Μονολογώ και παίζω !!!!!

Καλεσμένος σε δυο παιχνίδια από δυο καλές μου φίλες κι αποφάσισα να παίξω μιας και τα παιχνίδια όσο πάνε και λιγοστεύουν στην "πραγματική" ζωή ...μέχρι να τα καταφέρω στον έξω κόσμο θα παίζω όλα τα παιχνίδια εδώ :)))

Το παιχνίδι που με κάλεσε η φίλη μου η Αλεξάνδρα (εδώ και καιρό είναι αλήθεια ...αλλά ο Θεός και ο Ηλίας αργούν αλλά δεν λησμονούν :)) ) μιλάει για ένα τραγούδι που σε ρίχνει .... μόνο ένα ? ... εδώ και αρκετά χρόνια τα τραγούδια που με ρίχνουν είναι πολλά ...προσέξτε :

Φλωρινιώτης εισαγωγή :

- Ένα ουίσκι...
- Με λίγο πάγο..
- Και λίγο κόλα ...

Ακούγεται γυναικεία φωνή ( μπορεί και η Βανδή στα νιάτα της ) :

- Ότι θέλετε κύριε ...στο bar έχουμε απ ' όλα .

Όταν ακούω τέτοια τραγούδια (ακόμα και πέντε νότες από ένα περαστικό αμάξι) στραγγίζω ..λες και κάποιο ενεργειακό vampir σκαρφάλωσε επάνω μου και με ρουφάει ....παραπατάω και νιώθω μια σκοτοδίνη ...μπορεί να φταίει και η προχωρημένη ηλικία που οι αντιστάσεις μου είναι μικρές ..μπορεί ο σκληρός μου να είναι πλέον γεμάτος και να δέχεται μόνο επιλεγμένα αρχεία....μπορεί επιτέλους να απέκτησα αισθητική και ποιότητα στις επιλογές μου .

Που είναι εκείνες οι εποχές που ξημεροβραδιαζόμουν στα σκυλάδικα ?

Που τραγουδούσα :

- Το προσκλητήριο μου έπεσε από τα χέρια ...

- Σάπιο σανίδι πάτησα γι αυτό και παραπάτησα ...

- Σκότωσε το παληκάρι ένα αδέσποτο δοκάρι ....

Υπέροχα ασυνείδητα χρόνια ........

Η φίλη μου όμως δεν εννοούσε μάλλον αυτό... να γράψω ένα καλό τραγούδι που με ρίχνει εννοούσε ... θα επιλέξω λοιπόν ένα υπέροχο που μιλάει για απώλεια .... μου αρέσει και με ρίχνει γλυκά γιατί προκαλεί συνειρμούς...μαζοχισμός λέτε ?


Το λέει πολύ όμορφα ο Αλκίνοος αλλά εγώ θα επιλέξω να βάλω ένα video στο οποίο πρωταγωνιστεί η Χαρούλα :

Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Ο ουρανός ανάβει τα φώτα
τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα
Ξημέρωσε πάλι

Ξυπνάω στο φως τα μάτια ανοίγω για λίγο νεκρός χαμένος για λίγο
Ξημέρωσε πάλι

Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο
Μην ξημερώνεις ουρανέ

Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο κι από τ' όνειρό μου ακούω καθάριο
Το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε

Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει
και τ' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
Θα 'μαι κοντά σου

Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου
εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς τη ψυχή μου
Με τα φτερά σου

Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις
Μην ξημερώνεις ουρανέ

Άδεια η ψυχή μου.

Κι όσο εσείς μελαγχολείτε γλυκά με τις νότες του ( ή ακόμα περιμένετε να "κατέβει" καθότι λίγο αργό ) εμένα θα μου επιτρέψετε να παίξω στο δεύτερο παιχνίδι που με κάλεσε η φίλη μου η Ευαγγελία .

Πέντε ερωτήσεις λοιπόν ...η πρώτες 4 σε ανθρώπους και η μία και καλύτερη στον Εαυτό μας ...αυτόν τον ξένο που βλέπουμε κάθε φορά που κοιταζόμαστε στον καθρέφτη .... οι υπόλοιπες σε έναν φιλόσοφο , ένα παλιό έρωτα , ένα μέντιουμ και ένα παιδί .

Με μια πρώτη ματιά και σκέψη μου έρχονται εύκολες ερωτήσεις :

Θα πήγαινα τον φιλόσοφο σε μια παιδική χαρά να του δείξω τα παιδιά και θα τον ρωτούσα πόσο καιρό έχει να διασκεδάσει έτσι ....πως μπορεί ένα παιδί να χαίρεται την ζωή έτσι χωρίς να έχει διαβάσει τίποτα ? ...θα ρωτούσα έναν παλιό μου έρωτα πόσα χρόνια έκανε να με ξεπεράσει και πόσες απόπειρες αυτοκτονίας έκανε μέχρι να τα καταφέρει......θα ρωτούσα ένα μέντιουμ που έκανε το μεταπτυχιακό του.... θα ρωτούσα ένα παιδί πως μπορεί και κουβαλάει την τόσο βαριά τσάντα του για το σχολείο ....επίσης θα ρωτούσα πως μπορεί και ξέρει όλες τις διαφημίσεις της τηλεόρασης κι αν ξέρει ποιος ευθύνεται γι αυτό.... μια άλλη ερώτηση θα ήταν πως μπορεί και κινεί τόσο γρήγορα τα χέρια του στο χειριστήριο του play station ...τέλος στον εαυτό μου στον καθρέφτη θα ρωτούσα πως είναι δυνατόν στην ηλικία μου να μην οδηγώ mercedes και να μην έχω σπίτι με πισίνα .... γιατί απέτυχα στην ζωή μου τόσο παταγωδώς ?

