Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Απαγωγή

Έχω χαθεί τελευταία ...το ξέρω ..


..δεν είχα ούτε πολύ χρόνο για βόλτα στη γειτονιά και μου λείψατε όλοι .... το σύνδρομο στέρησης έκανε αισθητή την παρουσία του από τις πρώτες ώρες ...
Όμως μου συνέβησαν συνταρακτικά γεγονότα που όταν σας τα πω είναι σίγουρο ότι θα με καταλάβετε ..... και θα με δικαιολογήσετε.

Κατ' αρχήν είχα αρκετές συνομιλίες με έναν άγγελο .... ναι ...ναι ...υπάρχουν ....για να τους ανακαλύψουμε αρκεί να γίνουμε δεκτικοί στο να τους αναγνωρίσουμε και να τους καλωσορίσουμε στη ζωή μας ....ο δικός μου δεν ξέρω αν έχει φτερά γιατί δε τον έχω δει ποτέ .... η όραση φαντάζει φτωχή αίσθηση όταν έχεις να κάνεις με τέτοια πολύτιμα πλάσματα..... επικοινωνούμε μ ένα υπέροχο μαγικό τρόπο .... έχω και μια υποψία ότι τελικά μας περιτριγυρίζουν πολλοί άγγελοι ....εκείνη η φίλη που από τόσο μακριά δηλώνει παρούσα σ ένα πρόβλημα σου , καθόλου απίθανο να είναι κι αυτή άγγελος........και ο άλλος φίλος που βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο για να βοηθήσει .......κι εκείνος.......είναι άγγελος όποιος σκύβει με αληθινή προσοχή και έγνοια για να σε ακούσει ... να σε νιώσει .... να βοηθήσει αν μπορεί .




Το δεύτερο περίεργο που μου συνέβη αυτές τις μέρες ήταν μια ξαφνική απρόσμενη επίσκεψη .... ένας επισκέπτης κυριολεκτικά από το πουθενά ... ένας κύριος από έναν άλλο κόσμο όπου δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε γη ούτε σύμπαν .... τον φιλοξένησα για λίγες μέρες κατά την διάρκεια των οποίων προσπάθησε να μου μεταδώσει δυο στάλες από την σοφία του .... δεν ξέρω αν τα κατάφερε ....όμως θα ήθελα να σας μεταφέρω εδώ ότι γνώση άρπαξα με το φτωχό μου το μυαλό ...να μείνει στο ταπεινό τετράδιο μου για να μπορώ να θυμάμαι κι εγώ όταν χρειάζεται.





Κι αυτό θα ήταν το θέμα της ανάρτησης μου αν δεν μου τύχαινε κάτι ακόμα .... αυτό το τελευταίο πραγματικά κακό ....
Με έχουν απαγάγει !!!

ναι καλά ακούσατε...αυτή τη στιγμή που σας μιλώ τελώ υπό καθεστώς ομηρίας .





Οι απαγωγείς μου θα περίμενε κανείς ότι ανήκουν στο ζωικό βασίλειο αλλά όχι .... ανήκουν στο φυτικό .... ναι... μην γελάτε ....σοβαρά μιλάω ...είναι μια συμμορία που αποτελείται από δύο σκέλη ....στο ένα βρίσκονται κάτι πετροκούτσουρα τόσο σκληρά που δεν μπόρεσε ποτέ η σοφία του ήλιου της βροχής και του ανέμου να τα διαπεράσει ...ίσως μπορέσει κάποια στιγμή να τα διαπεράσει με την δύναμή της καμιά αστραπή .... μέχρι τότε θα δηλώνουν προστάτες της "τάξης και της ασφάλειας" και θα κορδώνονται με ηλίθια χαμόγελα .




Από την άλλη μεριά η συμμορία αποτελείται από κάποια λουλούδια ... κρατάνε ξύλα στα χέρια τους που μοιάζουν πολύ με τα κούτσουρα που προανέφερα ... δεν έχουν μάθει ποτέ να σέβονται και να εκτιμούν τον μόχθο και τον κόπο του διπλανού τους..... γιατί ποτέ δεν έχουν μοχθήσει πραγματικά τα ίδια .... στη συντριπτική τους πλειοψηφία τρώνε από τα έτοιμα ..... επαναστάτες του καναπέ και του playstation ... όταν βρουν τα σκούρα θα σηκώσουν το κινητό " έλα μαμά να με πάρεις ...είμαι έξω από το πολυτεχνείο ".






