Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Η επιθυμία της καρδιάς





Jakob Needleman


"Είναι μια λαμπερή μέρα του Οκτώβρη. Φλογισμένα σφεντάμια και βελανιδιές υψώνονται κατά μήκος του δρόμου.
0 ουρανός έχει ένα καθαρό, κρυστάλλινο γαλάζιο χρώμα.

Είναι νωρίς το πρωί.

Κατευθύνομαι προς το σχολείο. Είμαι μόνος. Σιγά-σιγά αρχίζει ο πρωινός βόμβος των αυτοκινήτων και των φορτηγών.
Νιώθω το φθινοπωρινό αέρα δροσερό, καθαρό και γλυκό πάνω στο πρόσωπο και τα ρουθούνια μου.

Ξαφνικά και χωρίς καμιά φανερή αιτία, σταματώ.

Σταματώ τελείως ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται. Τα πόδια μου όμως εξακολουθούν να κινούνται, τα μπράτσα μου ταλαντεύονται ρυθμικά στο πλάι.
Συναισθήματα χαράς και η διακριτική αίσθηση του σώματος μου με κατακλύζουν και σμίγουν μέσα μου σαν δυο γρήγορα ποτάμια. Αλλά ο νους μου είναι τώρα αργός κι ήρεμος, και κινείται σαν πλεούμενο πάνω σε μια ήσυχη λίμνη.

Την ίδια στιγμή, με μια απρόσμενη καθαρότητα που με ξαφνιάζει, προφέρω δυνατά το όνομα μου. Δεν θυμάμαι να είχα άλλες φορές την πρόθεση να πω το όνομα μου δυνατά και ρυθμικά. Τώρα όμως η φωνή μου είναι γεμάτη πρόθεση και θέληση, μια πρόθεση που όμοια της δεν είχα γνωρίσει ποτέ πριν.

Λέω το όνομα μου: Τζέρι.

Και συγχρόνως: είμαι ο Τζέρι, είμαι εδώ, είμαι ζωντανός.




Το εγώ είμαι εμφανίστηκε μέσα μου καθώς περπατούσα εκείνο το πρωί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το εγώ είμαι ήρθε από ένα χώρο έξω από το χρόνο, από την εστία μου, μια βαθύτερη και πιο αληθινή εστία απ' όσες γνώρισα ποτέ. Τη στιγμή εκείνη ήμουν με τον Εαυτό μου, παιδί, βρέφος και γέρος συνάμα που περιμένει το θάνατο.


Εμφανίστηκα.

Πιο ακριβές θα ήταν να πω: ήρθε.

Και παρ' όλα αυτά, το εγώ είμαι ήταν και μέσα στα πλαίσια του χρόνου. Κινιόταν μαζί μου, κοιτώντας τα δέντρα, την κίνηση, το δρόμο, τους ανθρώπους. Αλλά κοιτούσε με μάτια που εξυπηρετούσαν ένα νέο σκοπό. Καθώς με είχε αγγίξει η αίσθηση του εγώ είμαι, τα μάτια μου ήθελαν μόνο να δουν -δεν εξέπεμπαν φόβο ή επιθυμία. Τα αυτιά μου ήθελαν μόνο ν' ακούσουν, δεν προτιμούσαν ή απέρριπταν. Τα πνευμόνια μου ήθελαν μόνο να αναπνεύσουν, τα χείλη μου να γευτούν και να μιλήσουν, το σώμα μου να κινηθεί μέσα στον ωκεανό του ανέμου και του χρόνου.


Το εγώ είμαι ήθελε απλά να είναι.



Γεννήθηκε σαν βρέφος αλλά ένα άλλου είδους βρέφος, που δεν επιθυμούσε και δεν φοβόταν τίποτε. Ήθελε απλά και μόνο να βλέπει, να υπάρχει. Δεν επιθυμούσε, αλλά ήταν ζωντανό με μια απίστευτη ένταση. Έφθασε, σαν να ήθελε να μου πει: γιατί περίμενες τόσο πολύ; Όχι με την πρόθεση να με κατηγορήσει, αλλά να δείξει πως δεν καταλαβαίνει: γιατί άργησες τόσο πολύ να μου επιτρέψεις να 'ρθω και να 'μαι εδώ μαζί σου;



Και τώρα, φάνηκε να λέει, άσε με να μεγαλώσω!


Και μετά εξαφανίστηκε σταδιακά. 0 καιρός περνούσε, κι όταν μεγάλωσα κι άρχισα την καριέρα μου, βρήκα ευτυχία που μετατράπηκε σε θλίψη, θριάμβους που εκφυλίστηκαν σε άγχος, ήττες που εξελίχθηκαν σε περίεργα όμορφα δώρα κι ανοίγματα, σαν κρυμμένα μονοπάτια μέσα από τον πάγο και τα βράχια.

Επειδή έκανα ένα ή δυο μεγάλα σφάλματα στη συναισθηματική μου ζωή -λάθη σαν κι αυτά που όλοι κάνουμε και που στην πραγματικότητα, επειδή αποτελούν μέρος της εσωτερικής μας δομής, δεν μπορούμε να αποφύγουμε- προσπάθησα όσο περισσότερο μπορούσα να καταλάβω πως αυτό δεν είναι αρκετό, άλλωστε ποτέ δεν είναι αρκετό.

Καθώς ξεγελούσα τον εαυτό μου και τους άλλους σχετικά με τον εσωτερικό μου κόσμο, προκαλούσα σεβασμό αλλά κι εχθρότητα γι' αυτό που δεν ήμουν.







Οι στιγμές της άφιξης ήρθαν ξανά και ξανά τελείως απροσδόκητα και κάτω από απίθανες συνθήκες.

Αρχισα να συνειδητοποιώ πως η ζωή μου είχε νόημα μόνο κατά τη διάρκεια εκείνων των στιγμών,
όταν έφθασα στη μέση της ζωής μου.

Όλο και περισσότερο συνειδητοποιούσα ότι το ποτάμι του χρόνου δεν με οδηγούσε πουθενά παρά μόνο στην καταστροφή.





Μέσα όμως στο μεγάλο ποτάμι του χρόνου, υπήρχε ένα άλλο, που έρεε προς την αντίθετη κατεύθυνση, σαν αυτά που βρίσκονται κοντά στις όχθες ενός βαθιού, γρήγορου ποταμού.

Άκουσα ότι κάποιος θα μπορούσε να μπει σ' αυτό το άλλο ρεύμα και να φτάσει σε έναν τόπο που δεν μαστίζεται από την καταστροφή. Και με τη βοήθεια άλλων αναζητητών -που είχαν αρχίσει να ψάχνουν παλιότερα από μένα και είχαν βρει την απαραίτητη για το δρόμο τους βοήθεια- άρχισα κι εγώ να ψάχνω με μεγαλύτερη σκοπιμότητα και ακρίβεια για να βρω την πηγή του Είναι μου, που, όπως είπε οΈμερσον, κατεβαίνει μέσα μας, χωρίς να ξέρουμε τίποτα για την προέλευση του.




Αυτό που έγινε σαφές και αυτό που μπορεί να γίνει ξεκάθαρο για όσους από εμάς νιώθουν την έλλειψη του χρόνου, είναι το εξής:

Η απάντηση στο πρόβλημα του χρόνου δεν είναι να βρούμε περισσότερο χρόνο, ούτε να εξασφαλίσουμε μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, ούτε καν μακρύτερη βιολογική ζωή, ούτε παιδιά, ούτε καλλιτεχνικές δημιουργίες που προσποιούμαστε πως θα μας φέρουν αθανασία, ούτε κάποια συναισθηματική σχέση με φανταστικούς θεούς και θνητούς.

Η απάντηση στο πρόβλημα και τη θλίψη του χρόνου, είναι μόνο μία:

η εμπειρία του νοήματος.






