Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Αλήθεια ?




Ήταν αργά ..... για μια ακόμη φορά είχε ξεχαστεί όρθιος να κοιτάζει τη θάλασσα που απλωνόταν πέρα μακριά στο βάθος ....... όπως κάθε βράδυ τέτοια ώρα , έτσι και σήμερα ένιωσε να τον τυλίγει εκείνη η γλυκιά , γνώριμη , κούραση ...... μια κούραση που όμως σήμερα κατά περίεργο τρόπο δεν έσερνε μαζί της την παραμικρή υποψία νύστας ... αυτό δεν τον ανησύχησε , είχαν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που τον φόβιζαν οι μικρές και μεγάλες αϋπνίες του ... τώρα όποτε συνέβαιναν του προκαλούσαν μόνο ένα ελαφρύ αδιόρατο χαμόγελο καθώς μια αίσθηση αποδοχής συνόδευε σχεδόν ολόκληρη την καθημερινότητα του ... οι αϋπνίες περιλαμβάνονταν στο πρόγραμμα αποδοχής .



Πολλές φορές αναρωτιόταν αν αυτή η πολύμορφη αποδοχή των πραγμάτων ήταν κάποιου είδους παραίτηση που είχε ντυθεί το χιτώνα αυτό .... μετά όμως από τις συνήθεις νοητικές αντιπαραθέσεις κατέληγε πως , όχι , ποτέ δεν είχε θεωρήσει τον εαυτό του παραιτημένο ...... ίσως ούτε για μια μέρα ...... κι αν υπήρχαν περίοδοι αδράνειας , δεν έτυχε ποτέ να κρατήσουν τόσο ώστε να πρωταγωνιστήσουν ...... πίστευε ότι εκείνες οι στιγμές γαλήνης που έβλεπε να πληθαίνουν τελευταία , ήταν ένα κερδισμένο προνόμιο στο παιχνίδι της ζωής ..... ένα λάφυρο που ανακαλύφθηκε όταν κάθησαν οι στάχτες στα πεδία των προσωπικών μοναχικών μαχών του ... στην ουσία ίσως να συνέβαινε το εντελώς αντίθετο .... αν γεμίσεις τον κόσμο σου με πολύπλευρη αποδοχή τότε δεν παραιτείσαι ποτέ ... γιατί η αποδοχή ξεκινάει πάντα από την αποδοχή του εαυτού σου ή από τις πρώτες υποψίες γνωριμίας του Εαυτού σου αν προτιμάς .




Η αίσθηση ότι η πραγματικότητα είναι εντελώς ρευστή , ότι η ζωή είναι δώρο και υπάρχει από πίσω της σκοπός και νόημα , σε κρατάει πάντα μακριά από τα στάσιμα νερά της απόγνωσης και της απελπισίας ....... κι αν καμμιά φορά βρέχεις τα χείλια σου από το θολό και πικρό νερό τους , ξέρεις ότι δεν μπορείς να ξεδιψάσεις με δαύτο ...... και ξέρεις επίσης ότι οι "αληθινοί στόχοι" δεν κερδίζονται μέσα από παντός είδους κυνήγια και προγραμματισμένα σαφάρι ... όχι όταν θήραμα και θύτης είναι ένα και το αυτό ....
παρόλα αυτά πάντα υπάρχει τίμημα , και σε όλες τις καλές συναλλαγές που σέβονται τον εαυτό τους τα ανταλλάγματα είναι ακριβά ...... όμως αποφάσισε ότι δεν ήταν ώρα για να οδηγήσει εκεί τη σκέψη του .



"Ας θολώσουμε λίγο ακόμη την πραγματικότητα σήμερα " σκέφτηκε κι αποφάσισε να κεραστεί λίγο αλκοόλ ..... ένα μόνο , δεν θα χρειαζόταν δεύτερο ,το ήξερε ...... γύρισε την πλάτη του στη θέα της σκοτεινής θάλασσας κι αυτόματα όλη η πλάση περιορίστηκε στον μικρόκοσμο του γνώριμου δωματίου .....το ταξίδι δεν κράτησε πολύ από τη βεράντα ως το μικρό ξύλινο μπαράκι στο βάθος του σαλονιού .... με μερικά βήματα βρέθηκε δίπλα του .... "ένα κομμάτι από τον Aμαζόνιο στο σαλόνι μου" του ψιθύρισε μια καινούρια σκέψη που γεννήθηκε και θυμήθηκε τη στιγμή εκείνη που είχε διαβάσει το "made in Brasil" στη συσκευασία αγοράς του .




Είχε αισθανθεί κάποιες μικρές τύψεις τότε γιατί σκέφτηκε ότι με την αγορά του ίσως είχε μια μικρή συμμετοχή στην καταστροφή εκείνου του αρχαίου δάσους .... η αλήθεια όμως είναι ότι αυτές οι τύψεις πέρασαν γρήγορα ....σχεδόν πάντα έχουμε ένα απόθεμα επιχειρημάτων στη γωνία για να πείσουμε τον εαυτό μας ότι έχουμε δίκιο .... σε οποιαδήποτε κατάσταση .... και η μάχη εκείνη τη χρονική στιγμή παραήταν εύκολη ......φυσικά και δεν ήξερε την προέλευση την ώρα της αγοράς ..... οι ισχνές τύψεις αντικαταστάθηκαν γρήγορα από την προσήλωσή του στην ποιότητα του υλικού αλλά και από τη σκέψη του μακρινού ταξιδιού του μέχρι να καταλήξει σε κείνον .



Άπλωσε το χέρι και άγγιξε το παλιό , γυμνό , αλουστράριστο ξύλο ...ίσως ήταν ιδέα του αλλά ένιωσε μια μικρή ανταλλαγή ενέργειας ανάμεσα σ αυτό και τα δάχτυλά του ... παιχνίδια του μυαλού σκέφτηκε ... μπορεί ναι , μπορεί και όχι , κι αποφάσισε ότι δεν θα έλυνε το μυστήριο εκείνη τη στιγμή ... και το μυστήριο ήταν στο πρόγραμμα αποδοχής , τι γοητεία έχουν τα λυμένα μυστήρια ? .... παρόλα αυτά και μυστήριο , ξε-μυστήριο , η αίσθηση παρέμενε ...... ήταν αληθινό παλιό πολύτιμο ξύλο , ποτισμένο με την αύρα του τροπικού δάσους .

αληθινό






Η λέξη αυτή στροβιλιζόταν εδώ και ώρα στο μυαλό του σαν μοναχικό δελφίνι που έπαιζε αμέριμνο στη θάλασσα των σκέψεών του ... αληθινό .... τι θα πει "αληθινό" αλήθεια ? .... υπάρχουν αληθινοί άνθρωποι ? έχει γίνει της μόδας αυτό το επίθετο , αληθινός - αληθινή - αληθινό ....... " σ αγαπώ γιατί είσαι αληθινός" ...... " μ αρέσεις γιατί είσαι αληθινός " ..... όποια πέτρα και να σήκωνες , αλήθεια συναντούσες ..... τι σημαίνει άραγε αυτό ? για ένα κομμάτι ξύλο μπορείς να πεις ότι είναι αληθινό , ίσως , ποιος όμως άνθρωπος μπορεί να θεωρήσει τον εαυτό του αληθινό ?



Γέμισε ένα ποτήρι με ουίσκι , έπεσε βαριά στην πολυθρόνα που είχε το χρώμα της βρεγμένης άμμου , και καλωσόρισε την οικεία αίσθηση της ζεστής γωνιάς ..... σήκωσε τα μάτια αργά και κοίταξε απέναντι το είδωλό του παραμορφωμένο μέσα στο μέταλλο του ρολογιού .... στεκόταν εκεί , ακριβώς απέναντι του και φαινόταν λες και τον κοιτούσε από έναν άλλων διαστάσεων κόσμο .... ήταν άραγε αληθινό το είδωλο εκείνο ? .... γνώμη του ήταν ότι όλη η ανθρωπότητα έκανε ένα βήμα πίσω όταν ανακάλυψε τον "καθαρό" καθρέφτη .... δεν είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος για να κοιτάζει το πρόσωπό του με τόση καθαρότητα , μόνο του "άλλου" τα μάτια θα έπρεπε να κοιτάζει με διαύγεια ...... η δική μας εικόνα θα έπρεπε να μας επιστρεφόταν πάντα παραμορφωμένη μέσα από τον ελαφρύ κυματισμό μιας λίμνης .... έτσι ίσως δεν θα είχαμε χάσει τη συνείδηση της ρευστότητάς μας και θα είχαμε κερδίσει χιλιάδες ώρες ζωής που πετάχτηκαν στην παρατήρηση και κριτική της "αληθινής" εικόνας μας .








"Κανείς δεν είναι αληθινός" , πήρε το λόγο η σκιά του .... σήμερα φαινόταν να μην έχει χιούμορ και θα ήταν κακή παρέα αν της έδινε την ευκαιρία του διαλόγου ... δεν ήθελε με τίποτε να κόψει εισιτήριο στο τρένο της , με τελικό προορισμό τον σταθμό της μιζέριας .... "Άνθρωποι είμαστε όλοι με τις αδυναμίες και τα λάθη μας , κι αυτό είναι αληθινό .... είναι η φύση μας τέτοια " αντέτεινε με την ελπίδα να την πείσει και να τη στείλει για πρώιμο ύπνο .



"Όλοι λένε ψέματα ακόμη και στον ίδιο τους τον εαυτό ... πόσο αληθινός μπορεί να είναι κάποιος που δεν μπήκε στον κόπο να κοιτάξει ποτέ αληθινά μέσα του ? .... μήπως ξέρεις εσύ κανέναν αληθινό ή θα είχες ποτέ το θράσος να αποκαλέσεις τον εαυτό σου έτσι ? "...με γενικεύσεις επέμενε η σκιά του να κερνάει κομμάτια από το γνώριμο γλυκό της δυστυχίας και δεν θα της έκανε σήμερα τη χάρη .... ένα ακόμη χαμόγελο αποδοχής την έστειλε σ ένα άλλο παράλληλο κόσμο με τέλεια ηχομόνωση .... η αποδοχή δείχνει ότι μπορεί να αντιμετωπίσει ακόμη και τους ψιθύρους της σκιάς μας ... δεν είμαστε οι σκέψεις μας σκέφτηκε , πολύ περισσότερο δεν είμαστε οι σκέψεις της σκιάς μας .... ποικίλες σκέψεις χτυπάνε την πόρτα μας απρόσκλητες και εξαρτάται από τον εκάστοτε ιδιοκτήτη με ποιες θα πιει τον καφέ του
.... απλώς , δεν χρειάζεται να ανοίγουμε σε όλες .... εμείς είμαστε Αυτό που διαχειρίζεται τις σκέψεις , που παίρνει αποφάσεις και υλοποιεί τις επιλεγμένες .... κι αυτή μοιάζει να είναι η συμμετοχή μας στο "παιχνίδι" που κάποτε μας χαρίστηκε .




Σήκωσε το ποτήρι και απόλαυσε την πρώτη γουλιά ξέροντας ότι οι υπόλοιπες δεν θα του πρόσφεραν την ίδια αίσθηση .... τα πάντα συνηθίζονται , αυτό είναι μια άλλη μορφή κατάρας που συνοδεύει το ανθρώπινο είδος .... ο εγκέφαλος δεν σπαταλάει ενέργεια για να ασχοληθεί με όλες τις αισθήσεις κάθε στιγμή , πλουτίζοντας το χρόνο .... προτιμά να προσπερνάει με ομίχλες σκέψεων όσο εσύ δεν έχεις μάθει να καθηλώνεις την προσοχή ..... ή ώσπου κάτι δυνατό να σου την αιχμαλωτίσει .... συνήθως οι αναμνήσεις κερδίζουν τις αισθήσεις στο δικό τους αιώνιο παιχνίδι .



Κι ακριβώς αυτό συνέβη κι εκείνη τη στιγμή ...



Την ώρα που το αλκοόλ τού έκαιγε το λάρυγγα , ο χρόνος φάνηκε για μια στιγμή να παγώνει σε κείνο το δευτερόλεπτο .... και μαζί με τη γεύση και τη μυρωδιά τού ποτού , τού ήρθε στο μυαλό ένα πρόσωπο από τα παλιά .... η Αλέκα ..... συνήθιζε εκείνη η Αλέκα να λέει τη φράση : " εγώ είμαι αληθινή " ..... έτσι σκέτο , χωρίς να κολλάει τίποτε από πίσω ...... ούτε καν τη λέξη "γυναίκα" .... κι αν το "αληθινή γυναίκα" έχει εκατό ερμηνείες , το "αληθινή" σκέτο έχει σίγουρα χίλιες .





Όταν η δεύτερη γουλιά από το ποτό χύθηκε στο στόμα του , ένιωσε ότι κάπου βαθιά μέσα του γκρεμίστηκε μια πύλη .... παλιές μυρωδιές , αισθήσεις και εικόνες ξεχύθηκαν από κλειδωμένα κελάρια της μνήμης του και εισέβαλαν στην πραγματικότητά του .... δεν προσπάθησε να τις διώξει παρά έκλεισε τα μάτια και συγκεντρώθηκε στο "αληθινό" όνειρο .... αυτό τελικά θα ήταν η παρέα του για να μην πιει μονάχος , γιατί όχι ? ... τι άλλο θα μπορούσε να κάνει από το να αφεθεί ?





Βρέθηκε πολλά χρόνια πριν σε μια άλλη πόλη ... σπούδαζε τότε και τα οικονομικά του ποτέ δεν ήταν σε καλή κατάσταση .... έτσι κάποια στιγμή ένας γνωστός που ήξερε , τού είχε προτείνει να τον αντικαταστήσει στη δουλειά .... τίποτε ιδιαίτερο , μια θέση barman σε ένα μαγαζί που όμως δεν είχε καθόλου καλή φήμη στους απέξω γνωρίζοντες .... ένα μικρό μπαράκι που οι φοιτητές δεν έμπαιναν ποτέ εκεί μέσα ... εκείνοι προτιμούσαν άλλα στέκια , πιο ήσυχα , πιο προβλέψιμα .