Αιτήματα δεν υπάρχουν για την απαγωγή μου.....ούτε λύτρα θέλουν .....το μόνο που ζητάνε είναι την προσοχή σας σ ένα αγώνα χωρίς σκοπό .... ο καθένας που παίζει ένα ρόλο αναζητεί το κοινό του , που του δίνει υπόσταση .

Όλη η συμμορία έχει περισσή μαγκιά και παληκαριά όταν βρίσκεται υπό την προστασία της αγέλης ...... περισσή δειλία όταν θα πρέπει να υπερασπίσουν τις επιλογές τους απέναντι στην παντοδύναμη υποκριτική κοινωνία που η ίδια τους γαλούχησε .

" Πάντα μου άρεσε το κυνήγι κ Πρόεδρε....από τα παιδικά μου χρόνια στο χωριό που με πήγαινε ο παππούς μου.....είδα την μπεκάτσα να πετάει πάνω από το Σύνταγμα και λόγω και της γρίπης των πτηνών αποφάσισα να την καταρρίψω...η σφαίρα όμως χτύπησε πάνω στο λούκι της απέναντι πολυκατοικίας κι εξοστρακίστηκε ... έτσι χτύπησε το άτυχο παλικάρι..είμαι συντετριμμένος"

"Φορούσα τον σκούφο για το κρύο κ Πρόεδρε.....ξαφνικά ένιωσα μια αδιαθεσία......υπέθεσα ότι θα είναι ίωση ... έτσι τον κατέβασα να σκεπάσει όλο το πρόσωπο μου για να μην κολλήσω τους συμπολίτες μου ...
Η πέτρα στα χέρια ? πεινούσα κ Πρόεδρε κι είχα μερικά καρύδια στην τσέπη."


Απέναντι σε τέτοιους απαγωγείς μην φοβάστε και ανησυχείτε για μένα.... θα δραπετεύσω .....είναι θέμα χρόνου .



Σκέφτομαι μόνο ένα αγοράκι που μια σφαίρα δεν το άφησε ν ανθίσει.
Σκέφτομαι εκείνο το κοριτσάκι που σήμερα έκλαψε γιατί κάποιος έβαλε φωτιά στο χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας ...σκέφτομαι ότι για να κλάψει ήταν σημαντικό το στολισμένο δέντρο στη ψυχούλα του....

Σκέφτομαι μια μάνα που αφού ξεσπάσει πάνω στον δολοφόνο του παιδιού της , κάποια στιγμή αργότερα θα αναρωτιέται τι λάθος έκανε , και το δικό της το παιδί ένιωθε την ανάγκη να ξημεροβραδιάζεται στα Εξάρχεια .....αφού του τα παρείχε όλα....

Και κάποιοι άλλοι γονείς θα αναρωτιούνται πως το δικό τους παιδί αφαίρεσε τόσο εύκολα μια ζωή.....αφού το μεγάλωσαν με αρχές....
...και στο τέλος το βόλεψαν και σε μόνιμη δουλειά.




9 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

σκέφτομαι ότι άδειος και κουρασμένος ετοιμαζόμουνα για ύπνο. σκέφτομαι ότι νοιώθω να χαμογελώ μόλις διάβασα τις λέξεις αυτές. σκέφτομαι ότι νοιώθω λίγη αισιοδοξία. σκέφτομαι ότι θα πάω να βάλω φωτάκια στο καμένο δέντρο. για τα παιδιά που κλαίνε στην θέα καμένων δέντρων. ας είναι και ψεύτικα. ας μην είναι και παιδιά πλέον. καλό ξημέρωμα.

Αλεξάνδρα είπε...

Κομπάρσοι σε ένα θεατρικό έργο παραλόγου είμαστε, γιατί δεν θελήσαμε να γίνουμε πρωταγωνιστές
...

Χάσαμε την πορεία μας και προχωράμε στο πουθενά καβάλα στην ελπίδα...

