Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

Ρητορικό ερώτημα






Είδα κόκκινο της φωτιάς και σύννεφα μαύρης στάχτης να κρύβουν τον ουρανό .

Είδα ηλικιωμένα δέντρα και ζώα καμμένα μέσα στο σπίτι τους ..... μέσα στις φωλιές τους .

Άκουσα θρήνο και ιερή οργή να αναβλύζουν μέσα από φωνές και μουρμουρητά συνανθρώπων μου που δοκιμάστηκαν .... ένιωσα την απογοήτευση και τον φόβο μπροστά στην ανημποριά να σταματήσει η επερχόμενη καταστροφή .

Ένιωσα θυμό μαζί με θλίψη , για εκείνους τους λίγους , που πιστεύουν ότι μπορούν να στήσουν το σπιτικό τους και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους , πάνω σε καμμένα δέντρα και κουφάρια ζώων .... ένιωσα τυχερός που δεν έχω προσβληθεί από την ασθένεια τους .... και που έχω την επιλογή να μην έχω ούτε έναν τέτοιο άνθρωπο στον μικρόκοσμό μου .




Είδα την καινούρια θέα από τα σπίτια κάποιων που δεν σεβάστηκαν τη δημόσια κοινή περιουσία ... που δεν σεβάστηκαν το γεγονός ότι τα δάση ανήκουν σε όλους μας και στα παιδιά μας .... να την χαίρονται .

Είδα πολλές αγκαλιές , πολλά δάκρυα , πολλές προσπάθειες για παρηγοριά .... πολλές προσπάθειες για να μην νιώσουν κάποιοι μόνοι .




Θυμήθηκα γείτονες που δεν μιλιόντουσαν , να βρέχει ο ένας με το λάστιχο τον τοίχο του άλλου , καθώς πλησίαζαν οι φλόγες ... την επόμενη μέρα τους είδα να πίνουν το καφεδάκι τους , μαζί , στο απέναντι μπαλκόνι .

Άκουσα για έναν δασοπυροσβέστη που ποτέ στη ζωή του δεν συμπαθούσε τα σκυλιά ότι πήρε στην αγκαλιά του μια αλεπού και την έβγαλε μέσα από τους καπνούς και τις φλόγες ..... δάκρυσε όταν είδε ότι όχι μόνο δεν προσπάθησε να του επιτεθεί αλλά και περίμενε εκεί ανάμεσα στα οχήματα και κοιτώντας τον στα μάτια , μέχρι να φέρουν και τα μικρά της .... κι όταν αυτό έγινε , του έριξε ένα τελευταίο βλέμμα πριν φύγει ...που δεν θα ξεχάσει ποτέ .


Θυμήθηκα πολλά χρόνια πριν πάνω σ ένα μηχανάκι τον Δημήτρη και τον Νικόλα ..... με βρεγμένες πετσέτες και γεμάτα παγούρια , να τρέχουν για να βοηθήσουν μαζί με όλους , την πόλη μας που κινδύνευε ...ποτέ δεν τα πήγαιναν καλά αυτοί οι δυο ...η Δημήτρης πάντα τον κορόιδευε γιατί ο Νικόλας δεν φορούσε επώνυμα ρούχα και παπούτσια ..... δεν τον ξανακορόιδεψε όμως από εκείνη τη μέρα και μετά .





Είδα έναν άλλον πυροσβέστη που τόλμησε να φωνάξει σ ένα ανώτερο του γιατί έλαβε τη διαταγή να φύγει από εκείνο το χωριό που βοηθούσε τους κατοίκους , για να πάει στο χωριό του βουλευτή .

Θυμήθηκα εκείνο τον έμπειρο αξιωματικό που με δάκρυα στα μάτια από την πολύ ένταση , είπε σε συνέντευξη του στην τηλεόραση ότι δεν στάθηκε ικανός να υπηρετήσει τους συμπολίτες του που κινδύνευαν .

Είδα ανθρώπους να αγοράζουν δεντράκια και να τα φυτεύουν όπου βρουν ....σε πρασιές πολυκατοικιών , σε κτήματα , στις άκρες των χωραφιών .

Είδα ελπίδα για όλους μας , μέσα στις στάχτες και την καταστροφή .





Είδα ότι το καλό υπάρχει μέσα μας , αλλά δυστυχώς για τους πιο πολλούς από εμάς , βρίσκει τρόπους έκφρασης μόνο μέσα στις δοκιμασίες .

Γιατί αλήθεια , να μας αλλάζουν μόνο αυτές ?

Ρητορικό το ερώτημα .











47 σχόλια:

Appelsinpigen είπε...

καλως ήρθες και πάλι...

όλοι μένουμε να αναρωτιόμαστε αν μπορεί κάτι ν αλλάξει.

αν το καλό που κρύβεται μέσα μας εκδηλώνεται μόνο σε περιπτώσης έκτακτης ανάγκης...

μέχρι πότε???

υπέροχη και η μουσικη που έχεις απιλέξει...

καλό απόγευμα...

jacki είπε...

Τι γλύκα που έχουν τα λόγια σου.
Πόσο όμορφο αλήθεια να μπορείς να βλέπεις τα όμορφα σε κάθε περίπτωση.
Γι αυτές τις εικόνες που δεν είδα.. αλλά τις έφερες μπροστά στα μάτια μου, μαζί με κάποια δάκρυα ελπίδας για το όμορφο αύριο πολύ σε ευχαριστώ.
Και για όλα τα άλλα.
Για τη μουσική σου που είναι τόσο όμορφη.


Καλησπέρα σου όμορφε.. ναι όμορφε (κι ας μη σε έχω δει ποτέ). Γιατί η ομορφιά της ψυχής σου, η ανθρωπιά σου.. ξεπερνάνε κάθε ομορφιά.

Σε ευχαριστώ.

b|a|s|n\i/a είπε...

ίσως γιατί απλά ξεχνάμε το αυτονόητο. πως περαστικοί είμαστε. και ό, τι και να κάνουμε χώμα ή στάχτη θα γίνουμε. και θα απορροφηθούμε από γη θάλασσα και ουρανό.
καλησπέρα σου!

Ανώνυμος είπε...

Είδα την ΕΛΠΙΔΑ να ξεπροβάλει ξανά από τους ανθρώπους ... ξέρεις αυτούς που βρίσκονται πίσω από τα πλήκτρα...

Roadartist είπε...

