Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Η Ανάγκη μεταμορφώνεται ...







Όταν η Ανάγκη το απαιτούσε είχε μάθει πλέον ευέλικτα να συμμορφώνεται ...... μη βιαστείται να τον κατηγορήσετε γι αυτή του την ρευστότητα ..... "τα πάντα ρει" λένε ορισμένοι και μέσα στα "πάντα" σίγουρα περιλαμβάνονταν κι αυτός .



Φυσικά και μπορούσε όταν χρειαζόταν να παλεύει με τα κύματα , ήξερε όμως να αφήνει την βαρκούλα του ελεύθερη όταν τα υπόγεια δυνατά ρεύματα ανέβαιναν στην επιφάνεια να παίξουν ... όχι άλλη επένδυση στην αγωνία του αγώνα , τα μαρμάρινα αλώνια είχαν λιώσει στον καύσωνα της βαριεστημάρας του ανούσιου ... κι απ ότι θυμόταν είχαν περάσει χρόνια χωρίς καμμιά προσπάθεια να πείσει , να εξηγήσει , να πανηγυρίσει για ήττες και νίκες σε από πάντα στημένα παιχνίδια ... από την άλλη και μη γνωρίζοντας τον λόγο ήταν γραμμένος στις μαύρες λίστες του διαβόλου , δεν του στέλνονταν πλέον πειρασμοί και δεν είχε ούτε καν το κουράγιο να κατέβει κάτω και να διαμαρτυρηθεί .




Κενό , φλυαρία υπό την φασαρία και την ομίχλη των μασκών , έλλειψη κινήτρου στην ειλικρίνεια της σκοτεινής σιωπής ...... μόνο μικρές υποψίες ελπίδας φώτιζαν αραιά και που καινούριες αφετηρίες .... δίκοπο μαχαίρι αυτό , μάταια πάλευε να κρατήσει γυμνές τις επιθυμίες του , εκείνες κάθε που νύχτωνε φορούσαν το βαρύ παλτό της προσδοκίας και τον έπνιγαν .




Τέλμα και κλάμα και μιζέρια και κακομοιριά και γκρεμός ? .... ή ίσως νέος σταθμός αποβίβασης στο "ταξίδι" που απαιτεί νέα δράση ? .... αποφάσισε γρήγορα την δεύτερη επιλογή , και μόνο με τη σκέψη της πρώτης έβγαζε σπυράκια .

Η Ανάγκη του λοιπόν αποφασίζει
και το ενοικιαστήριο τοιχοκολλήθηκε σε ανύποπτο χρόνο ....



" Ζητείται συγκάτοικος .... δωρεάν παραχώρηση χώρου και χρόνου , δια βίου εκπαίδευση , γοητευτικές αρμοδιότητες και εμπειρίες , δυνατότητα εξέλιξης .... δεκτές συστατικές επιστολές από αποδεδειγμένα ευτυχισμένους πρώην συγκάτοικους " .



Ναι , καλά ...




Το στολισμένο πακέτο φαινόταν ελκυστικό αλλά ακουγόταν σαν αγγελία εργασίας , και για μισθό ούτε κουβέντα .... αναρωτιόταν ποιος ηλίθιος θα έδειχνε ενδιαφέρον και για ποιο λόγο .... ποιος θα ήθελε να γίνει κοινωνός του κενού εν γνώση του ? ... μόνο κάποιος από κείνους τους ήρωες των παραμυθιών που είναι πασπαλισμένοι με πίστη και όραμα και συμπόνοια και πράσινους ελέφαντες .... μεγάλη τύχη να σου τύχει κάποιος τόσο ξεχωριστός , οι πιθανότητες μηδαμινές κι αμελητέες .... μία στο εκατομμύριο και βά....



Τοκ τοκ .....


Το χτύπημα της πόρτας διέκοψε άλλη μια γνωστή
και άχρηστη χιονοστιβάδα σκέψεων ....







Το πλάσμα ήταν σίγουρα λαμπερό , πέρασε γρήγορα το κατώφλι και βολεύτηκε σαν να ζούσε κεί από πάντα ...... "δέχομαι" είπε με χαμόγελο , " άλλωστε τόσα χρόνια βρίσκομαι εδώ κοντά και πάντα ήθελα να κάνω αυτό το μικρό βηματάκι , σ ευχαριστώ για την πρόσκληση , θα μου επιτρέψεις να συστηθώ , είμαι ο ........ άγγελός σου , ευτυχώς βρισκόμουν τόσο κοντά που πρόλαβα να έρθω πρώτος .... μεγάλο ρίσκο αυτό που τόλμησες , φαντάζεσαι να δεχόταν την πρόκληση κάποιος από το άλλο στρατόπεδο ? " .


Εμβρόντητος ο ήρωάς μας πήγε να διαμαρτυρηθεί για το θράσος αλλά γρήγορα αντιλήφθηκε ότι το καμπανάκι του ενστίκτου του δεν χτυπούσε απειλητικά .... αντίθετα στο χώρο κυριαρχούσε μια εκκωφαντική σιωπή , μια αίσθηση γαλήνης ..... το άλλοτε ακατάπαυστο μυαλό του υποκλίθηκε με ευλάβεια σε κάτι ανώτερο που έδειχνε ότι δεν μπορούσε να ορίσει και σταμάτησε τη βοή του ..... ο Εαυτός πάλι από κάπου μέσα του , ένιωθε ότι αντανακλούσε το χαμόγελο του επισκέπτη , σίγουρα παλιοί γνώριμοι από άλλες δυσνόητες διαστάσεις .... αμήχανα προσπάθησε να του εξηγήσει όρους και υποχρεώσεις , να του μιλήσει περιληπτικά για τον ίδιο και τη ζωή του ..... "τα ξέρω όλα" του απάντησε "σε ξέρω πιο καλά απ όσο νομίζεις , χαλάρωσε κι άσε με να αναλάβω εγώ , έχω ακούσει και τον πιο σιγανό στεναγμό σου και είναι κρίμα , ποτέ δεν ήσουν μόνος .... πως θα μπορούσες να είσαι μόνος άνθρωπέ μου ? "

Μιλούσε κοιτώντας μέσα στην ψυχή του , το χαμόγελο πάντα ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του ....... " θεία Πρόνοια " σκέφτηκε και δεν χρειάστηκε τίποτε περισσότερο , πείστηκε την ακριβώς επόμενη στιγμή ..... άλλη μία άφεση στη λίστα του .... " ήρθε η ώρα να διαλυθεί εντελώς η μεταφυσική μου ασιτία , ας κολυμπήσουμε στα βαθιά " και πρότεινε το χέρι στον νεοφερμένο σφραγίζοντας τη στενή συνεργασία με αποδοχή .





