Έκανα μια βόλτα από την όμορφη γειτονιά μας ..... πέρασα από την faraona και διάβασα ένα κείμενο για προβληματισμό ......για την παράδοση που έχουμε ως άνθρωποι στην αισιοδοξία ...για το κλάμα ένος μωρού που πρωτοαντικρύζει τον κόσμο ...θα μπορούσε αλήθεια ένα μωρό να γεννηθεί με γέλιο ? .... μετά πέρασα από την Αλεξάνδρα και διάβασα ένα τρυφερό και όμορφο κείμενο για μνήμες από τον πατέρα της που έχασε .... ένας πολύτιμος,σπουδαίος άνθρωπος-άγγελος που κάποια στιγμή την άφησε να συνεχίσει μόνη την πορεία της ......πέρασα από την Ευαγγελία ..... ένα υπέροχο ποίημα για την τρέλα που βαφτίσαν λογική .... για το κακό που βομβαρδίζει και γκρεμίζει ...ποιος ο λόγος να υπάρχει το κακό ?
Μου γεννήθηκαν σκέψεις ..... σε τι κόσμο ζούμε αλήθεια ?.... σκέφτηκα την πεποίθηση μου πλέον πως όλα αυτά που βλέπω γύρω μου , όλα αυτα που αντιλαμβάνομαι αποτελούν μέρος μιας φοίτησης .... ένα σχολείο είναι η ζωή μας και τα μαθήματα πολύ συγκεκριμένα .... μπόλικοι οι καθηγητές μας , άλλοι εύκολοι και άλλοι δύσκολοι που θα συναντήσουμε στο διάβα μας .....όλοι θα πρέπει να αποφοιτήσουμε ....έτσι λέει το σχέδιο ..... όλοι μαζί κι ο καθένας ξεχωριστά σ ένα παιχνίδι που είπαμε πολλές φορές ότι φαντάζει ομαδικό αλλά είναι τόσες οι στιγμές της μοναχικότητας που στο τέλος αντιλαμβάνεσαι ότι είναι ατομικό.
Αν απορρίψεις ένα δάσκαλο ένας άλλος παρόμοιος θα σε περιμένει στη γωνία για να εισβάλει στη ζωή σου ...και η "ελεύθερη επιλογή" πολλές φορές φαντάζει κακόγουστο ανέκδοτο......εμείς μπορούμε να δούμε νήματα και μερικούς κόμπους αλλά δεν έχουμε την οπτική για να αντικρύσουμε ολόκληρο το χαλί ..... προχωράμε όμως .... άλλοτε παλεύουμε κι άλλοτε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αφεθούμε.
Θυμήθηκα κι ένα μύθο των προγόνων μας και σκέφτηκα να σας τον μεταφέρω ..... δεν θα ήθελα να σας κουράσω αλλά η παραβολή αυτή μπορεί να δημιουργήσει μονοπάτια σκέψεων που κατά την γνώμη μου είναι σημαντικά .
Κόκκινη κλωστή δεμένη λοιπόν .....
Η Περσεφόνη έχει απομακρυνθεί από την μητέρα της για να μαζέψει μαζί με τις νύμφες όμορφα λουλούδια ...τριαντάφυλλα , κρόκους , βιολέτες ,ίριδες , υάκινθους και .... νάρκισσους . Ο νάρκισσος ήταν ο πιο σαγηνευτικός ..εντυπωσιακός υπέροχος και λαμπρός ...με το άρωμα του ευχαριστούσε τον ουρανό , τη γη και τη θάλασσα .
Η πανέμορφη Περσεφόνη πλησίαζε κοντά του ,όταν άνοιξε ξαφνικά η γη και εμφανίστηκε ο Άδης που την άρπαξε παρά τη θέλησή της ....καθώς την έβαζε με τη βία πάνω στο χρυσό του άρμα εκείνη ούρλιαζε αλλά κανείς δεν την άκουσε εκτός από τον ήλιο και το φεγγάρι ....τελικά η μητέρα της η Δήμητρα άκουσε τον θρήνο της κι "ένας βαθύς πόνος της έσκισε την καρδιά "....αμέσως πέταξε το πέπλο της κι εγκαταλείποντας το θεϊκό τραπέζι έτρεξε προς αναζήτησή της.
Όταν κατάλαβε ότι η αγαπημένη κόρη της χάθηκε κι από την στιγμή που δεν μπορούσε να κάνει κάτι στράφηκε προς τον Δία ...βλέπει και καταλαβαίνει τότε ότι ο Δίας έχει εγκρίνει την απαγωγή της κόρης της .... μη βρίσκοντας συμμάχους ανάμεσα στους θεούς αποφασίζει να φύγει από τον Όλυμπο και κατεβαίνει στον κόσμο ως θνητή ..... περιπλανιέται μεταμορφωμένη σε γριά ρωτώντας και ξαναρωτώντας μήπως κανείς γνωρίζει κάτι .....κανείς δεν έχει ακούσει τίποτε ....στο τέλος αποκαμωμένη και αποκαρδιωμένη κάθεται να ξεκουραστεί κάτω από μια ελιά στην Ελευσίνα......τέσσερις αρχοντοπούλες την πλησίασαν και την οδήγησαν μέσα στο παλάτι του βασιλιά πατέρα τους.
Εκεί αναλαμβάνει να φροντίζει το μικρό αγόρι της οικογένειας, τον Δημοφώντα , και το χρίζει με αμβροσία ,του δίνει την πνοή της και το κρατάει στην αγκαλιά της ..τις νύχτες το βάζει στη φωτιά για να το κάνει αθάνατο ως πράξη ευγνωμοσύνης για την φιλοξενία .....μέχρι που η μητέρα του αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει και βάζει έντρομη τις φωνές ....η Δήμητρα θυμώνει πολύ εξαιτίας της αδυναμίας της θνητής να καταλάβει :
- Δεν ξέρεις πότε το πεπρωμένο σου φέρνει τα καλά και πότε τα κακά .....της φωνάζει .
Στη συνέχεια του μύθου η Δήμητρα ανακαλύπτει την θεϊκή της υπόσταση , ζητάει να χτιστεί ένας ναός προς τιμήν της και στη συνέχεια πάνω στην θλίψη και οργή της απειλεί να εξαφανίσει το ανθρώπινο είδος μη επιτρέποντας τους αγρούς να κάνουν καρπούς .
Σ αυτό το σημείο κι επειδή το μαρτύριο της Δήμητρας είναι πολύ επώδυνο , ο Δίας αναγκάζεται να αναλάβει τη διαιτησία ώστε να βρεθεί κάποιος συμβιβασμός ανάμεσα στις απαιτήσεις του Άδη και τη λυσσασμένη επιθυμία της Δήμητρας να φέρει πίσω την κόρη της στη ζωή ....στέλνει την Ίριδα , το ουράνιο τόξο να ζητήσει από τη θεά να επιστρέψει στη θέση της ανάμεσα στους θεούς ....η ίριδα δεν τα καταφέρνει ως διαμεσολαβητής και ο Δίας στέλνει όλους τους άλλους θεούς έναν έναν ..... κανείς όμως δεν καταφέρνει να την πείσει να αφήσει την γη να καρπίσει .
Τελικά ο Δίας στέλνει τον καταλληλότερο διαιτητή να ζητήσει βοήθεια από τον Άδη .... τον Ερμή ......ο Άδης χαμογέλασε βλοσυρά και είπε ότι θα υπακούσει στις διαταγές του βασιλιά Δία ....είπε στην Περσεφόνη να γυρίσει στη μητέρα της , αλλά πριν έβαλε κρυφά ένα σπόρο ροδιού στο στόμα της ώστε να είναι βέβαιος ότι ποτέ δεν θα απελευθερωθεί από την επιρροή του ...θα περνάει το ένα τρίτο του χρόνου της μαζί του και το υπόλοιπο με την μητέρα της .
Στο μύθο αυτό στηρίχτηκαν τα Ελευσίνια μυστήρια , η μεγάλη ιεροτελεστία κατά την οποία άντρες και γυναίκες μυούνταν στην καρδιά της θρησκευτικής εμπειρίας ..... ας προσπαθήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε τον μύθο για μια μικρή περαιτέρω ανάλυση .....θα ζητήσω την βοήθεια του κυρίου Thomas Moore που με έχει βοηθήσει με το εύρος της σκέψης του και σε προηγούμενη ανάρτηση μου .