..με έκανες και δάκρυσα..
στο ορκίζομαι, έχω γεμίσει το πληκτρολόγια με δάκρυα..
Υπέροχο ποστ.. υπέροχο να βλέπεις το καλό μέσα στην καταστροφή..

"Άκουσα για έναν δασοπυροσβέστη που ποτέ στη ζωή του δεν συμπαθούσε τα σκυλιά ότι πήρε στην αγκαλιά του μια αλεπού και την έβγαλε μέσα από τους καπνούς και τις φλόγες ..... δάκρυσε όταν είδε ότι όχι μόνο δεν προσπάθησε να του επιτεθεί αλλά και περίμενε εκεί ανάμεσα στα οχήματα και κοιτώντας τον στα μάτια , μέχρι να φέρουν και τα μικρά της .... κι όταν αυτό έγινε , του έριξε ένα τελευταίο βλέμμα πριν φύγει ...που δεν θα ξεχάσει ποτέ"..

Απίστευτη εικόνα.. σε ευχαριστώ.

faraona είπε...

Ξερά να σου απαντήσω στο ερώτημά σου αγαπημένε Ηλία...




Γιατι εμείς οι άνθρωποι κατα τα τρία τέταρτα μας ειμαστε σκάρτοι και εθισμένοι στο κακό και την ανοησία.Γιατί φοβόμαστε την σκιά μας και οσο περισσότερα αγαθά απολαμβάνουμε τόσο πιο πολύ «κοιμόμαστε μέσα μας τον υπνο του δικαιου».Τρομάρα μας.κΑΙ ΜΌΝΟ ΟΤΑΝ ΑΡΧΊΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΊΓΕΤΑΙ Ο ΜΙΚΡΌΚΟΣΜΌς ΜΑς ΠΈΡΝΟΥΜΕ ΛΙΙΙΙΙΓΟ ΧΑΜΠΆΡΙ.Οσο πατάει η γάτα ...μέχρι να ξανακοιμηθούμε... εως την επόμενη φορά που στιγμιαία και πρόσκαιρα θα ξαναξυπνήσουμε και τούμπαλιν.
φιλιά πολλά!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

δεν ξερω γιατι αλλαζουμε μοναχα μεσα απο τις δοκιμασιες...
γιατι ετσι γινομαστε πιο ανθρωποι...
δεν ξερω...

ολα γυρω πονανε...
ολα καταστρεφουν τα ονειρα και το μελλον...
κι εμεις τα βλεπουμε...τα ζουμε...με τι ελπιδα αληθεια...;

ομως να...
σε κατι τετοιες στιγμες πονου και οδυνης και τραγωδιας βλεπεις παντα την ελπιδα να ξεπροβαλλει...κι αναρωτιεσαι αληθεια κι αυτη πως βρισκει δυναμη οταν την σκοτωνουμε σχεδον καθε μερα...

σε φιλω καλε μου!
η αναρτηση σου αυτη με συγκινησε απιστευτα...τοσο αληθινη και γλυκια!
να εισαι καλα γι αυτο!!!

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Τα ρητορικά ερωτήματα κρύβουν αυτονόητες απαντήσεις. Όλοι γνωρίζουμε το γιατί αλλά γιατί δεν κάνουμε κάτι?(ρητορικό το ερώτημα).

Καλέ μου φίλε Ηλία εμείς τα έχουμε ξαναπεί. Μέχρι ο άνθρωπος να φτάσει εκεί υποχρεωτικά θα είναι εδώ. Στα αναπάντητα και ρητορικά γιατί. Τη μουσική την άκουσα δις. Περικλείει μέσα της όλη τη μελαγχολία των ημερών.

Καλό απόγευμα.

kryos είπε...

@ Christine, the Elf

Για να σου πω την αλήθεια Χριστίνα μου , δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει κάτι σε συλλογικό επίπεδο ... οι δοκιμασίες αλλάζουν ( αν αλλάξουν ) αυτόν που δέχεται το πλήγμα και τους κοντινούς του ανθρώπους .... κι αν οι μεγάλες που χτυπούν μεγάλα κομμάτια πληθυσμού γίνονται αντιληπτές από όλους , υπάρχουν και οι πιο μικρές , οι ατομικές , οι οικογενειακές, της διπλανής πόρτας ..... αυτές που οι περισσότεροι από εμάς μάθαμε να προσπερνάμε αδιάφορα , χαμένοι στον δικό μας κόσμο .... όλοι όμως είμαστε σε μια συνεχή πορεία , στην οποία μετουσιώνουμε τις εμπειρίες μας , σε προσωπική ωριμότητα .... και η ευθύνη είναι πάντα προσωπική .

Μέχρι πότε ??? ρωτάς ......

Μέχρι να το επιλέξουμε ... εμείς ... να επιλέξουμε να αλλάξουμε τον δικό μας κόσμο .

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια ...να έχεις μια υπέροχη βραδιά

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ Jacki

Καλή μου Jacki σ ευχαριστώ τόσο πολύ για τα πολύ πολύ όμορφα λόγια σου που ακούμπησες εδώ .... δεν νομίζω ότι τα αξίζω όμως ... υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που αφιερώνουν ζωές ολόκληρες για να προσφέρουν ζεστασιά κι ελπίδα σε συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε δύσκολες στιγμές ... και το κάνουν περνώντας απαρατήρητοι .... αυτούς πρέπει όλοι μας να ευχαριστήσουμε και να τους σφίξουμε το χέρι ... αν εμείς πνιγμένοι μέσα στα μικροπροβληματά μας , δεν μπορούμε να κάνουμε το έργο τους , τουλάχιστον να γίνουμε καθρέφτες της ανθρωπιάς τους .

Ξέρεις ... τα γράφω όλα αυτά και κάτι βαθιά μέσα μου επαναστατεί .... κάτι μέσα μου ξέρει πως αυτό που έγραψα στην προηγούμενη παράγραφο , απλά δεν φτάνει .... δεν μπορούμε να κρυβόμαστε μια ζωή , πίσω από έργα άλλων .... αυτοί φροντίζουν τη δική τους ψυχή κι εμείς θα πρέπει να κάνουμε το ίδιο για τη δική μας ..... το σύμπαν θα συνωμοτήσει κάποτε για να γίνει ο κομπάρσος , πρωταγωνιστής .... για να πάρει ο ίδιος την ευθύνη της ζωής και των επιλογών του και να δρέψει αργότερα τους καρπούς που έσπειρε ... έτσι παίζεται το "παιχνίδι" κατά τη γνώμη μου .