Τέλος εποχής σήμανε ...... κι αρχή μιας άλλης .....







Κάθε νέα συγκατοίκηση έχει τα προβλήματά της , πολύ δε περισσότερο όταν έχεις να κάνεις με κάτι τόσο θαυμαστό .... στην αρχή προσπάθησε να μοιράσει αρμοδιότητες , να κρατήσει κομμάτια εξουσίας , γρήγορα όμως κατάλαβε ότι κάτι τέτοιο απλά ήταν αδύνατο ...... με τα νεύρα της καθημερινότητάς του πάντα χαμογελούσε κι όταν οργιζόταν με κάτι τον πιάναν γέλια τρανταχτά .... "τα προβλήματά σου είναι σκόνη" του έλεγε συχνά , "ο κόσμος δεν είναι αυτό που αντιλαμβάνεσαι " , "μόνο το συναίσθημα ήταν από πάντα ζωντανό καθώς μεταφέρεται κι αλληλεπιδρά " , "νιώσε" .... του μιλούσε συνέχεια , τον ησύχαζε , τον παρηγορούσε όταν χρειαζόταν , αλλά ακόμη και οι στιγμές της σιωπής του άφηναν υπέροχη μουσική ολόγυρα .



Ο καιρός τον έκανε να αφεθεί και να γίνει παρατηρητής τού από πάντα φίλου του .... τον έβλεπε ν ανοίγει την πόρτα κάθε που χτυπούσαν οι φόβοι κι εκείνοι πάντα σκιάζονταν στη θέα του και το βαζαν στα πόδια ..... ακόμη κι τρομερότερος όλων , ο φόβος του φόβου , δεν τόλμησε να πλησιάσει ξανά ..... τον παρατηρούσε καθώς έπαιζε ακούραστος με τα παιδιά , καθώς άφηνε ψιθύρους στα δέντρα , στα κύματα , στα ποτάμια , τα πάντα ένιωθες ότι ήταν ζωντανά στο διάβα του , ιερά , συνδεδεμένα με την ίδια πηγή .






Τον είδε να απολαμβάνει τις ανθρώπινες αισθήσεις , να σκύβει με παιδική περιέργεια στο αόρατο που γινόταν στα μάτια του ορατό , να ενθουσιάζεται όταν στεκόταν απέναντι στο ακόμη και γι αυτόν γοητευτικό άγνωστο ..... τον είδε να δρα ταχύτατα κι αποτελεσματικά στην καθημερινότητα χωρίς ποτέ να βιάζεται , να βοηθάει όπου χρειαζόταν η βοήθεια του .... είδε να γίνονται οι "απέναντι" καθρέφτες του και να μεταμορφώνουν τον μικρόκοσμό του .... αλλαγές ήρθαν παντού , σε κάθε επίπεδο , ο κόσμος έγινε θαυμαστός και όμορφος ..... ο παράδεισος δεν ήταν και τόσο μακριά τελικά .


Δεν πέρασε πολύς καιρός και είδε και στον δικό του καθρέφτη εκείνη την λάμψη που είχε ξεχάσει καθώς ο άλλοτε γραμμικός χρόνος σκοτείνιαζε τα μάτια του .... ο σημερινός χρόνος απαλλαγμένος από την ομίχλη της ανησυχίας , μεγέθυνε τις στιγμές του για να χωρέσουν εμπειρίες ..... είδε τον εαυτό του χαρούμενο , γαληνεμένο , ήσυχο .... καμμιά τύψη για το παρελθόν δεν τον απασχολούσε , καμμιά ανησυχία για το μέλλον .... νεκρός για τα νεκρά , ολοζώντανος στο παρόν , μπορούσε πλέον να δηλώσει ότι ζούσε την κάθε στιγμή.




Ο ορισμός της ευτυχίας των απανταχού φιλοσοφιών !!!



Ήταν όμως ?



Κάτι στην αρχή αδιόρατο σκοτείνιαζε την ευτυχία αυτή , κάτι έλλειπε από την συνταγή .... αυτό ήταν όλο κι όλο ? ... πολύ εύκολο δεν ήταν ? .... κι ο ίδιος που βρισκόταν ? ... σίγουρα δεν ήταν εκεί που έπρεπε ... όλο αυτό έμοιαζε με το τέλος , με τον τελικό σταθμό χωρίς όμως το ταξίδι .... το ταξίδι Του .





Αποφάσισε ότι δεν ήταν δικό του όλο αυτό το επίτευγμα ..... ένιωθε ότι με αυτό το "δώρο" είχε ακυρωθεί κατά κάποιο τρόπο η μέχρι τώρα πορεία του ... είχε δείξει δειλία , είχε απαρνηθεί τη συμμετοχή , είχε δώσει το χειριστήριο της ζωής του σε κάποιον άλλον .... μήπως είχε πεθάνει και δεν το ήξερε ?..... θα είχε άραγε διαφορά αν ήταν νεκρός ? ...το τελευταίο διάστημα απλώς παρακολουθούσε , έβλεπε μια ταινία που αναφερόταν σε αυτόν αλλά παρά την ομορφιά της ήταν τόσο στεγνή , τόσο προδιαγεγραμμένη .... η πλοκή εξελισσόταν ερήμην του , δεν ήταν δώρο αυτό , ήταν η άρνηση του δώρου .



Ήθελε τη ζωή του πίσω ... με τα πάντα της , με τα πάνω και τα κάτω της .... ήθελε ακόμη και τον επιλεγμένο πόνο του , ήθελε τα λάθη του , τα λάθος μονοπάτια του , ήθελε τα δάκρυα του μετασχηματισμού ... όχι , δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα να τα αποχωρισθεί όλα αυτά , ήταν μέρος του είναι του , του ταξιδιού του .... θα τα άφηνε όταν ο ίδιος θα αποφάσιζε , όταν δεν θα τα χρειάζονταν άλλο , όταν δεν θα είχαν τίποτε να του προσφέρουν ..... ξαφνικά το ήθελε ολόκληρο το πακέτο , του ανήκε ..... το ήθελε .



Η Ανάγκη μεταμορφώθηκε και πάλι και την άφησε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της , κάλεσε αμέσως συμβούλιο για δύο .... το θαυμαστό πλάσμα ήρθε την επόμενη στιγμή κι από το χαμόγελό του καταλάβε ότι ήξερε , πως θα μπορούσε άλλωστε να μην ξέρει ?