Ο Αδης είναι ο " αόρατος " .....ο κύριος του κάτω κόσμου ....δικό του είναι το βασίλειο των ουσιών και των παραγόντων που ενώ αποτελούν σε μεγάλο βαθμό μέρος της ζωής μας ,είναι αόρατοι ..... για τους προγόνους μας ο κάτω κόσμος ήταν η κατάλληλη κατοικία για την ψυχή κι αν θέλουμε να έχουμε ψυχικό βάθος πρέπει να έχουμε την αίσθηση ότι εκεί βρισκόμαστε κατά κάποιο τρόπο σε οικείο χώρο ...η εικόνα του κάτω κόσμου σε τέτοιες ιστορίες συνήθως αντιπροσωπεύει το αόρατο ,μυστηριακό ,απρόσμενο βάθος ενός ατόμου . Ο μύθος της Περσεφόνης μας μαθαίνει ότι μερικές φορές ανακαλύπτει κανείς την ψυχή του παρά τη θέλησή του .... ορισμένα ελκυστικά πράγματα στον κόσμο μπορεί να λειτουργήσουν ως δέλεαρ που θα αποτελέσει την αφετηρία μιας πτώσης στα βάθη του εαυτού μας .
Οι γονείς γνωρίζουν πόσο εύκολο είναι τα παιδιά τους να γοητευτούν από ανθρώπους και καταστάσεις που είναι επικίνδυνες και απειλούν να τα οδηγήσουν σε σκοτεινούς τόπους...για το παιδί η αντικοινωνική συμπεριφορά μπορεί να είναι γοητευτική ενω για το γονιό ένα τέτοιο πράγμα μπορεί να καταστρέψει όλες τις προσπάθειες που έκανε να δώσει στο παιδί του μια αίσθηση των αξιών και να το οδηγήσει σ ένα κόσμιο δρόμο στη ζωή .....θα μπορούσαμε να καταλάβουμε την ιστορία της Περσεφόνης σαν το μύθο κάθε παιδιού , συνειδητοποιώντας ότι η έλξη που αισθάνεται ένα παιδί για σκοτεινούς ανθρώπους και τόπους μπορεί να είναι επικίνδυνη αλλά και μερικές φορές είναι και ο αναπόφευκτος δρόμος που οδηγεί στη ψυχή .
Η Δήμητρα είναι εκεί για να ισορροπήσει .... όταν κάτι μέσα μας κλίνει προς τα βάθη παίζοντας με το δέλεαρ του νάρκισσου , κάτι άλλο προσπαθεί να μας κρατήσει στον ίσιο δρόμο σε έναν κόσμο οικείων και υγιών αξιών .... η αγάπη της Δήμητρας για την Περσεφόνη και η επίμονη αναζήτησή της επιτρέπουν στην κόρη να βρει τον τόπο της ψυχής της χωρίς να χάσει ολότελα τη ζωή της . Η Δήμητρα επίσης μας δείχνει την ύστατη δοκιμασία της μητέρας .....επιβεβαιώνει το δεσμό και τις επιθυμίες που έχει για το παιδί της ενώ την ίδια στιγμή του μένει αφοσιωμένη όσο εκείνο βιώνει τον μετασχηματισμό του ...η ιστορία μας δείχνει πόσο βαθιά πρέπει να είναι η αγάπη μιας μητέρας που προστατεύει το παιδί της και ταυτόχρονα γνωρίζει ότι αυτό πρέπει να περάσει μέσα από το σκοτάδι ...έτσι κάθε μητρότητα φαίνεται να εκδηλώνεται με δυο συναισθήματα .... από την μια η στοργική φροντίδα και από την άλλη ο πικρός συναισθηματικός πόνος .
Η απαγωγή που θα οδηγήσει στο σκοτάδι είναι μια πρόστυχη προσβολή για την μητέρα αρχικά ..... η συνεργία όμως του Δία δείχνει ότι είναι και μια αναγκαιότητα .... να μην ξεχνάμε ότι ο Δίας είναι και ο πατέρας......εάν ο Δίας εγκρίνει τότε είναι θέλημα θεού .
Είναι στη φύση των πραγμάτων να μας έλκουν εκείνες ακριβώς οι εμπειρίες που θα θρυμματίσουν την αθωότητά μας , που θα αλλάξουν τις ζωές μας και θα μας χαρίσουν την απαραίτητη συνθετότητα και βάθος .
Ο μύθος της Δήμητρας και της Περσεφόνης μας διδάσκει ότι η μητρότητα δεν είναι απλώς θέμα ικανοποίησης των άμεσων αναγκών του άλλου ...είναι η αναγνώριση ότι κάθε άτομο έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα και πεπρωμένο ( που είναι ποιότητες της ψυχής ) κι αυτά πρέπει να περιφρουρηθούν ακόμα και με κίνδυνο να χαθεί η κανονικότητα , η ασφάλεια και η αίσθηση του φυσιολογικού .
Ο μύθος μας διδάσκει ακόμα ότι για να μπορέσουμε να συμφιλιώσουμε τις δύο έννοιες (την έννοια του σκοταδιού με την ζωή που προσφέρει η Δήμητρα) μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την τέχνη του Ερμή ......την ερμηνευτική ......την τέχνη δηλαδή να ανακαλύπτουμε την ποίηση μέσα από τις εμπειρίες μας ...με τη βοήθεια του Ερμή μπορούμε να "διαπεράσουμε με το βλέμμα μας " την αυτοκαταστροφικότητα και την μελαγχολία μας , τις ερωτοτροπίες μας με τον κίνδυνο και τις εξαρτήσεις μας και να αναρωτηθούμε τι σκοπό παίζουν στη ζωή μας και τι εκφράζουν.
Οι περισσότεροι από εμάς είναι πιθανόν να μπορούμε να διηγηθούμε μερικές ιστορίες για εμπειρίες μας σαν εκείνη της Περσεφόνης: " πέρασα τόσο δύσκολα αλλά τώρα είμαι καλύτερα " ...εκείνο που αποκομίσαμε από αυτή την συνάντησή μας με τον Άδη είναι το βαθύ αίσθημα για ζωή ...αυτή η αγάπη για τη ζωή και τις δυνατότητές της γίνεται πιο έντονη και σταθερή μέσα από περιστατικά που την απειλούν σοβαρά ....και είναι αυτά τα περιστατικά που μας κάνουν να επιστρέφουμε στη ζωή εντελώς αλλαγμένοι έχοντας στο σώμα μας σπόρους ροδιού , ενός φρούτου που μοιάζει τόσο φωτεινό και ολοστρόγγυλο ενώ είναι τόσο σύνθετο μέσα του .
Είναι τόσο πολύτιμος για μια σημαντική ζωή εκείνος ο σπόρος ροδιού και τόσο δύσκολο να τον αποκτήσουμε .
Στο τέλος του μύθου η Δήμητρα ξαναφέρνει τον πλούτο και την πληρότητα της φύσης και ο υμνωδός μας θυμίζει ότι ο Αδης είναι επίσης και γνωστός και ως Πλούτων ...... ο θεός του πλούτου ...η Δήμητρα και ο Πλούτων μαζί πλουτίζουν τη ζωή παρόλο που αυτό για τους πολλούς φαντάζει σαν αίνιγμα.
Ό ύμνος τελειώνει με μια προσευχή προς την ιδανική μητέρα :
Κυρά μας ,
εσύ που φέρνεις τα ωραία δώρα,
που φέρνεις τις εποχές, βασίλισσα Δήμητρα ,
κι εσύ πανέμορφη κόρη της Περσεφόνη ,
να'στε καλές μαζί μου ,
και για τον ύμνο που σας χάρισα
δώστε μου τη ζωή που ποθεί η καρδιά μου .
Βλέπουμε πως για τους προγόνους μας ακόμα και θεοί καμμιά φορά είναι πιόνια στο μεγάλο σχέδιο του βασιλιά τους για τον Άνθρωπο ....εδώ θυμήθηκα και τον Νίτσε που έλεγε ότι ο διάβολος είναι η εβδομαδιαία αναψυχή του θεού .... όχι και τόσο άσχετο .