Και η εμπειρία αυτή εμφανίζεται μόνον, όταν ο Εαυτός αγγίξει τον εαυτό,
όταν η ψυχή αγγίξει το εγώ.

Όταν συναντηθούν οι δυο κόσμοι.






Δεν είναι απαραίτητο να γίνει κανείς μυστικιστής, να βουτήξει μέσα στη φωτεινότητα άλλων, απόμακρων κόσμων. Ούτε είναι αναγκαίο, απ' την άλλη, να μετατραπεί σε ένα υπερβολικά δραστήριο και λειτουργικό χαρτί στο παιχνίδι της «διαχείρισης του χρόνου».


Αυτό που χρειάζεται, είναι η επαφή μεταξύ του εαυτού που μιλάει και του Εαυτού που είναι.

Χρειάζεται να συνειδητοποιήσω ότι μπορώ να το κάνω σαν εγώ
-αγχωμένος, νευρικός, έτοιμος να βοηθήσω και να πετύχω και πρόθυμος να εκτελέσω το καθήκον μου προς αυτούς που αγαπώ.

Το εγώ που έχει κυριευθεί από τη ζωή και ψάχνει πάντα σεβασμό, εκτίμηση και γαλήνη.
Το εγώ με τις άστατες και γεμάτες ενοχές χαρές του, που βλέπει το χρόνο να περνάει όλο και πιο γρήγορα και που αισθάνεται ότι η ζωή το προσπερνά, χωρίς να γίνεται ποτέ κάτι ουσιαστικό -αυτό ακριβώς το εγώ μπορεί να αποκτήσει επαφή με τον Εαυτό.


Η επαφή του εγώ με τον Εαυτό μπορεί να του δείξει ότι είναι δυνατό να έχει αγάπη,
ασφάλεια, ανεξάντλητη χαρά, συναίσθημα που βασίζεται στην Αλήθεια.





Όταν αυτοί οι δυο κόσμοι συναντιούνται, τότε μόνο μπορεί το εγώ να αναπνεύσει ελεύθερα, να χαλαρώσει και να αποδεχτεί ότι είναι δευτερεύον και θνητό. Το εγώ βλέπει ότι δεν πρέπει να ζήσει για πάντα γιατί, όταν το εγώ είμαι υπάρχει,
το εγώ βρίσκει αυτό που ήθελε.

Εκείνο, το εγώ, βρήκε αυτό που η Γνώση ονομάζει


"η επιθυμία της καρδιάς"



Ο Jakob Needlman είναι καθηγητής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Σαν Φραντσίσκο και θεωρείται από τους πρωτοπόρους σήμερα στην έρευνα της σχέσης ιερού - επιστήμης .
Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του "Χρόνος και ψυχή " των εκδόσεων Αρχέτυπο .

48 σχόλια:

Artanis είπε...

Βασικό είναι νομίζω, πάνω απ' όλα να τα βρέις με τον εαυτό σου...Ο καθένας κάνει λάθη, και συνήθως βγαίνει σοφότερος από αυτά, ενώ και ο χρόνος δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί...Μια ζωή έχουμε μόνο...
καλημέρα, σε φιλώ...

jacki είπε...

Το κείμενό αυτό είναι πολύ σοφό. Να έρθουμε σε επαφή με τον Εαυτό μας.
Και καταλαβαίνω τι εννοεί.

Μου αρέσουν πολύ και οι φωτογραφίες που διάλεξες.
Καλή σου μέρα.

b|a|s|n\i/a είπε...

κάπως έτσι έρχεται και η σωτηρία της ψυχής. καλή σου μέρα!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Αρχικά, να πω ότι την συγκεκριμένη ανάρτηση την περίμενα αγωνιωδώς, εδώ και κάτι μέρες, από τότε που φάνηκε στα δεξιά της στήλης μου, ο τίτλος της "η επιθυμία της καρδιάς" αλλά μετά ξαναχάθηκε.

Περίμενα όμως. Όπως το εγώ καρτερικά για το είμαι.

"Λέω το όνομα μου: Τζέρι.

Και συγχρόνως: είμαι ο Τζέρι, είμαι εδώ, είμαι ζωντανός".

Αυτό, όπως και το θέμα της ανάρτησης μου θύμισε το θεατρικό "The zoo story" του Edward Albee. Πρωταγωνιστές, ο Peter κι Jerry στο Central Park, ένα κυριακάτικο απόγευμα.

Κρατώ "την εμπειρία του νοήματος".
Φεύγοντας από εδώ, να πω ότι για άλλη μια φορά άγγιξες το μέσα μου, μου έδωσες άλλο ένα όνομα να ψάξω, άλλο ένα βιβλίο για να διαβάσω κι εικόνες δυνατές (όπως το δέντρο κάτω από αυτές τις δέσμες φωτός).

Δεσμεύομαι το συγκεκριμένο θέμα, με το θεατρικό που προανέφερα, να αποτελέσει μία και από τις δικές μου αναρτήσεις. Αφιερωμένο σε εσένα. Πώς αλλιώς;

Την καλημέρα μου ζεστέ μου κύριε!

Dee Dee είπε...

Το εγω ειμαι δεν αργει να ερθει νομιζω. Αργουμε να το κοιταξουμε καταματα, να το δεχτουμε και να το αγκαλιασουμε, ως εχει, χωρις ντροπη.

Μου φαινονται λιγακι μακρινα οσα περιγραφει ο φιλος μας σ' αυτο το αποσπασμα. Δεν ξερω ποια καλη επηρροη μου εμαθε να μη φοβαμαι τον χρονο. Ουτε ηθελα να δειχνω μεγαλυτερη καποτε ουτε τωρα προσπαθω να κρυψω τα χρονια μου. Ο χρονος ειναι μονο ενα μεγεθος που μετραει τη ζωη μου. Στο χερι μου ειναι να της δωσω αξια οσο χρονο κρατησει!!

Δεν μπορω να παρω καποιο ρυακι προς τα πισω, νομιζω ολα ειναι μπροστα μας.... παντα... ακομα κι αυτα που χασαμε!

Ουτε φανταζομαι ωραια την κατασταση να μην προτιμω και να μην απορριπτω.... χανεται η νοστιμια. Θα αδικησω, θα αδικηθω, θα διψασω, θα αδιαφορησω, θα γελασω, θα κλαψω, θα μαθω!..... τι υπεροχο που ειναι το ταξιδι μας εδω στη γη :)

Καλη εβδομαδα Ηλια μου!!!

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Ο Νίτσε το συμπύκνωσε στη φράση: 'γίνε αυτό που είσαι'.Μα ο καθηγητής το αναλύει και το δίνει πολύ όμορφα.
Αν σκεφτώ την προσωπική μου εμπειρία σ΄αυτή τη διαδικασία (αφού μιλάμε για την εμπειρία του νοήματος...)
θα βρω τις κορυφαίες στιγμές μου πλησιάσματος του είναι, να θυμίζω και να πείθω τον εαυτό μου, πως αυτό που μέσα μου δεν ήταν πάντα ευχάριστο, ήμουνα εγώ και όχι κάτι που έπρεπε να αντιμάχομαι γιατί έτσι το παραμέριζα και δεν το έκανα κτήμα μου. Αυτές οι στιγμές υπήρξαν κορυφαίες - με την έννοια της αποδοχής και της βαθύτερης ανάσας - αποτέλεσμα και κορύφωση περιόδων εσωτερικής αντιπαλότητας και μεταστροφής της διάθεσης.

Μ΄αρέσουν οι αναρτήσεις σου που μου ξυπνούν αυτού του είδους τη διάθεση:)

Πιο καλό το φαρδύ λουκ:)

Καλή βδομάδα Ηλία.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

η ζωη ολοκληρη μεσα σε ενα κειμενο...