" Καιρός ήταν " του είπε ," ήξερα ότι τελικά θα επιλέξεις τη ζωή , με κάνεις περήφανο φίλε μου .... απόλαυσέ την .... για όσο ..... θα είμαι δίπλα , δεν με χρειάζεσαι για να κάνω κάτι , μόνο για να θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνος .... κι ότι δεν κατάγεσαι από εδώ , ότι είσαι περαστικός "

Τα λόγια του άφησαν πίσω τους μια γνώριμη απουσία , όμως αυτή τη φορά δεν ήταν μόνη της , κάτι θαυμαστό ενοικούσε μέσα της .

Ο ίδιος ένιωθε τώρα πια μιας άλλης ποιότητας χαρά να αναβλύζει από μέσα του .... το καλοκαιρινό βραδυνό αεράκι του χαίδευε το πρόσωπο , το φεγγάρι ποτέ δεν ήταν τόσο όμορφο .... πόσα πράγματα θα μπορούσε να κάνει αυτή τη μοναδική βραδιά ? ... πόσες εκατομμύρια επιλογές υπήρχαν μπροστά του ? ..... πόσες ενναλακτικές διαδρομές ?

"Τα προβλήματά σου είναι σκόνη" άκουσε μια φωνή μέσα του ...

Κι εκείνη τη στιγμή , εκείνο το δευτερόλεπτο ,για πρώτη φορά στη ζωή του
κατανόησε αληθινά το δώρο που του χαρίστηκε .... χωρίς να το καταλάβει όλα τα συναισθήματά του τυλίχτηκαν με

ανθρώπινη ευγνωμοσύνη .








40 σχόλια:

Artanis είπε...

Δεν έχω λόγια...
θα ξαναγυρίσω όμως, μόλις βρω :)
Και σ' ευχαριστώ...Ο δικός μου άγγελος είναι όλη μου η ζωή...
Σε φιλώ...

Unknown είπε...

Περπάταγα στις λέξεις σου και ψυχανεμιζόμουν που θα με βγάλουν ... εκεί που ήμουν χθες βράδυ ... με κούρασε το "ιδανικό" ... ο δρόμος μου είναι η "ευθεία" ... είμαι Μόνον άνθρωπος.

Νάσαι καλά

Ανώνυμος είπε...

Αντιγράφω το πακετάκι "αγγελία", σφραγγίζω το φάκελλο και την πετώ ψηλά;

Λες να πιάσει;

Δυνατή επιστροφή με ένα δυνατό κείμενο που είσαι εσύ από την αρχή ως το τέλος...

Ακόμη όμως και αυτή η τελική φαινομενικά συνειδητοποίηση προήλθε μέσα από μία ακόμη πρόκληση, μία πάλη, μία αντίδραση στην συνήθεια!

Δεν αρκεί να πέσεις στο ποτάμι... πρέπει και να κολυμπήσεις...

Καλημέρεςςςςςςςς

Dee Dee είπε...

Δεν ειχα καταλαβει οτι χτυπησε και η δικη μου η πορτα και σου ανοιξα :)
Ηταν η καταλληλη στιγμη να το διαβασω αυτο το κειμενο τωρα :)

Οταν εχεις νευρα χωρις λογο το λεμε κλιμακτηριο.... οταν εχεις χαρα ενω θα ειχες λογους να μην.... πως το λεμε;; :):)

Καλημερα ομορφε Ηλια μου!

albena είπε...

(μια ερώτηση σχετικά με μια συζήτηση από τα παλιά ... μήπως ο δρόμος των... χμμμμ.... μεταμορφώσεων της Ανάγκης μας, μας οδηγεί στην ... χμμμμμ... Ωρίμανση; :)))) )

Καλημέρα!

Καταπληκτική όλη η ανάρτησή σου, για ότι (σε μένα τουλάχιστον μου) υπενθύμισες που:

-...κανείς δεν είναι μόνος...

-...η "θεία Πρόνοια" (ή η 11τη εντολή όπως επίσης την ονομάζουν) πηγάζει από τον Άνθρωπο...

σου είμαι βαθιά ευγνώμων!

(κοίτα να δεις τι άλλο μου θύμησες!)

Unknown είπε...

"Καιρός ήταν " του είπε, "ήξερα ότι τελικά θα επιλέξεις τη ζωή, με κάνεις περήφανο φίλε μου...απόλαυσε την... για όσο... θα είμαι δίπλα, δεν με χρειάζεσαι για να κάνω κάτι, μόνο για να θυμάσαι οτι δεν είσαι μόνος... κι ότι δεν κατάγεσαι από εδώ, ότι είσαι περαστικός"

"Μια ζωή την έχουμε..."

Καλά λένε το καλό πράγμα αργεί...εξαίρετη ανάρτηση!!!
Πολλά πολλά γλυκά φιλιά!!!

kovo voltes... είπε...

Πολύ όμορφη επιστροφή...:)

faraona είπε...

Περαστικοί και μάλιστα οσο κρατάει μιά ανάσα.Κι όπως πολύ σωστά το λές Ηλία μου στο κείμενό σου "τα προβλήματά μας σκόνη"
Για το μόνο πράγμα που θα είχα αντίρρηση σ αυτό ειναι ο θάνατος και η μεγάλη αρρώστια σε κάποιο παιδί.Εκεί σηκώνω τα χέρια ψηλά και δεν μπορω να πω οτι "το πρόβλημα ειναι σκόνη" ειδικά αν εισαι ο γονιός και σου τύχει.

Τ ΄άλλα όλα....ππφφφ αέραααας!!!!
Κι η ζωή τραβάει μπροστά.
Υπέροχο το κείμενό σου.
Αντε επιστρέφουμε σιγά σιγά...μμμμ? ετσι νομίζω.:))

kryos είπε...

@ Artanis

Έχεις κι εσύ άγγελο Artanis μου ?? ... φαντάζομαι ότι θα μοιάζει με τον δικό μου , είναι πολύτιμα πλάσματα και νομίζω ότι είναι τυχεροί όσοι έχουν τα "μάτια" για να τους δούν ..

Εγώ σ ευχαριστώ για το πέρασμα και τα πάντα όμορφα σου λόγια !!!

Φιλια πολλά !!!

kryos είπε...

@ Meggie

Ας αφήσουμε τις συγκρίσεις Μέγκυ μου , ποτέ δεν φέρνουν καλό στο νου και στην καρδιά .... ποιο άραγε είναι το ιδανικό και ποιος θα μπορούσε να το ορίσει ? ..... είσαι αυτό που είσαι , Άνθρωπος , τέλειος μέσα σε πάντα φαινομενικές ατέλειες ...οι τελευταίες αποτέλεσμα σκέψεων και κρίσεων .... μπορούν να κριθούν πράξεις και δράσεις αλλά μπορούν να κριθούν άνθρωποι ?