Να προσθέσω τέλος (γιατί είμαι σίγουρος πως αυτή τη φορά σας κούρασα) πως τυχαίνει πολλές φορές σε και σε πολλά παιδιά η αποκαλούμενη μητέρα τους να είναι ο ίδιος ο Άδης αυτοπροσώπως.....εκεί θα χρειαστεί άλλο πρόσωπο που θα τα κρατήσει κοντά στην αληθινή αίσθηση των αξιών ..... μια άλλη αληθινή μητέρα.....στον αντίποδα για πολλούς γονείς συμβαίνει το παιδί τους και αίμα τους ως νάρκισσος, να τους ανοίγει το δρόμο για τον Άδη ...το βλέπουμε καθημερινά ...είπαμε όμως ότι δεν μπορούμε να δούμε ποτέ ολόκληρο το πολύχρωμο χαλί ......μόνο νήματα και λίγους κόμπους... ας το έχουμε αυτό στο μυαλό μας κάθε φορά που προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε καταστάσεις .
59 σχόλια:
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς... Έθεσες πολλά ερωτήματα... "Σε τι κόσμο ζούμε, αλήθεια;" ήταν ένα από αυτά. Θα μείνω σ' αυτό. Και θα έλεγα πως ζούμε σ' έναν κόσμο που χρειάζεται τα πάντα. Το Καλό, το Κακό, το Δίκαιο, το Άδικο, τον πόνο και την ευχαρίστηση. Είναι ένας κόσμος που μας ταιριάζει σαν γάντι...
Ναι ορατός ο προβληματισμός... ορατή και η λύτρωση μέσα από το κείμενο σου.
Σίγουρα δεν ζούμε σε ένα κόσμο ούτε ιδανικό, ούτε όπως ίσως θα τον θέλαμε... όμως αποτελεί πραγματικότητα το γεγονός ότι μαθαίνουμε μέσα από αυτόν τον κόσμο και εάν είμαστε λίγο "ανοικτοί" ή καλύτερα θετικοί και βιώνουμε τις εμπειρίες τότε ναι... γινόμαστε και δυνατότεροι και καλύτεροι...
Ο Μύθος υπέροχος βαθυστόχαστος και τόσο πολύπλευρος που δεν τολμώ να τον αγγίξω...
Οσο το διαβαζα σκεφτομουν....να θυμηθω να γραψω αυτο για την Δημητρα, να μη ξεχασω και την ερωτηση που με προβληματιζει, δεν καταφερνουν ολοι να περασουν απο τον Αδη στη γη, ετσι δεν ειναι;......να μη ξεχασω και τις αναγκες της Περσεφονης, να ψαξω......
....μα, και στην αρχη και στο τελος, σοφα μου υπενθυμισες.....οτι βλεπω μονο νηματα και κομπους:)
xxx
ενιοτε δε, δε βλεπουμε ουτε τα νηματα ουτε τους κομπους :):)
Που ξερεις, ισως καποτε, απο εναν ομορφο ψηλο εξωστη, καταφερουμε με γαληνη να δουμε και το χαλι που υφαναμε....χιλιοι κομποι το λεπτο.....ανεκτιμητο κομματι :)
..."ορισμένα ελκυστικά πράγματα στον κόσμο μπορεί να λειτουργήσουν ως δέλεαρ που θα αποτελέσει την αφετηρία μιας πτώσης στα βάθη του εαυτού μας"...
"Είναι στη φύση των πραγμάτων να μας έλκουν εκείνες ακριβώς οι εμπειρίες που θα θρυμματίσουν την αθωότητά μας, που θα αλλάξουν τις ζωές μας και θα μας χαρίσουν την απαραίτητη συνθετότητα και βάθος"
Έμεινα στα παραπάνω γιατί, πάνω σ' αυτά τα κομμάτια του κειμένου βασίζεται η ζωή ολόκληρη...
Πολύ καλή ανάρτηση!
Καλησπέρα
με νήματα και κόμπους φτιάχνουμε ένα ολόκληρο πολύχρωμο χαλάκι
@ 3 parties a day
Κι εγώ αυτό πιστεύω .... ότι αυτός ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε , μας ταιριάζει σαν γάντι ... άλλωστε η καινούρια κβαντική φυσική μας λέει ότι είναι δημιούργημα του μυαλού μας .... αυτό που μπορούμε να "δούμε" είναι μια απλή μετάφραση ενός εγκεφάλου .... υπάρχουν κι άλλα που οι φτωχές αισθήσεις μας τα καθιστούν αόρατα .
Να έχεις ένα υπέροχο βράδυ σου εύχομαι !!!
@ Odiporos
Το nick σου φίλε μου νομίζω ότι δείχνει τη λύση τοιυ γρίφου ....ναι....πιστεύω κι εγώ ότι όλοι είμαστε οδοιπόροι σε μια πορεία προς το καλύτερο...κι όταν χάνουμε το δρόμο κάτι σοφό μας επαναφέρει ξανά στη λάθος επιλογή ....πιστεύω ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο.
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ θα σου ευχηθώ !!!
@ Κατερίνα μου !!!
"χίλιοι κομποι το λεπτό " ??
Τόσο γρήγορα λές το πάμε ? αν συμβαίνει αυτό νομίζω πως ούτε από ψηλό εξώστη θα μπορέσουμε να το δούμε ποτέ :)
Καλό βράδυ κούκλα μου !!!
Φιλιά !!!
@ Άναρχες φλόγες Λίτσας
Νομίζω καλή μου ότι εστίασες στα σωστά σημεία ...πολύ αργότερα όμως αντιλαμβανόμαστε τα δώρα που κρύβονται από πίσω .
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ σου εύχομαι!!!
@ basnia
Εσύ πάλι μιλάς για χαλάκι .... τουλάχιστον όταν έχουμε την επιλογή , να διαλέγουμε χρωματιστά νήματα .... να γίνει πολύχρωμο το προσωπικό μας χαλάκι.
Καλό βράδυ φίλε μου !!!
εγω δεν ειναι δυνατον να διαφωνησω σε τιποτα...ειναι γραμενο τοσο ωραια που
πολλες γωνιες..και πλευρες,για τη ζωη και τον θανατο...εχω μια απορια ομωςκαι θα ρωτησω ....γιατι αυτοι οι μυθοι των αρχαιων ελληνων δεν μαθενοντε στα παιδια μας ....
δεν ειναι δυνατον να μαθενουν την μυθολογια των εβραιων...[παλαια διαθηκη]..ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.
Επιστροφή στην χαμένη μας αθωότητα
Επιστροφή και κατάδυση στα πιο βαθιά κομμάτια της ψυχής μας
Κει που μπορούμε να δούμε πως τίποτα δεν χάθηκε
Μα και κατάβαση στον Άδη αν χρειαστεί.Για να μπορέσουμε ξανά το φως να εκτιμήσουμε...
Καληνύχτα
Μπήκα ξανά στην τάξη και άκουσα προσεκτικά το μάθημα. Η Δήμητρα, η Περσεφόνη, ο Άδης.. Πολύ όμορφα γραμμένο και η εξήγηση βοηθητική. Να προσέχουν όσοι έχουν παιδιά.
Καλημέρα.
@ Γρηγόρη μου ...
Εγώ νομίζω ότι το σχολείο θα έπρεπε να σε κάνει να αγαπάς το διάβασμα ... αν μπορέσει και το πετύχει αυτό μετά έχεις χρόνο να διαβάσεις όλους τους μύθους του κόσμου .
Χαίρομαι που περνάς ..
Καλήμερα φίλε μου ..
@ anima
Τα είπες πολύ όμορφα καλή μου ....
"για να μπορούμε το φως και πάλι να εκτιμήσουμε "
Δεν είναι όλα λίγο πιο όμορφα όταν εκτιμάς ? όταν νιώθεις ευγνωμοσύνη ? όταν βλέπεις τα δώρα γύρω σου ?
Να έχεις μια υπέροχη μέρα κούκλα μου !!!
Φιλιά !!!
@ jacki μου
Σαν μάθημα φαίνεται όλο αυτό ? :))
Εγώ το βλέπω σαν συζήτηση μεταξύ φίλων ...χαίρομαι που σου άρεσε .
Να έχεις μια όμορφη μέρα θα σου ευχηθώ !!!
Φιλιά !!!