Όμως ξέφυγα και άνοιξα μεγάλο θέμα που δεν είναι της στιγμής .... ίσως το πιάσουμε κάποια άλλη φορά αν με αντέξεις :)

Θα σου ευχηθώ μια υπέροχη βραδιά με τα πιο όμορφα όνειρα κούκλα μου !!!

Πολλά φιλιά !!!!

Όμορφος εγώ ??? συμπαθητικός θα έλεγα :)

kryos είπε...

@ basnia

Φίλε μου Βασίλη , έχεις απόλυτο δίκιο .... αν είχαμε όλοι στο μυαλό μας τη σκέψη ότι είμαστε περαστικοί τότε όλα θα ήταν διαφορετικά ..... στην ανατολή διαλογίζονται πάνω στον θάνατο , ακριβώς γι αυτό το λόγο ...για να διατηρούν την αίσθηση της ρευστότητας και του παροδικού ... λέω συχνά πως αν είχαμε ένα κοντέρ στο μέτωπο που κάθε μέρα θα κατέβαινε μια μονάδα , θα είμασταν όλοι, πολύ πολύ διαφορετικοί ...διαφορετικοί στόχοι , άλλες προτεραιότητες .

Να έχεις ένα όμορφο βραδάκι θα σου ευχηθώ !!!

kryos είπε...

@ Μαρία Νικολάου

Σ ευχαριστώ Μαρία μου για το κέρασμα ...μου αρέσει πάρα πολύ το συγκεκριμένο τραγούδι αν και έχω μερικές ενστάσεις που θα ήθελα να καταθέσω προς χάριν της κουβέντας .... δεν ξέρω φυσικά τις καταστάσεις που οδήγησαν τον στιχουργό στο να γράψει τέτοιους στίχους και φυσικά σε κάθε περίπτωση σέβομαι το δημιούργημά του .

Όμως ξέρω ότι καμμιά φορά το γεγονός δεν έχει και τόσο σημασία όσο το όνομα που του δίνεις ... κι αυτό το όνομα είναι ανάλογο της οπτικής σου γωνίας και των προσδοκιών σου .... το "είδα τον κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου " π.χ μπορώ να το αντιληφθώ μόνο ως μια υποκειμενική κρίση ...κι αυτό γιατί σκέφτομαι ότι σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου ακόμη και το πόσιμο νερό δεν είναι αυτονόητο ...μπορώ να γράψω δέκα τόμους με καταστάσεις που μου δίνουν το δικαίωμα να γκρινιάζω κι άλλους δέκα με καταστάσεις που θα έπρεπε να με κάνουν να νιώθω ευγνωμοσύνη .... είναι θέμα του καθενός το που θα εστιάσει .

Καλό βράδυ κούκλα μου !!! ελπίζω να μην σε ζάλισα :)

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ

Σ ευχαριστώ φίλε μου για την έμμεση φιλοφρόνηση ...θα ήθελα να την ανταποδώσω ..θεώρησε με συνοδοιπόρο σου , με την πυξίδα στραμμένη στον ίδιο προσανατολισμό .

Να έχεις ένα όμορφο βραδάκι θα σου ευχηθώ !!!

ολα θα πανε καλα... είπε...

ωραία ανάρτηση.
Αλλά πραγματικά δεν ξέρω γιατί γίνεται αυτό που αναρωτιέσαι.Άλλοι θα πουν ότι ο φόβος,ο πόνος και ο κίνδυνος ενώνουν τους ανθρώπους γιατί κάποια δεδομένη στιγμή,όπως τώρα,έρχονται αντιμέτωποι όλοι μαζί μπροστά σε ένα πρόβλημα.Η κοινή μοίρα με άλλα λόγια,κι ας είναι για λίγες ώρες ή μέρες.Αλλά δε μου φαίνεται επαρκής η εξήγηση.Όλο και περισσότερο ξεχνάμε να απευθυνόμαστε στον Άλλον,να ζητάμε βοήθεια και να προσφέρουμε τη δική μας.Υποψιαζόμαστε μια καλή χειρονομία,λέμε ότι για να κάνει αυτός εκείνο σημαίνει ότι κάτι θέλει από μας.Γινόμαστε καχύποπτοι στην πρόθεση,στην προσφορά,στη φιλία,στο άγγιγμα του άλλου.Κι έτσι πώς να μη φανεί εκ του πονηρού μια "συνεργασία" των ανθρώπων,ακόμα και σε μια φυσική καταστροφή;Μέχρι τότε δεν ξέραμε καν το πρόσωπο του γείτονα.Αποφεύγουμε και το βλέμμα του ακόμα όταν διασταυρωνόμαστε στο ασανσέρ.Είναι μεγάλο το ερώτημά σου...Δεν ξέρω τι πρέπει να αλλάξει - στα χωριά δεν είναι ακόμα τόσο απάνθρωπα τα πράγματα αλλά εκεί υπάρχουν άλλα "κακά".Από τη διακριτική παρουσία βλέπεις,μέχρι την παρέμβαση στην ιδιωτική ζωή του άλλου είναι ένα πολύ λεπτό σημείο.
Καλή σου μέρα.

Αλεξάνδρα είπε...

Γράφεις όμορφα. Βλέπεις την λευκή πλευρά της σελήνης κι ας ξέρεις πολύ καλά ότι υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά της.

...το κακό είναι ότι εγω είδα την ευκαιρία σε κάποια σπίτια, να κόψουν μόνοι τους καποια πεύκα που "ενοχλούσαν", με την ευκαιρία της φωτιάς.

Είδα πυροσβέστες να είναι σε σβησμένο κομμάτι και να περιμένουν εντολές - που δεν ήρθαν ποτέ - για να φύγουν και να πάνε εκεί που υπήρχε ανάγκη.

Είμαστε παγιδευμένοι στο μικροσυμφέρον του μικρόκοσμού μας.

Οι Ελληνες ναι, ενώνονται μπροστά στην καταστροφή, το έχουν κάνει πολλές φορές στους πολέμους για να διώξουν τους εχθρούς τους, κι ύστερα; Τι κάνουν ύστερα; Εμφύλιο δεν κάνουν; Τρώγονται μεταξύ τους για το ποιός θα διοικήσει και θα έχει το μεγάλο κομμάτι της πίτας.