Χαίρομαι για το πέρασμα .... μια όμορφη βραδιά να έχουμε !!!

kryos είπε...

@ Οδοιπόρος

Το χουμε φίλε μου , να θέλουμε ντε και καλά να κολυμπήσουμε ... αλλά και σε θαλαμηγό ν ανέβεις δε γλυτώνεις , καταράχτες θα σε περιμένουν πιο κάτω ...αυτός εκεί πάνω έχει πολύ χιούμορ .

Σ ευχαριστώ για το πέρασμα και τα καλά σου λόγια ...

Ένα πολύ όμορφο βράδυ θα σου ευχηθώ !!!

ΥΓ Θα πιάσει .... αλλά οι κινέζοι λένε : " πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί θα το λουστείς"

kryos είπε...

@ Dee dee

Κατερίνα μου τι συμβαίνει ?? :) ...... λίγες βδομάδες πριν το πιο χαρμόσυνο γεγονός για τη ζωή ενός ανθρώπου ( γυναίκας :)) γράφεις τέτοιες φράσεις ? ... "οταν εχεις χαρα ενω θα ειχες λογους να μην.... " .... καλά που δεν το διαβάζει αυτό η Κατερίνα των 25 ετών :)

Η αλήθεια είναι το εντελώς αντίθετο .... ότι συμβαίνει γύρω σου απλώς φιλτράρεται από το Γεγονός και χάνει την σημασία του .... αυτό φαίνεται κι από τα πολλά χαμόγελα που μου άφησες :))

Καλό βραδάκι όμορφη Dee dee μου !!!

kryos είπε...

@ albena

Μην ξύνεις παλιές πληγές Albena μου :)) ... θα απαντούσα "ναι" στην ερώτηση σου και όπως σου έχω πει και παλιότερα θα έβαζα δίπλα στη λέξη ωρίμανση (με το πρώτο γράμμα κεφαλαίο ) την λέξη αγάπη με το πρώτο γράμμα πάλι κεφαλαίο . :)

Για τον Άνθρωπο θα έλεγα ότι είναι μέρος ενός ευρύτερου συνόλου που περιλαμβάνει πολλά μήκη κύματος κι ενέργειας .... αν πάρεις ένα ποτήρι νερό από τη θάλασσα και του δώσεις όνομα , θα σημαίνει αυτό ότι διαφέρει από την ίδια ?

Χαίρομαι για το "κανείς δεν είναι μόνος" :) ... θυμήθηκα ένα βιβλίο της Βαμβουνάκη που έλεγε αναφερόμενη σ ένα φίλο της μια φράση των Ζουλού (?) ... " δεν είσαι μόνος γιατί είμαστε μόνοι χωρίς εσένα" ... υπέροχα ενωτική τη βρίσκω και ενθαρυντική .

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για το πάντα αγαπημένο κομμάτι ... πόσα χρόνια είχα να το ακούσω ?? :)

Φιλιά πολλά πολλά !!!

kryos είπε...

@ Aggelos

Περίμενα μια διατριβή επί του θέματος από τον πλέον ειδικό αλλά πάλι ξαναδιαβάζω δικά μου λόγια :) ... τόσο καλά το πήρα το μάθημά μου ?? :) ..... λέω να γραφτώ στο μεταπτυχιακό . :)

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια , αν και η ιδιότητά σου δεν σου επιτρέπει κάτι διαφορετικό :)

Να έχεις μια υπέροχη βραδιά !!!

Πολλά πολλά γλυκά φιλιά !!!

kryos είπε...

@ kovo voltes

Σ ευχαριστώ πολύ !!! χαίρομαι που μια βόλτα σ οδήγησε κι εδώ :) .... θα χαρώ να τα λέμε ..

Καλό βράδυ !!!

kryos είπε...

@ faraona

Το πρόσεξα το θέμα που αναφέρεις Αναστασία μου και είχα επίγνωση την ώρα που το έγραφα .... δεν θα είχα ποτέ το θράσος να πω σε κάποιον που αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις ότι "τα προβλήματά του είναι σκόνη" .... το έβαλα στο στόμα κάποιου αθάνατου όντος , πέρα από ανθρώπινους χρόνους , και καθώς απευθυνόταν σε μένα που ευτυχώς τα δικά μου προβλήματα (σε στιγμές διαύγειας και αισιοδοξίας ) θα μπορούσες να τα χαρακτηρίσεις "σκόνη" :)

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια .... χάρηκα για το πέρασμα ... να επιστρέφουμε , ναι !!! .... τώρα θυμήθηκα εκείνο τον νόμο του Μέρφυ " ποτέ δεν έχεις χρόνο για να κάνεις κάτι όπως το θέλεις και το φαντάζεσαι , πάντα όμως έχεις χρόνο για να δοκιμάσεις ξανά " :) .... να τον βγάλουμε ψεύτη λέω :)

Μια υπέροχη βραδιά να έχουμε !!!

~reflection~ είπε...

Απέρριψε τον κουρασμένο Εαυτό της
φιδίσσια συνήθεια αποβολής του φθαρμένου περιτυλίγματος...
Τώρα,όμως, εισχώρησε πιο βαθιά στη Μεταμόρφωση...
Υποφέρει, μα υπομένει τη διαδικασία...
κάθε φορά...

Πονάει η γύμνια της Ύπαρξης...
Σκέψου πόσο εκτεθειμένη είναι η πληγη
στα σκόρπια βλέμματα της διεισδυτικής περιέργειας...
στα επίμονα αγγίγματα ειδικευόμενου πορίσματος...
στις συγγραφικές περιγραφές ερασιτεχνικού αποτυπώματος...

Κι όμως...
πιο πολύ πονάει να σέρνεις το κουφάρι νεκρών κυττάρων κουρασμένης ψυχοσύνθεσης...

Πάντα παίρνει το ρίσκο του αβάσταχτου πονήματος...

Όσο κι αν αιμορραγεί αδειάζοντας Εαυτό,
βρίσκει πάντα το κουράγιο να ξαναντύσει την εύθραυστη γύμνια της...

Κι όλο προβάλλει μπροστά στις ιδιότροπες συγκινήσεις μου
πιο όμορφη από πριν...
πιο πλήρης μέσα από τονκύκλο της Μεταμόρφωσης...

Η Ανάγκη μου....

Τα φιλιά μου.... μεταμορφώσεις που πονάνε...