στον 'Αδη μας είδα κι εγώ στο τελευταίο ποστ,
μέσα από άλλη και τόσο ίδια ματιά...
τάπαν άλλοι πριν από μας και στα ζόρια
νάμαστε μέσα τους,
μήπως και προχωρήσουμε....
κόμπο κόμπο, να ξετυλιχθεί το κουβάρι.
αγώνας δρόμου για ερμηνεία η ζωή μας,
άλλοι πρωταθλητές κι άλλοι παρατηρητές,
μακριά απ' τις εξέδρες, θάλεγα!
καλή σου μέρα!
Αλληγορικός ο μύθος και η επεξήγηση πολύ ψαγμένη !!
Είναι ελκυστικός ο βυθός (τόσες ομορφιές , τόσα κοράλια, πολύχρωμα ψαράκια) ,
βουτάς αψήφιστα και δεν σε νοιάζει,
μα όταν πιάνεις πάτο και καταφέρεις ν ανέβεις να πάρεις ανάσα,
τότε,
βλέπεις την ζωή με άλλα μάτια !!
Όταν όμως Κριέ μου αυτό συμβαίνει με το παιδί σου, δεν είναι εύκολο να το αντιμετωπίσεις (θεωρητικά μιλάω τώρα), δεν θέλεις να πονέσει και να πιάσει πάτο, είναι φυσικό να θέλεις να το προστατέψεις !!!!
Αν και τελικά θα κάνει τις δικές του βουτιές !!!!
Η ζωή του καθενός μας,
ένα διαφορετικό πολύχρωμο χαλί, ακόμα ανακαλύπτουμε τα χρώματα του δικού μας και θα ανακαλύπτουμε συνεχώς!!
Καλημέρα
Από τις καλύτερες ερμηνείες που έχω διαβάσω για ελληνικό μύθο! Οι μύθοι ήταν για τους προγόνους μας ο τρόπος τους να εξηγούν τα ανεξήγητα και να οριοθετούν όλα όσα τους προβλημάτιζαν. Όλα διέπονταν από μια οικουμενική τάξη πραγμάτων, από την οποία δεν ξέφευγαν ούτε και οι θεοί τους, οι οποίοι ήταν οικείοι προς αυτούς, με ανθρώπινα χαρακτηριστικά και ανθρώπινες αδυναμίες.
Ο μύθος της Δήμητρας (δη+μάτερ=μητέρα γη) και της Κόρης είναι μια αλληγορική παρουσίαση του κύκλου της ζωής, μέσα κι έξω από τον άνθρωπο. Ένας κύκλος μέρας και νύχτας, φωτός και σκιάς, ζωής και θανάτου, χωρίς αρχή και τέλος, μαθήματα ζωής που παίρνουμε και από την ίδια την φύση. Φεύγει το καλοκαίρι, έρχεται ο χειμώνας κι όλα στη φύση φαίνονται νεκρά. Όμως δεν είναι. Κείτονται κάτω από το χώμα και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή, τις κατάλληλες συνθήκες, το κατάλληλο έναυσμα για να ξαναγεννηθούν. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με την ανθρώπινη ψυχή. Όλα κύκλος είναι.
Υπέροχο ποστ, τροφή για σκέψεις.
Να' σαι καλά :)
Λίγα νήματα,μερικοί κόμποι,λίγη προσπάθεια δημιουργικής φαντασίας,χτίσιμο ενός ονείρου-οράματος,πίστη και αισθαντικότητα προς αυτό,καμιά σκέψη παραίτησης ,θάνατος του φόβου ,ξεδίπλωμα,βήματα ζωής, υλοποίηση του οράματος ,η αλλιώς...πήγες εκεί που ονειρεύτηκες ,κατηύθυνες τη ζωή σου ,έφτασες το σκοπό σου .
Η μοίρα και η τύχη πιόνια στα χέρια σου...
Εύκολο ακούγεται ε? χαχα και αν εύκολο δεν είναι έχει κάποιο ενδιαφέρων και είναι μέσα στις δυνατότητες του ανθρώπου.
όμορφο απόγευμα
ενα πανεμορφο και πολυ ενδιαφερον κειμενο εγραψες καλε μου krye...
δεν με κουρασε καθολου γιατι ηταν γεματο...
γιατι υπαρχει το κακο στον κοσμο...;
δεν ξερω και πολλες αναρωτηθηκα κι εγω οπως ολοι...ισως για να ξεχωριζει το καλο...ισως παλι και οχι...
δικη μου αποψη ειναι πως καθε ψυχη ερχεται και ξαναρχεται για να γνωρισει...μεχρι να τελειοποιηθει...
ισως να κανω και λαθος μα η γνωση πρεπει να ειναι ο κυριος λογος δεν μπορει...
νεραιδενια γλυκα φιλακια καλε μου!!!
Θα επανέλθω Ηλία μου.
Απόψε μια καλησπερα μόνο...και καλο ξημέρωμα!
Μύθοι και παραμύθια βγαλμένα από την ζωή!!
Καλό ή κακό,
αληθινό ή ψεύτικο.
Υπάρχουν και τα ζούμε.
Δεν ξέρω να σου απαντήσω σε τι κόσμο ζούμε,
άλλοτε εύκολο και άλλοτε δύσκολο.
Σε άλλους χαμογελά η ζωή και σε άλλους "φωνάζει".
Νομίζω πως δεν έχει νόημα να το αναλύσουμε γιατί θα χάσουμε τον δρόμο της επιστροφής!
Φιλί της καληνύχτας
Καλημέρα Ηλία μου!
Θα σταθω σε κάποια μέρη της ανάρτησης μαμούθ...χαχαχα!!!
Εδω:
"Όταν κατάλαβε ότι η αγαπημένη κόρη της χάθηκε κι από την στιγμή που δεν μπορούσε να κάνει κάτι στράφηκε προς τον Δία ...βλέπει και καταλαβαίνει τότε ότι ο Δίας έχει εγκρίνει την απαγωγή της κόρης της ...."
Για να πω οτι η εξουσια πάντα έχει μια πλεκτάνη πίσω της να την ακολουθει.
Εδω:
"Είναι στη φύση των πραγμάτων να μας έλκουν εκείνες ακριβώς οι εμπειρίες που θα θρυμματίσουν την αθωότητά μας , που θα αλλάξουν τις ζωές μας και θα μας χαρίσουν την απαραίτητη συνθετότητα και βάθος ."
Νομίζω οτι αυτο που θρυματίζεται δεν ειναι η αθωότητα αλλα η αφέλεια.Αθώος παραμένει κανείς μόνο με απόλυτη συνηδειτότητα άρνησης οποιασδήποτε μορφής απάτης.
Εδω:
...είναι η αναγνώριση ότι κάθε άτομο έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα και πεπρωμένο ( που είναι ποιότητες της ψυχής ) κι αυτά πρέπει να περιφρουρηθούν ακόμα και με κίνδυνο να χαθεί η κανονικότητα , η ασφάλεια και η αίσθηση του φυσιολογικού .
Σ αυτο συμφωνω απολύτως...μόνο που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή να μην χαθεί η ελαστικότητα και η αρμονία.
Και επίσης να προσθέσω αγαπημένε φίλε οτι οι αναρτήσεις σου ειναι ΔΑΣΚΑΛΟΙ.
πολλα φιλια και να μου εισαι παντα καλα!
Δεν υπάρχει ενοχή χωρίς συνενοχή.
Κάπως έτσι σκέφτομαι τελευταία.
Σε όλες τις σχέσεις, Περσεφόνης-Δήμητρας-Διός-'Αδη... με όποιον συνδιασμό κι αν το δούμε.
Ηλία μου, πραγματικά πολύτιμη ανάρτηση! Πολύ όμορφη δοσμένη και κάθε φορά μου κινείς το μοχλό του προβληματισμού...
Είναι γεγονός πως η ζωή αξιώνεται μέσα από τα αντίθετά της.
Μέσα από όλα όμως αυτό που έχει την μεγαλύτερη βαρύτητα είναι η συνειδητότητα των επιλογών.
Κι αν υπάρχει το μεγάλο σχέδιο δικοί μας οι κόμποι και οι επιλογές των χρωμάτων.
Η ζωή είναι όπως το αυτοκίνητο. Οδηγείται από μέσα προς τα έξω.