Οταν δεν πάρουμε τα μαθήματα της ιστορίας εκείνη επαναλαμβάνεται...
μα ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι αμετάκλητος...

και ο πόνος της μάνας αξεπέραστος...

Το δέντρο θα πρασινίσει πάλι για να χαρίσει την λάμψη χαράς στο κορίτσι που λίγο πριν έκλαιγε και οι άγγελοι θα συνεχίσουν να κατεβαίνουν στη γη.

Και συ θα δραπετεύσεις - ή μήπως ήδη έχεις φύγει - γιατί η ζωή πρέπει να πάει μπροστά.

Σκέφτομαι πόσο πιο άσχημα θα ένιωθα αν δεν υπήρχαν αντιδράσεις...

Καλό σου βράδυ κι ας μην αφήσουμε τους εφιάλτες να τρομάξουν τα όνειρά μας.

Και να μην χάνεσαι... μας λείπεις!

Σταλαγματιά είπε...

Ναι οι σκέψεις θα έρθουν μετά
Και οι τύψεις και τα δάκρυα και η απόγνωση και η αναζήτηση λαθών.
Όλοι είμαστε υπεύθυνοι και όλοι δηλώνουμε αθωότητα.
Δεν ξέρω τι άλλο να πω,
Εξαντλήθηκα σε σκέψεις και ερωτηματικά τις μέρες αυτές.
Τεράστια «Γιατί» μου έμοιαζαν ρητορικά.
Ποιος να απαντήσει και τι να πει για την ευθύνη του.
Εγώ ξέρω την δική μου….η αποχή, η αδράνεια, η ανοχή…

Καλημέρα Κρυέ
Μας έλειψες

Dee Dee είπε...

Να πω κι εδω μια ιδεα που εκλεψα απο την φιλη μου giotavita.

Αντι για κερακι στη μνημη του παιδιου , ας δωσουμε μια κληση στο "Χαμογελο του παιδιου"

με ενα τηλεφωνο

901 11 15 15 15

(3€ η κληση)

να χαμογελασει ενα αλλο παιδακι.

Δε θα σχολιασω τιποτα γι' αυτα που γινονται, με θυμωνει η προσποιηση ολων μας περισσοτερο απο ολα!

Καλημερα Ηλια μου

Μας ελειψες!

jacki είπε...

Ακριβώς έτσι κρυε μου. Κακομαθημένα πλάσματα που θέλησαν να εκτονώσουν τη καταπιεσμένη βλακεία τους. Γιατί κανένας από αυτούς που σπάζαν και ριμάζαν στο ορκίζομαι δεν επαναστατούσε για τον Αλέξανδρο αλλά για τη θέση του αργηχου κόμματος που υποστηρίζει ο γονιός του. Γιατί κανένας από αυτούς που θέλουν να διαμαρτυρηθούν δε κρύβει το πρόσωπό του. Γιατί αυτός που έχει τη μαγκιά να αντιδράσει πέρνει την πόρσε του πατέρα του την πάει στην πιο κεντρική πλατεία και την καταστρέφει.. (ακριβώς όπως κάνουν οι αγρότες). Δεν καταστρέφει την περιουσία του άλλου. Τζάμπα μάγκες.. Μαζοποιημένος όχλος. Που δεν έχουν βούηση παρά μια καταστροφική μανία.

Unknown είπε...

άλλο ένα αστέρι έλαμψε στον ουρανό κι έσβησε εδώ στη γη...

έτσι είναι με τα αστέρια. όταν πάνε να λάμψουν, κάποιος στραβώνεται από το φως και βρίσκει τρόπους να τα καταστρέφει...

μόνο που το "μέλλον του κόσμου" όσο έχει φλόγα μέσα του να τη διατηρεί αναμμένη και να εκτοξεύει τις σπίθες του σε μέρη που να μπορούν να ανθίζουν λουλούδια σε βρεγμένο χώμα...

κι όχι σε έδαφος άγονο που μόνο αγκάθια μπορεί να βγάζει...

φιλιά βρόχινα...

faraona είπε...