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Υπέροχη γραφή ...το έχω διαβάσει ήδη τρεις φορές πάντα με το ίδιο ενδιαφέρον μέχρι το τέλος(?)...ποιό είναι το τέλος...η ζωή μου όλη για εκείνο το δευτερόλεπτο...
Καλό σου βράδυ Ηλία,ευχαριστούμε.

Αλεξάνδρα είπε...

Φθινοπώριασε και νιώθω λες κι επιστρέφουμε απ΄τα εξοχικά μας...

Είναι σπουδαίο να ξέρεις τις αντοχές της βαρκούλας σου μα να αποφασίζεις να μην πολεμάς τα κύματα αλλά με κατεβασμένα πανιά να ρεμβάζεις το κύμα που σε χτυπάει...

Σ΄έναν στίχο του ο Λουδοβίκος των Ανωγείων τραγουδάει "μοιάζει η νίκη με την ήττα" στίχος που έχω υιοθετήσει και αγαπώ...

"Μάταια πάλευε να κρατήσει γυμνές τις επιθυμίες του, εκείνες κάθε που νύχτωνε φορούσαν το βαρύ παλτό της προσδοκίας και τον έπνιγαν"

Στάθηκα να παρατηρώ την λέξη "συμπόνοια". Δεν πάνε παρά λίγες ώρες μόνο που την είδα ξεχασμένη μαζί με την αρμονία σε μια γωνιά...

Να δέχεσαι την ζωή με όσα αυτή περιλαμβάνει, να κάνεις τον άγγελο χαρούμενο που δεν χρειάζεται να επεμβαίνει στις επιλογές σου...

Να έχεις την δύναμη να μπορείς να σηκώνεις το πινέλο σου και να χρωματίζεις τον κόσμο στα δικά σου χρώματα.

Να μην ξαναλείψεις τόσο πολύ το καλοκαίρι...

Ανώνυμος είπε...

Θαυμάσια η καλοκαιρινή φωτό του ιστολογίου-φρέσκια!

Τα προβλήματά μας είναι σκόνη; ..μα, ναι, είναι!
..και το ωραίο κείμενό σου τα εκμηδένισε (τα όποια..)!

Καλό φθινόπωρο, με ωραία χρώματα!
:-)

Ανώνυμος είπε...

Έχετε μία "ανεπιθύμητη" φαντάζομαι για το στυλ σας πρόσκληση, αν τολμάτε ελάτε να την παραλάβετε...

Καλημέρες και καλό Σ/Κ

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Μου γέννησε διάφορες σκέψεις το κείμενο, συνισταμένες των εναλλαγών του.

Θέλω να "κατηγορήσω" τις "ασφαλείς" μεθόδους αυτόβελτίωσης Ηλία μου. Διάφορες μοντερνιές που ξεπροβάλουν με την μορφή συνεδρίων και βιβλίων που εσκεμμένα, και για εύλογους λόγους, αποφεύγουν να θίξουν το επίπονο κομμάτι της διαδικασίας. Σε βιβλία όπως το 'μυστικό' κι άλλα "ελιξίρια" όλα μεταμορφώνονται μαγικά θωρώντας ο άνθρωπος τον εαυτό του στο καθρέφτη και πείθοντάς τον πόσο τέλειος είναι. Οι θεωρείες τους είναι νομοτελειακά ορθές. Η διαδικασία που προβάλουν ως επίτευξη είναι για χαστούκια. Για να αλλάξει ο άνθρωπος συνειδησιακό καθεστώς - σε βάθος κι όχι να αλλάξει απόχρωση η επιφάνεια των υδάτων - επιφέρει γενναία σύγκρουση και πόνο. Δεν ξεριζώνεται τόσο εύκολα μια αντίληψη για τον κόσμο που την φέρουμε από έμβρυα. Είναι ένας διαρκείς, επίπονος καθημερινός αγώνας με την άρνηση και οι μαϊντανοί της ωραιοποίησης είναι για χρηματική άγρα από εκείνους, που λόγω υποτιθέμενων θέσεων κι αντιλήψεων, θα έπρεπε να απέχουν από τέτοιες μεθόδους. Η πονηρία του όμως φαίνεται, αντικατοπτρίζει τόνους συμπαντικής πονηρίας.

Για να μαλακώσω...:)

Είναι όμορφα να υιοθετεί κανείς έναν άγγελο. Κι άστον να υπάρχει εν πάση περιπτώσει. Η αλήθεια μας βέβαια θα μας σύρει στα λημέρια της, στα κιτάπια και τα τεφτέρια της, στο διαρκεί κύκλο μας μέχρι να αναδυθούμε για άλλη μιά φορά.

Καλό απόγευμα.

Tali είπε...

Ηλια μου,
παρ ολο που οι εποχες προσφερονται για μεγαλοστομες δηλωσεις προβληματισμενου μηδενισμου
και κατι φιλοφρονησεις που προκαλουν στομαχοπονο


θα προσπαθησω να στο πω οσο πιο απλα μπορω

γραφεις υπεροχα !!
κι ακομα κι αν υπαρχει μια μικρη αχτιδα φωτος
απο ολη αυτη τη θετικη ενεργεια που δινεις
(και το ψαξιμο και χρονο που καταναλωνεις για καθε σου ποστ)

-θελω να με φωτιζει....

-Εδω ειναι απο τα λιγα μπλοκ που θελω βγαινοντας
(λιγο πριν το κλικ)
να ψαχτω , να βρω το χρονο να γινω καλυτερη!
-να εισαι καλα !

kryos είπε...

@ kakia_p

Απέρριψε τον κουρασμένο ευατό Της για να μπορέσει να ανταποκριθεί στο νέο κάλεσμα του δικού Σου Εαυτού .... οι ανάγκες μας μεταμορφώνονται επώδυνα καθώς χάνουν την ουσία τους μέσα στην Μεγάλη αποστολή τής δικής μας Μεταμόρφωσης .... αυτές οι μικρές ανάγκες σχετίζονται συνήθως με τόπους και με πρόσωπα , φαντάζουν θεόρατες και ανίκητες όταν βρίσκονται στο ζενίθ τους , τις αποτυπώνουμε με το Α κεφαλαίο για να δώσουμε άλλοθι στην αδυναμία μας όταν μας παρασέρνουν ..... στο σφυροκόπημα του χρόνου όμως και καθώς έχουν ήδη βάλει το λιθαράκι τους στο χτίσιμο του εσωτερικού εαυτού , θα πρέπει να απορριφθούν ως "κουφάρι νεκρών κυττάρων κουρασμένης ψυχοσύνθεσης..." ( θα μου επιτρέψεις να το δανειστώ για να στολίσω το σχόλιο μου ) ..... να μεταλλαχθούν προσδοκώντας τη διαφορετική ματιά τού ξενιστή τους .