η επαφη που ολοι αποφευγουμε η' απλα παραμελουμε η' αγνοουμε παντελως...ειναι αυτη ακριβως η επαφη με εμας...οχι στον εγωιστικο της χαρακτηρα μας στον βαθυτερο αληθινο εκεινον της αληθινης ανοθευτης αγαπης...της βαθυτερης και ουσιαστικης γνωσης...

πανεμορφο κειμενο!
να γραφεις πιο συχνα Κρυε μου...γεμιζουμε απο συναισθηματα...

σε ευχαριστω!!!

πολλα νεραιδενια φιλακια με την αγαπη μου αν μου επιτρεπεις!!!

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

καλησπέρα φίλε,
θα αμφισβητήσω τον κύριο καθηγητή...
μπορεί να έχει βρει κάτι ως καλός αναζητητής όμως θα έπρεπε να είναι λίγο πιο προσεκτικός με τις λέξεις γιατί μπορούν να κάνουν ζημιά σε άλλους ακόμα κι αν έχει τις καλύτερες προθέσεις.
δεν μπορούμε να λέμε λοιπόν ελάτε να βρείτε ασφάλεια, αγάπη ,χαρά γιατί τότε βάζουμε στόχο να πετύχουμε κάτι και αυτό θέλει χρόνο και αλήθεια πιασμένη στο δίχτυ του χρόνου είναι πεθαμένη...
επομένως εξ ορισμού το κίνητρο πρέπει να αφαιρεθεί και εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι αφο0ύ το εγώ είναι μανούλα στα παιχνίδια και στις ψευδαισθήσεις...μια έντιμη ματιά που μπορεί να κυνηγάει ανελέητα τη σκέψη στα σκοτεινά σοκάκια της μπορεί ίσως να φέρει μια ολοκληρωτική κατανόηση και να δώσει τέλος στην ψευδαίσθηση του ψυχολογικού χρόνου...
υπάρχει λοιπόν συναίσθημα που βασίζεται στην αλήθεια ? έτσι 'όπως το θέτει ο κ.καθηγητής δυσκολεύομαι να το πιστέψω...μπορεί κάτι να ξέρει σίγουρα όμως μπορεί να σε μπερδέψει...
ίσως κούρασα λιγάκι αλλά θεώρησα καλό να εξετάσουμε το θέμα από όλες τις πλευρές, πριν συμφωνήσουμε ή διαφωνήσουμε.
καλό βράδυ kryos και ευχαριστώ για την φιλοξενία στην αληθινά όμορφη αυλή σου!

MN είπε...

Καλησπέρα σε όλους!
Δεν με έχετε ξαναδεί εδώ αλλά με τράβηξε το απόσπασμα του φίλου kryou και τα σχόλια όλων..
Συμφωνώ και διαφωνώ με όλους...

Γιατί να ψάχνουμε απαντήσεις για όλα τα θέματα που απασχολούν τον άνθρωπο και να μην αφήσουμε απλά την ζωή να τραβήξει τον δρόμο της χωρίς παρεμβάσεις, χωρίς εξηγήσεις.

Απλά να ζήσουμε...

Απλά χρειάζεται να μάθουμε τον εαυτό μας και να τον αγαπήσουμε γι'αυτό που είναι, και όλα τα άλλα θα έρθουν μόνα τους.

Φυσικά είναι στην ανθρώπινη φύση όπως πολοί θα πουν στο να ψάχνει ο άνθρωπος απαντήσεις.
Πιστεύω ότι είναι λάθος, και ότι οι απαντήσεις όλες βρίσκονται μέσα στο μυαλό μας.

Αρκεί να ψάξουμε βαθιά..
Πολύ βαθιά!!

Να είστε καλά όλοι σας!!

Ανώνυμος είπε...

Ξαναεπιστρέφω για να κλείσω με αυτές τις σκέψεις τη μέρα μου...

Νίκες και ήττες, στιγμές που νιώθω και βιώνω στην πορεία αυτή που φαίνεται ν' έχει αρχή μα όχι τέλος...

Ρίξε μία ματιά και τον M. Eliade αν πέσει στα χέρια σου...

Αυτά ειναι για να τα ζεις... δεν μεταβιβάζονται ... τουλάχιστον εύκολα!

Υπέροχο... δεν έχω λέξεις άλλες...

Αλεξάνδρα είπε...

Ακουσα την μουσική κι ύστερα άρχισα να διαβάζω το υπέροχο κείμενο.

Την συνάντηση του εαυτού στον άχρονο χρόνο. Εκεί που συναντιέται το τίποτα με το άπειρο...

Στίχοι των μουσικών που επιλέγεις γίνονται οι λέξεις των κειμένων σου.

Αναζήτηση! τι όμορφη λέξη. Βέβαια προυποθέτει καλό εξοπλισμό, καλή διάθεση, οξυμένες αισθήσεις γνωστές και μη και έναν χαρακτήρα που να αγαπάει την περιπέτεια και να του αρέσει να ξεβολεύεται.

Είναι τόσο πιο εύκολο τα κακά αυτού του κόσμου να τα φορτώνει κανείς κάπου αλλού. "Φταίει το κράτος" Φταίει η κακή μας τύχη, φταίνε οι γονείς μας, οι δάσκαλοί μας, οι φίλοι μας και ποτέ εμείς. Είναι πιο εύκολο έτσι σίγουρα.

"Ολοι έχουν ένα δροσερό σκοτεινό υπόγειο, αλλά σπάνια κατεβαίνουν εκεί" είχε γράψει ο Ντοστογιέφσκι κι αν θέλουμε να ζητήσουμε από κάποιον τα ρέστα ας σταθούμε μπροστά στον καθρέπτη κι ας προσπαθήσουμε να ψελίσουμε το όνομά μας. Να δούμε την μορφή μας λίγο πιο βαθιά.

Ο "εαυτός" κακοποιείται πρώτα από τον εαυτό κι ύστερα από τους άλλους.

Κι όταν το συνειδητοποιήσουμε, όσο πιο σύντομα πάρουμε σοβαρά την ύπαρξη του "εαυτού" τόσο πιο γρήγορα θα αρχίσει η αλλαγή. Γιατί τότε θα ξέρουμε την δύναμη των επιλογών μας.

Τι κρίμα που το βιβλίο αυτό έχει αποσυρθεί....

Υγ οι φωτογραφίες υπέροχες όπως πάντα. Τι κι αν αργείς να γράψεις, όταν το κάνεις έχεις ένα υπέροχο σύνολο: Κείμενο, Μουσική, Φωτογραφίες!

Καλημέρα

Φιλιά

ολα θα πανε καλα... είπε...

Λένε ότι ο εαυτός αγγίζει τον εαυτό σε στιγμές ακραίες,σημαντικές,όπως λίγο πριν το τέλος της ζωής κι ενώ έχουμε επίγνωση του επερχόμενου γεγονότος.
Μου άρεσε πολύ η φωτογραφία με το παλιό ρολόι πάνω στο κτήριο - σταθμός τραίνου να είναι;

fractal είπε...

H Καρτεσιανή φιλοσοφική σκέψη, tοποθέτησε τον άνθρωπο σε μια ξεχωριστή θέση στο σύμπαν.
Είναι, λέει, το μοναδικό πλάσμα του σύμπαντος που κατέχει, ορθολογικό νου, ψυχή και συνείδηση. Μιά θεμελιακή, αιθέρια, μη φυσική οντότητα ακατάληπτη, ξεχωριστή και ανεξάρτητη από το φυσικό σώμα, ένα "φάντασμα στη μηχανη του σώματός μας",το οποίο όμως αλληλεπιδρά με τον φυσικό κόσμο μέσω του εγκεφάλου. Αυτή η αιθέρια οντότητα απελευθερώνεται από τον φορέα της
(το σώμα) μέσα από την πνευματική άσκηση ή με τον θάνατο.
Δύο επιλογές έχουμε λοιπόν.
Να αποσυρθούμε στην έρημο για πνευματική άσκηση ή να πεθάνουμε....
Φυσικά όμως, το να το συζητούμε, είναι κάτι παρά πάνω από την καθημερινότητα ....

kryos είπε...