Ηλια μου
γι αυτα ντρεπομαι...
Και μετα μου λες γιατι να ντρεπομαι.
Γιατι ολοι ειμαστε υπευθυνοι για ολα.Κι οταν τα πραγματα φτανουν σε τετοια σημεια εξαθλιωσης και δυστυχιας νιωθω γκρεμισμένη κυριολεκτικα.
Αναρωτιεμαι για ποιο πραγμα προσπαθήσαμε?Γιατι τρεξαμε ,γιατι συγκρουστήκαμε,γιατι γραψαμε,γιατι διαβασαμε? Για να παίρνουμε 50Ε παραπανω?
ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑς τους αστυνομικους να τα πυροβολουν?
Αυτο ειναι ,ηταν,η θα ειναι το ΑΙΤΗΜΑ ΜΑΣ?
Δεν λεω οτι ειμαστε αγγελοι η οτι αυτο θαπρεπε ναμαστε,αλλα οι καταστασεις πια εχουν ξεφυγει εντελως.
Το κακο θρεφεται πια απο το κακο ανετα.
Το καλο εχει μπει σε γυαλα κι οπου εμφανιζεται θεωρειται γραφικο φαινόμενο.
Χλευαζεται η ετικετικοποιηται για να εχει ισχυ.
Κανενας δεν πιστευει κανεναν.Αν δεν μπεις σε λουκι για να φτιαξεις κατι,αν εισαι εξω απο το κοπαδι,δεν σε πιστευει κανεις.
Κι αυτο βεβαια δεν εχει να κανει... γιατι στο κατω κατω την συνειδηση του καποιος δεν μπορει να την ξεγελασει και ξερει πολυ καλα αν ειναι καθαρος η οχι.Αλλα εκει θα καταλήξουμε?Να περιθοριοποιησουμε τις απόψεις μας και να τις λεμε μονο μεταξυ μας?
Να στεκόμαστε απ εξω γιατι μεσα στο παιγνιδι ολοι και ολα ειναι μεσα σε μια κιμαδομηχανη?

Προδομενα ΟΛΑ και ΟΛΟΙ.
Και μεις ΠΟΥ?
Εξω?
Μεσα?
Που?
Και με ποιον τροπο?

anepidoti είπε...

τεράστια θλίψη πια, δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε
τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να σκεεφτούμε
είναι καιρός για σκέψη
είναι καιρός να μιλάμε και ν' απαντάμε
ένα ένα όλα τα γιατί μας
δεν θ' αντέξουμε αλλιώς,
δεν ξέρω, πολλά χρόνια λουφάξαμε,
βολευτήκαμε, άλλος λίγο, άλλος πολύ, άλλος καθόλου,
δεν πάει άλλο,
δεν μπορεί να σκοτώνεται έτσι ένα παιδί,
με τρελαίνει αυτό
με θυμώνει,
δεν είναι λύση η συνέχιση της απομόνωσής μας,
κάτι...

anima είπε...

Το γεγονός της εν ψυχρώ δολοφονίας του Αλέξη μόνο θλίψη και πόνο μπορεί να προκαλέσει.Γιατί ένα νέο παιδί έφυγε τόσο νωρίς.Τόσο άδικα.Τόσο αναίτια.

Μα την ίδια θλίψη και κάτι παραπάνω δημιουργούν τα όσα βλέπουμε να διαδραματίζονται από κείνη τη μέρα και μετά.
Επαναστάτες του γλυκού νερού,με πρόσωπα καλυμμένα παλεύουν δήθεν για ένα καλύτερο κόσμο.Για το δικαίωμα στο όνειρο.

Ποιό όνειρο;Της καταστροφής;Της λεηλασίας και του πλιάτσικου;Της ωμής βίας;

Και τότε ποιά η διαφορά τους από κείνους που σκοτώνουν εν ψυχρώ;
Γιατί και αυτοί τα ίδια κάνουν.Στα χνάρια τους βαδίζουν.

Φτάνει πια η καπηλεία

Στο όνομα της μνήμης του Αλέξη γίνονται εγκλήματα.Και από κει που είναι και μας βλέπει...

μάλλον θλιμμένα θα χαμογελάει
Γιατί κάτι τέτοιο δε θα το ήθελε...

Και γιατί η βία μόνο βία γεννάει και τίποτα περισσότερο...

Καληνύχτα Ηλία μου