Σκέφτομαι όμως εκείνες τις αρχικές Ανάγκες που μας δόθηκαν .... δεν μεταβάλλονται , δεν αλλοιώνονται , δεν μεταμορφώνονται , θα έλεγες ότι κινούν όλα τα νήματα από το παρασκήνιο ... η ψυχή είναι παντοδύναμη και θα τα φέρει όλα τούμπα αν δεν τις αγκαλιάσεις .... η Ανάγκη να αγαπάς πχ , μπορεί να μεταμορφωθεί ?

Σ ευχαριστώ Κάκια μου που έφερες ποίηση στο τετράδιο μου .... το σχόλιο σου δεν θα έπρεπε να "κρυφτεί" εδώ αλλά να βγει μπροστά εκεί που του αρμόζει ... με την ευκαιρία να πω ότι μου αρέσει πολύ η γενικότερη γενναιοδωρία που επιδεικνύεις με τα δημιουργήματά σου .

Ένα πολύ όμορφο Σαββατοκύριακο να έχουμε !!!

kryos είπε...

@ dimitrisp

Εκείνο το δευτερόλεπτο νομίζω είναι το στιγμιαίο καθρέφτισμα κάτι "άλλου" που κατακάθισε πλέον μέσα μας .... μια νέα γνώση που δεν θα έχεις κανένα άλλοθι για να αγνοείς .

Σ ευχαριστώ για τα τόσο καλά σου λόγια Δημήτρη μου , πολύ σημαντικό
κίνητρο για να αναρτώνται τέτοια κείμενα που για πάρα πολλούς φαντάζουν ως ανώριμα παραμυθάκια γραφικών τύπων ..... νομίζω ότι έχεις κάνει κι εσύ παρόμοια ανάρτηση χρησιμοποιώντας άλλες λέξεις .

Δεν υπάρχει τέλος .... αν αυθαίρετα δημιουργήσεις μια αρχή τότε εκείνη τη στιγμή δημιουργείς κι ένα τέλος ..... όμως όλο αυτό ξεκίνησε από μια αυθαιρεσία ....

Ένα πολύ όμορφο Σαββατοκύριακο θα σου ευχηθώ !!!

kryos είπε...

@ Αλεξάνδρα

Αλεξάνδρα μου , μου έλειψες .... σ ευχαριστώ για τα λόγια που ακούμπησες..... πραγματικά κι εγώ μετά από τόσα χρόνια σ αυτόν τον πλανήτη δεν ξέρω τι είναι νίκη και τι ήττα ..... πόσα δώρα μπορεί να κρύβει μια ήττα που σε παρακινεί καθώς ο χρόνος τρέχει ? ....... πόσο κρατάει μια νίκη μετά από εκείνα τα πρώτα λεπτά του θριάμβου ? .

Άσε που θα πρέπει να μιλάμε για ώρες (και θα χαθούμε τελικά μέσα στις έννοιες) συζητώντας τους ορισμούς της επιτυχίας , της ευτυχίας , της γεμάτης και ουσιαστικής ζωής ..... χίλιοι καλόγεροι , χίλιες θρησκείες λέει το γνωμικό ..... πέρα όμως από λέξεις , από συμφωνίες και διαφωνίες , ξέρεις και ξέρω ότι πραγματική σημασία έχει το πως αισθάνεσαι όταν αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου .... όταν νιώθεις να σε βαραίνει η ευθύνη της μέχρι τώρα πορείας σου σε κείνες τις στιγμές της ειλικρινών απολογισμών .... δεν βαραίνουν τα γεγονότα (συνήθως) αλλά η στάση μας απέναντι τους .

Ένα υπέροχο Σαββατόβραδο θα σου ευχηθώ !!! και καλό μας φθινόπωρο !!!

kryos είπε...

@ new girl on the blog

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια κούκλα μου ..... τα προβλήματά μας είναι, ναι , ( κατά τρομακτικό ποσοστό ) σκόνη .... τώρα θυμήθηκα και τη φράση κάποιου που δεν θυμάμαι το όνομα του ...... " στη ζωή μου αντιμετώπισα χιλιάδες προβλήματα , μερικά από αυτά ήταν και αληθινά " .. πολύ διαχρονικό μου ακούγεται :)

Καλό φθινόπωρο να έχουμε ....τα χρώματα θα είναι εκεί , ας ευχηθούμε να τα "δούμε" :)

kryos είπε...

@ Οδοιπόρος

Φίλε μου συνοδοιπόρε , πέρασα από το blog σου και πρέπει να σου πω ότι ήταν όμορφα .... έπαιξες πολύ καλά , με πνεύμα και με χιούμορ και το γλυκό έδεσε με το τραγούδι της Ευσταθίας .... εσύ είσαι το καλό παιδί τελικά ή το άλλο ? :))) .... μάλλον καλά έκανες κι έκλεισες τα σχόλια :))

Σ ευχαριστώ που με σκέφτηκες , είδα ότι η γειτονιά ανταποκρίθηκε στο σύνολό της σχεδόν , θα προσπαθήσω να ανταπεξέλθω κι εγώ αλλά δεν υπόσχομαι :)

Ένα υπέροχο Σαββατόβραδο να έχεις !!!

Ανώνυμος είπε...

Ηρθα, ξαναήρθα. Δε δυσκολεύομαι να γράφω "εξυπνακίστικες φιλοσοφίες" συνήθως, αλλά δεν θέλω κάτι "έξυπνο" να πω.

Αφουγκραζόμενη την Ανάγκη μου...

όσο κι αν κανείς παραμυθάς του λόγου κι αν είναι, την ψυχή δεν την γελάν εύκολα τα λόγια... όπου αγγίζετε πάλει...

Από την ανάγκη μην κρυφτεις... έχει πολλές στροφές ο δρόμος μέχρι το γκρεμό. Κι ενδιάμεσα αν είμαστε τυχεροί θα ζήσουμε μια ανατολή ή ένα ηλιοβασίλεμα, σαν τζούρα από τσιγάρο κι ύστερα είναι στο χέρι μας να διαλέξουμε τις μνήμες,

αριθμου πληθυντικού άραγε;

Άιναφετς είπε...