Απέναντι στα παιδιά οφείλουμε να παραμένουμε πάντα μια ανοιχτή αγκαλιά χωρίς κρίσεις και την γνωστή ατάκα "Στα ΄λεγα εγω" που ακόμα και σήμερα μου προκαλεί αλεργία. Ωστόσο πρέπει να τα αφήσουμε να ανοίξουν τα δικά τους φτερά. Αλλωστε αν τα έχουμε διδάξει σωστά δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν.
Και θα συμφωνήσω με την faraona πως οι αναρτήσεις σου είναι δάσκαλοι. Και νομίζω πως η τάξη δεν έχει κανέναν σε κοπάνα.
Αααα όσο μεγάλες κι αν είναι οι αναρτήσεις σου εμένα μου αρέσουν πολύ.
Φιλιά
@ anepidoti
Πέρασα κι από το δικό σου σπιτικό και διάβασα και για τη βόλτα στο δικό σου Άδη ... συμφωνώ ότιπολλοί τα έχουν πει πριν από μας για τα ζόρια αλλά αν δεν είμαστε εκεί δεν μπορούμε να τους καταλάβουμε ... είναι τέτοια η ανθρώπινη φύση που τις πιο πολλές φορές στεκόμαστε στα γεγονότα που είναι έξω από το σπίτι μας μόνο επιδερμικά ... κι "εκεί που πέφτει η φωτιά εκεί καίει " λέει ένα παλιό γνωμικό .
Ειλικρινά δεν ξέρω αν το ζητούμενο είναι ο πρωταθλητισμός ... στην παρούσα φάση μου, πιστεύω ότι όλα είναι καλά ( και το τρέξιμο και η εξέδρα και οι ενναλαγές τους ) αρκεί να υπάρχει η σωστή ματιά συνείδησης που κάνει τη διαφορά ...αλλά αυτό είναι μια προσωπική γνώμη και τίποτε άλλο .
Να έχεις μια υπέροχη μέρα θα σου ευχηθώ !!!
@ Αθηνά
Είναι περίεργο Αθηνά μου το ότι αν ρωτήσεις έναν ενήλικο για τα ποια γεγονότα της ζωής του τον σημάδεψαν και τον έκαναν καλύτερο άνθρωπο , θα σου απαντήσει παραθέτοντάς σου δύσκολες καταστάσεις .... κοιτώντας και τον εαυτό μας ξέρουμε ότι αυτό είναι αλήθεια .
Κι όμως τα παιδιά μας θέλουμε να τα μεγαλώνουμε μέσα σε ενυδρείο , προστατευμένα και μ ένα μόνιμο χαμόγελο ευτυχίας να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό τους ... σαν τον Αδάμ μέσα στον Παράδεισο ξεκομμένα από κάθε κακό....έτσι όμως δεν θα αποκτήσουν ποτέ εκείνη τη ματιά που είναι αποτέλεσμα εσωτερικών διεργασιών ....διεργασίες που κατά κανόνα έχουν αφετηρία δύσκολες καταστάσεις ..... κάποιος είπε ότι " μετά την απελπισία αρχίζεις να ζεις " .... αυτός είναι πιστεύω και ο πόνος της Δήμητρας και κάθε γονιού .... βαθιά μέσα του ξέρει ότι το παιδί του πρέπει να πάει για λίγο στον Άδη για να μετασχηματιστεί ... και πολλές φορές ο Άδης του παιδιόύ είναι η κόλαση του γονιού ...αφετηρία για τον δικό του μετασχηματισμό .... είναι οι κόμποι του χαλιού όπου οι ζωές μας και οι ψυχές μας αλληλεπιδρούν.
Να έχεις μια όμορφη μέρα θα σου ευχηθώ !!!
@ evaggelia-p
"Όλα διέπονταν από μια οικουμενική τάξη πραγμάτων, από την οποία δεν ξέφευγαν ούτε και οι θεοί τους"
Κι αναρωτιέμαι ποιος είναι ο δημιουργός αυτής της οικουμενικής τάξης .... με την μυθοπλασία οι Έλληνες της τότε εποχής γίνονταν θεοί των θεών τους ..... κατά κάποιο τρόπο καθόριζαν την μοίρα αυτών που καθόριζαν τη δική τους. .... είναι και μια μορφή εκτόνωσης :) ... να γράφεις εσύ την ιστορία των θεών .
Μου αρέσει αυτό το κυκλικό .... αν δεν υπάρχει αρχή και τέλος κι εμείς είμαστε μέρος του κύκλου αυτό σημαίνει ότι κάθε στιγμή συμμετέχουμε σ ένα θαύμα .... ότι δεν θα φτάσουμε κάποτε σ αυτό αλλά το βιώνουμε κάθε στιγμή και στην απλή και πεζή καθημερινότητά μας .... η ευθύνη μας είναι να μπορέσουμε να το "δούμε".
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια ....νά σαι κι εσύ καλά Ευαγγελία μου .
Φιλιά !!!
@ Κωνσταντίνος
Νομίζω ότι καταλαβαίνω πολύ καλά αυτό που λες φίλε μου ...είμαι κι εγώ οπαδός αυτής της θεωρίας εδώ και πολλά χρόνια .... τελευταία βλέπω πολλές εκδόσεις βιβλίων για το συγκεκριμένο θέμα ....μέχρι και στο life style προσπαθούν κάποιοι να την ενσωματώσουν .
Όχι δεν είναι εύκολο .... κι αυτό γιατί αυτός που δέχεται τις αιτήσεις-όνειρα-οράματα διαθέτει πολύ χιούμορ .... κι εσύ σαν άνθρωπος ποτέ δεν μπορείς να υπολογίσεις όλες τις παραμέτρους .... με αποτέλεσμα εκείνη η παροιμία από την Κίνα να είναι πάντα επίκαιρη :
"Πρόσεξε τι εύχεσαι γιατί θα το πάθεις " ... σκέφτομαι να κάνω κάποτε μια ανάρτηση γι αυτό .
Την καλημέρα μου !!!
@ Νάιδα
Χαίρομαι που δεν σε κούρασε νεράιδα μου ...χαίρομαι που βρήκες χρόνο να με διαβάσεις.
"δικη μου αποψη ειναι πως καθε ψυχη ερχεται και ξαναρχεται για να γνωρισει...μεχρι να τελειοποιηθει..."
Αυτό ακριβώς πιστεύω κι εγώ .... δεν υπάρχει χρόνος σ αυτό το σχολείο ... και κάποιες λάθος επιλογές απλώς καθυστερούν την αποφοίτηση ...ότι υπάρχει κάποιο σχέδιο πίσω από τον λόγο της ύπαρξής μας.
Όλες αυτές είναι απόψεις που φυσικά δεν μπορούν να αποδειχθούν .... φαντάζουν παράλογες απέναντι σε μια στεγνή λογική που έχει καθιερωθεί στις μέρες μας ... μου αρέσει που έχεις αυτό τον τρόπο σκέψης κι εσύ :)
Να σ ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια καλή μου και να σου ευχηθώ να είναι υπέροχη η σημερινή σου μέρα ... και οι υπόλοιπες φυσικά :)
Φιλιά !!!
@ Anastasia
Νομίζω Αναστασία μου ότι η αρρώστια της εποχής μας είναι η υπερβολική ανάλυση στην καθημερινότητά μας ....ξοδεύονται τεράστια ποσά ενέργειας με ερωτήσεις του τύπου : " γιατί το έκανες αυτό ? " "ποιος φταίει ? " και άλλα τέτοια υπέροχα .
Η ανάλυση τέτοιων μύθων και ιστοριών όμως, πιστεύω ότι είναι η μοναδική που έχει νόημα ... γιατί είναι μονοπάτι που οδηγεί στην αυτογνωσία .... μέσα από τέτοιες ιστορίες μπορούμε να κάνουμε βουτιές μέσα μας και να βγαίνουμε καλύτεροι, γνωρίζοντας μια λίγο ακόμα τον εαυτό μας και την ανθρώπινη φύση .... τότε μόνο μπορείς να οχυρωθείς απέναντι σε άλλες αναλύσεις που σε στραγγίζουν.
Να έχεις μια όμορφη μέρα γλυκιά μου !!!
Φιλια΄!!
@ faraona
Καλησπέρα Αναστασία μου !!!