@ Artanis

Το "να τα βρεις με τον εαυτό σου" φαντάζει τόσο απλό αλλά όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι και τόσο Artanis μου ... αν πραγματικά το είχαμε πετύχει αυτό , πιστεύω ότι δεν θα υπήρχε κακό που να μπορούσε να γύρει τη ζυγαριά μας και να μας κλονίσει ...ο συγγραφέας λέει ότι πίσω από τον εαυτό μας που πασχίζει στα προβλήματα της καθημερινότητας , θα πρέπει να υπάρχει ένας ζωντανός πυρήνας που θα κάνει σημαντική και πολύτιμη την κάθε μέρα .... ο πυρήνας αυτός σε συνεχή επαφή με τον εξωτερικό εαυτό μας θα μας κάνει να νιώθουμε την ευγνωμοσύνη για τη ζωή που μας χαρίστηκε και την αποδοχή για το γοητευτικό μυστήριο που κρύβει μέσα της .... είναι πολύ πιο πλούσιος ο κόσμος που δεν περιορίζεται από τις πέντε αισθήσεις μας , αλλά χρειάζεται μια εσωτερική πυξίδα για να μην χαθείς στα πολλές φορές σκοτεινά μονοπάτια του .

Σίγουρα από τα λάθη σου βγαίνεις σοφότερος αν μετα-νοήσεις ( αλλάξεις μυαλά )

Να έχεις μια υπέροχη μέρα θα σου ευχηθώ !!!

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ Jacki

Ξέρω ότι καταλαβαίνεις τι εννοεί Jacki μου .... το είδα να το περιγράφεις κι εσύ σε μερικά από τα τελευταία κείμενα σου ... είναι πολύ όμορφη η αίσθηση όταν νιώθεις τη ζωή να κυλάει στο "είναι σου" ..."είμαι εδώ" "είμαι ζωντανός" και " έχω μέσα μου την ίδια θεϊκή ενέργεια που κινεί το σύμπαν " ... στην ουσία είναι η παύση της ανησυχίας και το άδειασμα του μυαλού αφού η εμπειρία που νιώθεις αντιλαμβάνεσαι ότι τα ξεπερνάει όλα αυτά .

Την καλημέρα μου και πολλά φιλιά !!!

kryos είπε...

@ basnia

Με μια φράση ανοίγεις θέματα για τα οποία έχουν ξοδευτεί τόνοι μελάνης Βασίλη μου ... να πω μόνο πως ίσως όλοι εκεί θα έπρεπε να είμαστε στραμμένοι .

Την καλημέρα μου !!!

kryos είπε...

@ Kοπέλα με το καναρινί φόρεμα

Αρχικά να πω ότι με χαροποιεί αγαπημένη μου κοπέλα το ότι περίμενες δική μου ανάρτηση αγωνιωδώς...

Νομίζω ότι ο τίτλος είναι λίγο παραπλανητικός για τα σημερινά δεδομένα και σκεφτόμουν αν πρέπει να τον χρησιμοποιήσω ...ο συγγραφέας αναφέρει ότι η "επιθυμία της καρδιάς " είναι το να συνειδητοποιήσουμε ότι το "εγώ είμαι" υπάρχει .... στην ουσία να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε ένα υλικό σώμα με μικρές πνευματικές εμπειρίες αλλά ένα αθάνατο πνεύμα με μια υλική εμπειρία ..... να σβήσει με τον τρόπο αυτό ο φόβος του θανάτου με ότι άλλο τρομακτικό σέρνει από πίσω του .

Με μια πρώτη ανάγνωση το κείμενο ξενίζει και φαντάζει πολύ εγωιστικό , και μακριά από "επιθυμίες καρδιάς" που εμείς τις έχουμε ταυτίσει με τον πληθυντικό , με τον "άλλον" και με το μοίρασμα της εμπειρίας .... "εγώ", "Εγώ", "ευατός", "Εαυτός" ... ίσως όμως αυτή η συνείδηση του "εγώ είμαι" να είναι αναγκαία συνθήκη για τη δημιουργία "πλούσιων" διαπροσωπικών σχέσεων με αφετηρία και πυξίδα την αυτοεκτίμηση , την ύπαρξη νοήματος και την αποδοχή ..το βιβλίο είναι από τα αγαπημένα μου αλλά είναι δύσκολο να βρεθεί καθώς ο εκδοτικός οίκος που το μετέφρασε στην Ελλάδα έχει προβλήματα και δεν το προωθεί στα βιβλιοπωλεία .

Δεν το ήξερα αλλά έψαξα και διάβασα λίγα πράγματα για το θεατρικό έργο που αναφέρεις ..... μου έκανε εντύπωση που αυτό το μικρό κενό που δημιουργήθηκε εκείνη την Κυριακή δεν μπόρεσαν να το διαχειριστούν οι πρωταγωνιστές και κατέληξαν στη βία .... όμως διάβασα αποσπασματικά και δεν θα αναφερθώ περισσότερο σ αυτό πριν διαβάσω την ανάρτησή σου .... σ ευχαριστώ εκ των προτέρων για την αφιέρωση , για τα καλά σου λόγια , και να σου πω ότι από τώρα ανυπομονώ για την δέσμευσή σου . ... μήπως πρέπει να κάνω κι εγώ μια αφιέρωση σε σένα ? 2-0 ? :)

Να έχεις ένα υπέροχο και θαυμαστό Σαββατοκύριακο θα σου ευχηθώ ζεστή μου κυρία !

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ Dee Dee

Θα συμφωνήσω Κατερίνα μου πως είναι υπέροχο αυτό το ταξίδι μας εδώ στη γή ..κατά την ταπεινή μου γνώμη όμως ταυτόχρονα με την ομορφιά του , είναι κι ένα σχολείο διαχείρισης συναισθημάτων ...γράφεις "Θα αδικησω, θα αδικηθω, θα διψασω, θα αδιαφορησω, θα γελασω, θα κλαψω, θα μαθω"....αυτό το τελευταίο "θα μάθω" ίσως σημαίνει ότι θα πάψω να αδικώ ή ότι θα πάψω να αδιαφορώ ....ή ίσως σημαίνει ότι θα σηκώσω το πέπλο της καθημερινότητας και θα ανακαλύψω τον σκοπό της ύπαρξης μας και το νόημα που κρύβεται από πίσω .

Ο συγγραφέας γράφει το βιβλίο περίπου στην ηλικία των 50 καθώς βρίσκεται σε μια φάση απολογισμού της ζωής του ...προσπαθεί να γυρίσει πίσω και να βρει τα σταυροδρόμια που έπαιξαν ρόλο στην μετέπειτα ζωή του ...θα μπορούσε άραγε να αλλάξει κάτι ? ....κι αν μπορούσε πόσο χρήσιμο θα ήταν αυτό ? ..... μήπως αυτό που φαίνεται ότι έχασε δεν είναι χρόνια που "πετάχτηκαν" σε κακές επιλογές , αλλά Χρόνος που κύλισε ασυνείδητα ανεξαρτήτου επιλογών ...... καθώς το μυαλό μας ασχολείται συνεχώς με χιονοστιβάδες σκέψεων χωρίς παύση , χάνουμε τον Εαυτό μας και ενεργούμε ως ασυνείδητες προβλέψιμες μηχανές.

Όμως , άσε τώρα εσύ , αυτές τις σκέψεις για άλλες εποχές και συγκεντρώσου στο πολύτιμο που έρχεται ..... ο καινούριος δάσκαλος που θα μπει στο σπίτι θα είναι τόσο σημαντικός όσο και απαιτητικός :)

Καλό Σαββατοκύριακο κούκλα μου !!!