Για μένα ακόμα και η κακία παλεύεται. Μπορεί μέσα από το Κακό να βγει κάτι καλό. Μέσα από το αδιάφορο όμως; Μέσα από το ανόητο; Τι καλό μπορούν να γεννήσουν αυτά;

Η ανθρώπινη ανοησία δεν έχει τέλος καλά το είχε πει ο Αινστάιν...

Κι έτσι σε λίγα χρόνια μαζί με τα air condition θα έχουμε στα τσιμεντένια κλουβιά μας και παροχή οξυγόνου...

Και δεν θα φταίνε ούτε οι Αμερικάνοι, ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι Γερμανοί, μιας και μας αρέσει να προσδίδουμε σε άλλους όλα τα κακά μας.

Συμφωνώ με την Faraona.

Ομως συμφωνώ και μαζί σου. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που οι δοκιμασίες θα τους ξυπνάνε, σαν αφορμή για να δουν και να ιεραρχήσουν απ΄την αρχή την ζωή τους. Εκείνοι άλλωστε κρατούν την φλόγα της ελπίδας αναμένη.

Χάρηκα που ξαναέγραψες μετά από τόσο καιρό.
Λυπάμαι που έπρεπε να γράψεις για ένα τόσο θλιβερό θέμα.

Χθες ανέβηκα στα καμένα...

Φιλιά πολλά

Artanis είπε...

Υπέροχα λόγια...Εγώ είμαι πολύ θυμωμένη για να μπορέσω να γράψω τόσο τρυφερά...
Σε φιλώ...

eva είπε...

Λόγω ειδικού βάρους.
Τα αρνητικά μας χαρακτηριστικά είναι φτιαγμένα από ελαφριά εφήμερα υλικά και μπορούν και παραμένουν εύκολα στην επιφάνεια, τόσο που σφάλλουμε συχνά με το να τα θεωρούμε αυτονόητα. Τα θετικά πιο ουσιώδη, αυτά που έχουν τελικά σημασία, είναι φτιαγμένα από γρανίτη και κατακάθονται στην άβυσσο της ψυχής μας. Χρειάζεται αγώνας προσωπικός, σιωπηλός και ηρωικός, για να ανασυρθούν στην επιφάνεια. Σα να σπρώχνεις έναν τεράστιο βράχο σε μια ανηφόρα, ας πούμε. Και γι'αυτό, επειδή απαιτεί δουλειά από εμάς, δουλειά που λίγες φορές φέρνουμε σε πέρας, αφού κουραζόμαστε ή χάνουμε την πίστη ή τον προσανατολισμό μας, εγκαταλείπουμε στα μισά, γι' αυτό και παραμένουν εκεί, στις πιο σκοτεινές γωνιές του εαυτού μας, ώσπου στο τέλος να ξεχαστούν.
Οι σκέψεις σου πάντα ζεστές και αισιόδοξες. Να' σαι καλά.

fractal είπε...

Καλέ μου κρύε.
Πολλές φορές έχω σκεφτεί πως όσο περισσότερο μιλάμε με τους άλλους τόσο λιγότερο μιλάμε με τον εαυτό μας. Οι σκέψεις που μοιράστηκες μαζί μας, είχαν έντονα το στοιχείο της εσωτερικής συνομιλίας, γιαυτό ίσως ήταν τόσο γαλήνιες και(όπως τις χαραχτήρισε κάποιος σχολιαστής)
γλυκιές. 'Ολοι γύρω μας φωνασκούν με ακατανόητες φράσεις κλισέ, που ελάχιστες φορές εχουν αντίκρυσμα στην ψυχή τους. Λες και μπροστά σε αυτές τις τρομακτικές καταστροφές που στερούν τον πλανήτη από το οξυγόνο τον εγκέφαλο από εικόνες για επεξεργασία και την ψυχή από το άρωμα και το χρώμα της ζωής, λύνονται οι γλωσσοδέτες και αρχίζουν οι κωρώνες που την άλλη στιγμή θα ξεχαστούν..Είμαστε εμείς οι ίδιοι που αυτή τη στιγμή φωνασκούμε και την άλλη θα πάρουμε το αυτοκίνητο για να καλύψουμε απόσταση εκατό μέτρων.
Η αγάπη για τη ζωή που εμπεριέχει την αγάπη για το περιβάλλον είναι πράξη ζωής που εκδηλώνεται με καθημερινή πρακτική και επιλογή.
Κάποτε κάποτε έχουμε την ευτυχία να βρεθεί μπροστά μας κάποιος που θα μας θυμίσει τον μικρό "Γιωργάκη" και τότε κάνουμε το θαύμα μας, που όμως είναι ένα γεγονός "trasient" μέσα στη ζωή μας.
Με συγχωρείς για την πολυλογία.
Με συγχωρείς ακόμα που δεν μπορώ να είμαι τόσο αισιόδοξ-. Είμαι πολύ θυμωμέν- και νιώθω να με πλακώνει ένα βαρύ πένθος,

kryos είπε...

@ Roadartist

Καλησπέρα Roadartist ..

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια .... μου αρέσουν οι άνθρωποι που μπορούν να συγκινούνται και να δακρύζουν ... η εικόνα πραγματικά είναι απίστευτη .... όμως είναι αληθινή .

Πιστεύω ότι υπάρχει σκοπός και νόημα στην ύπαρξη μας .... αν ισχύει κάτι τέτοιο τότε ο ίδιος ο θεός μπορεί να σου κλείσει το μάτι πίσω από το βλέμμα μιας αλεπούς .
Καλό βράδυ θα σου ευχηθώ !!!

Φιλιά !!!

kryos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
kryos είπε...

@ faraona

Καλή μου Αναστασία το ξέρω ότι "τα παίρνεις " με την ανθρώπινη ανοησία και κακία .... θυμάμαι και τότε με τον πυροβολισμό του μικρού από εκείνο τον αστυνομικό ....και δεν θα πω ότι δεν συμφωνώ μαζί σου σε ότι γράφεις .

Όμως ξέρω και κάτι άλλο που γνωρίζεις κι εσύ .... ότι πίσω απ όλα κρύβονται ψυχές που πορεύονται σ ένα μοναχικό εσωτερικό ταξίδι ...τίποτε δεν είναι τυχαίο και μέσα σ αυτό περιλαμβάνεται και η ανθρώπινη φύση ....δυστυχώς ή ευτυχώς έτσι είμαστε φτιαγμένοι , ο ένας να γίνεται δάσκαλος του άλλου και στο καλό και στο κακό .... και κανείς δεν μπορεί να ζητήσει και να βρει καταφύγιο στον μικρόκοσμό του ... η "ασφάλεια" κάθε επιπέδου είναι μια ψευδαίσθηση και τίποτε άλλο ..είναι θέμα χρόνου να το συνειδητοποιήσει κάποιος αυτό .

Θα σου ευχηθώ να έχεις τα πιο όμορφα όνειρα σήμερα κούκλα μου !!!

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ ΝαϊΔΑ

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια νεράιδα μου ...πάντα γλυκά και τρυφερά τα λόγια που ακουμπάς στο τετράδιο μου .

Διάβασα κι εγώ σήμερα τη δική σου ανάρτηση ...ναι , υπάρχουν όλα αυτα που αναφέρεις κι όταν τα έχεις μπροστά σου και τα αντιμετωπίζεις , πολλές φορές είναι βουνά απροσπέλαστα .... τσακίζεται το κουράγιο σου και η ελπίδα από το σκοτεινό τούνελ που φαίνεται να μην έχει τελειωμό ...ειδικά εδώ σ αυτή τη χώρα που δεν υπάρχει σεβασμός στον πολίτη , στη χώρα της μίζας και των παντός είδους κουμπάρων .... νιώθεις μόνος σ ένα νοσηρό παιχνίδι που έχουν στήσει κάποιοι και σε καλούν να παίξεις την αξιοπρέπεια σου χωρίς να ξέρεις ούτε τους κανόνες .... σίγουρα εσύ στο χώρο που εργάζεσαι , θα έχεις δει πολλά .

Όμως , τι θα κάνουμε ? θα αφεθούμε στην απόγνωση και την απελπισία ? και τι θα γίνει καλύτερο μ αυτή την άφεση ?
Ακούγεται σαν ηλίθιο κλισέ αλλά θα πρέπει να το πω ...θα πρέπει να παλέψουμε για να διατηρήσουμε το χαμόγελό μας .... την πίστη και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο .... τότε μπορούμε να μεταλαμπαδεύσουμε αυτή την αίσθηση και σ έναν συνάνθρωπό μας που την έχει ανάγκη .... που "χάθηκε" στο δρόμο του για λίγο .... αλλιώς είμαστε χαμένοι όλοι ...είναι μονόδρομος .

Να σε καληνυχτίσω καλή μου και να σου ευχηθώ τα καλύτερα να έρχονται πάντα στο διάβα σου ...τα αξίζεις ....μην το ξεχνάς αυτό .

Φιλιά πολλά πολλά !!!

kryos είπε...

@ Κωνσταντίνος Κόλιος

Νομίζω ότι κάτι κάνουμε Κωνσταντίνε μου .... ο καθένας με τον τρόπο του και την αίσθηση του καθήκοντος που τον διακατέχει ......ακόμη και η ευγένεια που χρησιμοποιείς στις συναναστροφές σου είναι κάτι .... και το χαμόγελο σε κάποιον που θα σου επιστραφεί .... αυτά τα μικρά είναι ανταλλαγές θετικής ενέργειας που ίσως έχουν μεγαλύτερη σημασία απ ότι υποψιαζόμαστε ...ίσως κάποτε να έρθουν και τα "μεγάλα" .

Καλό βράδυ φίλε μου ...χάρηκα που σου άρεσε η μουσική .... την διάλεξα από μια ταινία που τη στιγμή αυτή μου διαφεύγει ο τίτλος της .... είχε όμως πολλες σκηνές ενδοσκόπησης .

kryos είπε...

@ Όλα θα πάνε καλά


Συμφωνώ κι εγώ ότι ο κοινός φόβος και ο κοινός αντίπαλος , μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους ..... ξέρουμε βαθιά μέσα μας ότι μόνο ενώνοντας τις δυνάμεις μας , θα μπορέσουμε να είμαστε αποτελεσματικοί όταν δημιουργηθεί σοβαρό πρόβλημα .... παγκοσμίως σε κάποιες ιεραρχημένες κοινωνικές δομές όπως ο στρατός πχ , το χρησιμοποιούν αυτό ..... όταν θέλουν ομόνοια στο στράτευμα τότε αυξάνουν την πίεση για να στρέψουν την ένταση προς την ηγεσία .

Δεν πιστεύω όμως ότι όλοι είμαστε καχύποπτοι ...ίσως κάποιοι που τα βιώματά τους , τους δίδαξαν κάτι τέτοιο ..... εγώ το αίσθημα που βλέπω να διακατέχει τους πολίτες γενικότερα είναι η αίσθηση της αδικίας ... όλοι αισθάνονται αδικημένοι και πληγωμένοι και πραγματικά είναι τόσα πολλά γύρω σου που μπορούν να σε αδικήσουν και να σε πληγώσουν ...ξεχνάμε όμως όλοι ότι ποτέ δεν υπήρξε δικαιοσύνη σ αυτό τον πλανήτη , ούτε θα υπάρξει ποτέ ...είναι η ανθρώπινη φύση που στέκεται εμπόδιο σε κάτι τέτοιο .... είναι εντελώς ψυχοφθόρο να συγκρίνεις αυτό που έχεις δίπλα σου , με το ουτοπικό που με το μυαλό σου πιστεύεις ότι δικαιούσαι να έχεις .... και ξεφεύγω λίγο για να πω ότι είναι προσωπική ευθύνη του καθενός , όχι να συμβιβαστεί με κάτι που δεν του αρέσει και "λερώνει" την ψυχή του αλλά να βρει την ομορφιά που κρύβει κάθε τι μικρό που δεν εκτιμάει ενώ το έχει ... ίσως αυτό να είναι το κλειδί που θα βγάλει κάποιον από την εθελουσία απομόνωση .

Παρόλα αυτά και στις περισσότερες περιπτώσεις θα γίνουμε όλοι καθρέφτες στο καλό όταν μας χτυπήσει την πόρτα .... θα ανταποδώσουμε την ευγένεια με τον ίδιο τρόπο που θα επιτεθούμε στην επίθεση .... θέλουμε να κάνουμε το καλό .... αλλά βαθιά μέσα μας , θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι ο "άλλος" το αξίζει .

Δεν πιστεύω ότι στα χωριά είναι πιο ανθρώπινα τα πράγματα ... πίσω από διάφορες μάσκες μπορεί να κρύβονται πολλές καταπιέσεις και συμβιβασμοί ... όμως βγάζω το καπέλο σε ανθρώπους που "επέλεξαν" το χωριό για να γλυτώσουν από την πόλη ... αυτοί είναι μία ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων κατά την άποψη μου που συνειδητοποιημένα ανάλαβαν το ρίσκο της αλλαγής για να φροντίσουν την ψυχή τους .

Σ ευχαριστώ για το εκτενές σχόλιο ...ελπίζω να μην σε κούρασα με το δικό μου :).

Να έχεις μια υπέροχη βραδιά !!!

Φιλιά !!!

Unknown είπε...

γεια σου Ηλία μου...

έχει αποδειχθεί ότι ενωμένοι όταν αντιμετωπίζουμε τις κρίσεις, το αίσθημα της αλληλεγγύης έρχεται και δίνει τα δικά του φτερά. η καθημερινότητα αποξενώνει, απομονώνει. η καθημερινότητα βάζει σε δρόμους συνήθειας. κι αυτό είναι που πρέπει να αναλογιστούμε. πώς να την κάνουμε πιο όμορφη, πιο ενδιαφέρουσα, πιο υπαρκτή...

κι αυτό θέλει όχι μόνο τη διάθεση τη δική μας, αλλά και τη συμμετοχή όλων των έμψυχων όντων. που άλλο με τη δύναμή του, άλλο με τα φτερά του, άλλο με το όνειρό του, κι άλλο με τη φαντασία του θα δώσουν σ' αυτό τον κόσμο λόγους για να γίνει καλύτερος...

φιλιά βρόχινα...

Ανώνυμος είπε...

Μα γιατί ν΄αλλάζουμε μέσα απ΄τις δοκιμασίες;
Όταν συμβαίνει το κακό λέμε στον εαυτό μας "δεν θ΄ασχοληθώ ξανά με μικρότητες" κι όμως στην πρώτη ευκαιρία επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη..
Βλέποντας τον πόνο στα πρόσωπα των ανθρώπων που χτυπήθηκαν από καταστροφές λυπούμαστε, ναι...αλλά την επόμενη μέρα το ΄χουμε κιόλας ξεχάσει!

mermyblue είπε...

υπέροχη ανάρτηση. Πόσο δίκαιο έχεις... μόνο μέσα από τη σύγκρουση βρίσκουμε την ισορροπία.Και είναι παράξενο και πληγώνει αυτό, αλλά έστω, αν είναι από τη σύγκρουση να ξεπηδάει η ελπίδα, ας πούμε ότι είναι το μόνο καλό της. Η πλευρά του νομίσματος που θέλουμε να βλέπουμε.

kryos είπε...

@ Αλεξάνδρα

Θα συμφωνήσω με όλο το σχόλιό σου καλή μου Αλεξάνδρα .... ξέρω ότι κι εσύ βλέπεις και στις δυο πλευρές του φεγγαριού ...αυτή τη φορά μάλλον δεν συντονιστήκαμε :) ... και καλά κάναμε για να υπέρξει διάλογος .

Την ανάρτησή μου την έγραψα παρορμητικά .... στην ουσία το έκανα γιατί ένιωσα ότι όλες οι άλλες που διάβασα και αναφερόταν στην αντίπερα όχθη χρειάζονταν μια εξισορρόπηση ....το "κακό" μπορεί να γεννήσει πολύ ανθρωπιά αλλά αυτό δεν μπορείς να το "δείχνεις" ...είναι μια μορφή ύβρεος κατά τη γνώμη μου , το να πηγαίνεις σε κάποιον που δοκιμάζεται και να του λες ότι αυτό που περνάει ίσως του κάνει καλό ...... αν υπάρχουν δώρα από πίσω αυτά θα τα ανακαλύψει μόνος του και όταν έρθει η ώρα .

Ξέρω ότι είμαστε ανόητοι με φαγωμάρες και μικροσυμφέροντα ...όμως αναρωτιέμαι αν πραγματικά θα μπορούσαμε ποτέ να είμασταν διαφορετικοί ..... η ανθρώπινη φύση μας ποτέ στη ιστορία δεν έχει ελεγθεί τόσο ώστε να δημιουργήσει ιδανικές κοινωνίες ..στο μόνο που ελπίζω προσωπικά είναι σε αυτό που νομίζω ότι είχε πει ο Γιούνγκ ...πως η αλλαγή θα μπορέσει να γίνει όταν ένας αριθμός ανθρώπων , σκύψουν μέσα τους και αλλάξουν τον εαυτό τους ...πολλές αφυπνισμένες συνειδήσεις που θα ξεκινήσουν το ντόμινο της αλλαγής προτεραιοτήτων σε μια κοινωνία που υποφέρει από έλλειψη νοήματος και σκοπού ...τώρα τρέχουμε για κάτι αλλά δεν ξέρουμε για που .

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια που πάντα μου αφήνεις .

Φιλιά κούκλα μου

Να έχεις ένα υπέροχο βραδάκι !!!

kryos είπε...

@ Artanis

Θύμωσα κι εγώ πολύ Artanis μου ...με όλα αυτά που συμβαίνουν πάντα στο Ελλαδιστάν το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να θυμώνεις .... αλλά θέλησα να προσπαθήσω λίγο να ξορκίσω την απελπισία ρίχνοντας ματιές στα παρασκήνια όπου συμβαίνουν αλλαγές .... ίσως εκείνο το αόρατο παιχνίδι που παίζεται εκεί να είναι το σημαντικότερο .... για μια ψυχή που πορεύεται αλληλεπιδρώντας με άλλες και ωριμάζοντας .

Φιλιά πολλά ..... θα περάσω από σένα για να δω αν σας ήρθε η Άνοιξη τελικά ή αν ακόμη βρέχει :)

kryos είπε...

@ Fractal

Γράφεις πολύ όμορφα αγαπητό μου fractal ... μην μου ζητάς συγνώμη για πράγματα που δεν θα με πείραζαν ποτέ .... μου αρέσει η ουσιαστική πολυλογία όπως μου αρέσει και το να μιλάμε ανθρώπινα , ο καθένας με το πως αισθάνεται τη συγκεκριμένη στιγμή .