Την πρώτη μέρα που διάβηκε το κατώφλι δεν του άρεσαν καθόλου οι φάτσες που αντίκρυσε ... το προσωπικό ήταν στη θέση του , οι πελάτες λόγω της ώρας λιγοστοί , όμως μια περίεργη αναστάτωση κυριαρχούσε στο χώρο και στα πρόσωπα .... νευρικότητα , βεβιασμένα χαμόγελα και κακόηχα γέλια ... ο φίλος του προχώρησε μπροστά και τον σύστησε στο "αφεντικό ".... πονηρό χαμόγελο και υποψία ειρωνείας που φαινόταν θρονιασμένη για χρόνια στο προσωπό του , συνόδευσαν τη χειραψία ... η πρώτη εντύπωση ήταν ότι από κει μέσα λείπει ο αέρας ... τα λεφτά ήταν καλά όμως και οι δουλειές πάντα λίγες .... η συμφωνία δεν άργησε να κλείσει καθώς δεν είχε να χάσει και τίποτε .... έτσι σκεφτόταν ... όποτε τού την έδινε , θα μπορούσε να τα παρατήσει .



Την Αλέκα τη γνώρισε το ίδιο εκείνο βράδυ .... αμέσως κατάλαβε ότι ήταν η πρωταγωνίστρια της παράστασης καθώς όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα επάνω της ... μια έξυπνη barwoman που σε κέρδιζε με τον αυθορμητισμό και τη ζωντάνια της ..... δεν ήταν η μόνη γυναίκα στο bar αλλά σίγουρα ήταν η καλύτερη , ότι και να σημαίνει αυτό .. ίσως κι εκείνο εκεί το πρώτο βράδυ να του το είπε ," εγώ είμαι αληθινή " ..... το έλεγε μ ένα τρόπο λες και ήταν μέρος του βιογραφικού της .... αν μπορούσε να γυρίσει το χρόνο πίσω θα την ρωτούσε εκείνη τη στιγμή για να μάθει τι εννοούσε αλλά δεν θυμόταν να είχε κάνει ποτέ αυτή την ερώτηση ....η Αλέκα πέρα από τη δική της γνώμη για τον εαυτό της , θα ήταν η χαρά και η καλύτερη μαθήτρια οποιασδήποτε σχολής χειραγώγησης και διαχείρισης ανθρώπων .... κρατούσε πάντα σταθερά τα υψηλά επίπεδα ενέργειας της , έχοντας μια τρομακτικά αληθινή εκτίμηση της εκάστοτε κατάστασης όπως εξελισσόταν ..... ήταν
αληθινή μάγισσα , ειδικευμένη στην καταπάτηση εδαφών , δασκαλεμένη μάλλον από κάποια σκαμπρόζα γιαγιά που θα είχε φάει τη ζωή με ζεύγος κουταλιών .... μπορούσε να παίξει εντελώς συνειδητά το παιχνίδι της αληθινής γητείας ρίχνοντας συνεχώς σπόρους προσδοκίας από το γεμάτο σακουλάκι της , όπου χρειαζόταν ... απλώς περίμενε να φυτρώσουν όταν θα έφτιαχνε ο καιρός και θα ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου ... ένα χαμογελαστό " σε σκεφτόμουν " από τα χείλια της την κατάλληλη στιγμή στον κατάλληλο δέκτη , μπορούσε να του προκαλέσει βδομάδες αϋπνίας , ενώ η ίδια θα το καταχώνιαζε στο βάθος του μυαλού της ... μια φορά την είχε άκουσε να λέει για κάποιον που ταλαιπωρούσε μια φίλη της κάνοντας τον βαρύ και δύσκολο " θα τον κάνω να μ ερωτευτεί και μετά θα τον κομματιάσω " ...... πόσο "κινέζικη" του είχε φανεί τότε εκείνη η φράση !!!! ... το ανεξέλεγκτο του έρωτα και η χημεία του εγκεφάλου σε υπηρεσία παροχής υπηρεσιών με άγιο σκοπό , "για τη φίλη μου ρε συ " .... να φλερτάρεις αληθινά , να χαμογελάς αληθινά και να περνάς τον χρόνο σου με κάποιον , με σκοπό να τον "κομματιάσεις" σε παιχνίδια εξουσίας ..... ναι , η Αλέκα ήταν από τις γυναίκες εκείνες που έχουν σταλεί για να δώσουν τέλος στην εποχή της αθωότητας ορισμένων .



Τις επόμενες μέρες γνώρισε ολόκληρο το θίασο και τα άγνωστα πρόσωπα απέκτησαν ονόματα ........ αποτελούνταν από τους εργαζόμενους αλλά και από τους καθημερινούς πελάτες οι οποίοι δεν έπαιρναν σχεδόν ποτέ ρεπό ..... ήταν το δεύτερο σπίτι τους , αν και δεν ήταν σίγουρο ότι υπήρχε πρώτο ..... αργότερα ,τις επόμενες βδομάδες , οι αντιπαθητικοί άγνωστοι έγιναν συμπαθητικοί γνωστοί και μετά το τέλος του πρώτου μήνα οι γνωστοί έγιναν καλή παρέα .... τα χαμόγελα και τα γέλια όταν είναι γνώριμα και καθημερινά δεν χαρακτηρίζονται πλέον και δεν σου στέλνουν εκείνα τα μηνύματα των πρώτων ημερών ...... το συνηθίζεις και αυτό ..... και μαζί με τη συνήθεια , ξεχνάς φυσικά κι εκείνη την αρχική έλλειψη αέρα ...... ίσως να αλλάζει και ο τρόπος που αναπνέεις .



Ο Γιώργος λοιπόν ήταν το αφεντικό .... αληθινός γόης με τις γυναίκες με το κύρος του επιχειρηματία , τα λεφτά του μπαμπά και το τζίπ που χρησιμοποιούσε για τις εξορμήσεις του .... κι αληθινός οδοιπόρος κι εξερευνητής όποτε τύχαινε μια "καλή" περίπτωση , καθώς μπορούσε να αφήσει το μαγαζί για αόριστο αριθμό ημερών στα χέρια της Αλέκας και να χαθεί από προσώπου γης .... όταν βρισκόταν όμως εκεί , έπαιρνε τη θέση του αρπακτικού στο τραπεζάκι της γωνίας με την ευρεία οπτική θέαση ....δεν του ξέφευγε τίποτε στο χώρο του , πάντα έτοιμος να επέμβει όταν χρειαζόταν .



Κολλητός του ήταν ο Παύλος .... μόνιμος πελάτης , άνθρωπος του μαγαζιού κι αυτό που θα λέγαμε
αληθινά επικίνδυνος .... μπλεγμένος σε πολλών ειδών κυκλώματα , είχε μερικούς μήνες που είχε αποφυλακιστεί καθώς είχε δοκιμάσει την αντοχή του σκελετικού συστήματος κάποιου φουκαρά, απέναντι σ ένα λοστό που κρατούσε και κινούσε ο ίδιος ... κι όσο ασβέστιο κι αν κατανάλωνε ο άλλος από μικρό παιδί για να αποκτήσει γερά κόκαλα πάλι ο αγώνας αποδείχθηκε άνισος απέναντι στο "εργαλείο " ..... ο χειριστής του , δεν φαινόταν να έχει ποτέ μετανιώσει για την πράξη του και πάντα την εξιστορούσε χαμογελώντας .... περίεργος και κυκλοθυμικός άνθρωπος , σε κοιτούσε πάντα με μάτια που γυάλιζαν αλλά χωρίς καμμιά σπίθα .... σ εντυπωσίαζε η ευκολία με την οποία μπορούσε να μισήσει κάποιον άγνωστο , ακούγοντας απλά και μόνο την μικρή υποκειμενική σου ιστορία .... αληθινός φίλος όταν χρειαζόταν να καθαρίσει για σένα ... αρκεί να σε συμπαθούσε , να το ζητούσες , και το πρόβλημά σου είχε λυθεί .... αν έκρινες δε και τον τρόπο που περιέγραφε ο ίδιος ότι συνέτιζε τη γυναίκα του σε περιπτώσεις διαφωνίας ο χαρισματικός φίλος μας θα έλεγες ότι ήταν και αληθινός άντρας .



Η Βάσω ήταν κι αυτή barwoman αλλά καμμιά σχέση με την κοινωνικότητα της Αλέκας ..... λίγο μεγαλύτερη σε ηλικία από τους άλλους κι αληθινά απρόσιτη σε αγνώστους , περιοριζόταν μόνο σε βιαστικά χαμόγελα με τους πελάτες .... μόνο με δυο-τρία συγκεκριμένα άτομα συζητούσε με πραγματικό κέφι .... δούλευε εκεί καθώς χρειαζόταν τα χρήματα για να μεγαλώσει ένα παιδί αγνώστου πατρός ... αυτό το "αγνώστου" το έλεγε η ίδια και δεν υπήρχε λόγος να την αμφισβητήσει κανείς ... δήλωνε ερωτευμένη με τον Γιώργο , ο οποίος καταδεχόταν να περνάει μια φορά τη βδομάδα μαζί της την νύχτα του όταν δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει ...όταν ξυπνούσαν το πρωί , η Βάσω μαζί με τον καφέ του , τού έκανε κι όλες τις δουλειές του σπιτιού καθώς ο Γιώργης ήταν εργένης κι ενώ πετούσε όλα τα πράγματά του δεξιά κι αριστερά , δεν μπορούσε να τα βλέπει έτσι ... μαθημένος βλέπεις από μικρός στη στοργή και τη φροντίδα , τα απαιτούσε και τα δύο .... αληθινός άντρας κι αυτός .



Ένα άλλο βασικό μέλος του θιάσου ήταν η Δέσποινα .... καθημερινή και μόνιμη πελάτισσα , κολλητή της Αλέκας .... η συμπεριφορά της θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο πολυσύνθετης ψυχιατρικής μελέτης ...τις πέντε μέρες της βδομάδας ήταν μια αληθινά όμορφη , πρόσχαρη , απλή κοπέλα που περνούσε για λίγο από το μαγαζί χαιρετώντας και χαζολογώντας ..... Παρασκευή και Σάββατο όμως μεταμορφωνόταν .... ντυμένη με την τελευταία λέξη της πρόκλησης ερχόταν και καθόταν από νωρίς στο μπαρ πίνοντας απόσταγμα Σκωτίας σαν γερο-ναυτικός ... μετά από τα πρώτα είχε ταξιδέψει στον ιδιαίτερο κόσμο της , όπου και θα έμενε για το υπόλοιπο της νύχτας .... από εκείνη τη στιγμή και μετά οποιοσδήποτε καθόταν δίπλα της κερνώντας τα ποτά αλλά , και τη "φιάλη" που ακολουθούσε στα μπουζούκια , γινόταν ο επίσημος συνοδός της ...αυτός ο ρόλος παιζόταν από πολλούς , συνήθως άγνωστους , που τους τραβούσε η θέα μια μοναχικής γυναικείας μυστήριας ύπαρξης .... αργότερα στο after σκυλάδικο , καταλάβαιναν ότι κάτι δεν πάει καλά , καθώς η Δέσποινα ήταν μια αληθινή γυναίκα του γλεντιού που δεν κατέβαινε σχεδόν ποτέ από την πίστα , χαμένη σε μάχες παρελθόντων χρόνων με απόντες πρωταγωνιστές ... κι όταν τελικά κατέβαινε περνούσε από όλα τα τραπέζια για να πει δυο κουβέντες και να χαιρετίσει γνωστούς , αγνώστους φυσικά στον καινούριο ο οποίος ματαίως πάσχιζε να την ξεμοναχιάσει .... οι διαπραγματεύσεις για το αν η διασκέδαση θα έκλεινε με sex θα γινόταν ( αν γινόταν ) στις 5-6 το πρωί ανάμεσα σ ένα εντελώς θυμωμένο ( συνήθως ) συνοδό και σε μια Δέσποινα που ήταν κομμάτια εδώ και ώρα και το μόνο μέλημα της ήταν να κοιμηθεί .... φυσικά ο άγνωστος ήταν χαμένος από χέρι ( πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ) καθώς το ξενυχτάδικο ήταν το τρίτο σπίτι της κι έπαιζε στην έδρα της .... έτσι η συνήθως επόμενη κίνηση τού επίδοξου εραστή , ήταν να έρθει την επόμενη το απόγευμα από το μαγαζί με την ελπίδα να τον θυμηθεί ξεμέθυστη .... σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις αυτό γινόταν αλλά η μη φτιαγμένη"Δέσποινα ήταν απλά μια άλλη , που μπορούσε εύκολα να τον βάλει στη θέση του ... " περάσαμε όμορφα ","διασκεδάσαμε", "για ποια με πέρασες? " κτλ .
Το επόμενο καλοκαίρι η Δέσποινα εντελώς ξαφνικά αποφάσισε να νοικοκυρευτεί κι έγινε
αληθινή σύζυγος .... παντρεύτηκε με συνοπτικές διαδικασίες και γνωριμία 20 ημερών έναν μετανάστη από την Γερμανία ..... εκείνη τη βραδιά η επένδυση πέτυχε , ο τύπος ήρθε στην πατρίδα για να πάρει παπούτσι από τον τόπο του, κι ευτυχώς πρόλαβε πριν λήξει η άδεια του ... αληθινός πατριώτης , ποτέ δεν θα χαράμιζε την πάρτη του με μια άγνωστη αλλοδαπή αμφιβόλου ανατροφής .



Ο πιο παλιός barman ήταν ο Νικήτας .... καλό παιδί και πάντα χαμογελαστό αναλάμβανε και χρέη dj όταν δεν βρισκόταν στα deck το αφεντικό ....εκείνη την εποχή δυστυχώς είχε ένα μικρό πρόβλημα .... ήταν αληθινά ερωτευμένος με μια 18χρονη μαθήτρια Λυκείου η οποία δεν του έδινε σημασία και ο φίλος μας το είχε πάρει πολύ άσχημα ... της τηλεφωνούσε , της έταζε , την απειλούσε ..... την περίμενε έξω από το σχολείο όταν σχολούσε και γινόταν πολύ ενοχλητικός αφού ο άσβεστος έρωτας και το πάθος του , είχε τσακίσει όλα τα φίλτρα της διακριτικότητας ... η γνωριμία ξεκίνησε καλά αλλά το κορίτσι κατάντησε να μην θέλει πια να τον βλέπει καθώς όλοι στο σχολείο της κουβέντιαζαν το γεγονός ..... αυτός , όσο τον έδιωχνε τόσο και κολλούσε και πραγματικά θα μπορούσε να κάνει πάρα πολλά για το έρωτά του ... το πιο πρόσφατο ήταν το ότι είχε δείρει δυο συμμαθητές της που μαζεύοντας ψήγματα θάρρους , του είχαν ζητήσει το λόγο για την συμπεριφορά του .... και όχι , δεν χρειαζόταν ακόμη τη βοήθεια του Παύλου , τα είχε καταφέρει και μόνος του ..... ο Γιώργος πάλι , ποτέ δεν θα βοηθούσε ..... τον έλεγε ηλίθιο που γινόταν αληθινός καραγκιόζης για έρωτες και πράσινα άλογα .