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ Κωνσταντίνος Κόλιος

" Γίνε αυτό που είσαι " , μάλλον "θυμήσου αυτό που ήσουν από πάντα" Κωνσταντίνε μου ..... και είναι λίγο παράδοξο το ότι κάποιος αλλάζει και μόνο με τη συνείδηση ότι είναι κάτι περισσότερο από αυτό που βλέπει στο καθρέφτη ..... κι αυτές οι αλλαγές δεν έχουν πισογυρίσματα .

Χαίρομαι που μου γράφεις για τα προσωπικά σου βιώματα πάνω στο θέμα .... νομίζω ότι το στάδιο της αποδοχής του εαυτού μας με τις αδυναμίες και τα λάθη του είναι πολύ πολύ σημαντικό ... μπορούμε και στεκόμαστε πλέον απέναντι του και γινόμαστε παρατηρητές του χωρίς διάθεση να τον κρίνουμε ..... η εσωτερική αντιπαλότητα που αναφέρεις είναι ένα πολύ ψυχοφθόρο αδιέξοδο .

Ο συγγραφέας πηγαίνει λίγο παρακάτω από την απλή αποδοχή .... στη συνείδηση της πνευματικής μας υπόστασης και της ομορφιάς που κρύβεται εκεί ..... "αφύπνιση" που συνοδεύεται από έλλειψη οποιουδήποτε φόβου και ανησυχίας και πηγαία χαρά για το γεγονός και μόνο της ύπαρξης.

Καλό Σαββατοκύριακο φίλε μου ...σ ευχαριστώ και για τα όμορφα λόγια που αφήνεις κάθε φορά στο τετράδιο μου .

kryos είπε...

@ ΝάϊΔΑ

" Αν μου επιτρέπεις " ?

Νεράιδα μου γλυκιά κι αγαπημένη έχω μάθει από τη ζωή,εδώ και αρκετά χρόνια , να επιτρέπω στον "κόσμο μου" κάθε θετική αύρα που κάνει καλό στην ψυχή μου .... ξέρω πόσο πολύτιμο είναι να σε σκέφτεται κάποιος με αγάπη και μάλιστα να έχει και τη δύναμη να το εκφράσει ... οι τρεις τελευταίες λέξεις σου λοιπόν , θα μπορούσαν να παραλειφθούν .

Ως εισαγωγή αυτό και πάμε και στην ανάρτηση :)

Στην ουσία ο συγγραφέας δεν λέει τίποτε παραπάνω από αυτά που λέγαμε τόσο καιρό για τον τόπο καταγωγής μας ..... εκείνο που λες κι εσύ συχνά " εγώ δεν είμαι από εδώ " ..... η αληθινή συνείδηση αυτής της Γνώσης , είναι που κάνει τη διαφορά και μπορεί να πλουτίσει μια καθημερινότητα χαμένη σε σκέψεις ..... και στις δύσκολες στιγμές βρίσκεις ανάσες , για να δεις τα πράγματα και τις καταστάσεις από ένα πιο ευρύ οπτικό πεδίο .... κι όταν έρχεσαι σε σταυροδρόμια και διλήμματα , μέσα σ όλα που προσμετράς είναι και η φροντίδα μιας ψυχής παντοδύναμης κι αθάνατης .

Σ ευχαριστώ για όλα τα καλά σου λόγια κούκλα μου !!!

Φιλιά πολλά !!!

kryos είπε...

@ dimitrisp

Φίλε Δημήτρη καλώς ήρθες

Οποιοδήποτε απόσπασμα κειμένου το στήσεις απέναντι σε κριτική , μπορείς να βρεις χίλια δυο επιχειρήματα για να το αμφισβητήσεις ....... προσωπικά , το κατέθεσα εδώ για να γίνει η αφετηρία κάποιων σκέψεων από όσους τυχόν φίλους με διαβάσουν .... δεν είδα πουθενά την επικινδυνότητα που αναφέρεις , αντίθετα το έκρινα ως πολύ αισιόδοξο και ελπιδοφόρο με βάση την απώλεια νοήματος που μαστίζει την εποχή μας .

Από την άλλη νομίζω ότι θα αδικούσαμε τον Needleman , αν τον κρίναμε μόνο από αυτό το απόσπασμα που στο κάτω κάτω επέλεξα εγώ .... είμαι κι εγώ οπαδός της αμφισβήτησης όταν έχω απέναντι μου δόγματα που η ιστορία έδειξε ότι μπορούν να φτάσουν σε ακραίες ενέργειες προσπαθώντας να πείσουν για την ορθότητά τους .... όμως ο συγγραφέας αυτός είναι από τους αγαπημένους μου καθώς διακρίνω στα λόγια του την ταπεινότητα τού αναζητητή .... του αναζητητή που απλώς καταθέτει προσωπικές απόψεις χωρίς να είναι οπαδός κάποιας αίρεσης και χωρίς να καίγεται να πείσει , πουλώντας συμβόλαια σωτηρίας .

Πιστεύω ότι αν μπορούσες να διαβάσεις ολόκληρο το βιβλίο θα είχες διαφορετική άποψη για τον συγγραφέα ..... δεν στέκεται απέναντι αλλά μιλάει για την δική του ζωή , με ότι συνάντησε , ότι αισθάνθηκε ότι έχει ουσιαστική αξία .... και το γράφει στην ηλκία των απολογισμών , εκεί κοντά στα 50 προσπαθώντας να έχει ευρύ οπτικό πεδίο παρόλη την υποκειμενικότητα που δεν θα μπορούσε να αποφύγει φυσικά .... στη βιβλιοθήκη μου έχω και τη συνέντευξη που πήρε από τον Κρισναμούρτι όταν τον κάλεσε για να μιλήσει στους φοιτητές του .

Δεν θα συμφωνήσω με αυτό που γράφεις για την παντελή έλλειψη κινήτρων ...δεν βλέπω που είναι το κακό στο να αναζητάμε την αγάπη , την φροντίδα της ψυχής μας και τη γαλήνη μέσα από το πάθος για τη ζωή-δώρο .... και ο συγγραφέας δεν αναφέρει πουθενά για στάδια - αφύπνισης που θα μπορούσαν να δρομολογηθούν ...μιλάει για άνοιγμα της ψυχής στην εμπειρία του νοήματος ...αυτό μοιάζει πολύ με την "στιγμιαία αφύπνιση" της θεωρίας του Κρισναμούρτι .

Να μην ξεχνάμε επίσης ότι εμείς καλούμαστε να τα βγάλουμε πέρα μέσα στην ομίχλη της καθημερινότητας με πολλές υποχρεώσεις που τρέχουν γύρω μας ...... είναι δύσκολο να εστιάσουμε 100% στον Εαυτό και να απορρίψουμε εντελώς τον άλλον ευατό που ντυνόμαστε για να αντέξουμε "'εξω".

Δεν ξέρω αν υπάρχει συναίσθημα που να βασίζεται στην Αλήθεια .. ίσως η ολοκληρωτική αγάπη να είναι κάτι τέτοιο .... κατά την γνώμη μου τα συναισθήματα και η επίδρασή τους στον ψυχικό μας κόσμο γίνονται πυξίδα στην αναζήτησή της .

Κλείνω για να μην κουράσω άλλο .... πραγματικά είναι ένα μεγάλο θέμα .

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο θα σου ευχηθώ !!!

kryos είπε...

@ Trancemedia


Πάντα θα έχουμε την επιλογή για το τι θα είναι αυτό που θα απασχολεί το μυαλό μας .... βλέπεις κι εσύ γράφεις :

"Γιατί να ψάχνουμε απαντήσεις για όλα τα θέματα που απασχολούν τον άνθρωπο και να μην αφήσουμε απλά την ζωή να τραβήξει τον δρόμο της χωρίς παρεμβάσεις, χωρίς εξηγήσεις."