Η ανάρτηση μαμούθ ε? :)) δεν έβγαινε μικρότερη :)
Είμαι σίγουρος ότι αν πιάναμε κανένα παρόμοιο θέμα από κοντά ,τα " πρακτικά " της συζήτησης θα αποτελούσαν μερικούς τόμους .
Πιστεύω ότι έχεις εστιάσει σε πολύ σημαντικά σημεία του κειμένου με τη δική σου διεισδυτική ματιά ..... κι έχεις δίκιο σε ότι αναφέρεις.
Πιστεύω ότι είναι τόσες πολλές οι παράμετροι σε όλα τα περιστατικά της ζωής μας που ποτέ στην ουσία δεν έχουμε σφαιρική άποψη ... πραγματοποιούνται ευχές μας που είναι για κακό κι από την άλλη στεναχωριόμαστε για ατυχίες που στο φινάλε αποδεικνύονται δώρα .
Την εξουσία την ακολουθεί πάντα μια πλεκτάνη αλλά θα μπορούσε να γίνει αλλιώς ? όλα αυτά πχ που κάνουμε στα παιδιά μας "για το καλό τους " είναι μια πλεκτάνη ... τα στρέφουμε σε κατευθύνσεις που έχουμε προαποφασίσει όταν ακόμα αυτά δεν είναι σε θέση να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.
Για τον θρυμματισμό της αφέλειας-αθωότητας νομίζω ότι είναι αναγκαίος για να επιλεχθεί η αθωότητα και η μη απάτη όπως λες ,αλλά αυτή τη φορά συνειδητά .... να επιλεχθεί το καλό αλλά γνωρίζοντας το κακό .... να υπάρχει η ευθύνη της προσωπικής επιλογής που θα σε ακολουθήσει στο διάβα σου .
Στο τρίτο κομμάτι που ξεχώρισες θέλω μόνο να προσθέσω ότι ακόμη κι αν διαταραχτεί η ελαστικότητα και η αρμονία , είναι τόσο μεταβλητό το σύστημα που μπορεί να επανέλθει ... ο χρόνος δεν έχει καμμιά σημασία όταν μιλάμε για πεπρωμένο ..... και τα μέτρα και σταθμά αυτά, δεν έχουν σχέση με τα ανθρώπινα πιστεύω .
Να σε καληνυχτίσω κούκλα μου με τις καλύτερες ευχές για μια υπέροχη βραδιά....χαίρομαι πολύ που σου αρέσουν οι αναρτήσεις μου .
Φιλιά !!!
@ η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα
Καλησπέρα γλυκιά μου κοπέλα !!!
Χαίρομαι που άρεσε και σε σένα η ανάρτηση μου και βρήκες χρόνο και υπομονή να την διαβάσεις .
Προσωπικά πιστεύω ότι σε αυτά τα θέματα δεν υπάρχει συγκεκριμένο ξεκάθαρο αδίκημα ώστε να μιλήσουμε για ενοχή .... τα κίνητρα και οι σκοποί πάντα θα βρίσκονται σε μέρος απροσπέλαστο για μας ......υπάρχει όμως οπωσδήποτε συμμετοχή πολλών παικτών που παίζουν ασυνείδητα ... πολλές φορές αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στο μέσον μιας σκευωρίας όπου όλοι ειναι συνεννοημένοι....είναι όλα τα νήματα που μπλέκουν για να δημιουργηθεί ο συγκεκριμένος κόμπος με το χρώμα που πρέπει .
Να έχεις μια πολύ όμορφη βραδιά κούκλα μου !!!
Φιλιά !!!
Πολύχρωμο το χαλί σου.
΄Ολους τους κόμπους πάτησα και μέσα από τα νήματα τράβηξα τούτο μόνο:
"Δεν ξέρεις πότε το πεπρωμένο σου φέρνει τα καλά και πότε τα κακά ..."
και επειδή, εν τω μεταξύ, έχεις αντιληφθεί πως το παιχνίδι είναι ατομικό, μόνος σου να είσαι σίγουρος πως θα δώσεις και την ό,ποια μάχη.
Πολύ όμορφη και ιδιαίτερη ανάρτηση.
Μάθημα θα έλεγα.
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
@ Αλεξάνδρα
"Αααα όσο μεγάλες κι αν είναι οι αναρτήσεις σου εμένα μου αρέσουν πολύ."
Έχεις κι εσύ την ιώβειο υπομονή ε ? :))
Δεν υπάρχει καμμιά τάξη καλή μου φίλη ώστε να υφίσταται και το φαινόμενο της κοπάνας .... μου αρέσει μόνο να μοιράζομαι τους προβληματισμούς μου με φίλους ..... φυσικά η καθημερινότητα σκοτώνει τέτοια θέματα ..... για να μπορέσεις να τα συζητήσεις χρειάζεται το κατάλληλο timing πασπαλισμένο με μπόλικη διάθεση που δεν υπάρχει πάντα .
Έχεις δίκιο για τη συνειδητότητα και την ευθύνη των επιλογών αλλά πιστεύω ότι στην πάροδο του χρόνο δεν μπορείς να αποτύχεις ... μια λάθος επιλογή θα σε ξαναφέρει στο ίδιο σταυροδρόμι για να ξαναεπιλέξεις .
Ναι... η ζωή είναι σαν το αυτοκίνητο .... ναι ...οδηγείται από μέσα προς τα έξω....αλλά το σύστημα των δρόμων το έχει φτιάξει άλλος.....και δεν υπάρχει οδικός χάρτης ... πάντα κινείσαι στο άγνωστο.
Ένα υπέροχο βράδυ να έχεις κούκλα μου !!!
Φιλιά !!!
@ φυρδην μιγδην
Κάθε ανθρώπινη ιστορία ξεκινάει με μια γέννηση και τελειώνει μ ένα θάνατο (αυτό είναι συζητήσιμο )... και τα δυο είναι πολύ μοναχικά γεγονότα κι ας περιστοιχίζεσε από άλλους ..... αλλά και η πορεία είναι μοναχική ...... κανένας δεν θα γίνει κοινωνός της ψυχής σου και των σκέψεων που πηγάζουν από βαθιά ... η αίσθηση αυτής της μοναχικότητας μπορεί να σε τρομάξει ή να σε λυτρώσει ....σε κάθε περίπτωση όμως είναι αναγκαία για να σε ωθήσει να ακολουθήσεις το εσωτερικό σου μονοπάτι .... για να κάνεις βουτιά στα βάθη του εαυτού σου.
Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση γλαρένια μου ... ένα όμορφο βράδυ θα σου ευχηθώ !!!
Φιλιά !!!
Όλυμπος - Άδης ...
Κόλαση - Παράδεισος...
Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος !!!
Ουσία και νόημα δεν θά 'χε ...
το ένα χωρίς το άλλο ...
Γιατί ... τι θα σήμαινε η χαρά ...
χωρίς τη θλίψη ;
Η ζωή ένα σχολειό είναι και μαθαίνεις
απ' όλα τα καλά και τα κακά μαθήματα.
Στο τέλος ο ίδιος βγάζεις συμπεράσματα.
Κι ο ίδιος συμπληρώνεις το βαθμολόγιό σου.
Kαλα δεν το συζητω...
μονο εσυ θα μπορουσες ετσι να βρεις αλληγοριες σε αυτον το μυθο
και ποσο ακριβως ετσι ειναι και για μενα αυτα που λες ..
ειναι μεγαλη νικη να λες :
"περασα πολυ δυσκολα αλλα τωρα ειμαι καλυτερα"
.....το καλυτερα το εκτιμας μεσα απο τις δυσκολιες και ισως καπου εκει κρυωβονται και οι λιγες στιγμες της φευγαλεας ευτυχιας καλε μου Ηλια .
και ξερεις ..οι αλληγοριες ειναι παντου
εξαρταται ομως του τι θελουμε να βγαλουμε απο αυτες
πως τις χρησιμοποιουμε
αυτο συχνα δειχνει το "ποιον" κατα ποσο ειμαστε αισιοδοξοι ή νιχιλιστες
σου ευχομαι ειλικρινα..
ολο και καλυτερα ...
τα δυσκολα ας παιζουν παντα
να περνανε μονο..
-να περνανε!!