Μεγάλος ο θίασος και πολλοί και οι δεύτεροι ρόλοι .... το μαγαζί έκλεινε πολύ αργά , όμως η βραδιά συνεχιζόταν αλλού ..... συνήθως σε μπουζούκια με μόνιμα κρατημένο τραπέζι ... κι αν όχι , στο διαμέρισμα του Γιώργου με τα πολλά δωμάτια , εκεί λειτουργούσε και ραδιοφωνικός σταθμός μικρής εμβέλειας .... το τηλέφωνο άλλαζε χέρια εναλλάξ στις συνομιλίες με μοναχικές αληθινά πληγωμένες υπάρξεις , που τις κρατούσαν συντροφιά τα τραγούδια και τηλεφωνούσαν για αφιερώσεις ..... οι πιο "τυχερές" κέρδιζαν και ποτά για την επόμενη στο μαγαζί , η Αλέκα θα κανόνιζε να συστήσει τα αγόρια λέγοντας τα καλύτερα λόγια για τα πλούσια χαρίσματα του καθενός ..... και είναι δύσκολο να μην εντυπωσιαστείς , όταν από τη μοναξιά σου ξαφνικά βρίσκεσαι μέλος σε μια τόσο αληθινά δεμένη και υπέροχη παρέα που ξέρει να διασκεδάζει .... τη Μαρία δε , την έφερε ο ίδιος ο πατέρας της που ήταν γείτονας .... ήταν δεν ήταν , 16 χρονών ......" κύριε Γιώργο , να έρχεται εδώ το κορίτσι για να μην πηγαίνει αλλού που δεν τους ξέρουμε κι όλας " .... η Μαρία μεγάλωσε απότομα τους επόμενους μήνες καθώς ανέλαβε η Αλέκα μαζί με το αφεντικό να τις μάθει τον αληθινό "κόσμο των μεγάλων" .




Όλοι λοιπόν πολύπλευρα αληθινοί , παγιδευμένοι στον ιστό της δικής τους αλήθειας ... είχες την εντύπωση πως αν υπήρχαν πέντε κιλά αλήθειας στον πλανήτη , τα τρία ήταν σίγουρα εκεί μέσα ..... μια δίνη αλήθειας , έτοιμη να ρουφήξει οποιονδήποτε που με τη μικρή του βαρκούλα θα πλησίαζε πολύ κοντά ..... φυλακισμένοι μέσα στα κάγκελα του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς τους , έτοιμοι να ειρωνευτούν και να κοροϊδέψουν οτιδήποτε τους ξένιζε δημιουργούσαν τον δικό τους μοναδικό , αληθινό κόσμο .







Άνοιξε αργά τα μάτια του , δίνοντας στις αισθήσεις χώρο να αναπτυχθούν και πάλι ..... όχι , κάτι δεν πήγαινε καλά , δεν ένιωθε καλά , ίσως η σκιά του να είχε δραπετεύσει τελικά και να είχε προσφέρει τα δώρα της , ερήμην του .... το παραμορφωμένο είδωλο απέναντι στο ρολόι τον κοίταξε και πάλι , αυτή τη φορά όμως διέκρινε μια θολή αυστηρότητα στο βλέμμα του .... "δεν τα λες καλά φίλε" του ψιθύρισε .... "μήπως όλα αυτά δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά η δική σου υποκειμενική αλήθεια ?" .... μια θολή κρίση της στιγμής , μια άποψη και τίποτε άλλο .... επιφανειακές μνήμες ανακατεμένες με ανάκατες σκέψεις και συναισθήματα του παρόντος ..... μόνο αυτά θυμάσαι ? .....μπορείς αλήθεια να βάλεις σε κουτάκια ανθρώπινες ψυχές και να τις ταξινομήσεις με πέντε επίθετα ? .... τα χρήματα που δεν έβρισκες και σου δάνεισε ο Γιώργος όταν βρέθηκες σε κείνη την ανάγκη ? ..... την σούπα που σου μαγείρευε με χαμόγελο η Αλέκα όταν ήσουν άρρωστος ? τον Παύλο που όταν χρειάστηκε έτρεχε με το αυτοκίνητο μέσα στο χιόνι για να προλάβετε το λεωφορείο που είχες χάσει ?





Άραγε θυμήθηκες άραγε ποτέ κάτι πραγματικά ? ..... κοροϊδευεις τον εαυτό σου αν νομίζεις ότι μπορείς να ξαναβρεθείς εκεί και να θυμηθείς .


Αλλά και να μπορούσες , νομίζεις ότι μπορείς ποτέ πραγματικά να ξέρεις ? ..... έχεις μπει ποτέ στο μυαλό κάποιου άλλου ? .... περπάτησες με τα παπούτσια του ποτέ ?



Ποιος είσαι τελικά εσύ που κρίνεις άλλους τόσο εύκολα ?



Αυτή η τελευταία ερώτηση έμεινε για απροσδιόριστο χρόνο μετέωρη στον αέρα .



Ποιος είμαι αλήθεια ? .... ποιος θα μπορούσα να είμαι ?
....... μα φυσικά ,
ο παρατηρητής της ζωής (μου) .




Με αυτή τη φράση στο μυαλό , κοίταξε ολόγυρα του κι απέκτησε ολόκληρο τον έλεγχο του χώρου και των αισθήσεων ........ ο "παρατηρητής" ....... άλλη μια λέξη που ακούς συνέχεια τελευταία .... θυμήθηκε ένα κείμενο του Λειβαδίτη που κάποια στιγμή βρέθηκε στον δρόμο του .... τελευταία και για ιδιαίτερους λόγους συμπαθούσε πολύ τον κύρ Τάσο ... σηκώθηκε και κατευθύνθηκε στο γραφείο τού υπολογιστή κι αφού έκατσε , έψαξε στον ξεχωριστό φάκελο με τα πολύτιμα ..... δεν άργησε να το βρει ..... διάβασε για μια ακόμη φορά το πολύ όμορφο κείμενο του ποιητή :





"Έζησα τα πάθη σα μια φωτιά, τάδα ύστερα να μαραίνονται και να σβήνουν , και μ' όλο που ξέφευγα απόνα κίνδυνο, έκλαψα γι' αυτό το τέλος που υπάρχει σε όλα . Δόθηκα στα πιο μεγάλα ιδανικά , μετά τ' απαρνήθηκα , και τους ξαναδόθηκα ακόμα πιο ασυγκράτητα .

Ένοιωσα ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους , και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους φτωχούς , είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια , θέλησα να σκοτωθώ , από δειλία ή ματαιοδοξία , συχώρεσα εκείνους που με σύντριψαν, έγλυψα εκεί που έφτυσα , έζησα την απάνθρωπη στιγμή , όταν ανακαλύπτεις , πλέον αργά, ότι είσαι ένας άλλος από κείνον που ονειρευόσουνα , ντρόπιασα τ' όνομά μου για να μη μείνει ούτε κηλίδα εγωισμού απάνω μου ― κι ήταν ο πιο φριχτός εγωισμός.

Tις νύχτες έκλαψα , συνθηκολόγησα τις μέρες, αδιάκοπη πάλη μ' αυτόν τον δαίμονα μέσα μου που τα ήθελε όλα, τούδωσα τις πιο γενναίες μου πράξεις, τα πιο καθάρια μου όνειρα και πείναγε, τούδωσα αμαρτίες βαρειές, τον πότισα αλκοόλ , χρέη , εξευτελισμούς , και πείναγε . Bούλιαξα σε μικροζητήματα , φιλονίκησα για μιας σπιθαμής θέση , κατηγόρησα , έκανα το χρέος μου από υπολογισμό, και την άλλη στιγμή, χωρίς κανείς να μου το ζητήσει έκοψα μικρά-μικρά κομμάτια τον εαυτό μου και τον μοίρασα στα σκυλιά .


Tώρα, κάθομαι μες στη νύχτα και σκέφτομαι, πως ίσως πια μπορώ να γράψω ένα στίχο , αληθινό."



Καλά θυμόταν ... ο ποιητής εδώ δίνει τον ορισμό της δικής του αλήθειας καθώς βρίσκει το κουράγιο να σταθεί απέναντι σε προσωπικές κρίσεις και επιλογές .... δεν χρησιμοποιεί την τέχνη του στον στολισμό της γραφής για να αποδώσει ευθύνες "απέναντι" , ούτε κατηγορεί άλλους , η βιογραφία του θα το επέτρεπε να το κάνει .... ίσως το έκανε παλιότερα , όχι όμως τώρα , τώρα στέκεται χωρίς να εθελοτυφλεί στην ωμότητα του γεγονότος .... τοποθετεί τον εαυτό του στον ρόλο του παρατηρητή της "δικής του" ζωής κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή κάνει το πρώτο βήμα εντός του ... όχι αυτά που έζησε , όχι τις εμπειρίες που αποκόμισε αλλά το πως τις διαχειρίστηκε και που τον οδήγησαν .... άλλωστε , έχουν σημασία τόσο τα συγκεκριμένα γεγονότα ή μήπως το μόνο που έχει πάντα σημασία είναι το σταδιακό χτίσιμο που συντελείτε έσωθεν ? ... τι πιο σημαντικό από το μοναχικό εσωτερικό ταξίδι της ψυχής μας κι από εκείνες τις συνειδητές στιγμές που αναλαμβάνεις εξ ολόκληρου την ευθύνη για τη δράση και την πορεία σου ? ... αν κάψουμε όλα μας τα άλλοθι , τι άλλο έχουμε εκτός από την πορεία μας ? .... και τι νόημα έχουν έχουν όλα τα άλλα παράπλευρα ταξίδια , της Αλέκας , του Γιώργου , του Παύλου , της Δέσποινας και όλων μας αν δεν περάσουν ποτέ από αυτό τον σταθμό ?



Χιλιάδες αλήθειες μας κατακλύζουν ,συγκρούονται μεταξύ τους και δημιουργούν πολύ περισσότερα ψέματα .... μέσα σ αυτές ζούμε , αναπνέουμε και μεγαλώνουμε να παιδιά μας ..... γι αυτές παλεύουμε , και καλά κάνουμε , για ότι μας ενοχλεί και μας δοκιμάζει .... καμμιά από αυτές όμως δεν μπορεί να γραφτεί με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα της .... η Αλήθεια , με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα , θα έχει να κάνει πάντα με τα αρχαία ερωτήματα της ζωής που με τον υπέροχο τρόπο μας τα κάναμε στην εποχή μας τετριμμένα ..... ελαφρόμυαλος όποιος τον απασχολούν τέτοια ερωτηματικά χωρίς να είναι επώνυμος και με λυμένο το βιοποριστικό του .... γραφικός όταν τον απασχολεί το που πατάνε τα πόδια του , απο που ήρθε και που πάει και το σημαντικότερο ... το
γιατί .




Φυσικά τα ερωτήματα αυτά δεν θα απαντηθούν ποτέ από άνθρωπο .... στέκονται μόνα τους , πάντα δυνατά κι ακλόνητα , και κάθε απάντηση μπορεί να τα κάνει να χάσουν μέρος της λάμψης τους .... δεν θα τα απαντήσουν ποτέ σύνοδοι κι επιτροπές , δεν μπορούν να υπάρχουν τα δεδομένα που θα δικαιολογούσαν συμπεράσματα .... όσο και να συνεδριάζουν τα ψάρια σ ένα ενυδρείο ποτέ δεν θα δουν το σχήμα του πλανήτη ...... μόνο να υποψιαστείς μπορείς , η ενδεχόμενη πίστη κάποιου διπλανού σου , απλά δεν είναι μεταβιβάσιμη .... η πίστη είναι εντελώς προσωπικό θέμα όταν το σπίτι σου έχει καθρέφτες .







Όμως μπορούν να κάνουν κάτι άλλο που ίσως είναι και το σημαντικότερο ..... μπορούν να εγκατασταθούν στο βάθος του μυαλού μας δίνοντας άλλο εύρος στην οπτική μας γωνίας ..... μπορούν να σε ωθήσουν σε δράση και όχι σε παραίτηση ..... μπορούν να πλουτίσουν την καθημερινότητα με ουσία , τη ζωή με σκοπό και νόημα , με μια πνευματική διάσταση .... μπορείς να αξιολογήσεις με άλλα σταθμά τις προτεραιότητες σου , μπορείς να αποδεχθείς τον εαυτό σου και να νιώσεις την πολυτιμότητά του δίνοντας του το κομμάτι που του αναλογεί από αυτό το θαύμα .... μπορείς να δεις ότι τα μικροπροβλήματα σου είναι πραγματικά μικρά σε σχέση με το χρόνο και το άπειρο .



Μπορείς να νιώσεις δέος για κάτι μεγαλύτερο στο οποίο μπορείς να αφεθείς για να διαλύσει τους φόβους σου .... μπορείς να απελευθερωθείς από την τόσο ψυχοφθόρα συνεχή προσπάθεια ελέγχου που σε τσακίζει και που ποτέ δεν είχες ( ούτε θα έχεις ) .... μπορείς να νιώσεις ότι σε αυτό το θέατρο που παίζεται από την αρχή του χρόνου δεν έχει και τόση σημασία ούτε η διανομή των ρόλων , ούτε τα σκηνικά και τα κουστούμια , όσο τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών την ώρα της συμμετοχής ... μπορείς να δεις την μοναχική κατά βάση πορεία σου μέσα από το μοίρασμα εμπειριών κι αισθήσεων ..... μπορείς να δεις τον "απέναντι" ως συνοδοιπόρο με μεγαλύτερη κατανόηση στην διαφορετικότητά του και στις αλήθειες του ..... και μπορείς να δεις και την ευθύνη των επιλογών σου όσον αφορούν τη φροντίδα μιας ψυχής .... που ξέρεις , ( χωρίς να χρειάζεται να σου το πει κανείς ) ότι ασφυκτιά μέσα στο ψέμα .