Και μετά λες ότι όλα είναι στο μυαλό μας :

"Αρκεί να ψάξουμε βαθιά..
Πολύ βαθιά!! "

Εμείς έχουμε την επιλογή .... για κάποιους είναι αρκετό το να βλέπουν τα ντέρμπι τους με παγωμένες μπύρες και κάποιοι άλλοι προσπαθούν να βρουν κάτι ( έστω και στο μυαλό τους ) αναζητώντας .... ίσως κάποτε οι δεύτεροι να πλησιάσουν τους πρώτους αλλά η διαφορά θα είναι στο ταξίδι και στην συνειδητή επιλογή που θα προηγηθεί ..... και σε βήματα αυτογνωσίας που πιθανόν να γίνουν στη διάρκεια.....σε κάθε περίπτωση το παιχνίδι κατά την άποψή μου είναι ατομικό ...κι αυτή είναι η ομορφιά της ζωής .

Καλώς ήρθες φίλε μου από το τετράδιο μου .... θα χαρώ να τα λέμε

Να έχεις μια όμορφη βραδιά θα σου ευχηθώ

kryos είπε...

@ Αλεξάνδρα

Η μόνη διάκριση που έχω κάνει στους ανθρωπους γύρω μου , είναι αυτή :

Αυτοί που αναζητούν κι αυτοί που δεν ασχολούνται καθόλου με το όλο ζήτημα ... η δική μου διάκριση φυσικά δεν μειώνει την αξία των συνανθρώπων μου που θα διαφωνούσα με το σκεπτικό τους .... εγώ όμως νιώθω πιο όμορφα ανάμεσα σε ανθρώπους που γενικά προβληματίζονται για τη ζωή , για το νόημα της και τον σκοπό της ....... ανάμεσα σε ανθρώπους που προσπαθούν να δουν την αόρατη ομορφιά εκεί που άλλοι προσπερνούν ..... που έχουν στιγμές στοχασμού ακόμη κι αν αυτή τους η "τρέλα" , τούς τοποθετεί στην κατηγορία υψηλού κινδύνου για κάθε είδους μελαγχολία ανά διαστήματα ...αυτοί που κατεβαίνουν στο δροσερό , σκοτεινό υπόγειο του Ντοστογιέφσκι .

Συνήθως αυτοί είναι και οι άνθρωποι που σέβονται την πολυτιμότητα της ζωής και τον ατομικότητα του διπλανού τους .

Στο τέλος κατά την άποψη μου , όλη αυτή η διαδικασία τους δυναμώνει και ομορφαίνει την ψυχή τους ...γιατί όταν ψάχνεις όλο και κάποιο διαμάντι θα βρεις που θα σου χρειαστεί στην πορεία σου .... κι όλοι όσοι περνάνε μια κρίση και νιώθουν τη ζυγαριά τους να γέρνει , τέτοιους ανθρώπους θα αναζητήσουν για να τους κρατήσουν το χέρι .

Σ ευχαριστώ για τα τόσο όμορφα λόγια σου Αλεξάνδρα μου .... το κείμενο κατά τη γνώμη μου λέει τόσα πολλά που ίσως και να του έκανα ζημιά στολίζοντάς το :)

Φιλιά πολλά και ένα υπέροχο βραδάκι θα σου ευχηθώ !!!

kryos είπε...

@ Οδοιπόρος

Κατά λάθος σε προσπέρασα φίλε μου :)

Σίγουρα δεν είναι εύκολο να μεταβιβαστούν αυτά τα βιώματα ... οι λέξεις ενώ μπορούν να στολίσουν το πιο ανούσιο , αποδεικνύονται ανεπαρκείς όταν πρέπει να περιγράψουν εμπειρίες ψυχής ..... θα πρέπει να υποβιβαστεί η εμπειρία στο επίπεδο της γλώσσας και μετά να μεταφραστεί από τον δέκτη ανάλογα με τη δική του αίσθηση των πραγμάτων ... αυτό όμως πιστεύω δεν θα πρέπει να αποθαρρύνει την προσπάθεια των ανθρώπων να εκφράσουν αυτό που έχουν μέσα τους.

Στην επόμενη παραγγελία μου , θα έχω κι ένα βιβλίο του Eliade ....είδα ότι κυκλοφορούν αρκετά δικά του μεταφρασμένα ... σ ευχαριστώ για τη πρόταση ...σ ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια .

Να έχεις ένα όμορφο βράδυ !!!

kryos είπε...

@ Όλα θα πάνε καλά

Αν είναι να έρθει λίγο πριν το τέλος για να μας δείξει την σημαντικότητα της ζωής , νομίζω ότι δεν θα είναι δώρο αλλά ο ορισμός της τραγικής ειρωνείας :)

Η αλήθεια είναι ότι πολύς κόσμος "είδε τη ζωή αλλιώς " κι άλλαξε προτεραιότητες όταν το δεδομένο της ύπαρξης ταρακουνήθηκε από κάποια απειλή ..ίσως πραγματικά να χρειάζεται ένα σοκ για να αφυπνιστεί κάποιος .

Θα μπορούσε να είναι σταθμός τρένου ... η έννοια του ανθρώπινουν χρόνου αποκτάει υπόσταση όταν περιμένεις σ ένα σταθμό .... εγώ πάλι είδα την εγκατάλειψη στο παράθυρο ..

Να έχεις ένα όμορφο βράδυ !!!

kryos είπε...

@ fractal

O κ Καρτέσιος μπορεί να μιλούσε για την απελευθέρωση της "αιθέριας οντότητας" με τον θάνατο .... το έχουν πει και πολλοί άλλοι ,πριν από αυτόν, με διαφορετικά λόγια και δεν έχω λόγους για να διαφωνήσω μαζί τους ...μάλιστα έχω λόγους για να συμφωνήσω.

Κατά την γνώμη μου ακόμη κι αν είχαμε την ικανότητα , δεν χρειάζεται να απελευθερώσουμε αυτή την "οντότητα" ...κάποιος λόγος θα υπάρχει για να είναι φυλακισμένη σ ένα σώμα με φυσική υπόσταση ...αυτό που χρειαζόμαστε είναι να την υποψιαστούμε και να έρθουμε σε επαφή μαζί της ... στο κάτω κάτω αν είναι αλήθεια όλα αυτά ΕΜΕΙΣ είμαστε αυτή η οντότητα ...και το μόνο που απομένει είναι να μας θυμηθούμε .

Καλό βράδυ αγαπητό μου fractal ... ναι , αυτές οι συζητήσεις δημιουργούν ρωγμές στην καθημερινότητα .

✿ margarita είπε...

Μια προσταγή μέσα μου:
Σκάψε! Τι βλέπεις;
Ανθρώπους και πουλιά, νερά και πέτρες!
Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
Ιδέες κι ονείρατα, αστραπές και φαντάσματα.
Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
Δε βλέπω τίποτα! Νύχτα βουβή, πηχτή σα θάνατος. Θα 'ναι ο
θάνατος.
Σκάψε ακόμα!
Αχ! Δεν μπορώ να διαπεράσω το σκοτεινό μεσότοιχο! Φωνές
γρικώ και κλάματα, φτερά γρικώ στον άλλον όχτο!
Μην κλαις! Μην κλαις! Δεν είναι στον άλλον όχτο! Οι φωνές,
τα κλάματα και τα φτερά είναι η καρδιά σου!
Πέρα από το νου, στον ιερό γκρεμό της καρδιάς, ακροποδίζω
τρέμοντας. Το ένα μου πόδι αδράχνεται από το σίγουρο χώμα,
το άλλο ψάχνει στα σκοτεινά απάνω από την άβυσσο.
Ψυχανεμίζουμαι πίσω απ' όλα τούτα τα φαινόμενα μια
μαχόμενη ουσία. Θέλω να σμίξω μαζί της.
Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω
από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα
στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα
και μας χωρίζει.

