΙΣ το καλό όπου το συναντούμε .... να γίνουμε καλοί αγωγοί του......να ξαναστολίσουμε το καμένο δέντρο που λέει και ο φίλος μου ο Basnia .....να σταματήσουμε τη γκρίνια και να νιώσουμε ευγνωμοσύνη για το δώρο της ζωής .... οι μέρες μας είναι πολύ λίγες για να είμαστε κακοί και πλεονέκτες ...... να μεταδώσουμε αυτή την αίσθηση και στον διπλανό μας .... να δημιουργήσουμε μικρούς πυρήνες καλοσύνης.......να κάνουμε την καλοσύνη μόδα .... να μην φοβόμαστε να δηλώσουμε καλοί για να μην μας περάσουν για μαλάκες ...... να σταματήσουμε καμμιά φορά στον τύπο που έχει ανοιχτό το καπώ στην άκρη του δρόμου να τον βοηθήσουμε ... να περάσουμε και καμμιά γιαγιά απέναντι ..... τόσο μικρές πράξεις και τόσο μεγάλες ....και τόσο μεταδοτικές .

"Εξασκηθείται σε καθημερινές μικρές πράξεις καλοσύνης " έγραφε κάποτε ένα αυτοκόλητο που κόλλησε κάποιος στο αυτοκινητό του σε μια πολιτεία της Αμερικής ..... και κάποιος άλλος που το διάβασε μόλις έφτασε στα διόδια έδωσε δυο νομίσματα και λέει του υπαλλήλου " κράτα και του από πίσω " ... και ο πίσω πλήρωσε του από πίσω .... και για ένα διάστημα έγινε μόδα .....αόρατη επικοινωνία καλοσύνης και προσφοράς .......δεν σε γεμίζει ελπίδα η προσφορά από έναν άγνωστο ?

Νομίζω ότι μόνο αυτό μπορούμε να κάνουμε ...όλοι μαζι και ο καθένας ξεχωριστά ... καλό και το τηλεφώνημα Κατερίνα μου ...κι αυτό σκορπίζει ελπίδα αλλά είναι λίγο απρόσωπο ..... κάποτε μια μεγάλη δημοσιογράφος που είχε πάει στον Ινδία για να πάρει συνέντευξη στην μητέρα Τερέζα την ρώτησε αν θα την ενδιέφερε κάποιο αφιέρωμα στο κανάλι .... για να γίνει πιο γνωστό το έργο της ....η Τερέζα απάντησε πως δεν θέλει τέτοιο αφιέρωμα αλλά αν θέλει η δημισιογράφος θα μπορούσε να σηκωθεί η ίδια την άλλη μέρα το πρωί..να βρει κάποιον βασανισμένο και να τον πείσει ότι δεν είναι μόνος...
.πιο πρακτικό και πιο άμεσο .

Τελείωσα με την φλυαρία μου ...σας κούρασα το ξέρω ....δηλώνω ότι δεν είμαι άγιος ούτε κανένα τέλειο πλάσμα που κατέβηκε από τον ουρανό .... αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι είμαι αθώος ...ελπίζω να μου το συγχωρέσετε .

Ένα υπέροχο βράδυ σε όλους να ευχηθώ !!!