Τα χέρια του σταμάτησαν να πληκτρολογούν και κοίταξε το κείμενό του στην οθόνη .... πάρα πολλές λέξεις ... πότε αλήθεια είχε αρχίσει να γράφει ? .... από που ξεκίνησε για να καταλήξει και πάλι εδώ ? "


Όποιος το διαβάσει θα είναι
αληθινός ήρωας " σκέφτηκε χαμογελώντας ,
κι αποφάσισε να το αναρτήσει .






~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~




« Δεν έφτασα εδώ που είμαι σήμερα χωρίς επιμονή.


«Και πού νομίζεις πως είσαι σήμερα;»


Αρχισα να μιλάω πρόθυμα για τον εαυτό μου........
του μίλησα για το μακρινό και πρόσφατο παρελθόν μου
και για τις ανεξήγητες μελαγχολίες μου.
Με άκουσε υπομονετικά και με προσοχή,
σαν να είχε όλο τον χρόνο στη διάθεση του,
μέχρι που τέλειωσα μετά από αρκετές ώρες.



«Πολύ ωραία», είπε.

« Ακόμα όμως δεν απάντησες στην ερώτηση μου για το πού είσαι σήμερα».

«Απάντησα,δεν θυμάσαι; Σου είπα πώς έφτασα εκεί που είμαι σήμερα: με σκληρή δουλειά».

«Πού είσαι;»

«Τι εννοείς πού είμαι;»

«Πού είσαι;» επανέλαβε μαλακά.


«Εδώ είμαι».

«Πού είναι εδώ;»

«Σ' αυτό το γραφείο, σ' αυτό το βενζινάδικο!»

Είχα αρχίσει να χάνω την υπομονή μου με το παιχνίδι του.

«Πού είναι αυτό το βενζινάδικο;»

«Στο Μπέρκλεϋ».

«Πού είναι το Μπέρκλεϋ;»

«Στις Ηνωμένες Πολιτείες».

«Πού είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες;»

«Σε μια μάζα γης, σε μια από τις ηπείρους του Δυτικού Ημισφαιρίου , νομίζω..».

«Πού είναι οι ήπειροι;»

Αναστέναξα.
«Πάνω στη γη. Ακόμα δεν τελειώσαμε;»


«Πού είναι η γη;»


«Στο ηλιακό σύστημα, ο τρίτος πλανήτης από τον ήλιο. Ο ήλιος είναι ένας μικρός αστέρας του Γαλαξία, εντάξει;»

«Πού είναι ο Γαλαξίας;»

«Ωχ, αδελφέ», αναστέναξα εκνευρισμένα, λοξοκοιτώντας τον.


«Στο Σύμπαν».

Κάθησα προς τα πίσω και σταύρωσα αποφασιστικά τα χέρια μου.


«Και πού» , χαμογέλασε , «είναι το Σύμπαν;»


«Το Σύμπαν είναι... καλά, υπάρχουν πολλές θεωρίες για το τι οχήμα έχει..».


«Δεν ρώτησα αυτό. Πού είναι;»


«Δεν ξέρω — πώς μπορώ να απαντήσω σε αυτό;»



«Αυτό είναι το ζήτημα. Δεν μπορείς ν' απαντήσεις σ' αυτό και ποτέ δεν θα μπορέσεις. Δεν υπάρχει Γνώση γι αυτό. Δεν ξέρεις πού είναι το Σύμπαν κι έτσι δεν ξέρεις πού είσαι συ. Στη πραγματικότητα δεν ξέρεις πού είναι οτιδήποτε. Ούτε γνωρίζεις τι είναι τ' οτιδήποτε ή πώς έφτασε να είναι αυτό που είναι.

Είναι ένα μυστήριο.


Η άγνοια μου, Νταν, βασίζεται σ' αυτή την κατανόηση.
Η δική σου κατανόηση βασίζεται πάνω σε άγνοια.

Είμαι ένας κωμικός ανόητος.
Εσύ είσαι ένα σοβαρό χαϊβάνι».



Απόσπασμα από το βιβλίο του Dan Millman

" Ο δρόμος του ειρηνικού πολεμιστή "





71 σχόλια:

albena είπε...

Ναι, πολύ ωραίο... λυπημένο και ωραίο....

(Νομίζω για τον καθένα από εμάς υπάρχει κάπου (μια) αλήθεια... που δεν επιτρέπει αμφιβολίες, ούτε την ύπαρξη της λέξης "ψέμα" γύρω απ' την αύρα της. Δε χρειάζεται να την συνειδητοποιούμε πάντα, να μπορούμε να την εξηγήσουμε με λόγια... το συναίσθημα φτάνει... Φτάνει να κοιτάξουμε τα παιδιά μας όπως κοιμούνται για να την αγγίξουμε.... Για κάποιον μπορεί να είναι το θέαμα της αγριεμένης θάλασσας, για άλλον - οι βατομουριές :)...
Υπάρχει όμως .. και η δύναμη που εξασκεί πάνω μας δεν πηγάζει μες από την ("απόλυτη") γνώση ή την ανάλυση ... ή την κρίση... Λες να είναι Αυτή; )

"Κανείς δεν είναι αληθινός", είπε η σκιά, ε;....
"Ούτε εσύ;" - θα τη ρώταγα με τη σειρά μου....

Artanis είπε...

Είμαι μια ηρωίδα, το διάβασα όλο:)
Ωραίο παζλ χαρακτήρων...Πόσες φορές έχω ευχηθεί αν είμαι πραγματικά αληθινή, είμαι όμως;
Μπορεί ναι, μπορεί και όχι...
Στο μυαλό των άλλων πάντως, μπορώ να πω...Το έκανα πάντα, αλλά μη νομίζεις οτι είναι σωστό...
Άμα κοιτάς πολύ τους άλλους, στο τέλος χάνεις τον εαυτό σου...
Σε φιλώ...

kelly alamanou είπε...

Αυτό που διάβασα μου μίλησε...
Ιδιοκτήτρια μπαρ αλλά και barwoman in my place υπήρξα χρόνια.. άλλα όμως χρόνια, αλλιώτικη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ονειρεύονταν ακόμη οι άνθρωποι..τέλος πάντων..
Η σχέση μου με το αλκοόλ έχει υπάρξει πολύ στενή μία εποχή και τον ειρηνικό πολεμιστή τον είχα διαβάσει σε δύσκολη εποχή εκεί κάπου στα μέσα του '90.
So , Αυτό που διάβασα ήταν καλογραμμένο και μου μίλησε..


Τη καλησπέρα και τα φιλιά μου καλέ μου Κρυέ.

Dee Dee είπε...

Και βεβαια ειμαι αληθινος ηρωας που διαβασα ολη την αναρτηση. Να μην χεις ουδεμια αμφιβολια επι τουτου :):):):)

Μακαρι να ηταν μεγαλυτερη!

Ενιωσα οτι διαβαζα βιβλιο που δεν ηθελα να τελειωσει!

Σε καποιους απο τους ρολους που ανεφερες ειχα μπει κι εγω καποτε. Λιγο ή πολυ διαφορετικα, αλλα μου θυμισες εκεινη την εποχη και τις Αληθινες μου ανασφαλειες :). Ημουν Αληθινα χαμενη τοτε!

Η αληθεια ειναι της στιγμης, μου ειχε πει καποιος καποτε και μου εχει μεινει σαν να το ακουσα χθες. Με ειχε συμβουλεψει να αφουγκραζομαι καθε μερα τις αληθειες μου γιατι παντα θα γεννιουνται καινουριες και καποιες θα πεθαινουν!

Κι εμενα μου αρεσουν οι συμβουλες.... και να παιρνω και να δινω, οταν νομιζω πως μπορω.

Καλημερα ομορφε Ηλια μου!

xxx

Ανώνυμος είπε...

Πληρωμή ζητάς. Πληρώνονται οι πρόβες; Τι κι αν ματαιώνεται κάθε λίγο η παράσταση που σχεδιάσαμε;

Δεν ξέρω τι έχει σημασία περισσότερο απ' όλα. Να είσαι εσύ, ν' αναγνωρίζεις πόσα δεν ήσουν από όσα νόμιζες -έστω κι αργά- ή να συλλογίζεσαι πως θα ήταν αν εσύ ήσουν ο άλλος.

Καθρέφτες με αντικατοπτρισμό. Οι αλήθειες μας ή τους.

υ.γ Ερχομαι από την Dee και την ευχαριστώ που με έφερε ως εδώ.

Μην την ακούς πάντα γκρινιάζει για τα σεντόνια αλλά ποτέ δεν εγκαταλείπει ή όταν το κάνει το ομολογεί ευθαρσώς. Γι αυτό την λατρεύω.

Ακούς Dee;

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Απόσπασμα είναι φαντάζομαι το κλείσιμο και το υπόλοιπο είναι εσωτερική παραγωγή:)

Χμ, να σου πω φίλε μου Ηλία, πριν λίγες μέρες με απασχολούσε το ζήτημα της αλήθειας. Κατέληξα πως αλήθεια,όσο αφορά τα ανθρώπινα, θα την περιόριζα σε ένα πλαίσιο εντιμότητας, πίστη και υποστήριξη στον λόγο μας, αυτοσεβασμού κοκ.
Μέχρι εκεί δηλαδή μπορεί κάποιος να πει πως είναι αληθινός επειδή δεν αντιφάσκει δις την ώρα.

Τώρα, σε ευρύτερο επίπεδο κατανόησης, προσωπικά δεν βλέπω αλήθεια. Ακόμα και ο Χριστός σιώπησε μπροστά σ' αυτή την ερώτηση.
Για μένα αλήθεια είναι το βάθος που φτάνει η επιστημονική γνώση κάθε εποχής.
Στην εποχή μας η γνώση πάτωσε στο ότι είμαστε ενεργειακά όντα.
Αν φτάσουμε να ανακαλύψουμε τα συστατικά της ενέργειας θα έχουμε κάνει ένα βαθύτερο βήμα προς την αλήθεια. Αν μετά ανακαλύψουμε τα συστατικά που συντελούν το κάθε ένα συστατικό της ενέργειας θα έχουμε κάνει ακόμα ένα βήμα. Αν μετά εντρυφήσουμε στα μυστικά του συστατικού των συστατικών ώ συστατικά θα έχουμε προχωρήσει περισσότερο κοκ.

Μου έκανε εντύπωση ένα γράμμα του Νίτσε προς την αδερφή του: Έλεγε πως ο άνθρωπος που θέλει την ευτυχία του καλό είναι να πιστεύει. Όποιος όμως αναζητά την αλήθεια πρέπει να κοιτάξει ακόμα και κάτω από το χαλάκι της πίστης.
Αυτός το επιδίωξε και νομίζω είδε τον άνθρωπο στη ζωώδη μορφή του. Το αποτέλεσμα ήταν η παρανόηση.

Η πίστη λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα ισχυρό σκαλοπάτι έστω κι αν στην ουσία της είναι τυφλή γιατί ούτε πλήρη γνώση του δέκτη έχουμε (του εντός) ούτε του αποδέκτη (σύμπαν). Όμως αν συνυπολογίσουμε πως οποιαδήποτε να είναι η μορφή της ενέργειας, παραμένει η ίδια πρωταρχική ουσία και εντός και εκτός μας, τότε μπορούμε να αφεθούμε με εμπιστοσύνη στα χέρια του ουρανού. Ακόμα και να πιστέψουμε σε κάποια μορφή αθανασίας γιατί η ενέργεια είναι αδύνατον να καταστροφή. Αν αλλάζει μορφή μετά θάνατον ή αν απλά γυρίζει στην πρωταρχική της μορφή είναι ένα ερώτημα αναπάντητο.

Όπως είπε και ο Σωκράτης, ή ο θάνατος είναι μία μετάβαση ή ένας ύπνος δίχως όνειρα. Και στις δύο περιπτώσεις δεν βρήκε κάτι το τραγικό και πέθανε με αξιοπρέπεια.

Αυτά τα ολίγα:)

Καλό απόγευμα.

Dee Dee είπε...

freedula μου

ακουω ακουω. Πολυ καλα εκανες και ηρθες!


---------------------------------

Ηλια μου

η freedula εννοει οτι παντα γκρινιαζω οταν ειναι τοσο μεγαλες αναρτησεις επειδη ξερει οτι μπαινω μονο στα διαλειμματα της δουλειας μου και δεν εχω πολυ χρονο τις περισσοτερες φορες.

Αυτο που δεν ξερει ειναι οτι ειναι πολυ λιγα τα ατομα που θα με κανουν να καθισω να διαβασω οσο μεγαλη κι αν ειναι η αναρτηση τους! Κι ενα απο αυτα ειναι και η freedula. Γραφει υπεροχα, να πας να την διαβασεις οταν θα εχεις χρονο :)

Τον παραγοντα "πιστη" τον εχω σκεφτει κι εγω πολες φορες. Οπως λεει ο φιλος σου Κολιος, απο πανω, πιστευω κι εγω οτι ειναι αναγκαιο βημα η πιστη. Αν φτασουμε να κοιταξουμε και κατω απο το χαλακι παμε καλα. Αλλα θα πρεπει να υπαρξει το ενα βημα πριν πρωτα!

xxxxxx

faraona είπε...

Το βραδυ Ηλία μου
το βράδυ

πω πω πω ανάρτηση!!!

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

α!Ηλία, αληθινά υπέροχο...

faraona είπε...