Όμως τώρα που το ξανασκέφτομαι αλλάζω γνώμη .... δεν θα ρωτήσω αυτά γιατί νομίζω ότι ήδη ξέρω τις απαντήσεις .... σκέφτομαι σοβαρά να μην κάνω καμμιά ερώτηση ... δεν υπάρχουν απαντήσεις για τις ερωτήσεις μου ..τουλάχιστον δεν μπορεί να απαντήσει άνθρωπος..... θα έκανα λοιπόν πολλές αλλά πάνω σε συζήτηση ...σε ανταλλαγή απόψεων...και χωρίς να περιμένω θεόσταλτα μηνύματα.

Θα συζητήσω με τον φιλόσοφο ..να μου πει την δική του ματιά πάνω στο νόημα αυτού του κόσμου και να ζητήσω διευκρινίσεις για ότι δεν καταλαβαίνω....να ακούσει κι αυτός την δική μου άποψη ( αν είναι πραγματικός φιλόσοφος θα το κάνει ) ...να κερδίσω από τους στοχασμούς του ..να κάνω ένα βήμα παραπάνω ...μερικούς ακόμα κόμπους στο χαλί των πεποιθήσεων μου.

.

Θα συζητήσω και με το μέντιουμ....θα του πω την άποψη μου ..πως μόνοι μας χτίζουμε το μέλλον μας με τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις μας .... θα του πω ότι πιστεύω πως κάθε πρόγνωση του για το μέλλον έχει αξία μόνο αν μπορέσει να με πείσει ....πως η δική μου πίστη θα δημιουργήσει αυτό που προσπαθεί να μου υποβάλει ... και θα ρωτήσω την δική του άποψη πάνω σ αυτό.

Με τον παλιό μου έρωτα θα έχουμε να πούμε πολλά .....τώρα που το σεντόνι της συναισθηματικής έντασης είναι τραβηγμένο θα ήθελα να ακούσω σκέψεις του τότε και του τώρα...χωρίς τα φίλτρα και τις προσδοκίες που κάποτε βρίσκονταν ανάμεσα μας να θυμηθούμε πρόσωπα ,στιγμές και καταστάσεις .... πιστεύω ότι κάθε έρωτας είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο για την ζωή μας και με τον τρόπο του βοήθησε να γίνουμε αυτό που είμαστε τώρα ... ένα πρόσωπο που πάντα θα κουβαλάμε μαζί μας κι αξίζει τον σεβασμό μας...έστω κι από μακριά.

Με τον Εαυτό μου θα ήθελα επίσης να συζητήσω .... να τον γνωρίσω , να τον αποδεχτώ , να τον αγαπήσω .... είναι η παρέα μου για τα δύσκολα κι έχουμε τόσα να πούμε ... αν τα έχω καλά μαζί του δεν θα είμαι ποτέ μόνος μου ....πιστεύω ότι αρκεί να αποκαταστήσω την σχέση μου μαζί του για να ξυπνήσω σ ένα διαφορετικό κόσμο .... κι όταν βρω τις σωστές ερωτήσεις να κάνω , υποπτεύομαι πως είναι ο μόνος που ξέρει τις απαντήσεις.

Το παιδί .... τι θα μπορούσες να ρωτήσεις ένα παιδί ...τι θα μπορούσες να ρωτήσεις έναν ασυνείδητο θεό που δεν έχει επίγνωση της δύναμης του ?....το παιδί βιώνει αλλά δεν ξέρει να εξηγεί με την γλώσσα των ανθρώπων...είναι ένας Αδάμ που ακόμα δεν βγήκε από τον Παράδεισο .... που κατέχει το βασίλειο του ουρανού....ένα πλάσμα που αποδέχεται τον εαυτό του ..που δεν ανησυχεί για το μέλλον...που δεν νιώθει τύψεις για ένα παρελθόν που πέρασε....αν το παρατηρήσεις γίνεται ένας υπέροχος Δάσκαλος που σου μαθαίνει να ζεις στο τώρα ...στο παρών .

Εμείς όμως καλούμαστε στο σκοτεινό και μυστήριο σχέδιο του θεού να παίξουμε τον ρόλο του Διαβόλου... να του πασάρουμε τον "κόσμο των μεγάλων" ως μήλο ώστε να εκδιωχθεί από τον Παράδεισο ...κι αν μεγάλος τώρα πια επιστρέψει να επιστρέψει συνειδητά...να επιλέξει.... να επιλέξει το "καλό "γνωρίζοντας όμως το "κακό" ... καμμιά ερώτηση λοιπόν στο παιδί ...μόνο ανοιχτό μυαλό μήπως και μπορέσω να μπω στον όμορφο κόσμο του έστω και για λίγο ...να κλέψω στιγμές μαζί του .

Τελειώνοντας δεν ξέρω αν τελικά έπαιξα στο παιχνίδι ... ελπίζω να μην σας κούρασα με την φλυαρία μου ...θέλω να ευχαριστήσω και πάλι τις φίλες μου που με σκέφτηκαν και με προσκάλεσαν ...με την σειρά μου να προσκαλέσω κι όποιον άλλον θέλει να παίξει .... αν και πάντα είμαι σχεδόν ο τελευταίος :))