Όπως έλεγα και πιο πάνω στην Αλεξάνδρα ,πιστεύω ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε όλοι μαζί αν δεν ασχοληθεί ο καθένας πρώτα με τον εαυτό του ..... πρώτα πρέπει να δουλέψουμε το δικό μας "είμαι" για να το φέρουμε μπροστά και να ενωθεί με τα υπόλοιπα .... ένας σημαντικός αριθμός τέτοιων "είμαι" μπορεί να αποτελέσει μια δύναμη αλλαγής .... χωρίς αυτό το αναγκαίο στάδιο κάθε προγραμματισμός θα σκοντάφτει στην μη καλλιεργημένη ανθρώπινη φύση .

Χαίρομαι που είδες εσωτερική συνομιλία στην ανάρτησή μου ... πιστεύω ότι την ώρα που την έγραφα μιλούσα και στον εαυτό μου ...ίσως για να με πείσω κι εμένα και να μου φύγει ο θυμός .

Ένα υπέροχο βραδάκι θα σου ευχηθώ !!!

kryos είπε...

@ Νεράιδα της βροχής

Γεια σου κι εσένα νεράιδα μου ..που τις έχεις κρύψει εκείνες τις βροχές που αποζητούν όλοι ? :)

Νομίζω ότι αν κάποιος θέλει να πλουτίσει την καθημερινότητά του και να την κάνει "πιο όμορφη, πιο ενδιαφέρουσα, πιο υπαρκτή" ( το τελευταίο γιατί ? ... άκου υπαρκτή !!! ) και με ρωτήσει , ξέρω που θα τον στείλω για να πάρει συμβουλές . :)

Η δεύτερη παράγραφός σου θέλει πολύ συζήτηση ..... εκείνος ο παράλληλος κόσμος των πολλών και διαφορετικών έμψυχων όντων είναι πολύ πιο πλούσιος και ελπιδοφόρος από τη δική μας στεγνή πεζή "πραγματικότητα" ... είναι τυχερός όποιος μπορεί 1ον να τον βλέπει και 2ον να ζητάει βοήθεια από τους κατοίκους του .... αν είναι όλα στο μυαλό μας και αν είναι όλα θέμα πίστης τότε μάλλον θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τα υποτιμημένα και τα υπερτιμημένα ... και με βοήθεια από εκεί , ο εδώ κόσμος θα γίνει σίγουρα καλύτερος ..

Μια υπέροχη νυχτιά θα σου ευχηθώ κούκλα μου !!!

Φιλιά ... βρόχινα !!!!

kryos είπε...

@ new girl on the blog

Κάποιοι αλλάζουν ... ακόμη και τώρα που μιλάμε ..... σήμερα εσύ , αυριο εγώ .... αυτή η ενέργεια αλλαγής είναι που κινεί , πιστεύω ,μια ανθρώπινη ζωή με νόημα ύπαρξης ...πρέπει να αλλάξουμε .... αν δεν επιλέξουμε να σφυρηλατηθούμε μόνοι μας , τότε θα μας αλλάξουν οι εμπειρίες που θα προκύψουν από τις επιλογές μας .... αν ξεχάσουμε σήμερα , κάτι θα μας το ξαναθυμήσει αύριο ....αν πάρεις λάθος μονοπάτι , θα σε βγάλει πάλι στην ίδια διασταύρωση ... αφου ταλαιπωρηθείς στον προηγούμενο δρόμο που διάλεξες .

Καλό βράδυ να έχεις !!!

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ mermyblue

Κρύβει πολλά καλά ο πόνος αλλά φοβόμαστε να του τα χρεώσουμε .... μόνο μετά από πολλά χρόνια θα ακούσεις κάποιον να πει ότι εκείνη η καταστροφή τότε , του έκανε τόσο καλό ... εκείνο το διαζύγιο που τον "σκότωσε" , τον οδήγησε στον επόμενο υπέροχο σύντροφό του .... εκείνη η ασθένεια του έμαθε τι είναι πραγματικά σημαντικό ..... μια δουλειά που δεν πήγε καλά , του άνοιξε καινούρια μονοπάτια ..... αυτό όμως μόνο ο πρωταγωνιστής έχει το δικαίωμα να το πει ... ο παρατηρητής έχει την ευθύνη της δικής του ζωής και της δικής του πορείας .... δεν μπορεί να κρίνει ζωές και πορείες άλλων .

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια κούκλα μου !!!

Φιλιά !!!

Dee Dee είπε...

Ποσο καιρο ειχα να σε διαβασω! Μου λειψες :)

Φετος το καλοκαιρι τολμησα να σκεφτω οτι την γλυτωσαμε με τις φωτιες. Ειχε φτασει Αυγουστος και δεν ειχαμε ακουσει τιποτα!

Περιμεναν την καταλληλη στιγμη ομως. Κι ευχομαι γρηγορα να αρχισουν οι βροχες να χαλασει τα μελλοντικα τους σχεδια, γιατι ειμαι σιγουρη οτι υπαρχουν!!

Οπως ειπε και η Αλεξανδρα, η αδιαφορια ειναι που δεν παλευεται με τιποτα!!

Καλη εβδομαδα Ηλια μου!!

logia είπε...

με κάνεις να αναρρωτιέμαι άν είμαι άνθρωπος
με κάνεις να ψάχνω μέσα μου, πόσες φορές βοήθησα και ποιόν
με κάνεις να αναρρωτιέμαι, πόσοι άνθρωποι υπάρχουν δίπλα μου
με κάνεις να νοιώθω σίγουρη, οτι όσο υπάρχουν άνθρωποι, έχουμε ελπίδες να σώσουμε κάτι σ΄αυτή τη γη
καταπληκτική ανάρτηση
ρην καλημέρα μου

k είπε...

Είναι που είμαστε άπληστοι καθώς ξεχνάμε τη δώρα έχουμε! Δε βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας! Για μας το ότι ασήμαντο γίνεται σημαντικό! Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι που θυμούνται. Τα όσα δύσκολα πέρασαν τους άλλαξαν. Τους έκαναν αλλοιώτικους! Και στα δικά μας. Την καλησπέρα μου!

✿ margarita είπε...

Μεσα απο ασχημες στιγμές,είδες και τόση ομορφιά krye μου..και στεναχωριέμαι πολύ που αφήνουμε να χαθούν πολύτιμες στιγμές παρασυρόμενοι απο κάποια ασχημα συναισθήματα..και έρχονται κάποιες δοκιμασίες να μας ταρακουνήσουν,να καταλάβουμε πόσο πολύτιμη είναι η ανθρώπινη επαφή..

Κι εγω εδω βλέπω έναν όμορφο άνθρωπο και χαίρομαι πολύ!

Να είσαι καλά krye μου!

kryos είπε...