Αυτό που με μάγεψε εκτός από το κείμενο σου Ηλία μου, είναι και όλα τα σχόλια...
Τελικά αυτό δεν είναι το ζητούμενο...η επι-κοινωνία;
Η Ανάγκη "μεταμφιέζεται" και πότε απαλά και πότε βίαια μας σπρώχνει να δούμε!
Ο Άλλος γίνεται καθρέπτης του Εαυτού μας και έτσι μαθαίνουμε να ρισκάρουμε και να αμφισβητούμε!
Και έρχεται μια ευλογημένη στιγμή που δεν θέλουμε άλλο αυτό που μας βασανίζει...έτσι ξεκινάει η Δράση!
ΑΛΛΑ: "Ας μη αφήσουμε τον στοχασμό να προχωρήσει πέρα από την ευχαρίστηση, ας τον αφήσουμε λίγο πιο πίσω". Επίκουρος...
Όμορφες στιγμές μας χάρισε η ανάρτηση σου Ηλία μου και σ' ευχαριστούμε!

kryos είπε...

@ Κωνσταντίνος

Θυμάμαι όταν μικρός ακόμη αγόρασα το πρώτο βιβλίο της μεθόδου SIlva .... ήταν από τα πρώτα μου εξωσχολικά βιβλία και στην ουσία δεν διέφερε και πολύ από το "Μυστικό" ή από το "Μπορείς να έχεις ότι θέλεις" 'η από το "δημιούργησε το πεπρωμένο σου" ή απο τα χιλιάδες άλλα παρόμοια βιβλία που τα τελευταία χρόνια έχουν εισβάλει στην αγορά του life style .... ακόμη και άλλης θεματολογίας βιβλία να αγοράσεις πάντα θα βρίσκεις ένα κεφάλαιο αφιερωμένο στον "δημιουργικό οραματισμό" .... για μένα τα βιβλία αυτά ήρθαν αργότερα ως κατά κάποιο τρόπο "επαλήθευση" σε όσα έβλεπα να συμβαίνουν γύρω μου και κάποια προσωπική λίγο απόκοσμη εμπειρία που είχα βοήθησε σε αυτό .

Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα Κωνσταντίνε μου ακόμη και στην προσπάθεια κάποιου να πλουτίσει πουλώντας στον πάγκο "συμπαντικά μυστικά" .... με τη δική μου ματιά , πάντα από πίσω υπάρχουν πρόσωπα που βρίσκονται στο δικό τους ταξίδι και είναι δικό τους θέμα πως την Γνώση θα την μετατρέψουν σε Τέχνη ... αναφέρομαι και στους συγγραφείς και εκδότες , τους μεταφραστές, τους τυπογράφους αλλά και στους αναγνώστες , όλοι είναι συνοδοιπόροι , κανείς δεν κοιτάζει από τον θρόνο του ... ακόμη κι αν σε "κοροιδέψουν" ότι ο δρόμος είναι εύκολος , πάλι θα έχεις κερδίσει το δώρο της καινούριας οπτικής γωνίας ... και την ευθύνη της φυσικά ... δεν πιστεύω στην ευτυχία τής άγνοιας και να μην ξεχνάμε πως αν ισχύει αυτό το παιχνίδι , δεν φτιάχτηκε από άνθρωπο και δεν στέκεται μόνο του , υπάρχει κι ένα "γιατί" που αιωρείται .... μπορείς λοιπόν κατά την γνώμη μου να μαλακώσεις χωρίς τύψεις :)

Δεν πήγα να υιοθετήσω έναν άγγελο , αυτός πήγε να με υιοθετήσει :) ... κι έχεις δίκιο , καλό είναι να υπάρχει , δεν ζητάει τίποτε κι όσο υπάρχει πίστη παρέχει στήριξη :)

Καλό βράδυ φίλε μου να έχεις , χαίρομαι που βρίσκεσαι κάπου εδώ κοντά και τα λέμε ...

kryos είπε...

@ Talisker

Τώρα Ελένη μου , τι να απαντήσω εγώ σ αυτό το σχόλιο ? .... να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ , με τιμάνε πολύ πολύ τα λόγια σου .... φυσικά και δεν πλησιάζω ούτε στο ελάχιστο το υπέροχο της δικής σου γραφής αλλά παρόλα αυτά δεν θα σου κρύψω ότι χαίρομαι όταν κάτι δικό μου μπορεί και μεταφέρει και ακουμπάει συναίσθημα σε πρόσωπα που εκτιμώ .

Δεν παράγω πάντα θετική ενέργεια αλλά προσέχω όταν γράφω εδώ να είμαι υπό την επήρεια της , βαθιά μέσα μου ξέρω ότι το πιο σημαντικό είναι η στάση μας απέναντι στα πράγματα κι όχι τα γεγονότα αυτά καθ αυτά .

θα σου αφήσω τις καλύτερες ευχές μου για μια υπέροχη βραδιά !!! ... χάρηκα που πέρασες .

kryos είπε...

@ Freedula

Μού θύμισες τα λόγια από το πρώτο γράμμα του μικρού Oscar στο υπέροχο βιβλιαράκι του Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ .... (αν δεν το έχεις διαβάσει και έχεις λίγο χρόνο θα σου το πρότεινα , είναι από τα αγαπημένα μου , θα το βρεις ολόκληρο εδώ )

"Σού το λέω ευθύς εξαρχής: σιχαίνομαι να γράφω. Για να γράψω, πρέπει πραγματικά να είμαι αναγκασμένος να το κάνω· γιατί το γράψιμο είναι γιρλάντα και στολίδι και μεταξωτή κορδέλα. Τι άλλο είναι το γράψιμο από ένα ωραιοποιημένο ψέμα; Το γράψιμο είναι για τους μεγάλους."

Έχει τύχει πολλές φορές να διαβάζω κάτι , να μου γεννάει σκέψεις , να θέλω να σχολιάσω και να μην ξέρω τι να γράψω φοβούμενος ότι θα αφήσω κάτι που δεν αντιπροσωπεύει ούτε στο ελάχιστο αυτό που θα ήθελα τελικά να πω ..... το πιστεύω ότι τελικά είναι φτωχό αυτό το ανθρωπινο εργαλείο των λέξεων όταν προσπαθεί νε περιγράψει αισθήσεις και βιώματα .... τι άλλο έχουμε όμως εδώ μέσα για να εκφραστούμε ?

Ποιος άραγε μπορεί να κρυφτεί από τις ανάγκες του , Freedula μου ? ... κι αν ναι , για πόσο ? ..... γνώμη μου είναι ότι δεν μπορείς να αφήσεις πίσω σου μαθήματα , θα σε περιμένουν στο επόμενο σταυροδρόμι , κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από το θρανίο .