Διαβάζοντας το υπέροχο κείμενο της ανάρτησή σου klrye μου, έτρεχε στους διαδρόμους του μυαλού μου,το παραπάνω απόσπασμα απο την Ασκητική του μεγάλου μας Καζαντζάκη..

Και όπως είπε και ο Ηράκλειτος
«εδιζησάμην εμεωυτόν»,αναζήτησα τον εαυτό μου..είναι δύσκολη και επίπονη η αναζήτηση αυτη αλλα αξίζει να προσπαθήσουμε!

Εξαιρετική ανάρτηση krye μου,να έχεις ενα πολύ όμορφο βράδυ με..όμορφες αναζητήσεις!

kryos είπε...

@ Μαργαρίτα

Μαργαρίτα μου σ ευχαριστώ για το πολύ όμορφο απόσπασμα που κατέθεσες εδώ και για τα καλά σου λόγια .... όσο ο άνθρωπος θα είναι φυλακισμένος σ αυτό το μικρούλη Σύμπαν έχοντας τη δυνατότητα να ψυχανεμίζεται και να υποψιάζεται , τόσο και το παιχνίδι της αναζήτησης θα μένει πάντα επίκαιρο ... ακόμη κι αν στο βάθος του "είναι σου" ξέρεις ότι αυτό που ψάχνεις είναι μπροστά στα μάτια σου , και το μόνο που χρειάζεται είναι να δημιουργήσεις τα αισθητήρια όργανα που θα το ανακαλύψουν .

"είναι δύσκολη και επίπονη η αναζήτηση αυτη αλλα αξίζει να προσπαθήσουμε!"

Δεν υπάρχει πιο εύκολος δρόμος λες ?

Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα κούκλα μου !!!

Φιλιά !!!

Μαρινα ..... είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μαρινα ..... είπε...

δειλα δειλα...
ανοιξα πορτα....
φωτιζεται ο νους...
βρισκω γνωστους
βρισκω Αγαπημενους παντα εδω
( σε αυτο το σπιτικο)....

-καθε λεξη της Αλεξανδρας..
και δικη μου ψυχης καταθεση-

....................................
τι να σου γραψω για την αναρτηση αραγε;;;;;;;
αναρωτιεμαι....
νιωθω "ασημαντοτητα"......

............................
να πω τουτο μονο....

" δεν βρισκονται τυχαια οι Ανθρωποι...
παντα υπαρχει ενας λογος!
κι ενας "κυριος λογος",
ειναι τα κοινα της Ψυχης αγγιγματα....
..................................

να εισαι ομορφα....
και
κατι άλλο

χαιρομαι που .... ξεκλειδωσες πορτες
:)

χαιρομαι που με εμαθες ....σιωπηλα να μη φευγω
:)

ΚαληΝυχτας ευχη
με ενα φιλι....
εκει στο μαξιλαρι

kryos είπε...

@ Μαρίνα

Καλώς την :)

Όχι δειλά Μαρίνα μου .... ελπίζω μόλις πέρασες το κατώφλι να ένιωσες σαν στο σπίτι σου ... τίποτε δεν είναι τυχαίο , το πιστεύω κι εγώ ... κι εκείνα τα πολύτιμα , τα κοινά τής ψυχής αγγίγματα έχουν τη σημασία τους για τις εποχές και τον χρόνο που γίνονται .... προσπαθώ να έχω εμπιστοσύνη σε κάτι έξω από μένα που αδυνατώ να κατανοήσω .

Χαίρομαι τόσο πολύ που δεν πέρασες αυτή τη φορά σιωπηλή ... χαίρομαι που άφησες στο τετράδιο μου λίγη από την αύρα που σε τυλίγει .... οι πόρτες , το ξέρεις ότι ήταν από πάντα ξεκλείδωτες .... όταν πάντα εύχεσαι μέσα σου για το δώρο της συντροφιάς Ανθρώπων , δεν κλειδώνεις .

Θα ευχηθώ σε σένα και σε μένα να μην νιώσουμε ποτέ ξανά ασήμαντοι απέναντι σε οτιδήποτε ... αν τελικά υπάρχει σκοπός και νόημα στην ύπαρξη μας , τότε όλη η σημαντικότητα κρύβεται στο πρόσωπό μας .... μόνο να μας θυμόμαστε

Καληνύχτα κι από μένα και τα πιο όμορφα όνειρα θα ευχηθώ να σε συντροφέψουν απόψε .

Φιλί και μια μεγάλη αγκαλιά ( από εκείνες που όταν βρουν πέτρες , τις ραγίζουν )

κοκκινη κισσα είπε...

εξαιρετικό το απόσπασμα που παραθέτεις.
η ζωή μας ενα ταξίδι αυτογνωσίας για δυνατούς λύτες....και το χαμένο κέντρο μας η λύση του αινίγματος..
καλό βράδυ!!

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Νομίζω ότι το "εγώ είμαι", το πραγματικό, το ατόφιο, εμφανίζεται σε ήρεμες και φαινομενικά ασήμαντες στιγμούλες, όχι σε αυτές του "βρασμού". Και σε 'κείνες "εμείς είμαστε", αλλά πιο ταραγμένοι...
Είναι όμορφη αυτή η συνειδητοποίηση, η τόσο απλή, μα τόσο μεγάλη... Χαμόγελο μου φέρνει αυτή ανάρτηση Ηλία μου και με γεμίζει...
Αγαπώ πολύ τα "ζεστά" κείμενα σου...
Σ'ευχαριστώ!

Καλο βραδυ!

faraona είπε...

Μικρό το απόσπασμα ,μεγάλο το ΘΕΜΑ.
Αδύνατω να σχολιάσω και μου συμβαίνει για δεύτερη φορά εδω...
Δεν ειναι απο τίποτ αλλο παρά μόνο απο σεβασμό προς το ΘΕΜΑ.

Νασαι πάντα καλά.

logia είπε...

πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να συναντήσουμε τον εαυτό μας; και πώς θα ξέρουμε πότε ή ότι τον βρήκαμε;
συνεχείς ενδοσκοπήσεις ή εξωτερικά ερεθίσματα μας κάνουν να ανακαλύπτουμε πάντα και μια καινούρια σελίδα, μια νέα γωνιά, μια ικανότητα, ένα συναίσθημα..., μιαν άλλη οπτική...
ο εαυτός μου, αυτός ο άγνωστος... αλήθεια...

ολα θα πανε καλα... είπε...

@kryos:

(Σου απαντώ πάνω στην απάντησή σου,πριν αρκετές μέρες).

Και πάλι,δώρο θα ήταν για μας.Αλλά πικρό:που δεν "εκμεταλλευτήκαμε",όταν έπρεπε,τη στιγμή.

kryos είπε...

@ κόκκινη κίσσα

Νιώθω όμορφα όταν βλέπω γύρω μου ανθρώπους που θέλουν κι αυτοί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την λύση αυτού του αινίγματος ... και βαθιά μέσα μου έχω την βεβαιότητα ότι κανείς δεν γλυτώνει από να σταθεί κάποτε απέναντι σ αυτό το παιχνίδι για δυνατούς λύτες .

Φιλιά και μια υπέροχη βδομάδα θα σου ευχηθώ κίσσα μου !!!

kryos είπε...

@ Πρωτόπλαστη

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Εύα μου .... η άποψη μου είναι ότι με όλο αυτό το τρέξιμο για τις διάφορες κοινωνικές επιταγές , κάπου χάνουμε τις προτεραιότητες μας .... ξεχνάμε να μας θυμηθούμε ...είναι κάπως σαν να κοιμόμαστε συνέχεια εκτελώντας αυτά που πρέπει να γίνουν και που είμαστε προγραμματισμένοι να φέρουμε σε πέρας ... οι στιγμές που ερχόμαστε σε επαφή με τον ανώτερο πυρήνα μας είναι σπάνιες αλλά η γαλήνη που προκαλούν δεν περνάει απαρατήρητη ..ο συγγραφέας γράφοντας αυτό το κείμενο λίγο μετά τα πενήντα , αναρωτιέται τι χρειάστηκε τελικά να ξεπουλήσει στο κυνήγι των διάφορων στόχων του ... οι στιγμές του απολογισμού είναι για όλους μας οδυνηρές , αν δεν καταφέρουμε να τυλίξουμε τη ζωή μας με μια αίσθηση νοήματος .