«Ειρηνικέ πολεμιστή» ας μου επιτραπει η εκφραση,
μας τα είπες ολα.
Το κυριότερο βέβαια που είπες σε μένα μ αυτό το πολυ όμορφο σου κείμενο ειναι οτι «κατέχεις» τον δρόμο μέσα σου που ξέρει να οδηγει και τους άλλους.
Κι ειναι κατεργασμένος δρόμος,σκαμμένος και κερδισμένος με προσωπικό κόστος.
Εχει στόχο...δεν ειναι απλά μια αφήγηση ούτε μια διήγηση ενδοσκόπισης.
Γι αυτό αρχίζει στρέφοντας το βλέμμα μέσα,δίνει τον τρόπο του κοιτάγματος που ειναι η παρατήρηση του εαυτού,εξελίσσεται με την εγκατάσταση της παγκόσμιας αλήθειας και τελειώνει με την σύγκριση του άγνωστου με την μηδαμινότητά μας που παλεύει σ ενα παιγνίδι χαμένο απ την αρχή οπως συνηθίζω να λέω εγω.Χαμένο οχι για να μην παλεύει κάποιος, αλλά για να εχει το δυνατόν λιγότερο εγωισμό στην ειρηνική του πάλη με τον εσώτερο εαυτό και τον συνάνθρωπο ωστε να βοηθά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Εσωτερικές διαδρομές Ηλία μου...
και βαθιές οι εννοιες.
Θα ερχομαι να βλέπω τα σχόλια ...νομίζω πως θα ξετυλιχτούν πολλά
κουβάρια εδω μέσα ...δεν θέλω να πω περισσότερα...
Το κείμενό σου εχει πολύ μεγάλο βάθος και ειναι καλύτερα να το νοιώθει κανείς και να πράττει παρα να το σχολιάζει.
Σ ευχαριστω γι αυτό απο καρδιάς καλέ μου φίλε.

Αλεξάνδρα είπε...

...δεν ξέρω τι είναι αληθινό μα ξέρω πως τίποτα δεν είναι τυχαίο...
κι έτσι μετά από δυό κακοδιάθετες "καλημέρες" που εισέπραξα, με έφερε εδω η ηρωίδα μου. Διάβασα και χάθηκα στο δάσος της σκέψης σου...

Μου αρέσουν τα ουσιαστικά, στο καλό να πάνε τα επίθετα. Θέλω να ΕΙΜΑΙ χωρίς στολίδια να μπορώ να αλλάζω και να περπατάω σε δρόμους... καινούργιους, παλιούς τι σημασία έχει;

Κουράστηκα! κουράστηκα να βλέπω το δάκτυλο που δείχνει... γιατί επιλέγει να δείχνει αυτό που θεωρεί άσχημο ή κακό. Κουβέντα να γίνεται. Κι ας υπάρχουν τόσες ομορφιές τριγύρω... Κουβέντα δεν γίνεται...

Ψάχνω για την γαλήνη. Την βρίσκω στον ουρανό, στις πτήσεις μου με τον πάπιο. Την βρίσκω όταν αφήνω την ματιά μου πάνω στη θάλασσα. Την ακούω όταν ο αέρας παίζει με τα φυλλώματα των δέντρων, εκεί στο νεκροταφείο που βρίσκεται ο πατέρας...

Χαίρομαι... στη διπίστωση πως το μικρό σκυλάκι μας, ξέρει να αποδέχεται τους φίλους του όπως ΑΚΡΙΒΩΣ είναι. Πόσο δύσκολο είναι κάτι τέτοιο για τους ανθρώπους...

Λυπάμαι που ο χρόνος μου στερεί την επικοινωνία με φίλους που αγαπώ... Η σκέψη μου όμως τους αγκαλιάζει...

Νιώθω την αγάπη να με πλημμύρίζει σε κάθε φιλί των παιδιών μου. Σε κάθε τους "σ΄αγαπώ μαμά, είσαι η καλύτερη μανούλα του κόσμου"

Παρακολουθώ την φιλία να ανθίζει και χαμογελάω...

Αληθινός, πιστός, καλύτερος, ομορφότερος και ότι άλλο επίθετο δεν μου λέει τίποτα.

Μου αρκεί που μπορώ να περπατάω σε δρόμους - που υπάρχουν δρόμοι-
μου αρκεί που υπάρχουν συνοδοιπόροι - φίλοι - στο ταξίδι της ζωής μου. Λίγοι, πολλοί δεν με νοιάζει...

Χαίρομαι που υπάρχεις στον κόσμο μου.

Αλήθεια!

kryos είπε...

@ Albena

Καλημέρα Albena .... ναι , πιστεύω κι εγώ πως το συναίσθημα είναι η καλύτερος οδηγός σ αυτή την πορεία που θέλουμε δεν θέλουμε καλούμαστε να περπατήσουμε .... για όσο μας αναλογεί ..... κι έχεις δίκιο , κάποιες φορές το μυαλό αδειάζει ... υπάρχουν τετοιες δυνατές , όμορφες στιγμές που καταλαβαίνει ότι από αυτό που δεν μπορεί να αναλύσει και να επεξεργαστεί , πηγάζει μια δύναμη που μπορεί να είναι Αυτή :) ... νομίζω ότι αυτές οι θαυμαστές στιγμές είναι που δίνουν ελπίδα ότι όλα αυτά έχουν κάποιο νόημα .

Να έχεις μια υπέροχη μέρα θα σου ευχηθώ !!!

ΥΓ1 Την ερώτηση σου θα την μεταβιβάσω :))

ΥΓ2 Λυπημένη ? :)

kryos είπε...

@ Artanis

Είσαι από τους πιο αξιόλογους ανθρώπους που γνώρισα εδώ μέσα Artanis μου .... πόσο βαθιά όμως μπορεί να πάει η ματιά ενός ανθρώπου όταν κοιτάει μια άλλη ψυχή ? .... γνώμη μου είναι ότι μόνο εσύ ξέρεις την πορεία και την αλήθεια σου , όμως εγώ την τιμητική πλακέτα του αναγνώστη με εξωφρενική υπομονή θα σου την απονείμω :))

Σε κάθε περίπτωση φαντάζομαι ότι τη στιγμή που αναρωτιόμαστε και μπαίνουμε στη διαδικασία να Μας κοιτάξουμε από απέναντι , ήδη βρισκόμαστε σε μονοπάτι αυτογνωσίας ... κι αν περπατάς , κάπου θα φτάσεις .

Μια υπέροχη μέρα θα σου ευχηθώ !!!

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ Kelly alamanou

Χαίρομαι που σου μίλησε Κέλλυ μου ..... πιστεύεις όμως αλήθεια ότι σήμερα οι άνθρωποι δεν ονειρεύονται ? ... μήπως τότε εμείς είμασταν που βλέπαμε τον κόσμο διαφορετικό ? .... μήπως τώρα εμείς είμαστε πάλι που σταματήσαμε να ονειρευόμαστε ? .

Για την περιρρέουσα όμως ατμόσφαιρα πιστεύω ότι έχεις δίκιο 100% .... είχε περισσότερη ησυχία τότε και σίγουρα ακι η θεματολογία ήταν διαφορετική .

Το βιβλίο γράφτηκε πολύ παλιά αλλά δεν εχει πολλά χρόνια που γυρίστηκε και σε ταινία ..... δεν ήταν άσχημη κατά την γνώμη μου , καλή ήταν , μου άρεσε .

Να έχεις μια πολύ όμορφη μέρα θα σου ευχηθώ !!!

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ Dee Dee

Θα παρεις κι εσύ τιμητική πλακέτα υπομονής Κατερίνα μου :)) ... φαντάζομαι πόσο περιορισμένος θα είναι ο χρόνος με όλα όσα γύρω σου τρέχουν .

Να σε ευχαριστήσω κι από εδώ για όλα τα καλά σου λόγια .


Όλα όσα έχουμε περάσει στο παρελθόν μας έχουν οδηγήσει εδώ που είμαστε τώρα .... θα μπορούσε κάτι να αλλάξει άραγε ? ... " όλα έτσι έπρεπε να συμβούν " λεει ένα λεκτικό σύμβολο από τα παλιά , που μπορεί να σε κάνει να οργιστείς όταν βασανίζεσαι και δοκιμάζεσαι αλλά μπορείς να δεις αλλιώς όταν κατασταλάξουν τα πράγματα .... ο διάλυση μιας παλιότερης σχέσης που σε πόνεσε , σε οδήγησε στον Δ σου ... και μάλιστα εκείνος ο πόνος και οι σκέψεις που έσερνε , σου άλλαξαν και τη "ματιά" .... έτσι προχωράμε .... για κάποια πράγματα η πορεία είναι πάντα εμπρός .

Και η αλήθεια , έχεις δίκιο , είναι της στιγμής ..... παλεύουμε μέσα στην παρέα με επιχειρήματα για να επιβάλλουμε την άποψη μας κι έρχεται αργότερα ο καιρός που την αλλάζουμε εμείς .... πόση σπατάλη ενέργειας απλά και μόνο για να πείσεις ότι έχεις δίκιο στην υποκειμενική σου αλήθεια !!!

Όσο για τις συμβουλές , τα είπαμε εκεί σε σένα :))

Να έχεις μια υπέροχη μέρα Dee Dee μου !!!

kryos είπε...

@ Freedula

Καλώς ήρθες από το σπιτικό μου freedula .... και χαίρομαι που ο ενδιάμεσος σταθμός ήταν η Κατερίνα μας ..

Οι πρόβες είναι η παράσταση , και τώρα θυμήθηκα ένα μοτο από τα παλιά που έλεγε "ζωή είναι αυτό που περνάει όσο εσύ κάνεις σχέδια για το μέλλον" .... "παιχνίδι διαχείρησης συναισθημάτων" ο τίπλος της πρόβας-παράστασης κατά την ταπεινή μου άποψη .

Πληρωμές ? ... όχι , δεν ζητάω πληρωμές .... εντάξει , κάποιες στιγμές με πιανει το παράπονο :)) , άνθρωποι είμαστε .... πιστεύω ότι οι πληρωμές συμβαίνουν αυτοστιγμή με τη στάση μας απέναντι στα γεγονότα που είναι η μονη επιλογή που έχουμε .... τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα στρεφονται πάντα ενάντια σε αυτόν που τα πράτει .... αν νιώθεις φθόνο πχ , εσύ είσαι αυτός που υποφέρει ... η τιμωρία σου είναι στο παρόν και η θεραπεία στα χέρια σου και μόνο .... φαντάζομαι ότι αυτός είναι δίκαιος συμπαντικός νόμος .

Για το καθρέφτισμα , συμφωνώ ... μ αρέσει να βλέπω τον κόσμο με αντανακλάσεις .... για κάποιους κάθε αλλαγή μέσα σου , αλλάζει τον κόσμο ... κάθε θυμωμένη σκέψη , αγοράζει ένα κουτί σφαίρες ... θυμάμαι ένα αγαπημένο συγγγραφέα με αυτή τη ματιά , που έλεγε πως είμαστε στην εποχή της συμφόρησης ..... κλείσαμε τους δρόμους μας μέσα στο κυκλοφοριακό , κλείσαμε τις αρτηρίες μας μέσα στο λίπος .

Ας σταματήσω όμως να φλυαρώ :))

Να σ ευχαριστήσω για το πέρασμα και να σου ευχηθώ μια υπέροχη μέρα !!!

albena είπε...

Ναι, λυπημένη! :)

Αν δεν ήταν λυπημένη ο τίτλος θα ήταν "Αλήθεια!" .. και θα είχες κεράσει όχι μονάχα τον εαυτό σου.... (θέλω να) πιστεύω...

Όμως πολύ όμορφη!!!

Μαρινα ..... είπε...

Τωρα ποιος γραφει μαγικα;;;; :)))))

Να συμφωνησω με την dee dee...
( γεια σου βρε dee dee Υπεροχη.... χαθηκαμε κι η ευθυνη ΟΛΗ δικη μου)

"διαβασα – διαβαζω ένα βιβλιο που δεν θελω να τελειωσει
αυτό βεβαια , ΔΕΝ είναι ηρωισμος…το αντιθετο ΝΑΙ θα ηταν….
-να διαβαζα κατι που θα βιαζομουν να τελειωσει-...)
............................
Να εκφρασω ( για αλλη μια φορα θαυμασμο στην Αλεξανδρα
να συμφωνησω ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΛΗΘΙΝΑ με το σχολιο της….
( παντα με εκπλησσει η Αλεξανδρα υπερθετικα θετικα …
και βεβαια παντα γινεται δεκανικι όταν τα ποδια της ψυχής , τα δικα μου ποδια , αρνουνται να πανε ένα βημα παρα κατω…
...............................
Τα τελευταια χρονια παλευω αναμεσα στο αληθινο, αληθεστερο αληθοφανες…
εχει γινει πραγματικα η
" αναγκαια" μας λεξη μετα το "καλημερα"… αναμεσα σε φιλους ισως ακομα πιο πολυ-…
"αληθεια σ΄αγαπαω" "αληθεια σε χρειαζομαι" ....
ποσες ποσες ποσες φορες …δεν το εχουμε πει, σκεφτει , υπογραψει…
.................................
Κουραστηκα λεει η Αλεξανδρα…κουραστηκα θα γραψω κι εγω…
Με το αληθινο της αληθειας , την αληθεια του ψευτικου , το προσωρινα αληθινο, την αληθεια του μελλοντος μας…
κουραστηκα με την εικονα της αληθειας μου…
με την αληθεια που μου φορουν, ακαιρο ακυρο κι ατυπο πανω μου ρουχο...
κουρατηκα να με σμιλευουν ο καθεις με το αληθινο που θεωρει ότι μου ταιριαζει...
κουραστηκα να χτιζω με ψευτικη αληθεια τους γυρω μου για να ειμαι ευτυχης ,πληρης φιλιας ,ενιοτε κι ερωτευμενη….
.............................

πφφφφ....
Τεραστιο σχολιο…τεραστιο…
Χρεωσε το στο ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ κειμενο σου…
Κάθε παραγραφος του καλε μου Ηλια, είναι κι ένα κεφαλαιο ενός Υπεροχου βιβλιου…

Σε φιλω…
Εδώ στον Νοτο πρωιμες μερες Ανοιξης μας χτυπουν τον ωμο…
Εκει στον Βορα;;;;;;;;

Να εχεις ένα υπεροχο απογευμα καλε μου…
Και μια νυχτα ανταξια Σου….
:)

φτερό στον άνεμο... είπε...

Πέρασα προχθές...πέρασα χθες, ίσως και προπροχθές, δεν θυμάμαι..που θα πάει...θα το διαβάσω κρυούλι μου, θα το διαβάσω. Είναι μέχρι να βρεθεί, η 'κατάλληλη στιγμή'..αξίζει ματιά βαθιά συγκεντρωμένη...θα ξανάρθω :)

Alkmini είπε...