Στροφές , γκρεμός , μνήμες , πληθυντικός .... κάθε λέξη τέτοια μπορεί να γίνει αφετηρία όμορφων συζητήσεων .... έτσι όπως τις βλέπω θυμήθηκα έναν άλλον αγαπημένο μου φαντασιόπληκτο συγγραφέα , τον Clive Barker .... γράφει σ ένα βιβλίο του ότι κάθε ανθρώπινη ιστορία ξεκινάει με μια γέννηση κι έναν θάνατο , και τα δυο πολύ μοναχικά .... εμείς όμως συνηθίσαμε να αφηγούμαστε ημιτελείς ιστορίες χρώματος πληθυντικού .... δεν πειράζει , καλύτερα έτσι , πάντα τα κίνητρα ζουν στη χώρα του πληθυντικού.

Μια πολύ όμορφη βραδιά να έχουμε ... χαίρομαι που ήρθες και ξαναήρθες :)

kryos είπε...

@ Άιναφετς

Θα συμφωνήσω με όλο σου το σχόλιο μάγισσά μου ..... πλούτισες την επι-κοινωνία με τις πολύτιμες σκέψεις , την αύρα σου και το σχόλιο του Επίκουρου που θα επαναλάβω κι εγώ για να μας ποτίσει η επανάληψη "Ας μη αφήσουμε τον στοχασμό να προχωρήσει πέρα από την ευχαρίστηση, ας τον αφήσουμε λίγο πιο πίσω"

Σε αναμονή της Δράσης λοιπόν , αφήνουμε πίσω τον στοχασμό και τα καθρεφτίσματα του "Άλλου" και απολαμβάνουμε αυτή την υπέροχη νυχτιά με το δροσερό αεράκι που σέρνει μαζί της .... ξέρω ότι συμφωνείς :)

Θα μας ευχηθώ λοιπόν την ικανότητα της απόλαυσης του Τώρα :)

Εγώ σ ευχαριστώ για το πέρασμα !!!

Mistress Hyde είπε...

Συγχωρήστε με αλλά εγώ διαβάζοντας, ένιωσα λύπη.
Αισιόδοξη η ιστορία σας στο τέλος, μα λυπήθηκα. Για τον άγγελο; Για εσάς; Δεν ξέρω. Μπορεί και για μένα...
Καλημέρα σας.

kryos είπε...

@ Mistress Hyde

Θα ομολογήσω ότι το σχόλιο σας με έβαλε σε σκέψεις .... νομίζω ότι έχετε δίκιο , η ανάρτηση δεν είναι χαρωπή , ίσως γι αυτό διάλεξα να την συνοδέψει το "εσωτερικό" πιάνο του Einaudi ..... στο κάτω κάτω περιγράφει το χρονικό μιας κατά κάποιο τρόπο παραίτησης και την εξέλιξη της .... το φινάλε δε , μπορεί να είναι αισιόδοξο αλλά οφείλεται σε μια ευαίσθητη αίσθηση δευτερολέπτων που σε καμμιά περίπτωση δεν "καλύπτει" και δεν εγγυάται τίποτε χειροπιαστό .... μια στιγμιαία αφύπνιση , ένα μικρό κεράκι που άναψε αλλά θα παλέψει πολύ στο μέλλον για να διατηρήσει το φως του ..... όμως , άναψε .

Στο μυαλό μου είχα τη διαφορά ανάμεσα στο "περνάω καλά" και στο "είμαι καλά" ..... το πρώτο κινείται και στο ασυνείδητο , το δεύτερο προϋποθέτει τη συνείδηση του "είμαι" , την ευθύνη των πραγμάτων και της επιλογής ... νομίζω ότι εκείνο το κεράκι , σου φωτίζει αυτό τον δρόμο .... και νομίζω επίσης πως σε κείνο τον δρόμο μπορείς να είσαι καλά και την ώρα που λυπάσαι .

Μια πολύ όμορφη μέρα να έχουμε !!! σ ευχαριστώ για το πέρασμα

Mistress Hyde είπε...

... κι εσείς αποκτήσατε συνείδηση του "είμαι" όταν άναψε αυτό το κεράκι... Πολύ χαίρομαι για σας. Συνεχίζω να λυπάμαι όμως για τον "άγγελο" παρά το μεγαλείο του, που κάποιοι θα έπρεπε να το έχουν ως λαμπρό παράδειγμα.

Εγώ σας ευχαριστώ για τα κείμενά σας.

kryos είπε...

@ Mistress Hyde

Είδατε πόσο περίεργοι είμαστε εμείς οι άνθρωποι ? ..... μόλις αλλάξουν λίγο τα δεδομένα , η λύπη μετατρέπεται σε χαρά ... και το ανάποδο φυσικά .

Νομίζω ότι το μεγαλείο των αγγέλων δεν απειλειται από ανθρώπινες κρίσεις και πράξεις , μπορούμε χωρίς τύψεις να τους λυπόμαστε ... ξέρουν περισσότερα από εμάς γι αυτό το παιχνίδι που μας έχουν καλέσει και χωρίς επιλογή συμμετέχουμε .... άλλωστε (απ ότι ξέρουμε) η αποστολή τους είναι να πάψουν κάποια στιγμή να είναι χρήσιμοι .

Ένα όμορφο βραδάκι να έχουμε !!!

ΥΓ Με μπέρδεψαν λίγο τα εισαγωγικά στη λέξη "άγγελος" .... ο Peter Pan δεν είναι άγγελος λέτε ?

Mistress Hyde είπε...

Χμ... Ο Peter Pan δεν είναι άγγελος. Αν ήταν, θα ήταν απολύτως τέλειος και δεν ξέρω αν θα μπορούσα να αντέξω την τελειότητά του. Μου αρέσουν οι ατέλειές του. Είναι γοητευτικές.

Τα εισαγωγικά τα έβαλα μόνο και μόνο επειδή θεωρώ ότι δεν ήταν πραγματικός άγγελος αυτός που είδατε με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, χωρίς αυτό να αφαιρεί σε καμία περίπτωση όλα αυτά τα χαρακτηριστικά του που σας έκαναν να τον ονομάσετε έτσι.

kryos είπε...

@ Mistress Hyde

Έτσι όπως το λέτε θα συμφωνήσω μαζί σας .... ας αφήσουμε το τέλειο αδιόρατο και αχνό να μας περιμένει στα παρασκήνια κάποιου τερματισμού κι ας απολαύσουμε το ταξίδι μας στη χώρα του ατελούς που τόσο καλά γνωρίζουμε .

Πάντως , δεν σας κρύβω , πως θα προτιμούσα τον ήρωά σας για βόλτα μ ένα πολύχρωμο αερόστατο αλλά για βόλτα με ferrari θα προτιμούσα τον δικό μου :)

Ένα όμορφο απόγευμα Πέμπτης σας εύχομαι !!!