@ Dee Dee

Κατερίνα μου γύρισες ??????? :)

Άντε μπράβο ....χαίρομαι που σου έλειψα :) κι εσύ μου έλειψες .

Κι εγω αυτό είχα σκεφτεί , ότι θα την γλυτώσουμε για φέτος .... αλλά κάποιοι εργολάβοι προσέχουν για να έχουν και πριν πεινάσουν μαγειρεύουν ...εύχομαι κάποτε να μπορέσουμε να τους χαλάσουμε τη συνταγή ...μέχρι τότε μόνο ο χορός της βροχής μας σώζει γιατί αν περιμένουμε από τους υπευθυνοανεύθυνους να κάνουν τη δουλειά τους θα καταντήσουμε να βλέπουμε τα δέντρα σε θερμοκήπια μουσεία .

Όση ώρα γράφω αυτό σε διάβασα κι όλας εκεί στο δικό σου ....χάρηκα που όλα είναι καλά σε όλα τα επίπεδα .... εδώ θα είμαστε για να περιμένουμε όλοι μαζί την μπουμπού :)

Φιλιά κούκλα μου και πολλές φθινοπωρινές βροχές μας εύχομαι :)

kryos είπε...

@ logia

Κι εγώ τα αναρωτιέμαι όλα αυτά Nelly μου ....καμμιά φορά σκέφτομαι αν πραγματικά μου αξίζει ένας καλύτερος κόσμος από αυτόν που ζω... και μετά ακούω μια φωνούλα μέσα μου να μου σιγοψυθιρίζει ότι τον αξίζω ...κι ότι θα πρέπει να τον φτιάξω ξεκινώντας από μέσα μου :)

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια ...

Να έχεις μια υπέροχη βραδιά θα σου ευχηθώ !!! Φιλιά

kryos είπε...

@ kayadesigner

Νομίζω ότι όλοι βρισκόμαστε σε κείνη την πορεία ... όλοι παίζουμε στο παιχνίδι που λέγεται ζωή και το μόνο σίγουρό είναι πως κάποτε θα έρθουν και "τα δικά μας" ...είναι πιστεύω προσωπική ευθύνη του καθενός να οδηγήσει τη ζωή του στο σημαντικό ..κανείς δεν θα το κάνει γι αυτόν .

Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα !!!

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ Margarita

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια μαργαρίτα μου ..... κι εγώ είδα στο δικό σου τετράδιο έναν όμορφο και ευαίσθητο άνθρωπο .

Πολλές φορές μια δοκιμασία κρύβει ως δώρο το ξύπνημα της συνείδησης ....είναι ο δύσκολος δρόμος ...έγραψα και πιο πάνω σε άλλο σχόλιο πως κατά την γνώμη μου δεν έχεις το δικαίωμα να το πεις αυτό σε κάποιον που υποφέρει .... ίσως κάποτε μετά από χρόνια και σε κείνες τις σκέψεις απολογισμού να το δει και να το πει ο ίδιος ...όταν όλα καταλαγιάσουν ...εμείς όλοι πάντα μπορούμε να είμαστε πιο ανθρώπινοι .... γιατί το φοβόμαστε αλήθεια ?

Να έχεις ένα πολύ όμορφο βράδυ κούκλα μου ...Φιλιά !!!

ολα θα πανε καλα... είπε...

καλησπέρα,φυσικά και δε με κούρασες καθόλου με το σχόλιο,σε ευχαριστώ για την απάντηση και,ναι,θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι ο άλλος αξίζει την προσοχή μας,την αγάπη μας,τη φροντίδα μας.

Αλεξάνδρα είπε...

Πέρασα να αφήσω μια καλημέρα και να χαζέψω τις φωτογραφίες ακούγοντας την όμορφη μουσική που διάλεξες.

Αυτό το μπλογκάκι με ηρεμεί κι ανοίγει τεράστιες πόρτες στην ελπίδα...

kryos είπε...

@ Όλα θα πάνε καλά

Καλησπέρα κι από μένα ...χαίρομαι που δεν σε κούρασα ...είναι όμορφο να ανταλλάσουμε γνώμες και να μην μένουμε μόνο στις χαιρετούρες .... κάποιες σχολές υποστήριζαν ότι αυτό το στάδιο του καθρέφτη θα πρέπει να προσπεραστεί ... είναι σαν η διάθεσή σου να εξαρτάται από τον άλλον .... δηλ θα είμαι καλός μόνο όταν θα είναι κι ο άλλος ... από αυτόν θα εξαρτηθεί η δική μου ψυχοσύνθεση ? .... δεν είναι σαν να δίνουμε του "άλλου" μεγάλες δυνάμεις επάνω μας ? ...φυσικά έχουμε και την επιλογή της απομάκρυνσης .

Να έχεις μια όμορφη βραδιά θα σου ευχηθώ !!!

kryos είπε...

@ Αλεξάνδρα

Αλεξάνδρα μου αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης αυτού του τετραδίου .... με αυτό το σκεφτικό το δημιούργησα εκείνη την εποχή .

Βέβαια στην πορεία ανακάλυψα ότι τα δώρα που εισπράττω εγώ είναι πολύ περισσότερα όταν υπάρχουν στην γειτονιά όμορφοι άνθρωποι σαν κι εσένα ... νιώθω τυχερός γι αυτό .

Θα ήθελα να ανανεώνομαι μόνο περισσότερο κι αυτό ελπίζω να το καταφέρω τον ερχόμενο χειμώνα που μας χτυπάει την πόρτα .

Να έχεις ένα υπέροχο βραδάκι κούκλα μου !!!

Φιλιά !!!

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

καλησπέρα φίλε,
έχεις φτιάξει μια πολύ όμορφη αυλή που τα αρώματά της δεν περνούν απαρατήρητα...
το καλό μας FRACTAL κάποια στιγμή μου είπε να σε ρωτήσω κάτι για ένα μετρητή ...
αν έχεις το χρόνο και την όρεξη θα μπορούσες να μου εξηγήσεις περισσότερα;
καλό βράδυ και να είσαι καλά!

kryos είπε...

@ dimitrisp

Φίλε μου Δημήτρη καλώς ήρθες και σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια ... ευχαρίστως να βοηθήσω αν μπορώ σε κάτι .... γράψε μου αν θέλεις mail για να μου πεις σε πιο θέμα μετρητή ακριβώς αναφέρεσαι .

Καλό βράδυ και σε σένα !!!