Τεραστιο!
Μου επιτρεπεις να αφησω μια καλησπερα προς το παρον και να περασω μια αλλη φορα πιο ξεκουραστη να το απολαυσω?
Καλησπερα και Καλοβραδυ Ηλια.

Άιναφετς είπε...

Ηλία, ήρθα αυτή την "νυχτιά" με τα ακουστικά μου, έτοιμη να περάσω μουσική βραδιά σπίτι σου και Ω! τι έκπληξη...ανάρτηση με μουσικά "λόγια" και τι λόγια... λόγια αληθινά, ζεστά λόγια καρδιάς, λόγια αγάπης...είχες αργήσει, αλλά τώρα μας αποζημίωσες...το ήξερα "αυτός" κάτι μαγειρεύει, κάτι πολύ χορταστικό!
Καθόλου τυχαίο που βρίσκομαι και κάτω από το τρυφερό φτερούλι!
Να έχεις ένα αληθινά τρυφερό βραδάκι, με ένα ΑΦ, Αληθινό Φιλί!

logia είπε...

νομίζω πως θα ξαναπεράσω και θα ξαναπεράσω γιατί η πρώτη ανάγνωση είναι πάντα γρήγορη
θα ξαναπεράσω να το διαβάσω με ηρεμία για να το απολαύσω σε όλο του το μέγεθος!!!!

καλημέρα

kryos είπε...

@ Κωνσταντίνος Κόλιος

Καλημέρα Κωνσταντίνες μου !!

Ζήλεψα από τις δικές σου εσωτερικές παραγωγές κι είπα να πάρω κι εγώ λίγο το μολύβι στα χέρια μου :))

Θα συμφωνήσω με όλο το σχόλιο σου και για την αλήθεια (μας) που μας ακολουθεί και μας χαρακτηρίζει στον κοινωνικό μας ρόλο αλλά και για την αναζήτηση της άλλης Αλήθειας που όπως λες δείχνει ότι φτάνει μέχρι εκεί που η επιστήμη φωτίζει .... όμως ξέρεις κι εσύ ότι οι θεωρίες της επιστήμης ανασκευάζονται συνεχώς ανα χρονικές περιόδους στερώντας της την οποιαδήποτε αξιοπιστία όσον αφορά τέτοια θέματα για τα οποία εκ των πραγμάτων δεν υπάρχουν δεδομένα ..... από την άλλη ακόμη κι αν εμφανισθεί στο σαλόνι σου ένα εξώκοσμο ον και σου ψιθυρίσει την Αλήθεια , ποτέ δεν θα ξέρεις αν σου την είπε όλη ή αν σου είπε ψέματα .

Και φτάνουμε στην πίστη που μας είπαν από μικρούς ότι κινεί βουνά αλλά δεν δώσαμε και τόσο σημασία .... προσωπικά πιστεύω στην πίστη και η αλήθεια είναι ότι σκέφτηκα να τραβήξω κι άλλο την ανάρτηση και να μπω στην έννοια της πραγματικότητας , στην καινούρια φυσική που αυτοακυρώνεται και πλησιάζει από πίσω τη μεταφυσική και στην πίστη που δείχνει να δημιουργεί κόσμους .... ίσως το κάνω σε μια άλλη ανάρτηση .... όμως αυτή η οπτική γωνιά είναι λίγο περίεργη καθώς δεν συζητάμε για το avatar αλλά για την καθημερινότητά μας και για τη ζωή που έχουμε και νομίζουμε ότι γνωρίζουμε ..... μπορεί να σε απελευθερώσει αλλά μπορεί και να σε τρομοκρατήσει .... αλλιώς είναι όταν αισθάνεσαι ότι είσαι παρατηρητής κι αλλιώς όταν αντιλαμβάνεσαι ότι τελικά εσύ είσαι το πείραμα ... κι εκείνες οι αναθεωρήσεις ζωής που ακολουθούν δεν γίνονται εκ του ασφαλούς για κανέναν .

Και πίσω από όλα αυτά θα υπάρχει κι εκείνο το τεράστιο " γιατί ? " ... εντάξει η δύναμη της πίστης και η δημιουργικότητα της , μπορείς να το δεις να συμβαίνει .... το "γιατί" της συμμετοχής ποιος θα το απαντήσει ? ... μπορώ να το υποψιαστώ αλλά όχι να το γνωρίζω .

Η συζήτηση πάει πολύ μακριά Κωνσταντίνε μου , το ξέρεις αυτό .

Να έχεις μια πολύ όμορφη μέρα θα σου ευχηθώ !!! σ ευχαριστώ για τον χρόνο που διέθεσες .

kryos είπε...

@ Dee Dee

Η freedula δεν ξέρει επίσης ότι πιο παλιά μου είχες πει ότι σου αρέσει να με διαβάζεις και να γράφω ... οπότε δεν εχεις δικαίωμα στην γκρίνια όσον αφορά εμένα καθώς είσαι ένα από τα κίνητρα του εγκήματος :))..πέρασα κι από το blog της αν και βιαστικά κι έχεις δίκιο ... γράφει υπέροχα , θα περάσω με περισσότερη ησυχία κι άνεση χρόνου .
Στην πίστη πιστεύω κι εγώ .... κάποιος εκεί πάνω δέχεται τα φαξ μας και κατά κάποιο τρόπο τα επαληθεύει στη διάρκεια του χρόνου ... όμως έχει και πολύ χιούμορ καθώς ξέρει ότι δεν μπορούμε να σκεφτούμε ποτέ όλες τις παραμέτρους :) .

Να έχεις μια υπέροχη ξεκούραστη μέρα θα σου ευχηθώ Κατερίνα μου !!!

maya είπε...

μου κάνεις πλάκα ε ?!!!!!!!!!!
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ τόσο μεγάλο κείμενο ?!

τς τς τς

κρύε μου...
σόρι .
ήρθα με τις καλύτερες προθέσεις να διαβάσω κατεβατό
(τόχεις αυτό, δεν μπορέιςνα πεις!)
αλλά σηκώνω τα χέρια ψηλά !

δεν το κατάφερα, το ομολογώ .

έχω μια δυσανεξία στα μεγάλα κείμενα απο οθόνη .
άμα είναι μεγάλο θέλω νάναι σε βιβλίο .

αλλά μιας και ωραία το πας
γιατι δεν το προχωράς να γίνει όντως βιβλίο, λέω εγω?
:))))))

την καλησπέρα μου
χχχχχχχχχχχχχχχχχ

fractal είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=Gg4jnXyqArc&feature=related

fractal είπε...

To βρήκα (τυχαία?)
Αφού διάβασα ΟΛΟΚΛΗΡΟ το κείμενό σου.

φτερό στον άνεμο... είπε...

Κρυούλι ήρθα!

Το λοιπόν....

έχω μαζί μου: ξηρούς καρπούς, σταφίδες, 1 μαντολάτο, γάλα, σοκολάτα, μπανάνα (πάνε αυτά τα δυο) και 2 λίτρα νερό.

Επίσης: φακό για ώρα ανάγκης, 1 αλλαξιά ρούχα και το κινητό.

Είναι 7:22...ξεκινάω....

φτερό στον άνεμο... είπε...

Είναι 7:37...

είμαι στο σημείο που έχεις αρχίσει να τα τσούζεις και θυμάσαι την Αλέκα....πάω πίσω...

φτερό στον άνεμο... είπε...

Είναι 8:05...

είμαι εκεί που ανοίγεις αργά αργά τα μάτια σου, κόλλησα λίγο στα αληθινά πρόσωπα, μου άρεσαν οι περιγραφές σου, πήγα και τουαλέτα, έριξα και μερικά μπινελίκια στους γερμανούς αλλά τώρα συνεχίζω....

Τι πρόβλημα και αυτή η τζαμαρία..ούτε να υπογραμμίσεις κάτι, ούτε να το περάσεις με φωσφοριζέ μαραφέτι, ούτε να τσαλακώσεις τη σελίδα...α ρε Ηλία...θα με κάνεις να κρατώ σημειώσεις!!! ..πάω πίσω...

φτερό στον άνεμο... είπε...

8:18...μπήκα στην τελική ευθεία...

φτερό στον άνεμο... είπε...

8:22 τελείωσαααααααααααααααααα!!!! ΓΙΟΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!!!!!

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ:

1) Είμαι αληθινός ήρωας!! χεχε

2) Αφού σε πειράζει ρε μάνα μου το ουίσκι, τι το πίνεις το ρημάδι!!

3) Ζεστούλι, άκου να δεις τώρα...μιλάει το τεμπελόφτερο λέμε...είσαι πολύ αυστηρός με τον εαυτό σου...κουλάρισε λίγο..

4) Θες δηλαδή να μάθεις τι είναι αλήθεια/αληθινό???
Και γιατί δεν ρώταγες ε;;;;; Παρά παλεύεις μόνος σου?? Κάτι θα λέγαμε όλα τα ψαράκια στο ενυδρείο και θα το λύναμε το ψαρομυστήριο..

5) Ξέρεις τι λέω? Θα σου κάνω το φτεροτέστ του αληθινού:
Μπορείς να πεις "σε χρειάζομαι τόσο που στη σκέψη σου ζαλίζομαι"?
Μπορείς να πεις "σε αγαπώ τρελά"?
Μπορείς να πεις "συγνώμη"?
Μπορείς να πεις "είσαι μαλάκας"?
Μπορείς να πεις "είμαι μαλάκας"?
Μπορείς να πεις "βοήθεια"?
Μπορείς να πεις "θα είμαι εδώ για σένα" και να είσαι?

Ε, μέτρα τα ναι και τα όχι σου και βγάλε ποσοστό. Αυτό ίσως να είναι μια πλευρά του αληθινού έτσι όπως το φαντάζομαι, σίγουρα θα υπάρχουν και άλλες, άπειρες, όσες και οι σκέψεις μας. Προσωπικά το παλεύω πολύ και πάλι στο μηδέν είμαι, καμιά φορά στο μυαλό μου η αλήθεια μοιάζει σαν μια μαύρη συμπαντική τρύπα, δεν τη βλέπεις, αλλά την αντιλαμβάνεσαι από την καταστροφή που δημιουργεί έξω της μα και από την έκρηξη ζωής που μαζεύει στην καρδιά της.

Αυτά...φιλιά πολλά και έφυγα γρήηηηηηηηηηηηηηγορα

Υγ :))))

kelly alamanou είπε...

Λέγοντας ονειρεύονταν ακόμη οι άνθρωποι εννούσα πως εκείνοι που έχουν την ηλικία να κάνουν ότι έκανα εγώ τότε ,μου δίνουν την εντύπωση ,πιθανά λαθεμένη,πως Δεν ονειρεύονται πιά ,ισως γιατί οι συνθήκες δεν τους το επιτρέπουν;

Η κελλυ τώρα, δεν πηγαίνει πιά σε μπαρ, πίνει αραιά και που,και δεν ονειρεύεται , ΖΕΙ ακολουθώντας μία εσωτερική ώθηση που δεν την αφήνει ποτέ χωρίς να ξέρει ποιό θα είναι το επομενό της βήμα.

kelly alamanou είπε...

Α ξέχασα ποιός είναι ο τίτλος της ταινίας;

α Κενταύρου είπε...

Περιπλανόμενος από blog σε blog βρέθηκα εδώ.Βυθίστηκα στο εσωτερικό σου κόσμο,στο πρώτο κέλυφος, υπάρχει κι άλλο, η ποιό σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας.Αυτή δεν βγαίνει ποτέ στο φως.Αυτό που περιγράφεις είναι επιδερμικό δεν είναι ο πυρήνας του είναι.Θα ήθελα μια απάντηση αν ασπάζεσαι την άποψη...

kryos είπε...

@ dimitris-p

Σ ευχαριστώ Δημήτρη μου .... να σαι καλά .... πάντα χαίρομαι να

περνάς και να μου αφήνεις λίγη από την όμορφη αύρα σου ..

Καλό βράδυ φίλε μου !!!

kryos είπε...

@ faraona

"Χαμένο οχι για να μην παλεύει κάποιος, αλλά για να εχει το

δυνατόν λιγότερο εγωισμό στην ειρηνική του πάλη με τον εσώτερο

εαυτό και τον συνάνθρωπο ωστε να βοηθά με τον καλύτερο δυνατό

τρόπο."

Το είπες τόσο όμορφα εδώ Αναστασία μου .... θα συμφωνήσω

απόλυτα μαζί σου .... τι άλλο έχουμε εκτός από την πορεία μας και

τη ματιά μας ? .... θυμήθηκα και πάλι τα λόγια ενός αγαπημένου

συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας , του Koontz , : " μια πόρτα

πριν τον παράδεισο πάντα θα βρίσκεται ο πλησίον " .... με τον

πλησίον κλείνεις κι εσύ τη φράση σου ....όμως πόσο μπορείς να

σταθείς σε κάποιον άλλον αν δεν εχεις κάνει βήματα στο δικό σου

προσωπικό ταξίδι ? .... ο Γιούνγκ έλεγε ότι αν υπάρχει κάποια

ελπίδα για τον κόσμο σε συλλογικό επίπεδο , αυτή βρίσκεται στα

χέρια αυτών που θα σκύψουν μέσα τους και θα ολοκληρώσουν το

έργο τους .

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την παρουσία σου ....

υπερβάλλεις λίγο όσον αφορά εμένα αλλά δεν πειράζει :)) ... όλοι

μας παίζουμε σ αυτό το παιχνίδι και είμαστε συνοδοιπόροι , ακόμη κι

αυτοί που έχουν την άποψη ότι όλα αυτά είναι ανοησίες για

γραφικούς τύπους .... ευτυχώς που πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι

δίπλα σου που εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος .

Να έχεις μια πολύ όμορφη βραδιά θα σου ευχηθώ Αναστασία μου !!!

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ Αλεξάνδρα

Με τις επιλογές μας , χτίζουμε τον κόσμο μας Αλεξάνδρα μου ... και συνήθως όσοι από μας δεν είμαστε φυλακισμένοι σε κάποιο ίδρυμα έχουμε πληθώρα επιλογών .... οι επιλογές πάλι αυτές καθορίζονται από την προσωπικότητα κι από την ματιά που έχουμε .... δεν βλέπουμε όλοι τον ίδιο κόσμο κοιτάζοντας έξω .... δεν έχουμε ούτε την ίδια αφετηρία αλλά ούτε και τους ίδιους στόχους ....και κάπου εκεί μέσα μπερδεύονται και οι αλήθειες μας .