Μια πολύ όμορφη βδομάδα θα σου ευχηθώ κούκλα μου !!!

Φιλιά!!!

kryos είπε...

@ faraona

Αναστασία μου , ξέρω ότι το θέμα είναι τεράστιο και φυσικά μια μικρή ανάρτηση δεν μπορεί να λειτουργήσει παρά ως ένα μικρό μέσο ενθύμησης ... κατά την άποψη μου δεν υπάρχει σημαντικότερο θέμα από αυτό ... για όλους μας αλλά και για τον καθένα ξεχωριστά .

" Αντέχω γιατί έχω τη βεβαιότητα του νοήματος της ζωής μου " διάβασα προχτές κάπου τα λόγια ενός ανθρώπου που δοκιμάστηκε πρόσφατα ... τι παραπάνω εφόδια θα μπορούσε να έχει κάποιος για να ζήσει μια ζωή ολοκληρωμένη ? ... όχι μόνο για τους καιρούς της δοκιμασίας και τους πόνου αλλά και για τις "καλές εποχές ".

Χάρηκα πολύ που πέρασες και που άφησες έστω και δυο λόγια ... ξέρω ότι ξέρεις από εσωτερικά ταξίδια και επιλογές ...ελπίζω κάποτε να κάνουμε εκείνη την κουβέντα μας από κοντά .

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ logia

Πιστεύω (και το γράφω τόσο συχνά που θα έχω γίνει κουραστικός σε όσους με διαβάζουν) ότι αυτό το παιχνίδι είναι πολύ ατομικό και προσωπικό .... μπορούμε να πάρουμε μια ιδέα ή να υποψιαστούμε κάτι από λόγια και ζωές άλλων , αλλά στο τέλος βρισκόμαστε πάντα μόνοι μας , απέναντι στην ευθύνη της ζωής μας .

Έχουμε την ευθύνη και για να ξεκινήσουμε το εσωτερικό μας ταξίδι .. για να αναπτύξουμε συνείδηση και αίσθηση νοήματος .... να γνωρίσουμε και να αποδεχτούμε τον εαυτό μας .... για κάποιους ψιλά γράμματα όμως κατ εμέ αν υπάρχει κάποια ελπίδα για την ανθρωπότητα , αυτή ξεκινάει από αυτό εδώ το ταξίδι .

Μια υπέροχη βδομάδα θα σου ευχηθώ Nelly μου !!!

kryos είπε...

@ όλα θα πάνε καλά

Συμφωνώ ...ίσως να ήταν το υπέρτατο δώρο εκείνη τη στιγμή ... η πίκρα γι αυτά που χάσαμε θα υποσκελιζόταν από το άνθισμα της ελπίδας για τον κόσμο που ίσως να μας περιμένει πίσω από το πέπλο .

Μια υπέροχη εβδομάδα θα σου ευχηθώ !!! κι όλα θα πάνε καλά

Side21 είπε...

Όλη η πορεία του
ανθρώπου είναι ...
ένας αγώνας με τον εαυτό του !!!
Το ζήτημα είναι πως στη ροή του χρόνου
κάθε φορά αναγνωρίζει & κάτι διαφορετικό
στην έννοια "ο εαυτός μου" ...
κι η αναζήτηση δυνεχίζεται !!!
και το "εγώ" κι ο "εαυτός" περνούν
από διαφορετικά στάδια ...
Το βασικό είναι να συμφιλιωθούμε με την
ιδέα του "ποιοί είμαστε" - "που πάμε"
ιεραρχώντας κατά το δυνατό σε στόχους
εφικτούς για τις δυνάμεις μας !!!
Καλή βδομάδα ...

kryos είπε...

@ Side21

Πιστεύω ότι η αναζήτηση για τη γαλήνη και την ολοκλήρωση δεν περνάει μέσα από αγώνες και μάχες αλλά μέσα από την αποδοχή .... όμως έχω κι εγώ χρησιμοποιήσει πολλές φορές την έννοια του "παλεύω με τον εαυτό μου " και νομίζω ότι καταλαβαίνω τι εννοείς .

"Το βασικό είναι να συμφιλιωθούμε με την
ιδέα του "ποιοί είμαστε" - "που πάμε"
ιεραρχώντας κατά το δυνατό σε στόχους
εφικτούς για τις δυνάμεις μας !!!"

Ποιοι είμαστε άραγε και που πάμε ?

Δεν έχουμε γνώση περί αυτού για να συμφιλιωθούμε μαζί της αλλά μόνο να υποψιαζόμαστε μπορούμε ... κι αν σταθούμε στο "κατ εικόνα και καθ ομοίωση " ποιος θα ορίσει λέξεις όπως στόχος,ιεράρχηση,δύναμη,εφικτό ? ... κατά κάποιο τρόπο φαίνεται πως η πίστη μας , δίνει υπόσταση στο εφικτό και στο ανέφικτο .... και αυτή είναι προσωπική και δεν μεταβιβάζεται εύκολα .

Καλώς ήρθες από το σπιτικό μου , φίλε μου ..

Να έχεις μια πολύ όμορφη μέρα !!!

oneiro είπε...

ταξιδεύω με τη μουσική (υπέροχη) τις εικόνες (ταξιδιάρικες) και τα γραπτά σας (αληθινά) και γεμίζω σκέψεις..
Ευχαριστώ..

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.
ΤΕΛΕΙΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ.
ΟΤΑΝ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΑΓΓΙΞΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΝ ΟΙ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ ΤΟΤΕ ΙΣΩΣ ΘΑ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ.
ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΜΩΣ ΟΛΟΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΝ ΑΛΗΘΙΝΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ;
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΟΜΟΡΦΑ ΦΙΛΕ.

kryos είπε...

@ oneiro

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και καλώς ήρθες από το τετράδιο μου ... αυτή είναι και η ομορφιά του blogging .. να ανταλλάσουμε απόψεις , νέες σκέψεις να γεννιούνται ...θα χαρώ να τα λέμε .

Μια υπέροχη μέρα θα σου ευχηθώ !!!

kryos είπε...

@ jk Skroytzakos

Kαλώς ήρθες φίλε μου από το σπιτικό μου ... είναι προσωπική ευθύνη του καθενός νομίζω το με πόση αγάπη θα γεμίσει τον κόσμο του ...κανείς άλλος δεν θα το κάνει γι αυτόν ... κι αν δεν μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου ,πως θα μπορέσεις να αγαπήσεις αληθινά κάποιον άλλον ?

Σε διαβάζω καθώς και οι δυο τριγυρίζουμε στην ίδια γειτονιά .. πάντα αφήνεις ένα καλό λόγο και μου αρέσει αυτό ....μόνο λίγο πρόσεξε λίγο τα κεφαλαία ...εγώ δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα αλλά στην γλώσσα του chat τα κεφαλαία έχουν καθιερωθεί να χρησιμοποιούνται όταν κάποιος φωνάζει .... και οι δικοί σου σχολιασμοί έχουν τρυφερότητα που δεν ταιριάζει με φωνές.

Σε κάθε περίπτωση εσύ ξέρεις καλύτερα τι να κάνεις .

Να έχεις μια πολύ όμορφη μέρα θα σου ευχηθώ !!!

faraona είπε...

Ε δεν μου το είπες ...βάζω κι εγω την ιδια μάντρα στο αψινθος(το σηματάκι εννοάω)χχχχ!
φιλί