το ποστ σου ηταν ενα μικρο ολοκληρωμενο μαθημα ισορροπημενης και θετικης σχεψης.
χχχ
@ side 21
Καλώς ήρθες στο φτωχικό μου φίλε μου !!
Έχεις δίκιο .... υπάρχει διττότητα σε όλα τα πράγματα που μας περιβάλλουν ....θα πρέπει να διψάσεις για να απολαύσεις το νερό , θα πρέπει να κουραστείς για να χαρείς αληθινά την ανάπαυση .... έτσι συμβαίνει ... οι περισσότεροι όμως βιώνουμε αυτές τις καταστάσεις ασυνείδητα ....κατά την γνώμη μου κάποια στιγμή θα πρέπει να έχει ο άνθρωπος και συνείδηση πάνω σ αυτό .... αλλάζοντας την ματιά του πάνω σ αυτα που του συμβαίνουν βαδίζει στο μονοπάτι της αυτογνωσίας του ..... προάγεται σε μια νέα τάξη αυτού του σχολείου που ονομάζουμε ζωή ....δεν ζει απλώς αλλά "βιώνει".
Ένα υπέροχο βράδυ θα σου ευχηθώ !!!
@ Talisker
Τάλι μου , μπόρεσες και το διάβασες όλο ? :) .. τελικά έχεις υπομονή κι ας διακηρύττεις το αντίθετο :)
Δυστυχώς η ζωή γύρω μας αποδεικνύει ότι μόνο με τα δύσκολα μαθαίνει ο άνθρωπος .... διάβασα κάπου κάτι πολύ εύστοχο κατά την γνώμη μου :
"Όταν όλα γκρεμίζονται γύρω , όλη η οικοδομική δραστηριότητα μεταφέρεται μέσα ".
Δεν χρειάζεται όμως πιστεύω να περιμένουμε τους κεραυνούς για να ζήσουμε μια ζωή ουσιαστική με σωστές προτεραιότητες...
άποψη μου είναι ότι όλοι μας θα πρέπει να αποκτήσουμε μια φιλοσοφία ζωής κι εκεί μέσα να εντάξουμε και την καθημερινότητά μας .... όχι να αφήνουμε αυτή την τελευταία να πνίγει τα πάντα .... και είναι αυτή η φιλοσοφία που μας οχυρώνει κατά κάποιο τρόπο και στις δύσκολες στιγμές μας .
" Τα δύσκολα να παίζουν αλλά να περνάνε " ...έχεις πολύ δίκιο ...φυσικά και υπάρχουν καταστάσεις γύρω μας που δεν θέλω ούτε να τις σκέφτομαι .... θα μου ήταν τρομερά δύσκολο να χαρακτηρίσω τέτοιες καταστάσεις ως "δώρα"...ειδικά αν αφορούν συνανθρώπους μου ....να περνάνε ...
Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Ελένη μου .... να σου ευχηθώ κι εγώ τα καλύτερα να είναι μπροστά .....και μια υπέροχη βραδιά για σήμερα !!!
Φιλιά !!!
Πρόσκληση παραλαβής βραβείου.
Παρακαλείστε όπως προσέλθετε
Να παραλάβετε το βραβείο σας.
Με τιμή
:))
Έρχομαι φίλε μου .... μισό μόνο να βρώ το καλό μου το κουστούμι .
Αααα εμένα μου αρέσει να προχωράω στο άγνωστο.
Το προβλεπόμενο δεν έχει κανένα νόημα...
Κάθε στροφή και μια έκπληξη...
Κάθε ευθεία και γκάζωμα....
φιλί πρωινό
Ηλια μου, καταφερνεις να βαζεις τον αναγνωστη σε βαθυτερες σκεψεις και στην εποχη που ζουμε εχουμε αναγκη απο τετοιου ειδους ερεθισματα.
Κρατω πολλα απο αυτα που διαβασα στο μυαλο μου. Κρατω ιδιαιτερα και αυτο:
"Είναι στη φύση των πραγμάτων να μας έλκουν εκείνες ακριβώς οι εμπειρίες που θα θρυμματίσουν την αθωότητά μας , που θα αλλάξουν τις ζωές μας και θα μας χαρίσουν την απαραίτητη συνθετότητα και βάθος ."
Ειναι οι δυσκολιες που σε "βαραινουν" και σε σπρωχνουν στο βυθο....
Πολλα χρωματα εχει το χαλι του καθενος... Αρμονικοι συνδυασμοι....
Καλο σου ξημερωμα Ηλια μου!
...και σ'ευχαριστω γι'αυτο που προσφερεις...!
Όσο διάβαζα την ανάρτησή σου συνέδεα κάποια απ' τα λόγια σου με δικά μου βιώματα. Πόσες φορές επέτρεψα στο σκοτάδι να με χειραγωγίσει για να συνειδητοποιήσω πόσο σπουδαίο και πολύτιμο είναι το φως... Πόσες φορές κατέφυγα σ' αυτό το άλλο πρόσωπο που θα με κρατήσει κοντά στην αληθινή αίσθηση των αξιών έχοντας για "μητέρα" μου τον ίδιο τον Άδη για να βρω όλα όσα δεν έβρισκα και δε βρίσκω σε "εκείνη"... Είναι πολύ σωστά αυτά που γράφεις. Όλα χρειάζονται. Η αδικία για να κατανοήσουμε τη σπουδαιότητα της δικαιωσύνης. Το μίσος για να νοιώσουμε την ομορφιά της αγάπης. Ο θάνατος για να καταλάβουμε το νόημα της ζωής. Ο πόνος για να εκτιμήσουμε την ψυχική πληρότητα. Είναι απορία όλων: Σε τι κόσμο ζούμε τελικά;
Καλό σου βράδυ!!!
Σε περιμένω στην σοφίτα μου, με μια αφιέρωση εξαιρετικά αφιερωμένη σε 'σένα! Καλησπέρες όμορφες!
@ Αλεξάνδρα
Το φαντάστηκα ότι θα σου αρέσει να προχωράς στο άγνωστο :)
Στις ευθείες όμως γιατί τόσο γρήγορα ? δεν χάνεις πράγματα όταν τρέχεις με τα χίλια ? μάλλον βιάζεσαι για την επόμενη έκπληξη ε ?
:)
Να έχεις ένα πολύ όμορφο βράδυ καλή μου φίλη !!!
Φιλιά !!!
@ Πρωτόπλαστη
Καλώς ήρθες Εύα μου ... καιρό έχουμε να τα πούμε
Δεν είναι όμορφο όταν μας ελκύουν αυτές οι εμπειρίες που θα μας προσφέρουν την απαραίτητη μεταμόρφωση , στο πίσω μέρος του μυαλού μας να έχουμε συνείδηση των πραγμάτων ?
Θεωρώ σημαντικό να μπορούμε να παρατηρούμε τη ζωή και τα συναισθήματά μου έχοντας επίγνωση , ακόμη κι όταν μας παρασύρει το ρεύμα ....μόνο τότε ανοίγει το οπτικό μας πεδίο .... να μην βλέπουμε μόνο τα νήματα αλλά και μερικούς κόμπους ... τότε θα μπορούμε και να ονειρευτούμε ολόκληρο το χαλί ...και πιστεύω ότι είναι πραγματικά όμορφο .
Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια κούκλα μου ... εγώ χαίρομαι που έχω την δυνατότητα να ανταλλάσουμε απόψεις .
Να έχεις ένα υπέροχο απόγευμα !!!
Φιλιά !!!
@ Τίνα ..μικρή μου φίλη .
Θα σου πω για μια ακόμη φορά πως χαίρομαι που μια μικρή κοπέλα στο ξεκίνημα της ζωής της έχει αποκτήσει ένα τέτοιο τρόπο σκέψης....μακάρι κι εγώ στην ηλικία σου να σκεφτόμουν έτσι .
Εγώ δεν έχω παρά να συμφωνήσω με τα λόγια σου .... ναι ..με μια άλλη οπτική γωνία , όλα είναι απαραίτητα για μια ουσιαστική και πλούσια ζωή .... ας παψουμε λοιπόν απλώς να γκρινιάζουμε κι ας κοιτάξουμε για τα δώρα που μπορούν να κρύβονται από πίσω .... τους πόνους δεν μπορούμε να τους αποφύγουμε..μπορούμε όμως να μάθουμε από αυτούς...καμμιά φορά μαθαίνουμε και χωρίς την θέλησή μας .
Χάρηκα που πέρασες κούκλα μου !!!
Φιλιά !!!
@ Κοπέλα μου
Αφιέρωση σε μένα ? !!! :)
Βάζω τα καλά μου και έρχομαι ταχέως .... υπάρχει πιο ζεστό μέρος από τη σοφίτα σου ?
Φιλιά !!!
Την άλλη φορά που θα βγείς βόλτα στη γειτονιά, πέρασε και πό το φτωχικό μου. Κερνάω τσάϊ και συμπάθεια.
Είχα διαβάσει την ανάρτησή σου Krye καιρό τώρα. Τελειώνοντας την ανάγνωση είπα μέσα μου το απλοϊκό "Έτσι είναι"!
Όμως γιατί να είναι έτσι κι' όχι διαφορετικά? Τι περίεργος νόμος είναι αυτός που κυριαρχεί στην ανθρώπινη πορεία?
Η κατάδυση στον μύθο αποτελεί απόλαυση και διδαχή οι συμβολισμοί του, για το νου και την ψυχή.
Η κατάδυση όμως στην προσωπική εμπειρία περιέχει πάντα πολύ πόνο, όσο και αν βγεί κάποιος από εκεί πιό συνειδητοποιημένος, γνώστης, εραστής του φωτός και της ζωής.
Και δεν βγαίνουν όλοι.
Δεν είμαι σίγουρη ότι ο καθένας μας είναι έτοιμος να πληρώσει το τίμημα αυτής της γνώσης.
Γιατί ως τίμημα το αντιλαμβάνομαι.
Πολύ θα ήθελα να μπορούσαμε να μάθουμε περισσότερα για τα Ελευσίνια μυστήρια αφού , εάν δεν κάνω λάθος, δεν υπάρχουν γραφές σχετικές, όπου να έχουμε πρόσβαση. Ελάχιστα γνωρίζουμε.
Εάν κάνω λάθος και γνωρίζεις κάτι διαφορετικό, με ενδιαφέρει.
Να είσαι καλά !
@ fractal
θα περάσω σίγουρα ... ποτέ δεν λέω όχι σ ένα τσάι που προσφέρεται μαζί με συμπαθεια .... καλώς ήρθες στο φτωχικό μου !!!
Να έχεις ένα υπέροχο βραδάκι για σήμερα !!!
@ Mrs Smith ...καλώς την
Καιρό έχουμε να τα πούμε :)
Μπορεί να είναι και διαφορετικά ... δεν νομίζω ότι σ αυτό το ερώτημα θα μπορέσει να απαντήσει κάποιος άλλος για σένα ή για μένα ... γι αυτό και λέω πάντα ( την υποκειμενική μου άποψη ) ότι το άθλημα είναι ατομικό .
Για μένα λοιπόν όλοι αυτοί οι μύθοι δεν μπορούν να μου φανερώσουν τίποτε διαφορετικό από αυτό που υπάρχει γύρω μου ... δεν χρειάζεται νομίζω να μάθουμε τι ακριβώς γινόταν εκεί στα Ελευσίνια μυστήρια ... φαντάζομαι τίποτε ιδιαίτερο ...και τα σεμνά όργια που αναφέρουν κάποιοι πολέμιοι χριστιανοί θα ήταν απλές προσπάθειες ανθρώπων να "ζήσουν" κάτι ...τα κίνητρα θα μπορούσαν να είναι χιλιάδες..... το θαύμα της ζωής όμως συμβαίνει καθημερινά γύρω μας ... οι μύθοι και οι ιστορίες μπορούν απλώς να ανοίξουν το οπτικό μας πεδίο για να μπορέσουμε να δούμε αυτό που συμβαίνει σε μας ...τώρα.
Ένα απλό δείπνο μεταξύ δύο ανθρώπων είναι μια τελετή κι ένα μυστήριο ... η ατμόσφαιρα γεμίζει συναίσθημα , ηλεκτρίζεται , μπλέκονται δυο αύρες ....αρκεί να σταματήσει το μυαλό να ταξιδεύει και να εστιαστεί η προσοχή σ αυτό που συμβαίνει ... κάθε στιγμή γίνονται πράγματα δίπλα μας που δεν αντιλαμβανόμαστε .
Πιστεύω στην έννοια του σκοπού πίσω από την ύπαρξη .... φυσικά και δεν μπορώ να αποδείξω τίποτε και ξέρω ότι κάθε μου προσπάθεια να πείσω θα μου βάλει την ταμπέλα του γραφικού ... και δεν υπάρχει και λόγος φυσικά .
Αν υπάρχει σκοπός θα έρθει να σε βρει αυτός ... δεν θα τον ανακαλύψεις σε αρχαία χειρόγραφα και συνταγές .... φυσικά όποιος ψάχνει βρίσκει .... και να μην ψάξεις όμως πάλι θα βρεις ... θα σε βρει το ζητούμενο .
Μιλάς για πόνο .... φυσικά και υπάρχει πόνος ... όμως έχεις ακούσει την φράση ? " στην ζωή μου αντιμετώπισα χιλιάδες προβλήματα ..μερικά από αυτά συνέβησαν και στ αλήθεια " ... τα πιο πολλά ΄"βάσανα" είναι απλές διαστρεβλώσεις μέσα στο μυαλό μας .... φεύγει και με παρατάει ο άνθρωπος μου και πονάω .... ποιος μου είπε ότι μπορεί να μου ανήκει μια ανθρώπινη ύπαρξη ? είναι αληθινός πόνος αυτός ή είναι ένα μάθημα που πρέπει να πάρω ?
Ακόμα και στα αληθινά προβλήματα που τρέμουμε όλοι ,(όπως η υγεία αγαπημένων) ,ίσως έχουμε κι εκεί κακή εκτίμηση ...ξεχνάμε ότι σε 100 μόλις χρόνια πολλοί λίγοι από τα διασεκατομμύρια κατοίκων του πλανήτη θα ζουν .
Παρασύρθηκα και είπα πολλά ε ? :)
..το κλείνω για να μην γίνω κουραστικός .
Έχει πολλά στοιχεία για τα Ελευσίνια το Ιντερνετ ... σου βάζω εδώ δυο link που βρήκα ψάχνοντας πρόχειρα ...ώς "πηγές" αναφέρουν προηγούμενες εκδόσεις και περιοδικά .
Χάρηκα που πέρασες ... να έχεις ένα υπέροχο βραδάκι !!!
Φιλιά !!!
http://www.kairatos.com.gr/eleysinia.htm
http://www.apologitis.com/gr/ancient/eleysinia.htm
πρώτη φορά κι εγώ στο "φτωχικό" σου, το πολύ πλούσιο σε εικόνες και νοήματα.
κι επειδή λες "άλλωστε η καινούρια κβαντική φυσική μας λέει ότι (ο κόσμος) είναι δημιούργημα του μυαλού μας. αυτό που μπορούμε να "δούμε" είναι μια απλή μετάφραση ενός εγκεφάλου..."
θα άνοιγα κουβέντα για την έννοια της "συμμετρίας", που με έχει προβληματίσει τον τελευταίο καιρό, αλλά, αντ΄ αυτού, θα προτιμήσω να παραθέσω μια μαντινάδα που έλεγε η γιαγιά μου κι ας μη γνώριζε από κβαντική φυσική:
"Ψευτόκοσμε και ποιος θα σε κερδέψει
τις θάλασσες και τα βουνά που σ΄ έχουνε στη μέση.
Μα αν είναι ο κόσμος ψεύτικος
πάλι η ζωή γλυκιά ΄ναι..."
τα σέβη μου,
:))
Καλώς ήρθες στο φτωχικό μου κυρία μου !!!
Θα ήθελα να μπορούσαμε να συζητήσουμε για κείνη την συμμετρία που σε προβληματίζει ...
Σ ευχαριστώ για την μαντινάδα αλλά νομίζω ότι η εγγονή εννοεί κάτι διαφορετικό από αυτό που καταλάβαινε η γιαγιά με τον όρο "ψεύτικος κόσμος" :)
Θα χαρώ να τα λέμε ..
Να έχεις μια πολύ όμορφη μέρα !!!
Φιλιά !!!
Δημοσίευση σχολίου