Το πρόβλημα είναι όταν κάποιος προσπαθεί να επιβάλλει τις δικές του αλήθειες νομίζοντας ότι έχει το αλάθητο .... τότε είναι που ξεκινάνε τα επίθετα και οι ταμπέλες .... είναι πιο εύκολο να να αντιμετωπίσεις κάτι που έχει όνομα από το να δεις τον απέναντι ώς ένα πνευματικό ον που κινείται στα όρια του άπειρου .... μ αυτή την τελευταία ματιά νομίζω ότι μπορείς να αποδεχθείς και τον άλλον όπως είναι , με τα λάθη και τις αδυναμίες του .

Όμως αποδοχή δε σημαίνει και ανεκτικότητα ... δεν σου κρύβω ότι έχω προσπεράσει καταστάσεις που αποδέχτηκα όπως και ανθρώπους .... με τις επιλογές μου οδηγήθηκα αλλού κι αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη τους .... κάποιους προσπέρασα εγώ και κάποιοι προσπέρασαν εμένα .... όλοι έχουν δικαίωμα στην επιλογή ακόμη κι αν αυτές οι αποφάσεις δημιουργούν πικρίες .... προχωράμε Αλεξάνδρα μου .... συνοδοιπόροι πάντα θα βρίσκονται που να εκπέμουν στο ίδιο μήκος κύματος .... για όσο .

Χαίρομαι καλή μου φίλη που μπορείς να συντονίζεσαι με την ομορφιά , χαίρομαι κι εγώ που υπάρχεις στον κόσμο μου .

Ένα υπέροχο βραδάκι θα σου ευχηθώ !!!

kryos είπε...

@ Albena

Μου αρέσει το αναλυτικό μυαλό σου Albena μου :)) όπως μου αρέσει επίσης και η τελευταία σου φράση :))

kryos είπε...

@ Μαρίνα

Μαγικά ? :)) ... Μαρίνα μου εγώ απλά γράφω κι έχω συνείδηση περί αυτού .

Είναι και δική μου γνώμη ότι το σχόλιο της Αλεξάνδρας μπορεί να λειτουργήσει ως πυξίδα του σημαντικού .... όχι στα επίθετα αλλά στα ουσιαστικά ... εμείς οι άνθρωποι έχουμε συνηθίσει όταν κάτι δεν ξέρουμε τι είναι , απλώς να του δίνουμε ένα όνομα .... το συνηθίζουμε και όσον αφορά ανθρώπους ... με το που βάλουμε την ταμπέλα σταματάμε πλέον και να παρατηρούμε ..... αυτό μας δίνει την ψευδαίσθηση της γνώσης κι αποτελεί φυσικά και άλλοθι για κάθε μορφής κατηγόρια .... δεν θα βγάλω τον εαυτό μου απ έξω .

Σ ευχαριστώ που πέρασες και για τα καλά σου λόγια ... ναι , αυτό κατάλαβα κι εγώ τα τελευταία χρόνια και γι αυτό και αυτή η ανάρτηση ... η λέξη "αλήθεια " παίζει πολύ και πουλιέται πολύ εύκολα ....

"κουραστηκα με την εικονα της αληθειας μου…
με την αληθεια που μου φορουν, ακαιρο ακυρο κι ατυπο πανω μου ρουχο...
κουρατηκα να με σμιλευουν ο καθεις με το αληθινο που θεωρει ότι μου ταιριαζει...
κουραστηκα να χτιζω με ψευτικη αληθεια τους γυρω μου για να ειμαι ευτυχης ,πληρης φιλιας ,ενιοτε κι ερωτευμενη…."

Τα λές πολύ όμορφα .... είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσα σημαντικά πράγματα χαρίζουμε για να κερδίσουμε την "αγάπη
" και τον αποδοχή των άλλων .... κι είναι αυτό το ξεπούλημα που κάνει τις στιγμές των απολογισμών να είναι σκληρές .

Μια υπέροχη βραδιά θα σου ευχηθώ Μαρίνα μου .... το σχόλιο σου ήταν πολύ πολύ μικρό , χαίρομαι να σε διαβάζω ...

Φιλιά !!!

(Εδώ στο Βορρά ο καιρός είναι κυριολεκτικά άστατος , ταιριάζει γάντι με τις διαθέσεις μας ... όμως σήμερα πρώτη μέρα της Άνοιξης είδα δέντρα ανθισμένα .... σε επίπεδο συμβολισμών πάμε καλά :))

kryos είπε...

@ Φτερό στον άνεμο

Είδα πιο κάτω ότι τήρησες την υπόσχεση σου , φτερό μου :)) ..... θα τα πούμε λίγο αργότερα :))

kryos είπε...

@ Aliki

Τέραστιο , ναι Αλίκη μου ... έχεις δίκιο .... χρειάζεται να ενταχθεί σε χρονοδιάγραμμα :)) όποτε βρεις χρόνο και διάθεση να το τολμήσεις ...... σ ευχαριστώ για το πέρασμα ... να έχεις ένα όμορφο βραδάκι !!!

kryos είπε...

@ Άιναφετς

Στεφανία μου , σ ευχαριστώ για τα υπέροχα λόγια σου και για την υπομονή σου ....ελπίζω αυτό που μαγείρεψα να μην σου έκατσε πολύ βαρύ στο φινάλε :) ...τώρα που ξέρω ότι παίρνεις τα ακουστικά σου και περνάς θα προσέξω περισσότερο τη μουσική μου , σου το υπόσχομαι :)

Κι εγώ με τη σειρά μου , θα σου ευχηθώ έτσι πάντα αληθινή να είσαι είσαι στη ζωή σου ... και μια όμορφη νυχτιά για σήμερα :)) ( δεν έχω έμπνευση για πιο πετυχημένη παραλλαγή :))

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ Logia

Χαίρομαι να περνάς Νέλλυ μου ... να σαι καλά !!!

Καλό βράδυ θα σου ευχηθώ !!!

kryos είπε...

@ maya

Αφού ήρθες με τις καλύτερες προθέσεις Maya μου και τελικά δεν τα κατάφερες , αισθάνομαι ότι θα πρέπει να κάνω εδώ μια μικρή περίληψη ...

Στην αρχή λοιπόν κοιτούσα τη θάλασσα ..... μετά αποφάσισα να πιώ ένα ποτό ( σφάλμα , το ξέρω :) ...αλλά και άλλοθι :)) ....κι αργότερα πήρα τη λέξη "αλήθεια" κι είπα να παίξω λίγο μαζί της .... μου άρεσε να την βλέπω να μεταμορφώνετε στα χέρια μου και να αλλάζει χρώματα ... .και τότε ήταν που τόλμησα κι ανέλαβα το ρίσκο ( τέτοιες ώρες , τέτοιες πράξεις , τέτοια λόγια ) να αλλάξω το πρώτο γράμμα της και να το κάνω κεφαλαίο ..... από εκείνη τη στιγμή και μετά , άρχισε αυτή να παίζει μαζί μου .... κάπου εκεί τα παράτησα κι ευτυχώς το άφησα το μολύβι :)

Δεν είμαι εγώ για βιβλία ... αυτά ίσως που θα ήθελα να πω τα έχουν πει άλλοι στο παρελθόν σίγουρα καλύτερα από μένα , και δεν θα είχα κάτι να προσθέσω .... μη κοιτάς που εδώ μέσα δοκιμάζω υπομονές :))

Να έχεις ένα όμορφο βραδάκι θα σου ευχηθώ .... χαίρομαι που πέρασες και που έφυγες τελικά με χαμόγελα ...

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ Fractal

Σ ευχαριστώ για το link αγαπητό μου fractal αλλά και για την υπομονή σου .... να σαι καλά και να έχεις μια υπέροχη βραδιά !!!

kryos είπε...

@ φτερό στον άνεμο

:))))

Είσαι κι εσύ άξιο θαυμασμού φτερό μου και δίκαια θα σου απονεμηθεί κι εσένα η πλακέτα του αναγνώστη με εξωφρενικά μεγάλη υπομονή ....το ότι χρησιμοποίησες και προμήθειες δεν ακυρώνει την προσπάθεια σου καθώς οι κανονισμοί επιτρέπουν τη χρησιμοποίηση τους :))

Σε διάβασα προσεκτικά και νομίζω ότι έχουμε διάσταση απόψεων :) ,τουλάχιστον όσον αφορά το πρώτο σκέλος του σχολίου σου ..κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν είναι το πρόβλημά μας οι λέξεις και τα τεστ ...το να πω ότι είμαι μαλάκας ή ότι είσαι εσύ μαλάκας δεν με κάνει αληθινό .... ίσως με κάνει απλώς ειλικρινή για τη συγκεκριμένη στιγμή αλλά αυτό είναι μια απλή άποψη που όταν περάσει θα με κάνει να αισθανθώ τύψεις .....το να πω " σ αγαπώ τρελλά" και να εννοώ ότι θέλω να σε βάλω στο τσεπάκι μου δε λέει τίποτε .....το να πω "σε χρειάζομαι " και να εννοώ ότι χρειάζομαι κάποιον να μου πληρώνει το νοίκι , κι αυτό δεν λέει τίποτε ..... το να φωνάξω μετά από όλα αυτά "βοήθεια" , ίσως εκείνο είναι αληθινό :) .... όλα αυτά είναι έννοιες που ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά , οι λέξεις είναι φτωχό εργαλείο για να περιγράψουν αισθήσεις και συναισθήματα .

Ξέρω ότι κι εσύ είσαι εναντίον στα πολλά λόγια που δεν σημαίνουν τίποτε .... όμως μένει η υποψία της Αλήθειας με κείνη την αίσθηση που τόσο όμορφα περιγράφεις

"καμιά φορά στο μυαλό μου η αλήθεια μοιάζει σαν μια μαύρη συμπαντική τρύπα, δεν τη βλέπεις, αλλά την αντιλαμβάνεσαι από την καταστροφή που δημιουργεί έξω της μα και από την έκρηξη ζωής που μαζεύει στην καρδιά της."

Γνώμη μου είναι πως πλησιάζω την Αλήθεια όταν κοιτάζοντας σε βλέπω ένα πνεύμα πίσω από το πρόσωπο που υπάρχει για κάποιο λόγο , και για κάποιο σκοπό ..... δεν θα βιαστώ λοιπόν να βάλω ταμπέλες στο άγνωστο , ούτε να το τεστάρω .


"Αυτά...φιλιά πολλά και έφυγα γρήηηηηηηηηηηηηηγορα"

Νομίζω ότι μετά από αυτή τη φράση σου , θα πρέπει να εγκαταστήσω προειδοποιητικό σήμα στο blog μου , για τις παρενέργειες τις υπερβολικής παραμονής :)) .... νομίζω ότι έχει η Talisker κάτι τέτοιο :))

Αυτά κι από μένα φτερό μου .... σ ευχαριστώ για τα 74 λεπτά του πολύτιμου χρόνου σου που διέθεσες εδώ ..

Να έχεις μια υπέροχη βραδιά !!!

Φιλιά !!!

kryos είπε...

@ kelly alamanou

Έχει μερικά χρόνια Κέλλυ μου που κι εγώ σταμάτησα να ονειρεύομαι , δεν ξέρω όμως κατά πόσο καλό είναι αυτό ....σίγουρα όμως δεν θα το ευχόμουν στους νέους .

Ο τίτλος της ταινίας στα ελληνικά είναι όπως και στο βιβλίο : Ο δρόμος του ειρηνικού πολεμιστή " .... τον ρόλο του Σωκράτη τον παίζει ο Νικ Νόλτε .

kryos είπε...

@ α Κενταύρου

Καλώς ήρθες από το τετράδιο μου , φίλε μου ..

Ήθελα να σου πω ότι η ανάρτηση δεν έγινε με σκοπό να περιγράψω τον εσωτερικό μου κόσμο ..... ξεκίνησα από εκεί προσπαθώντας να καταλήξω σε μια υποψία Αλήθειας όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ ..... χρησιμοποίησα λέξεις που περιγράφουν έννοιες αλληλοκαλυπτόμενες σ αυτό το παιχνίδι της αναζήτησης και της αυτογνωσίας ..... εαυτός κι Εαυτός , Σκοπός και Νόημα , σύμπαν και άπειρο .... δεν ξέρω τι ακριβώς σου φάνηκε επιδερμικό .

Αν αναφέρεσαι στον σκοτεινό ευατό μας όπως τον περιγράφει ο Γιουνγκ με τον όρο "σκιά" , είχα κάνει μια ανάρτηση παλιότερα ...αν θες ρίξε μια ματιά εδώ :

http://kryos-gr.blogspot.com/2008/11/blog-post_03.html

Αν πάλι αναφέρεσαι στην υποψία του Εαυτού και τη γνωριμία μαζί του , είχα κάνει μια ανάρτηση με τα λόγια του Needlman από το βιβλίο του Χρόνος και Ψυχή :

http://kryos-gr.blogspot.com/2009/09/jakob-needleman.html

Προσωπικά εμπιστεύομαι όσους έχουν την ταπεινή ματιά του αναζητητή κι αναζητώ τη γνώμη τους .... με απωθούν όσοι μόνο "ξέρουν" και κρίνουν με τις δικές τους υποκειμενικές αλήθειες .

Να έχεις ένα όμορφο βραδάκι θα σου ευχηθώ !!!

α Κενταύρου είπε...

Διάβασα ότι μου υπέδειξες,καλύφθηκα από την απάντηση,σε ένα τμήμα της ήταν ιδιαίτερα σκληρή.
Καλό βράδυ.

φτερό στον άνεμο... είπε...

Ηλία, σε ευχαριστώ κι εγώ που έκατσες και μου έγραψες όλα αυτά, σε ευχαριστώ και ντρέπομαι κιόλας που το προκάλεσα. Ένα παιχνίδι έκανα μόνο και μάλιστα με πολύ ευχαρίστηση, γιατί είναι ίσως Αλήθεια, πως είναι πολύ πολύ τυχερός ένας άνθρωπος που έχει τη δυνατότητα να αφιερώσει μισή, 1 ώρα για να διαβάσει κάτι που τον ευχαριστεί. Πολυτέλεια. Και δεν θα διαφωνήσω με όσα λες στην απάντηση, γιατί είναι ίσως Αλήθεια πως, δεν συμφωνώ απόλυτα, αλλά κυρίως, βαριέμαι να διαφωνήσω :) (τόση τεμπελιά πια!!)
Και πάλι όμως, ψάχνοντας να βρω την Αλήθεια σε αυτό που τώρα γράφω, σκέφτομαι πως ίσως και να 'χεις δίκιο, ή καλύτερα, πως σίγουρα έχεις δίκιο, γιατί οι περισσότερες απαντήσεις μας, μυστικά, είναι βιωματικές και σε αυτές, πάλι μυστικά, δεν χωρά η Αλήθεια κανενός άλλου. Αν χώραγε, αν πραγματικά και όχι επιφανειακά, της δίναμε χώρο, δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γινόταν, μπορεί να τρελαινόμασταν, μπορεί όμως και να αγγίζαμε την ευτυχία.
Αλήθεια είναι ίσως ακόμα η ανάγκη του επικοινωνείν, και πιο πέρα, Αλήθεια είναι Κάθε Ανάγκη μας. Για αυτό χαίρομαι για τα 74, και τα 1000, και τα 74.000 λεπτά που μπορεί να δώσουμε/πάρουμε/κερδίσουμε? για επικοινωνία..δεν είναι ΑΛΗΘΕΙΑ σημαντικό αυτό??
Και τώρα μου 'ρθε στο μυαλό και ακόμα μερικά Α, και θα τα βάλω και στη σειρά, Άλλος/Αγάπη/Αέρας = Ανάγκη = Αλήθεια ? Αλήθεια, Δεν Ξέρω. Και τελικά, καταλήγω σε αυτό που λες...πετώ τις λέξεις-ταμπέλες και αφήνω τις Αλήθειες αλήτισσες να τριγυρνούν με την ελπίδα να χτυπήσουν τις πόρτες αυτών που περιμένουν..

Πολλά είπα για τεμπέλα, και ναι λέξεις καμιά φορά μού φαίνονται και μένα φτωχές μα...δεν ξέρω ποιος τελικά είναι η αιτία, εγώ ή εκείνες;; Άσε, δεν μιλάω άλλο γιατί θα το κάνω.. φτωχότερο.

Καληνύχτα κρυούλι και έχε το νου σου στην πόρτα ;)

kryos είπε...

@ a Κενταύρου

Χαίρομαι που καλύφθηκες ...

Καλό βράδυ !!!

kryos είπε...

@ φτερό στον άνεμο

Εγώ σ ευχαριστώ που επανήλθες Βιβή μου .... ας μην επικεντρωθούμε στα δίκια και στα άδικά μας , όλοι έχουμε δίκιο κατά κάποιο τρόπο .... οι διαθέσεις μας αλλάζουν και ταυτόχρονα αλλάζουν τα πρόσωπα και οι ματιές .... με την ανάρτησή μου ήθελα απλώς να δείξω ότι τις πιο πολλές φορές ξεχνάμε να μας θυμηθούμε .... κυνηγάμε στόχους συνήθως καθορισμένους από άλλους , επιλέγουμε τη συντροφιά μας με κοινώς αποδεκτές προδιαγραφές , ζούμε γενικότερα μια ζωή λες και είναι πρόβα για την επόμενη .... και ίσως ακριβώς αυτό να είναι η ζωή ... πρόβες για μια παράσταση που δεν θα παιχτεί ποτέ όπως είπε και μια φίλη σε προηγούμενο σχόλιο.

Όμως κάπου βαθιά ξέρουμε ότι δεν είναι πολλά αυτά που μπορούν να μας καλύψουν .... να μοιραστούμε θέλουμε , να δούμε στον απέναντι εκείνο το ζεστό βλέμμα αγάπης , να δώσουμε εμείς αγάπη .... ότι και να πράξουμε πάντα η πληρωμή είναι σε συναίσθημα .... το λάθος είναι ότι εμείς ελπίζουμε να εισπράξουμε στο μέλλον ενώ το συναίσθημα πάντα εκδηλώνεται στο παρόν .

Έλεγα λοιπόν πως αν δούμε και κατανοήσουμε ότι δεν έχουμε κανένα δεδομένο σ αυτή τη ζωή , ότι δεν ξέρουμε που πατάνε τα πόδια μας , από που ήρθαμε και που πάμε , ίσως αυτή η γνώση της άγνοιας μας να μπορεί να λειτουργήσει ως πυξίδα και να καθορίσει τις προτεραιοτητές μας με καλύτερο τρόπο ....

Σταματάω κι εγώ τη φλυαρία .... υπάρχουν εποχές που αισθάνεσαι ότι είπες πάρα πολλά (και κουραστικά ) κι εγώ κάπως έτσι αισθάνομαι τώρα ....

Καλό βράδυ θα σου ευχηθώ φτερό μου .... σ ευχαριστώ για την αλήθεια των σχολίων σου

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραία ανάρτηση Ηλία μου...

Άιναφετς είπε...

Τι νομίζεις ότι αυτό ήταν...ότι ξόφλησες; Ότι άφησα το σχόλιο μου σαν καλή blogger και τέλος;
Δεν χόρτασα φίλε μου, γι' αυτό και είμαι εδώ, πολύ πολύ κοντά!
Να έχουμε μια όμορφη νυχτιά!

kryos είπε...

@ Ανώνυμος

Σ ευχαριστώ .... αλλά θα ήθελα να έκλεινες το σχόλιο σου με ένα όνομα :)

Καλό βράδυ ...

kryos είπε...

@ Αϊναφετς

Να έχουμε μια όμορφη νυχτιά καλή μου φίλη .... τελικά δεν έχουν και τόσο σημασία οι αναρτήσεις όσο η παρέα και η συντροφιά που απλώνεται γύρω ... σ ευχαριστώ που περνάς Στεφανία μου και πάντα αφήνεις ένα καλό λόγο ... χαίρομαι γι αυτό .... να σαι καλά !!!

maya είπε...

ΕΥΤΥΧΩΣ δεν υπάρχουν δύο άνθρωποι που θα πουν ακριβώς το ίδιο πράμα !
και γιατι είσαι σίγουρος ότι ό,τι έχεις να πεις, έχει ειπωθεί ?

ευχαριστώ για την περίληψη .
(ήρθα σήμερα και διάβασα κι άλλο πάντως !)
:)))

καληνύχτα
χχχχχχχχχ

kryos είπε...

Καλημέρα maya μου ...

Όχι δεν είμαι σίγουρος :) ... θα έπρεπε να είμαι αφού στατιστικά οι πιθανότητες είναι εναντίον μου αλλά δεν είμαι .... κι έχεις δίκιο .... δυο άνθρωποι δεν μπορούν να πουν ακριβώς το ίδιο πράγμα ή καλύτερα δεν θα έχουν στο μυαλό τους το ίδιο πράγμα την ώρα που το λένε .... αλλά και δυο αναγνώστες δεν θα διαβάσουν το ίδιο .... τα έχουμε ξαναπεί γι αυτή τη βαβέλ των λέξεων που τελικά όλοι συμμετέχουμε .

Παρόλα αυτά δεν έχω τέτοιες βλέψεις ... μου αρκεί που μπορώ και εκφράζομαι σε πέντε φίλους και γνωστούς .... καμμιά φορά το μόνο που χρειάζεται είναι απλώς να βγουν από μέσα σου .

Χαίρομαι που ξαναπέρασες .... αν την κρατήσω λίγο ακόμη πιστεύω ότι τελικά ίσως και καταφέρεις να την διαβάσεις :)

Την καλημέρα μου και πάλι !!!

Φιλιά

maya είπε...

η ανάγκη της έκφρασης είναι ισχυρότερη της ανάγκης αντίδρασης .
συμφωνώ απόλυτα .

κράτα το, κράτα το .
νάχεις και χρόνο για να γράψεις το 2ο έπος !!!
αχαχα

αντε. πίσω στο τραβάχο...
έσβησα το τσιγάρο ..

πολύ καλημέρα μας
χχχχχχχχχχχχχχχ

kryos είπε...

Ναι , να γράψω τη συνέχεια της Οδύσσειας .... το κρυφό ταξίδι του Τηλέμαχου στα στέκια που ωρίμασε ο πατέρας του :)

Το τραβάχο κάτι σε άγρια δύση μου κάνει :)

maya είπε...

αχαχαχα

μπαααα
πιο πολύ σε γλυκιά ανατολή είναι :)
(τραβάχο επιτυχές και ολοκληρωμένο!
μεγάλη στιγμή)

καλό μας μεσημέρι
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

albena είπε...

Αφιερωμένο
Εμένα τουλάχιστον μου θύμισε την ανάρτησή σου...
Καλό βράδυ!

kryos είπε...

Maya μου , μου διέφυγε το τελευταίο σου σχόλιο ... όμως λίγο ετεροχρονισμένα θα σου πω ότι πραγματικά χαίρομαι που βρίσκεσαι σε συντονισμό με γλυκές ανατολές :) κι ευχαριστώ και για την μετάφραση :)

Ένα όμορφο βραδάκι να έχουμε !!!

kryos είπε...

@ Albena

Σ ευχαριστώ Albena μου ...υπέροχη εκτέλεση , κι εμένα μου θύμισε εμένα :))

Καλό βράδυ !!!

ολα θα πανε καλα... είπε...

Κι εγώ,με διαφορά μηνών βέβαια,είμαι μια ηρωϊδα αφού το διάβασα όλο!Ήθελα να δω πού το πας,καθώς περιέγραφες τα "καλόπαιδα" και την αλήθεια του καθενός.Σε γενικές γραμμές συμφωνώ(για την αλήθεια).Αλλά δε συμφωνώ απόλυτα με την άποψη του Λειβαδίτη - που κατά τα άλλα τον διαβάζω πολύ και μου αρέσει ως ποιητής - ότι και καλά,πρέπει να πέσεις πολύ χαμηλά και να περάσεις από τα πάντα ή σχεδόν,για να μπορέσεις να γράψεις έναν στίχο,ένα τραγούδι,ένα μυθιστόρημα,κλπ.Οπωσδήποτε ούτε το άλλο άκρο βοηθάει.Αλλά μου φάνηκε λίγο απόλυτο αυτό.Μπορεί να μην περνάει κανείς ούτε έξω από ένα μπαρ,να ζει σε μια καλύβα πάνω στο βουνό,αλλά το μυαλό του να κόβει και η καρδιά του να το λέει.
Ελπίζω να μην είμαι εκτός θέματος - αυτές οι σκέψεις μού γεννήθηκαν διαβάζοντας τη συγκεκριμένη ανάρτηση.
Να είσαι καλά,Ηλία.

kryos είπε...

Χαιρετώ την νεα ηρωίδα :))

Γεωργία μου είναι τέτοιο το θέμα που και να θέλεις δεν μπορείς να βγεις εκτός θέματος :))

Η δική μου γνώμη είναι ότι από την στιγμή που δεν νιώθουμε την ασφάλεια του προορισμού , έχουμε το δικαίωμα σε κάθε στάση μας να επαναπροσδιορίζουμε τα πιστεύω μας , δημιουργώντας νέες πεποιθήσεις ... ακόμη και στην περίπτωση που ο Λειβαδίτης ήταν ειλικρινής όταν έγραφε το συγκεκριμένο κείμενο για την δική του αλήθεια , κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν αναθεώρησε αργότερα .

Αυτό που μένει δεν είναι η αλήθεια ως ορισμός αλλά η γνώση της άγνοιας της ... αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας , θα καταλήγαμε ότι σε τέτοια θέματα μονο να υποψιαστούμε μπορούμε .... αν το συναίσθημα είναι πυξίδα , τότε θα πρέπει να αφεθούμε σε ότι μας κάνει να νιώθουμε καλά με κείνη την αίσθηση πληρότητας ..... φαντάζομαι ότι η Αλήθεια θα σέρνει μαζί της κάτι τέτοιο .

Χάρηκα πολύ που πέρασες , μου έλειψε ο λόγος σου , και το μήνυμα της υπογραφής σου :)

Φιλιά !!!

Coffeemug είπε...

Τόσες πολλές αλήθειες! Μαζεμένες εδώ. Η δική σου, όσων έγραψαν στα σχόλια. Δεν υπάρχει μία. Ακόμα και η δική μου, η ατομική αλήθεια έχει πολλές όψεις κι ας είναι μία. Γιατί αλλάζουμε, γιατί αισθανόμαστε, γιατί ζούμε και παλλόμαστε. Γιατί κάνουμε βήματα μεγάλα ή μικρά, κοιτάμε πίσω, ή μπροστά και διορθώνουμε την πορεία ανάλογα.

Coffeemug είπε...

H μουσική σου είναι μαγική.

kryos είπε...

@ Coffemug

Νομίζω ότι συμμετέχουμε σ ένα πολύ σοφό παιχνίδι coffemug μου ... δείχνει να είναι ομαδικό αλλά στην ουσία είναι καθαρά ατομικό ... "λανθασμένες" επιλογές οδηγούν κάποια στιγμή στα ίδια σταυροδρόμια και αυτή η χλιοειπωμένη "ανθρώπινη επιλογή" ( ακολουθώντας τις προσωπικές μας αλήθειες ) καταντάει στο τέλος κακόγουστο αστείο .... αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η ματιά μας στα πράγματα που συμβαίνουν .... αυτή η ματιά προκαλεί δράσεις κι αυτή η δράση φροντίζει ή όχι μια ψυχή που θέλει να αναπνεύσει .

Τα θέματα αυτά είναι χειμωνιάτικα ε? :) έχουμε προγραμματιστεί να συζητάμε για τέτοια θέματα ώς διάλλειμα με τον καφέ μας και μεταξύ τυριού και αχλαδιού ενώ στην ουσία θα έπρεπε όλα τα υπόλοιπα να βρίσκονται υπό την σκέπη τους ... να σ ευχαριστήσω και πάλι για τον χρόνο που διέθεσες για να με διαβάσεις , να περάσεις υπέροχα εκεί στις θάλασσες του Ιονίου .

Καλή βδομάδα !!!

Coffeemug είπε...

διαβάζω ότι με ευχαριστεί. είναι δύσκολο να το διαβάσεις όχι λόγω περιεχομένου, αλλά η οθόνη δεν βοηθάει. δεν είναι σαν το χαρτί.

σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου.