Ειμαστε ακομη εδω για να κανουμε τη διαφορα Ηλια μου.
Απο τοτε που εκανες εκεινη την αναρτηση για τις σακουλες κυκλοφορω με τις πανινες σακουλες που ειχα παρει απο τον αρκτουρο για τα ψωνια μου....ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ....ΑΛΗΘΕΙΑ!! Κι εχω ακομα να κανω πααααρα πολλα πριν παραδωσω στα παιδια και αποσυρθω :)
Κατερίνα μου καλή , φυσικά και το παλεύουμε .... το " απέτυχε " δεν σημαίνει ότι από εδώ και πέρα σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και σταματάμε την προσπάθεια....απλώς βλέπω γύρω μου και νομίζω ότι ελπίδα μας είναι πλέον τα παιδιά μας και η παιδεία που εμείς θα τους δώσουμε ..... να δώσουμε λίγο παραπάνω βάρος εκεί .
Καλημέρα ! Οι υπέροχες φωτογραφίες σου (αλήθεια από που τις βρήκες?) μιλούν από μόνες τους !!!!
Τις κοιτώ. Το μάτι ξεφεύγει δεξιά, στη μάσκα από το V for Vedetta.
Η δύναμη των πολλών, σκέφτομαι, απεριόριστη! παντοδύναμη.
Αρκεί όλοι να συνειδητοποιήσουμε το ίδιο πράγμα, να θελήσουμε να ενεργήσουμε προς την ίδια κατεύθυνση, με την ίδια πίστη, να δούμε πιό πλατιά πέρα από τον μικρόκοσμό μας, να αγαπήσουμε αυτόν τον πλανήτη που μας θρέφει με χίλιους τρόπους και είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι του. Ο θάνατός του είναι θάνατός μας. Αυτοί που έρχονται δεν φταίνε. Εμείς ότι γκρεμίσαμε πρέπει να ξανακτίσουμε. Και εμείς είμαστε οι πολλοί που μορφώνουμε τα παιδιά μας, το μέλλον δηλαδή. Το μέλλον...αξίζει να είναι υγιές!
Θα μπορούσαμε να φτιάξουμε τον κόσμο από την αρχή, έτσι όμορφο και τρυφερό όπως οι εικόνες αυτές. Θα μπορούσαμε να φυτέψουμε ένα νέο μέλλον. Θα μπορούσαμε ....
μα τα παιδια μας ειναι πολυ πιο ευαισθητοποιημενα απο εμας..
μεταξυ μας, αν εγω ξεχασω καμμια βρυση ανοιχτη, η κορη μου ειναι η πρωτη που με επιπλητει για το λαθος μου..
το περσινο καλοκαιρι ξεκινησαμε να μαζευουμε ξερεις ολοκληρες σακουλες με πλαστικα, χαρτια, αλουμινιο..αλλα δυστυχως δεν κρατησε πολυ..ειναι δυσκολο εαν δεν εχει η καθε πολυκατοικια δικο της καδο ή εστω καπου παρα πολυ κοντα..
καπου ακουσα και δεν ξερω εαν ισχυει, πως ακομη κι αν μαζευονταν τα οσα επρεπε ''σκουπιδια'' στους ειδικους καδους, δεν διαθετουμε υποδομη για συλλογη και ανακυκλωση μεγαλων ποσοτητων..
Αποτύχαμε όχι περισσότερο απ΄όσο είχαν αποτύχει οι δικοί μας γονείς.
Κάποτε ο έρωτας ήταν ταμπού σήμερα δεν είναι πια.
Κάποτε υπήρχε σαφώς μεγαλύτερη καταπίεση. Σήμερα απλά δεν έχουμε τι να κάνουμε την ελευθερία μας.
Κάποτε οι γυναίκες είχαν άλλη θέση στην οικογένεια, την κοινωνία. Τώρα μπορεί να επιλέγει τα λάθη μόνη της κι όχι να τα κάνουν άλλοι για εκείνην...
Οι άντρες επιτέλους αφήνουν τα δάκρυά τους. Κλαίνε! Πονούν! Αγαπούν!
Μπορεί να έχουμε πολύ λιγότερα δέντρα στον πλανήτη, το νερό να στερεύει και εμείς ατάραχοι να φοβόαστε την οικονομική κρίση, μα σήμερα όλα γίνονται από δική μας επιλογή...
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία κι ας μην είμαστε εκεί να το διαπιστώσουμε...
Οι εικόνες πάντα καταπληκτικές όπως και οι μουσικές σου!!!!
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.....απλώς ακόμα δεν βλέπω την δυναμική που θα προκαλέσει αντιστροφή του κατάστασης....υπάρχουν υπέροχοι ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι αλλά δεν φαίνεται ότι φτάνουν .
Ξέρεις δεν πιστεύω πως μπορούμε να καταστρέψουμε τον πλανήτη.....η γη έχει περάσει εκατομμύρια χρόνια σε ρευστή πύρινη μορφή ..... ο χρόνος δεν έχει καμμιά σημασία όταν αναφερόμαστε στο σύμπαν κι είμαστε πολύ μικροί για να προκαλέσουμε οποιαδήποτε αλλαγή....ακόμα κι αν την ανατινάξουμε δεν νομίζω κανένας εκεί πάνω να ανησυχήσει.....κάθε δευτερόλεπτο συμβαίνουν άπειρες εκρήξεις σε κείνη την κλίμακα....κύκλοι δισεκατομμυρίων ετών.
Αυτό που κάνουμε είναι να καταστρέφουμε το περιβάλλον που θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας....και την ανάρτηση όταν την έκανα δεν είχα στο μυαλό μου μόνο το περιβάλλον....πιο ανησυχητικό είναι νομίζω αυτή η "θολούρα" της καθημερινότητας.....φορτωμένοι χιλιάδες προβλήματα του μικρόκοσμου μας δεν έχουμε χρόνο να δούμε έξω από την ομίχλη μας.... θυσιάζουμε σημαντικά πράγματα στο βωμό της απλής επιβίωσης.....θα ήθελα τα παιδιά μας τουλάχιστον να έχουν κατατάξει τις προτεραιότητές τους με διαφορετικό τρόπο.....κι ίσως τότε να γίνει η διαφορά.
Εμείς έχουμε την ευθύνη στο που θα τα στρέψουμε.....τι σημαίνει "αξία"...τι σημαίνει "εφόδιο" για το μέλλον.
Χάρηκα που πέρασες....μου άρεσε ο καλλιτέχνης που φιλοξενείς....άλλος ένας που ξορκίζει τους δαίμονες του κάνοντας τέχνη.....πέρασα πολύ βιαστικά χωρίς να σχολιάσω...θα ξαναέρθω.
Μου άρεσε πολύ το κείμενο σου .... δεν το είχα ξανακούσει.....μου άρεσε γιατί περνάει με όμορφο τρόπο την συνεργασία που χρειάζεται .... νέοι , γέροντες , κορίτσια και μεσόκοπες με ένα στόχο .... είναι δυνατόν αν όλοι είναι εστιασμένοι εκεί , να αποτύχουν ?
"Θα μπορούσαμε να φτιάξουμε τον κόσμο από την αρχή"
Τι ωραία που θα ήταν όπως το λες ....έρχεται στο μυαλό μου ένας παράδεισος ... σε πόσα χρόνια όμως θα τον ξανακάναμε στα σημερινά χάλια ? εδώ μια παρέα πηγαίνει για μια βόλτα στην εξοχή και θ αφήσει 4-5 σακουλίτσες .... σφραγίδα ότι από εκεί πέρασε άνθρωπος.
Αλλά κι εσύ βλέπω ότι κι εσύ χρησιμοποιείς το "θα μπορούσαμε" αντί για το "μπορούμε"....δεν μας πάει η απογοήτευση όμως καλή μου....προσπάθησα να κλείσω την ανάρτηση με ελπίδα .....κι εγώ ελπίζω.
Να έχεις μια όμορφη μέρα !!! βρόχινη σήμερα όπως μου αρέσει :)
Χαίρομαι Στέλλα μου που η κόρη σου είναι τόσο ευαισθητοποιημένη ... το ίδιο κι εσύ.
Αν μαζεύονταν πιστεύω όλα τα υλικά εκεί που πρέπει θα αναγκαστούν οι δήμοι να αυξήσουν και τους ειδικούς κάδους.....αν ξεχειλίσει ένας σε λίγο θα υπάρχει και δεύτερος δίπλα.
Έχεις δίκιο όμως....από τον μικρόκοσμο μας πρέπει να ξεκινήσουμε ...αλλά εγώ δεν μιλάω μόνο για το περιβάλλον .....γενικά πως θα μπορούσε να γίνει η κοινωνία μας πιο ανθρώπινη ? με χαλαρότερους ρυθμούς....με λιγότερο ανταγωνισμό....με περισσότερη συνεργασία ...με καλοσύνη.....με λιγότερο εγωισμό.....έχει κανένα τέτοιο σχολείο για να φοιτήσουμε όλοι ? για να φοιτήσουν τα παιδιά μας ?
Δεν απογοητεύομαι καλή μου ούτε σηκώνω τα χέρια ψηλά .... και πιστεύω ότι μπορούμε να ελπίζουμε όσο έχουμε όραμα και έμπνευση όπως λες ......και σε κάποιο άλλο επίπεδο όλα είναι πάντα σχετικά....αλλά δεν θέλω να μείνω εκεί.
"ας του ρίξουμε σπόρους που θα δώσουν ζωή.." αυτό θέλω κι εγώ.....να ρίξουμε σπόρους ζωής .... ειδικά στο χωράφι των παιδιών μας....πρώτα όμως θα πρέπει να φυτρώσουν στο δικό μας χωράφι αυτοί οι σπόροι....να μπορούσαμε να τα μάθουμε τι σημαίνει πραγματικά " ζω " .... να μεταδώσουμε μια άλλη οπτική που ίσως κάποτε μπορέσει να κάνει και την διαφορά .... τι έχει πραγματικά αξία στο διάβα της ζωής ? .... τι σημαίνει "φροντίδα ψυχής" ? .... θα ήθελα πολλά τέτοια σχολεία στον πλανήτη .
Η σημερινή μέρα είναι τόσο βρόχινη εδώ που θα αισθανόσουν αμέσως στο στοιχείο σου .... ελπίζω κι εκεί στα μέρη σου να είναι έτσι.....σε κάθε περίπτωση να είναι όμορφη για σένα !!!
Έγιναν πολλά πράγματα ....μέχρι πριν από λίγα χρόνια πχ η δουλεία ήταν νόμιμη .... κάποτε έφευγες από το σπίτι σου και δεν ήξερες αν θα γυρίσεις το βράδυ ....και έχεις δίκιο ...έχουμε περισσότερη ελευθερία και στην έκφραση και στη ζωή.
Έγραψα ότι η δική μας γενιά απέτυχε και δεν αισθανόμουν καλά που το γράφω εδώ μέσα .... εδώ γνώρισα υπέροχους ανθρώπους με ευαισθησία και προβληματισμό που νιώθουν την ανάγκη να εκφραστούν απέναντι στα κακώς κείμενα .... που παλεύουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο για αξίες και προτεραιότητες......μακάρι οι άνθρωποι που διάβασα και γνώρισα εδώ να ανήκαν στο μέσο όρο αυτών που συναντάω και συναναστρέφομαι έξω .
Δεν μπορώ να πω όμως ότι η γενιά μας πέτυχε όταν έξω κυριαρχεί η αναξιοκρατία , ο ωχαδερφισμός και οι απατεώνες κάθε είδους... όταν χιλιάδες στρέμματα καίγονται κάθε χρόνο για να γίνουν οικόπεδα......όταν τρώμε "τρόφιμα" σε εισαγωγικά.....όταν έχει χαθεί ένα παιδί σαν τον Άλεξ και μια ολόκληρη δομημένη κοινωνία δεν μπορεί να κοιτάξει εκείνη τη μάνα στα μάτια .....όταν υπάρχουν χιλιάδες Αμαλίες που τραβάνε τον δικό τους γολγοθά χωρίς στήριγμα .
Ελπίζω όμως .... δεν απογοητεύομαι....καμμιά φορά μόνο σκέφτομαι τι κόσμο θα προσφέρω στο παιδί μου κι εκεί παίρνω λίγο ανάποδες :).
Να έχεις μια υπέροχη ξεκούραστη μέρα κούκλα μου !!!
Θα μου επιτρέψεις να στολίσω το τετράδιο μου καλή μου Αναστασία με δικές σου λέξεις που λένε ακριβώς αυτό που αισθάνομαι .....
"Ξέχασα το μουγκρητό των πόλεων. Την μυρωδια του καυσαέριου και της πίσσας στην άσφαλτο. Την μυρωδιά της ανθρωπίλας στο μετρό. Αυτη την ανάμικτη με αποσμητικα Axe η Versace, gel ,χέρμπαλ σαμπουαν και ιδρώτα διαφόρων PH. Ξεχασα τη μυρωδιά της ταγγίλας και του πλαστικού εξω απ τα Fast Food και του καμένου λίπους στα γυράδικα . Ξέχασα την μπόχα των σκουπιδιών με καύσωνα και του γράσου μες τα στενά των Εξαρχείων. Ξέχασα την γεύση που αφήνει η σκόνη κι η μουτζουρα των καλοριφερ στο στόμα. Ξέχασα το πολτώδες γκρίζο του ουρανού τον χειμώνα και το χρωμα του αρρωστημένου ήλιου μεσα απ το νέφος."
Όλα αυτά που ξέχασες καλή μου Αναστασία είναι έργα ανθρώπων .... δεν θέλω ένας όμορφος άνθρωπος σαν κι εσένα να τον αναγκάζει η ψυχή του να εγκαταλείψει μια ανθρώπινη πόλη για να νιώσει όμορφα σε μια μικρή κοινωνία λίγων ...γι αυτό λέω ότι αποτύχαμε ...γιατί δεν πετύχαμε σαν γενιά να φτιάξουμε εδώ , αυτό που βρήκες εκεί.....για μας και τα παιδιά μας.
Σ ευχαριστώ για το βίντεο....πραγματικά όμορφο....κι εγώ κάνω όμορφες σκέψεις....αλλά όχι πάντα . :)
oχι ηλια μου..λυπαμαι που θα σου χαλασω το ονειρο, αλλα η ζωη μας ειναι πολυ δυσκολη ωστε να βγαλουμε απο μεσα τον εγωισμο ποσο μαλλον τον ανταγωνισμο..
ειναι θεμα επιβιωσης πλεον δυστυχως..σε πατω για να μη με πατησεις.. οποιος προλαβει κι οποιος επιζησει..ετσι ειναι αν θελεις να θεωρεισαι ενεργο μελος..
αν νομιζεις πως μπορεις να περασεις στο περιθωριο, αν σε παιρνει, τοτε ναι μπορεις να δεις τα πραγματα με μια πιο ρομαντικη οπτικη γωνια..
Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και πάντα θα υπάρχει καλύτερο.
Οι άνθρωποι δεν είναι άγγελοι αλλιώς θα ζούσαν στον ουρανό :-)
Με την έννοια που το λές, θα πω ναι! η γενιά μας κατέστρεψε, παρότι είχε την επιλογή να μην το κάνει, την φύση. Είμαι η πρώτη που φωνάζω πως ενω όλοι είναι στραμμένη στην οικονομική κρίση, χάνουν απ΄τα μάτια τους την πραγματική κρίση που είναι η φύση...
Τα γυμνά δέντρα είναι απόδειξη αποτυχίας. Ο καιρός που τόσο έχει αλλάξει είναι ακόμα μια απόδειξη. Χάθηκαν οι 4 εποχές και κάποιος πρέπει να γράψει πια συμφωνία για τις δυό που απόμειναν...
Φίλος μου στην επαρχία μου έλεγε πως με τις ανεμογεννήτριες τα πουλιά σκοτώνονται κατά εκατοντάδες. Ακόμα μια αποτυχία...
Ο υδροφόρος ορίζοντας στερεύει...
Οι άνθρωποι συνωστίζονται στις μεγάλες πόλεις και μιμούνται την Αθήνα. Σε πολλές περιπτώσεις είναι χειρότερες...
Στην Θεσσαλονίκη δυσκολεύομαι πολύ περισσότερο να παρκάρω σε σχέση με την Αθήνα...
Οκ! Cut!
Κρατιέμαι απ΄την ελπίδα....
Ολα επιλογές μας είναι....
Κοιτάζω την λεμονιά που φέτος έβαλα σε γλάστρα στο μπαλκόνι... Την ντρέπομαι την λεμονιά κάθε που την αντικρίζω. Της χάρισα μια φυλακή, την γλάστρα, κι εκείνη μου χαρίζει ελπίδα και λεμονάκια...
Μαμά τι όμορφα που μυρίζει, μου λέει ο γιός μου. Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό, του λέω εγω....
Χαμογελάω, μιλάω για λεμονιές, μέσα από ένα υπολογιστή που γίνεται γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους...
Δεν μου γκρεμίζεις κανένα όνειρο...μην φοβάσαι....τον γνώρισα τον κόσμο και τον είδα.
Αλλά τι να κάνω τώρα ? να μάθω τον γιο μου πως να πατάει τον δικό σου?....και το αποτέλεσμα ?
Γι αυτό είπα ότι αποτύχαμε .... γιατί καλλιεργήσαμε τον ανταγωνισμό και την πλεονεξία .... δεν μου αρέσει η γκρίνια και δεν έκανα γι αυτό την ανάρτηση .
Πιστεύω πως το μήνυμα προς την νέα γενιά θα πρέπει να είναι συνεργασία για το καλό όλων......και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να το μεταδώσω στο δικό μου παιδί και να ελπίζω....δεν μου αρέσει το περιθώριο αλλά κάποια στιγμή μπορεί και να το επιλέξω.
ομως ο γυιος σου, ακομη κι αν εσυ δεν θα του το μαθεις, αλλα μηπως δεν του λες απο τωρα πως θα πρεπει να ειναι ο καλυτερος πχ μεσα στην ταξη; ο πιο διαβασμενος; ο πιο εξυπνος; ακομη κι δεν του το μαθεις ηθελημενα, θα το βρει στον δρομο του..
ετσι ειναι η ζωη
οπως μου ειπε κι ενας ''φιλος'' τελευταια.. στην πραξη..γιατι στα λογια μπορουμε να λεμε οτι θελουμε..
Μακριά από εμάς η γκρίνια και η απογοήτευση ..... από τις τέσσερις φωτογραφίες της ανάρτησης οι τρεις καθρεφτίζουν ελπίδα.....κι εγώ ελπίζω.
Ελπίζω όταν υπάρχουν μάνες που δείχνουν στα παιδιά τους την ομορφιά μιας ταπεινής λεμονιάς....όταν τους μαθαίνουν ότι δεν είναι τόσο σημαντική η νίκη όσο η συμμετοχή......σε μια τέτοια κοινωνία θέλω να μεγαλώσει το παιδί μου.....με συμπολίτες που θα στέκονται δίπλα του κι όχι απέναντι σαν αντίπαλοι.....είναι τόσο ρομαντικό αυτό ?
θΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΚΑΤΙ Ο ανταγωνισμος κι ο εγωισμος υπάρχουν μεσα μας γιατι η ζωη ειναι δύσκολη? Δηλαδη αυτοι που εχουν ευκολη ζωη δεν ειναι ανταγωνιστικοι ουτε εγωιστες? Η ζωη μας κανει ετσι? Κι εμεις τι κανουμε δηλαδη καθομαστε και την κοιταμε?
@Φεγγαρενια συγγνωμην κοριτσι μου αλλα εδω μεσα μονο λέξεις μπορουμε να γραψουμε ...τι να κανουμε... να δείχνουμε σε βιντεο ολη μας την ζωη δεν γινεται... αμφιβάλεις δηλαδη οτι υπαρχουν ανθρωποι που αυτο που δηλωνουν το υπηρετουν κιολας στην ζωη τους εμπρακτα και δεν το λενε μονο για να κουβεντιαζουν? Γιατι με τον τροπο που το λες ειναι σαν να αμφισβητεις ολα οσα λεγονται σ ολα τα μπλογκ.Ε! δεν ειναι ετσι.Υπάρχουν και δω μεσα ανθρωποι που εχουν συνεπεια λογου και πραξης. Και δεν καταλαβαινω πραγματικα αυτο που λες για τα παιδια.Τι θα πει αυτο ...νασαι ο πρωτος κι ο πιο εξυπνος κι ο πιο διαβασμενος? Δεν λεω οτι δεν τα λενε οι γονεις αλλα δεν τα λενε ολοι οι γονεις.Εμενα προσωπικα αυτοι οι γονεις μ ενδιαφερουν .Αυτοι που δεν τα λενε.Με τους αλλους δεν θελω ουτε καλημερα να εχω. Και κατι αλλο ...αν ειναι να το βρει μπροστα του το παιδι μου ...ας αντιδρασει με τον τρόπο του ...που ομως δεν ειναι καθολου σωνει και καλα σε παταω στο λαριγγι για να επιβιωσω πανω στο πτωμα σου.Υπαρχουν κι αλλοι τροποι συναλλαγης μεσα στην κοινωνια που ζουμε νομιζω.Το σε παταω για να επιβιωσω ειναι ευκολος τροπος,απλα σμπαραλιαζει την ψυχοσυνθεση του ανθρωπου. .Αυτο ειναι το αιτουμενο λοιπον ? Το ευκολο? Η εξόντωση των αλλων και η ως εξ αυτου δικη μας ισοπεδωση?
@..faraona.. δεν μου αρεσει να απαντω σε σχολια που δεν αναφερονται σε δικα μου ποστ, αλλα μια που το εφερε η κουβεντα και μια που θα πρεπει να υπερασπισω τον εαυτο μου,
την αποψη μου ανεφερα..και μονο..
τωρα στο τι αμφιβαλλω εγω, σχετικα με τον τροπο μου,και το αν πιστευω πως υπαρχει συνεπεια σ αυτα που λεγονται στα μπλογκς ειναι δικο μου θεμα..
θεωρω την υπερασπιση σου απεναντι στον ηλια, ο οποιος νομιζω ειναι ενηλικας και δε χρειαζεται κανενος προστασια, υπερβολικη και το σχολιο σου προς εμενα αγενεστατο..
Φεγγαρενια δεν υπερασπιζομαι κανεναν ...γιατι να το κανω αλλωστε....κουβέντα κανουμε οπως γινεται και σε πολλα αλλα μπλογκ . Στα περισσοτερα τουλαχιστον συζηταμε γενικα οταν το ποστ και τα σχολια το σηκωνουν. Ζητω συγγνωμη αν αισθανθηκες προσβεβλημενη αλλα ουτε αυτην την προθεση ειχα κι ουτε νομιζω οτι λεω κατι που να σε θιγει προσωπικα. Αναρωτηθηκα για αυτα που ηδη ειχες πει.Δεν εκανα κατι αλλο.Ουτε σε κατηγορησα για κατι.Πραγματικα δεν καταλαβαινω. Και εν παση περιπτωσει νομιζω πως εχω το δικαιωμα να εκφραζω την αποψη μου οπως εγω θελω ακμη κι αν ειναι αντιθετη απο την γνωμη καποιου.Τι κακο υπαρχει σ αυτο?Πολυ ευκολα λες την λεξη κριμα παντως ...κι εμεις δεν γνωριστήκαμε χτες ...ετσι δεν ειναι? Τελος παντων και παλι σου ζητω συγγνωμη. Ηλια μου μεσυγχωρεις γιατι με το σχολιο μου εγινα αιτια να δημιουργηθει κατι τετοιο εδω. Καλο βραδυ
Στο βιβλίο του Goleman για την συναισθηματική νοημοσύνη , αναφέρεται ένα περιστατικό στο οποίο ένας μαθητής αριστούχος στο δεύτερο έτος ενός κολεγίου και με όνειρο του να μπει στην ιατρική του Χάρβαρντ, μαχαίρωσε ένα καθηγητή του στον αυχένα επειδή τόλμησε να του βάλει σ ένα τεστ 80 ....πριν το κάνει αυτό είχε σκεφτεί να αυτοκτονήσει λόγω της βαθμολογίας του . Αργότερα μεταφέρθηκε σε ιδιωτικό σχολείο όπου αποφοίτησε πρώτος στην τάξη του με πάρα πολλά συμπληρωματικά μαθήματα και με έπαινο.....ποτέ όμως δεν ζήτησε συγνώμη για την πράξη του.
Αναρωτιέμαι αν αυτό είναι το πρότυπο σύμφωνα με το οποίο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας ....αυτός ο κύριος θα ήταν ο σημαιοφόρος σ ένα δικό μας σχολείο....η ακαδημαϊκή ευφυϊα δεν έχει και πολύ σχέση με την συναισθηματική ζωή και πολλά άτομα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης χειρίζονται εντυπωσιακά άστοχα την προσωπική τους ζωή.
Εδώ και πολλά χρόνια σε διάφορες χώρες του εξωτερικού λειτουργούν δημοτικά πρότυπα σχολεία εστιασμένα στην επιστήμη του εαυτού και στην συναισθηματική νοημοσύνη....έχει αποδειχτεί στατιστικά ότι το σχολείο γνώσεων και μόνο έχει αποτύχει .... άλλωστε με μια βόλτα στο διαδίκτυο όλοι ξέρουμε τα πάντα .
Θα σου παραθέσω μερικές από τις κατευθύνσεις ενός τέτοιου σχολείου που λειτουργεί παρακαλώ από το 1978...
- Αυτοεπίγνωση....παρατήρηση του εαυτού και αναγνώριση συναισθημάτων....κατανόηση μεταξύ σκέψεων συναισθημάτων και αποφάσεων. - Προσωπική λήψη αποφάσεων....έλεγχος των πράξεων και κατανόηση των συνεπειών τους ....να κατανοείς αν η σκέψη ή το συναίσθημα κυβερνά μια απόφαση σου. -Χειρισμός συναισθημάτων με παρακολούθηση του εσωτερικού μονολόγου.....να συνειδητοποιείς τι κρύβεται πίσω από ένα συναίσθημα. -Έλεγχος άγχους με μεθόδους χαλάρωσης. -Ενσυναίσθηση....να κατανοείς τα συναισθήματα και τις έγνοιες των άλλων και να μπορείς να μπαίνεις στη θέση τους......να σέβεσαι το ότι μπορούν να νιώθουν διαφορετικά σε κάποια πράγματα. -Επικοινωνία....να εκφράζεις με αποτελεσματικό τρόπο τα συναισθήματα σου ...να υποβάλεις εύστοχα τις σωστές ερωτήσεις στον κατάλληλο χρόνο....να είσαι καλός ακροατής......να στέλνεις θετικά μηνύματα και όχι κατηγόριες. -Ρήξη της αυτοαπομόνωσης .....να εκτιμάς την σωστή έκφραση των συναισθημάτων των άλλων και να εδραιώνεις την εμπιστοσύνη στις ανθρώπινες σχέσεις....να γνωρίζεις πότε είναι ασφαλές να διακινδυνεύεις να μιλάς για προσωπικά συναισθήματα. -Ενόραση ....να μπορείς να αναγνωρίζεις τα πρότυπα που καθοδηγούν την ζωή σου.....να μπορείς να τα αναγνωρίζεις και στους διπλανούς σου. -Αυτοαποδοχή....να νιώθεις περήφανος και να βλέπεις τον εαυτό σου από θετικό πρίσμα.....να αναγνωρίζεις τα θετικά και αρνητικά σου σημεία....να είσαι σε θέση να αστειεύεσαι με τον εαυτό σου. -Προσωπική υπευθυνότητα .....να αναλαμβάνεις την ευθύνη και να αναγνωρίζεις τις συνέπειες των αποφάσεων και των πράξεων σου....να αποδέχεσαι τα συναισθήματα σου και τις διαθέσεις σου και να ολοκληρώνεις τα καθήκοντα που έχεις αναλάβει. -Διεκδικητική στάση....να γνωστοποιείς τις έγνοιες και τα συναισθήματα σου χωρίς θυμό αλλά και χωρίς παθητικότητα. -Συνεργασία.....να ξέρεις πότε και πως να ηγηθείς και πότε να ακολουθήσεις τους άλλους. -Λύση συγκρούσεων.....να γνωρίζεις τρόπους για να λύσεις μια διαφωνία που μπορεί να προκύψει χωρίς επιθετικότητα και ζαβολιές....να μάθεις να διαπραγματεύεσαι ένα συμβιβασμό ώστε να βγαίνουν όλοι κερδισμένοι.
Σ ένα τέτοιο σχολείο καλή μου Στέλλα θα ήθελα ο γιος μου να αριστεύσει ..... και πίστεψε με ....γενικά αλλά και ειδικά όταν μιλάω για το παιδί μου δεν είμαι μόνο λόγια.....δεν βάζω την εικόνα μου μπροστά........δεν μ ενδιαφέρει και τόσο η γνώμη των άλλων.....το να κυνηγάει σαν τρελός μια μουτζούρα σ ένα χαρτί που κάποιοι ονόμασαν "βαθμό" προσωπικά μ αφήνει εντελώς αδιάφορο αν δεν μπορέσει να χτίσει συναισθηματικά τον εαυτό του......είναι ζούγκλα εκεί έξω αλλά με το απλώς να αποδεχόμαστε μια κατάσταση παθητικά γινόμαστε πιστεύω συνεργοί......δεν θέλω τον γιο μου με μια porse έξω από το τεράστιο σπίτι του όταν θα είναι καλυμμένος από μια παχιά μαύρη λάσπη εγωισμού και επιθετικότητας....τον προτιμώ σ ένα ήσυχο χωριουδάκι με πέντε άτομα γύρω του που θα τον αγαπούν θα τον σέβονται και θα τον στέκονται....τον προτιμώ στο περιθώριο αν δεν γίνεται αλλιώς αλλά φυσικά αυτό θα to επιλέξει ο ίδιος....είπαμε πολλές φορές ότι το άθλημα είναι προσωπικό....και η ζωή πολύ μικρή .
Με όλα αυτά δεν λέω ότι εσύ στέκεσαι απέναντι μου....ξέρω κι εγώ πολύ καλά το πνεύμα σου ...περιέγραψες απλώς το τι συμβαίνει έξω σ ένα πόλεμο που δείχνει να μην τελειώνει ποτέ....σ ένα πόλεμο που πρέπει να έχεις όπλα γιατί και ο απέναντι είναι οπλισμένος......σε μια κατάσταση ανταγωνισμού που δημιουργεί παληκαράδες από την μία και φοβισμένα μυστικοπαθή πλάσματα από την άλλη......κάποτε δεν πρέπει να αλλάξει όμως ?
Πιστεύω ότι χτες ήταν μια κακή στιγμή.....δεν πιστεύω ότι κι εσύ με ευασθησίες και καλλιτεχνία στη ζωή σου είσαι υπέρ μιας κοινωνίας όπου ο καθένας κοιτάζει μόνο το τομάρι του.....δεν πιστεύω ότι η καλή μας faraona επιτέθηκε προσωπικά στη Στέλλα αλλά αντέδρασε σε μια κατάσταση που πληγώνει και την ίδια προσωπικά.....νομίζω ότι μπορώ να την καταλάβω ...όπως μπορώ να καταλάβω και σένα....θέλω να θεωρήσω ότι το συμβάν έχει λήξει.....άλλωστε απόψεις καταθέτουμε εδώ και καθένας έχει δικαίωμα να διαφωνεί.....καλύτερος ο διάλογος από τον μονόλογο.
Συγνώμη για την φλυαρία μου καλή μου....ελπίζω να μην σε κούρασα .....να έχεις μια υπέροχη Κυριακή σου εύχομαι !!!!
Δεν χρειάζεται να μου ζητάς συγνώμη καλή μου Αναστασία....υπάρχουν και κακές στιγμές ...άλλωστε συζητούσαμε μέρες για τις σκιές μας κι όλοι έχουμε σκιές......δεν θεωρώ ότι επιτέθηκες προσωπικά στη Στέλλα πολύ περισσότερο με αγένεια......κατάλαβε λάθος η Φεγγαρένια μας .....ούτε ότι εκείνη την στιγμή υπέρασπίστηκες εμένα .... εκφράστηκες και υπερασπίστηκες τις απόψεις σου με τον δυναμικό τρόπο που μας έχεις συνηθίσει ..... και μένα μου αρέσει η δυναμικότητά σου.... αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης του blogging πιστεύω .
Να πω και σε σένα καλή μου ότι θεωρώ το συμβάν ήδη λήξει ....θα μου κάνετε την χάρη πιστεύω και οι δύο κυρίες μου :)
Να έχεις μια υπέροχη πανέμορφη Κυριακή σου εύχομαι.
Θέλει διπλό κόπο μα πρέπει κάποτε να αντισταθούμε στην κοινωνία όπως σήμερα είναι.
Οταν ο δικός μου γιος ήταν μικρός - προνήπιο πήγαινε - με φώναξε η μια απ΄τις δυό του δασκάλες να μου πει ότι για αγόρι είναι μαλθακό. "Τον σπρώχνουν κι εκείνος δεν αμύνεται, δεν σπρώχνει πίσω." μου είπε η νηπιαγωγός. "Και;" την ρωτάω εγω "ποιό είναι το πρόβλημα, ποιανού; γιατί δεν σας κατάλαβα" "Δεν είναι έτσι η κοινωνία μας" μου είπε... Της χαμογέλασα. "Δηλαδή θέλετε να μου πείτε πως ο γιός μου είναι προβληματικός επειδή δεν έχει καθόλου επιθετικότητα; Ή μήπως μου συστήνεται να τον χτυπάω 3 φορές την ημέρα για να τον εκπαιδεύσω που πρόκειται να ζήσει. Σε ποιόν κόσμο."
Κι όταν ρώτησα τον γιο μου πως αντέδρασε εκείνος μου είπε: "Μαμά του είπα πως κι εγω έχω χέρια που μπορούν να γίνουν μπουνιές αλλά προτιμώ να τον αντιμετωπίζω με τα λόγια" Και τότε ήταν εκείνος 4 και εγω μια μαμά που ένιωσα προτόγνωρη περηφάνια.
Ακόμα δεν έχει σηκώσει χέρι ούτε για άμυνα. Με τα χρόνια κι εκείνος καταλαβαίνει πως ο περισσότερος κόσμος είναι σαν τα παιδιά. Σπρώχνουν, καταστρέφουν, βρίζουν, χτυπούν... Καταλαβαίνει επίσης πως όλα είναι επιλογές...
Τι θα γίνει το μέλλον θα δείξει. Εγω σαν μητέρα του θέλω μόνο να είναι χαρούμενος σε ότι επιλέγει.
Φυσικά με αφήνει παγερά αδιάφορη το να είναι πρώτος. Απ΄το σχολείο έχω απαίσιες εμπειρίες που κατά καιρούς ποστάρω στο μπλογκόσπιτό μου.
Κι όταν η δασκάλα της Γ Δημοτικού μου είπε μήπως είναι φορτωμένος πολύ της είπα "Ισως, μα το μόνο που του είναι αταίριαστο είναι το σχολείο και οι άχρηστες γνώσεις που του χαρίζονται απλόχερα"...
Οταν βλέπω μαμάδες που δήθεν τάχα θελουν αυστηρότητα και πολύ δουλειά τις προκαλώ. Να βάλω ένα τεστάκι με την ύλη της Γ Δημοτικού να σας δω τι μάθατε;
Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν καλύτερη την ζωή. Γι αυτό τους διαβάζω, γι αυτό τους νιώθω φίλους. Ολοι ξέρουμε τι μας ενοχλεί μα το διαιωνίζουμε.
Και πως δηλαδή θα αλλάξει κάτι;
Περιμένουμε τον σωτήρα να κατέβει για να τον ποτίσουμε κώνειο, ή να τον σταυρώσουμε;
Εμείς μπορούμε να κάνουμε την διαφορά. Το παιχνίδι - σωστά - είναι ατομικό...
Υπέροχη ανάρτηση, δεν έχω λόγια να την περιγράψω... Και οι φωτό και οι μουσικές, όλα καταπληκτικά... Αλλά δεν δέχομαι πως η δικιά μας γεννιά απέτυχε...Αν τα παιδιά μας πετυχουν σ' αυτό που υστερήσαμε εμείς, τότε δεν έχουμε αποτύχει καθόλου...Υπάρχει ακόμα ελπίδα...
αν λέμε πως αποτύχαμε είναι σαν να παραδεχόμαστε την ήττα μας.Και ακόμη δεν έχουμε ηττηθεί.Ούτε και πρόκειται.Όσο μπορούμε να αντιστεκόμαστε και να κλείνουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες που επίμονα προσπαθούν να μας ξελογιάσουν,έχουμε ελπίδα Τι κι αν κάποιοι μας θεωρούν γραφικούς ή ξοφλημένους;Εμείς εκεί.Θα τους μπαίνουμε στο μάτι και θα τους τη σπάμε.. Και δεν δίνω μία για τις αντιδράσεις τους.Ή τουλάχιστον προσπαθώ να μη με επηρεάζουν.Το ξέρω πως δεν είναι εύκολο.Μα προσπαθώ να αντιστέκομαι Με το όποιο τίμημα...
Ελπίδα και πίστη πως δεν χάθηκαν όλα Αυτό είναι το κλειδί...
όσο υπάρχει χώμα υπάρχει ελπίδα. ακόμα περισσότερη όταν αγριολούλουδα φυτρώνουν μέσα από βράχια. δεν είναι θέμα επιτυχίας, αποτυχίας. είναι θέμα ηθικής. πρωτίστως ατομικής. οι φώτο είναι εκπληκτικές.
Καβάλα... Μία πόλη που έζησα λίγο στην νιότη μου. Κλειστή κατά την άποψη μου όπως και οι άνθρωποι της ... αλλά πάντα με φωτεινές εξαιρέσεις, μπορεί να κάνω και λάθος άνθρωπος είμαι. Με την 1η ματιά, όμορφος ο κόσμος σου, φωτεινός και ελπιδοφόρος, μου αρέσει η μελαγχολία της ανθρωπιάς που αναδύει. Όσο για το μηνυμα εγώ πιστεύω, ότι ζούμε σε δύσκολους καιρούς, δεν μπορώ να πω ότι αποτύχαμε, ή αποτυχανε, αλλά αυτό που με ενδιαφέρει είναι τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, στο εδώ και στο τώρα. Είναι αδύνατη μία εξωτερική αλλαγή χωρίς την εσωτερική αλλαγή του ανθρώπου και αυτό δυστυχώς είναι το πιο δύσκολο. Καλό βράδυ Krye
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.....σε όλα....δυστυχώς είναι πολλά τα κακώς κείμενα γύρω μας που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας.......που μας κάνουν να οργιζόμαστε.....αλλά είναι πολλά κι αυτά που μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε την κατάσταση.
Και περνάμε πολλές ώρες με τα παιδιά μας που θα είναι οι αυριανοί πολίτες που θα αναλάβουν τις τύχες του πλανήτη......μπορούμε να τους περάσουμε αρχές σε πείσμα των καιρών....όχι να πατάνε πάνω σε άλλους αλλά να συνεργάζονται μαζί του..αν ο στόχος είναι το να ανεβάσουμε την ποιότητα της ζωής μας νομίζω ότι είναι κοινός για όλους.
Κι εγώ αισιοδοξώ ...πιστεύω πως έχουν γίνει πολλά βήματα κυρίως στο εξωτερικό .... φυσικά εδώ στην δική μας μπανανία πάμε από το κακό στο χειρότερο......πρώτα θα χτίσει ο καθένας την δική του μεζονέτα και μετά σε ότι μείνει θα φυτέψουμε φοίνικες ... είναι και το φαινόμενο του θερμοκηπίου που τις ευνοεί..... τέρμα τα ταξίδια στον Αγ Μαυρίκιο ..θα τον φέρουμε εδώ :)...πάντα ο Έλληνας τα καταφέρνει στο τέλος...όσοι επιζήσουν τέλoς πάντων.
Καλώς ήρθες στο σπιτικό μου Artanis.....φυσικά και δεν χάνουμε την ελπίδα μας......αυτό είπα κι εγώ....θα πρέπει να δώσουμε ένα μήνυμα αισιοδοξίας παρόλα τα στραβά που βλέπουμε γύρω μας.....και να σου πω την αλήθεια μου άρεσαν πολλοί γονείς που γνώρισα εδώ μέσα....αυτοί μου δίνουν ελπίδα εμένα προσωπικά .
Σ ευχαριστώ για όλα τα καλά σου λόγια .... θα χαρώ να τα λέμε.
Δεν είναι εγωιστικό αλλά κι εγώ δεν θέλω να πω ότι απέτυχα σε προσωπικό επίπεδο......δεν παραδεχόμαστε καμμιά ήττα και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε φυσικά...αλλά βλέπω γύρω μου κι όπου και να πιάσεις λερώνεσαι.....δεν είναι μόνο η φύση αλλά σε κάθε επίπεδο σήψη και παρακμή.....είπα και σε ένα άλλο σχόλιο πως το επίπεδο που συναντάω εδώ στα ημερολόγια μας δεν αντικατοπτρίζει δυστυχώς τον μέσο όρο της ελληνικής ..δεν ξέρω αν εδώ είμαστε διαφορετικοί και έξω συμπεριφερόμαστε αλλιώς.
Σε κάθε περίπτωση πάντως συμφωνώ μαζί σου και στέκομαι στο πλευρό σου. :)
Κάθε γενιά δικαιούται τις αποτυχίες της αρκεί να είναι αντιστρεπτές Τάλι μου ..πιστεύω ότι έγιναν πολλά σε θέματα ελευθερίας και ελευθερίας έκφρασης....σ αυτό βοήθησαν και οι νέες τεχνολογίες φυσικά ...αλλά θα μπορούσαμε να τα πάμε πολύ καλύτερα ειδικά στη χώρα μας..... προσωπικά δεν αισθάνομαι πολύ καλά γι αυτό που παραδίδουμε στα παιδιά μας ...σε πολλά επίπεδα.
Τα παιδιά μας πιστεύω ότι είναι η ελπίδα αν δεν τα μολύνουμε με την πλεονεξία και τον ωχαδερφισμό μας..να τους δώσουμε την παραδοχή μας και να τους δείξουμε εμπιστοσύνη ..έχεις δίκιο.
Καλώς ήρθες στο φτωχικό μου φίλε μου .... ούτε ηθική βλέπω γύρω μου δυστυχώς .... ηθική με την έννοια του σεβασμού σ αυτό που βρήκαμε και οφείλουμε τουλάχιστον να διατηρήσουμε....υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά δεν φτάνουν πιστεύω για να προκαλέσουν αντιστροφή της κατάστασης ...για το ατομικό συμφωνώ και το λέω από την αρχή της συζήτησης...ότι σε κάποιο επίπεδο το παιχνίδι είναι ατομικό κι όχι ομαδικό ..... η ανάρτηση στήθηκε ποιο πολύ όμως για το συλλογικό που δεν βλέπω να λειτουργεί....σίγουρα η αντιστροφή θα γίνει από πολλά ατομικά ...έχεις δίκιο.
Ένα όμορφο βράδυ σου εύχομαι ... θα χαρώ να τα λέμε.
Δεν θα ήθελα να περάσω μελαγχολικό μήνυμα συνοδοιπόρε ....από τότε που έφτιαξα αυτό το τετράδιο προσπαθώ να το κάνω να καθρεφτίζει ελπίδα και θετική ενέργεια.......ίσως είχες επηρεαστεί από την μουσική του Tiersen που είχα βάλει .(μου αρέσει υπερβολικά και εγώ θα την χαρακτήριζα περισσότερο εσωτερική παρά μελαγχολική).
"Είναι αδύνατη μία εξωτερική αλλαγή χωρίς την εσωτερική αλλαγή του ανθρώπου και αυτό δυστυχώς είναι το πιο δύσκολο"
Με αυτή τη φράση σου συμφωνώ απόλυτα .... πολλά ατομικά παιχνίδια θα φτιάξουν κάποτε ένα καλό ομαδικό......και το ατομικό όσο ζούμε συνεχίζεται στην καθημερινότητά μας.....η λέξη "αποτυχία" κολλούσε σε αυτό που θα κληθώ να παραδώσω στο παιδί μου .... δεν μου αρέσει μέχρι τώρα...μακάρι να μπορέσουμε να το αλλάξουμε όλοι μαζί.
Η Καβάλα ήταν κλειστή κοινωνία αλλά δεν ένιωσα ποτέ εδώ ότι ασφυκτιώ.....μπορεί να βοήθησε σε αυτό και το φυσικό τοπίο......και έχω περάσει πολύ όμορφα χρόνια σε ακόμη πιο κλειστή ........καμμιά φορά ένας-δυο άνθρωποι δίπλα μας κάνουν την διαφορά ...από την άλλη πιστεύω πως και μια πολύ ανοικτή κοινωνία δεν ευνοεί αυτό που λέμε φροντίδα ψυχής.
Σε κάθε περίπτωση, και σ αυτό το θέμα , το παιχνίδι είναι ατομικό με πολλές παραμέτρους.
Χάρηκα που πέρασες από το φτωχικό μου φίλε μου ... σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια....να έχεις ένα πολύ όμορφο βράδυ σου εύχομαι και θα χαρώ να τα λέμε.
Ωραιος ο κοσμος που περιγραφετε. Περισσοτερο αναφερετε ομως τι θα μαθουμε στα παιδια μας. Εγω δεν εχω.....αααρα δεν ειμαι ετοιμη να δωσω την σκυταλη.
Η σημερινη πραγματικοτητα μας υποδεικνυει να πατησουμε επι πτωματων για να επιβιωσουμε. Εμεις δημιουργησαμε τη σημερινη πραγματικοτητα....ειτε κανοντας....ειτε υπομενοντας....ειτε ψηφιζοντας!! Μπορουμε και να αλλαξουμε τα πραγματα....αλλα επειδη δεν θα γινει απο τη μια μερα στην αλλη η αλλαγη, βαριομαστε να ασχοληθουμε. Βαριομαστε να ξεβολευτουμε.
Δεν ξερω τι παραδειγματα θα δωσω στα παιδια μου....ας εχω την τυχη να κανω πρωτα :) Σιγουρα θα προσπαθησω για το καλυτερο μεσα απο τα δικα μου ματια. Αυτα τα ματια φροντιζω να σπουδαζω και τους ανοιγω δρομους για την γνωση οσων αντεχω....γιατι μεσα απο αυτα τα ματια οδηγουνται και οι πραξεις μου :):)
Υπαρχουν μερες που μου φαινονται κι εμενα ολα μαυρα....Γολγοθας η παραμικρη αλλαγη.......αφηνομαι...θα περασει κι αυτη η μερα, λεω.....μαλλον περιοδο θα περιμενω κι εχω νευρα :):):):) Αυριο ξημερωνει μια καινουρια μερα!!....εσυ δεν μπορεις να εχεις αυτη τη δικαιολογια....αλλα καποιο αλλοθι θα βρεις κι εσυ, μεχρι να αρχισουμε να βλεπουμε το ποτηρι μισογεματο και παλι :)
Όχι εγώ δεν έχω αυτή την δικαιολογία :))κι έχεις απόλυτο δίκιο....δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα μας ..πάντα υπάρχει καιρός για να διορθώσουμε την κατάσταση .
Αλλά εσύ είσαι ακόμα μικρούλα :)....κάπου μετά τα 40 έρχεται ο καιρός των απολογισμών και σε συλλογικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο.....βλέπεις όλα όσα θα μπορούσαν να γίνουν και δεν έγιναν...βλέπεις και το παιδί σου να προσπαθεί να ισορροπήσει στον κόσμο που είχες την ευκαιρία να αλλάξεις και τελικά δεν μπόρεσες ...βλέπεις γύρω σου και όπου να ακουμπήσεις λερώνεσαι....περιβάλλον...υγεία.....ασφάλεια...παιδεία..αξιοκρατία και χίλια δυο άλλα....λίγες στιγμές απογοήτευσης πιστεύω είναι αναπόφευκτες....ίσως και αναγκαίες για να ενεργοποιηθείς ξανά. Εγώ όμως είμαι μαζί σου :) μαζί με την ελπίδα και την αισιοδοξία σου ....δεν γκρινιάζουμε και δεν τα παρατάμε..για όσο αντέχουμε...ένα όμορφο Σαβατόβραδο σου εύχομαι κούκλα μου !!!
εκτος απο αναποφευκτο, θα συμφωνησω απολυτα, οτι ειναι και αναγκαιο να απογοητευομαστε.Και να γκρινιαζουμε και να στενοχωριομαστε....τι αξια θα ειχαν οι χαρες αλλιως; Εσυ το ξερεις καλυτερα απο μενα οτι η ομορφια δεν κρυβεται μονο στα ομορφα :) .....ουτε εγω ειμαι κουρδισμενη να χαμογελαω παντα, οπως φαινεται στη φωτογραφια :)
Καλημέρα ...καλή εβδομάδα και καλό μήνα Κατερίνα μου....εσύ πάση θυσία πρέπει να διατηρήσεις το χαμόγελο και την καλή σου διάθεση....ξέρω ότι σου βάζω δύσκολα αλλά μην ξεχνάς ότι είσαι η αισιόδοξη ματιά της παρέας ....μην χαλάσουμε τις ισορροπίες :))
δίχως διάθεση ενδοσκόπησης,δίχως αλήθεια,δίχως εσωτερικότητα ... ανύπαρκτη η επαφή μας με τη φύση τής οποίας κομμάτι είμαστε,"Ερημη Χώρα "λοιπόν "...εμείς πού ζούσαμε τώρα πεθαίνουμε με λίγη υπομονή.." Είμαστε λοιπόν "οι παραγεμισμένοι άνθρωποι",Ηλία δυστυχώς...
Αυτό το τελευταίο που είπες το θεωρώ σημαντική δήλωση και υπόσχεση και θα την θυμάμαι :).... άνθρωποι σαν κι εσένα μου δίνουν ελπίδα....να είσαι καλά ... και ...
Όχι δεν τα παρατάμε ... δεν έχουμε το δικαίωμα νομίζω... η ανάρτηση γράφτηκε σε στιγμή που κοίταξα γύρω μου και δεν μου άρεσαν αυτά που έβλεπα...πάντα υπάρχουν τέτοιες στιγμές.
Για τον γιο μου κάνω ότι μπορώ ... αν και αυτός είναι δάσκαλος για μένα και μου μαθαίνει πιο πολλά :)
Έχεις δυστυχώς δίκιο...στην συντριπτική πλειοψηφία είμαστε "παραγεμισμένοι"....κι αναρωτιέμαι πως θα μπορούσε να αντιστραφεί η κατάσταση...τι είναι αυτό που θα προκαλέσει την απαραίτητη ενδοσκόπηση η οποία με την σειρά της θα οδηγήσει σε αλλαγή προτεραιοτήτων.....δυστυχώς η καθημερινότητα δείχνει πως ο άνθρωπος συνήθως αλλάζει ρώτα μόνο μετά από κάτι "κακό" που θα βρει στον δρόμο του.....κάποιος είχε πει πως μόνο μετά την απελπισία αρχίζεις και ζεις πραγματικά.....θα μας ήθελα όλους λίγο πιο έξυπνους όταν μιλάμε για ότι πολυτιμότερο έχουμε .... την ζωή μας και τον αγαπημένο "πλησίον". Χάρηκα που πέρασες κούκλα μου !!!
Δεν ξέρω κατά πόσω τελικά αποτύχαμε… σε τι αποτύχαμε; Τι έπρεπε να κάνουμε πού δεν κάναμε; Σε ποιόν το χρωστάγαμε; Σε ‘μας; … μα δεν κάναμε νομίζεις το κέφι μας;
Για να αποτύχεις κάπου θα πρέπει πρώτα να υπάρχει ένας στόχος .... αν ο στόχος μου είναι να παραδώσω έναν όμορφο κόσμο στο παιδί μου τότε σκέφτομαι ότι απέτυχα .... τουλάχιστον μέχρι τώρα έτσι αισθάνομαι..αλλά μπορεί και ν αλλάξουν τα πράγματα....προχωράμε:)
67 σχόλια:
Ειμαστε ακομη εδω για να κανουμε τη διαφορα Ηλια μου.
Απο τοτε που εκανες εκεινη την αναρτηση για τις σακουλες κυκλοφορω με τις πανινες σακουλες που ειχα παρει απο τον αρκτουρο για τα ψωνια μου....ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ....ΑΛΗΘΕΙΑ!! Κι εχω ακομα να κανω πααααρα πολλα πριν παραδωσω στα παιδια και αποσυρθω :)
Το παλευω και με την ανακυκλωση τωρα.
Μπορουμε κι αλλο, ετσι; :)
Υπεροχες φωτογραφιες!!
@ dee dee
Κατερίνα μου καλή , φυσικά και το παλεύουμε .... το " απέτυχε " δεν σημαίνει ότι από εδώ και πέρα σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και σταματάμε την προσπάθεια....απλώς βλέπω γύρω μου και νομίζω ότι ελπίδα μας είναι πλέον τα παιδιά μας και η παιδεία που εμείς θα τους δώσουμε ..... να δώσουμε λίγο παραπάνω βάρος εκεί .
Να έχεις μια υπέροχη μέρα κούκλα μου !!!
Καλημέρα !
Οι υπέροχες φωτογραφίες σου (αλήθεια από που τις βρήκες?) μιλούν από μόνες τους !!!!
Τις κοιτώ. Το μάτι ξεφεύγει δεξιά, στη μάσκα από το V for Vedetta.
Η δύναμη των πολλών, σκέφτομαι, απεριόριστη! παντοδύναμη.
Αρκεί όλοι να συνειδητοποιήσουμε το ίδιο πράγμα, να θελήσουμε να ενεργήσουμε προς την ίδια κατεύθυνση, με την ίδια πίστη, να δούμε πιό πλατιά πέρα από τον μικρόκοσμό μας, να αγαπήσουμε αυτόν τον πλανήτη που μας θρέφει με χίλιους τρόπους και είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι του.
Ο θάνατός του είναι θάνατός μας.
Αυτοί που έρχονται δεν φταίνε.
Εμείς ότι γκρεμίσαμε πρέπει να ξανακτίσουμε.
Και εμείς είμαστε οι πολλοί που μορφώνουμε τα παιδιά μας, το μέλλον δηλαδή.
Το μέλλον...αξίζει να είναι υγιές!
Τι όμορφες εικόνες. Μου θύμισε ένα κείμενο που κάναμε στο Γυμνάσιο (νομίζω) που λέει για ένα χωράφι.. για βάλε νιους και σκάψε με...
Για βάλε νιους και σκάψε με,
γέροντες κλάδεψέ με,
βάλε κορίτσια ανύπαντρα
να με κορφολογήσουν,
βάλε και τις μεσόκοπες
να με βλαστολογήσουν.
Καλημέρα.
Ομορφες φωτο..με νοημα..
Θα μπορούσαμε να φτιάξουμε τον κόσμο από την αρχή,
έτσι όμορφο και τρυφερό όπως οι εικόνες αυτές.
Θα μπορούσαμε να φυτέψουμε ένα νέο μέλλον.
Θα μπορούσαμε ....
μα τα παιδια μας ειναι πολυ πιο ευαισθητοποιημενα απο εμας..
μεταξυ μας, αν εγω ξεχασω καμμια βρυση ανοιχτη, η κορη μου ειναι η πρωτη που με επιπλητει για το λαθος μου..
το περσινο καλοκαιρι ξεκινησαμε να μαζευουμε ξερεις ολοκληρες σακουλες με πλαστικα, χαρτια, αλουμινιο..αλλα δυστυχως δεν κρατησε πολυ..ειναι δυσκολο εαν δεν εχει η καθε πολυκατοικια δικο της καδο ή εστω καπου παρα πολυ κοντα..
καπου ακουσα και δεν ξερω εαν ισχυει, πως ακομη κι αν μαζευονταν τα οσα επρεπε ''σκουπιδια'' στους ειδικους καδους, δεν διαθετουμε υποδομη για συλλογη και ανακυκλωση μεγαλων ποσοτητων..
αρα καπου πιο βαθια ειναι το προβλημα..
καλο βραδυ krye μου
γιατι μας ΜΑΘΑΝΕ να ειμαστε πλεονεκτες..σε ολα...
τα μάτια μας, δείχνουν κατεύθυνση. οι πράξεις μας φτιάχνουν τον δρόμο...
ας μη χάσουμε το όραμα και την έμπνευσή μας. ας μην απογοητευόμαστε απ'τους δίπλα γιατί υπάρχουν και οι παραπέρα...
όλα είναι εδώ. κι όλα εκεί. κι εμείς...ανάμεσα...
κόκκινο και μαύρο. μα ενδιάμεσα ξεφυτρώνουν λάμψεις πολύχρωμες, πολύφωνες...
κι η βροχή, ξέρεις, πέφτει παντού και δεν διαλέγει χωράφια. το έδαφός τους δείχνει και το τι θα φυτρώσει. ας του ρίξουμε σπόρους που θα δώσουν ζωή...
φιλιά βρόχινα...
Αποτύχαμε όχι περισσότερο απ΄όσο είχαν αποτύχει οι δικοί μας γονείς.
Κάποτε ο έρωτας ήταν ταμπού σήμερα δεν είναι πια.
Κάποτε υπήρχε σαφώς μεγαλύτερη καταπίεση. Σήμερα απλά δεν έχουμε τι να κάνουμε την ελευθερία μας.
Κάποτε οι γυναίκες είχαν άλλη θέση στην οικογένεια, την κοινωνία. Τώρα μπορεί να επιλέγει τα λάθη μόνη της κι όχι να τα κάνουν άλλοι για εκείνην...
Οι άντρες επιτέλους αφήνουν τα δάκρυά τους. Κλαίνε! Πονούν! Αγαπούν!
Μπορεί να έχουμε πολύ λιγότερα δέντρα στον πλανήτη, το νερό να στερεύει και εμείς ατάραχοι να φοβόαστε την οικονομική κρίση, μα σήμερα όλα γίνονται από δική μας επιλογή...
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία κι ας μην είμαστε εκεί να το διαπιστώσουμε...
Οι εικόνες πάντα καταπληκτικές όπως και οι μουσικές σου!!!!
Φιλάκια
Καλό βράδυ
Δεν εχω λόγια
εχω αυτο και καλες σκεψεις για ολα.
@faraona: υπέροχο το βιντεάκι. Η ομορφότερη καλημέρα!!!!
Φιλάκια
@ mrs Smith
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.....απλώς ακόμα δεν βλέπω την δυναμική που θα προκαλέσει αντιστροφή του κατάστασης....υπάρχουν υπέροχοι ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι αλλά δεν φαίνεται ότι φτάνουν .
Ξέρεις δεν πιστεύω πως μπορούμε να καταστρέψουμε τον πλανήτη.....η γη έχει περάσει εκατομμύρια χρόνια σε ρευστή πύρινη μορφή ..... ο χρόνος δεν έχει καμμιά σημασία όταν αναφερόμαστε στο σύμπαν κι είμαστε πολύ μικροί για να προκαλέσουμε οποιαδήποτε αλλαγή....ακόμα κι αν την ανατινάξουμε δεν νομίζω κανένας εκεί πάνω να ανησυχήσει.....κάθε δευτερόλεπτο συμβαίνουν άπειρες εκρήξεις σε κείνη την κλίμακα....κύκλοι δισεκατομμυρίων ετών.
Αυτό που κάνουμε είναι να καταστρέφουμε το περιβάλλον που θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας....και την ανάρτηση όταν την έκανα δεν είχα στο μυαλό μου μόνο το περιβάλλον....πιο ανησυχητικό είναι νομίζω αυτή η "θολούρα" της καθημερινότητας.....φορτωμένοι χιλιάδες προβλήματα του μικρόκοσμου μας δεν έχουμε χρόνο να δούμε έξω από την ομίχλη μας.... θυσιάζουμε σημαντικά πράγματα στο βωμό της απλής επιβίωσης.....θα ήθελα τα παιδιά μας τουλάχιστον να έχουν κατατάξει τις προτεραιότητές τους με διαφορετικό τρόπο.....κι ίσως τότε να γίνει η διαφορά.
Εμείς έχουμε την ευθύνη στο που θα τα στρέψουμε.....τι σημαίνει "αξία"...τι σημαίνει "εφόδιο" για το μέλλον.
Χάρηκα που πέρασες....μου άρεσε ο καλλιτέχνης που φιλοξενείς....άλλος ένας που ξορκίζει τους δαίμονες του κάνοντας τέχνη.....πέρασα πολύ βιαστικά χωρίς να σχολιάσω...θα ξαναέρθω.
Να έχεις μια υπέροχη μέρα σου εύχομαι !!!
@ Jacki
Μου άρεσε πολύ το κείμενο σου .... δεν το είχα ξανακούσει.....μου άρεσε γιατί περνάει με όμορφο τρόπο την συνεργασία που χρειάζεται .... νέοι , γέροντες , κορίτσια και μεσόκοπες με ένα στόχο .... είναι δυνατόν αν όλοι είναι εστιασμένοι εκεί , να αποτύχουν ?
Να έχεις μια όμορφη μέρα κούκλα μου !!!
@ Roadartist
Καλώς ήρθες στο φτωχικό μου .... ναι , είναι όμορφες...το νόημα είναι ελπιδοφόρο πάντως :)
Να έχεις μια υπέροχη μέρα σου εύχομαι !!!
@ Anastasia
"Θα μπορούσαμε να φτιάξουμε τον κόσμο από την αρχή"
Τι ωραία που θα ήταν όπως το λες ....έρχεται στο μυαλό μου ένας παράδεισος ... σε πόσα χρόνια όμως θα τον ξανακάναμε στα σημερινά χάλια ? εδώ μια παρέα πηγαίνει για μια βόλτα στην εξοχή και θ αφήσει 4-5 σακουλίτσες .... σφραγίδα ότι από εκεί πέρασε άνθρωπος.
Αλλά κι εσύ βλέπω ότι κι εσύ χρησιμοποιείς το "θα μπορούσαμε" αντί για το "μπορούμε"....δεν μας πάει η απογοήτευση όμως καλή μου....προσπάθησα να κλείσω την ανάρτηση με ελπίδα .....κι εγώ ελπίζω.
Να έχεις μια όμορφη μέρα !!! βρόχινη σήμερα όπως μου αρέσει :)
@ Αγκαλιές του φεγγαριού.
Χαίρομαι Στέλλα μου που η κόρη σου είναι τόσο ευαισθητοποιημένη ... το ίδιο κι εσύ.
Αν μαζεύονταν πιστεύω όλα τα υλικά εκεί που πρέπει θα αναγκαστούν οι δήμοι να αυξήσουν και τους ειδικούς κάδους.....αν ξεχειλίσει ένας σε λίγο θα υπάρχει και δεύτερος δίπλα.
Έχεις δίκιο όμως....από τον μικρόκοσμο μας πρέπει να ξεκινήσουμε ...αλλά εγώ δεν μιλάω μόνο για το περιβάλλον .....γενικά πως θα μπορούσε να γίνει η κοινωνία μας πιο ανθρώπινη ? με χαλαρότερους ρυθμούς....με λιγότερο ανταγωνισμό....με περισσότερη συνεργασία ...με καλοσύνη.....με λιγότερο εγωισμό.....έχει κανένα τέτοιο σχολείο για να φοιτήσουμε όλοι ? για να φοιτήσουν τα παιδιά μας ?
Μια υπέροχη μέρα σου εύχομαι κούκλα μου !!!
Φιλιά !!!
@ gregory
Έχεις απόλυτο δίκιο φίλε μου ..... πλεονεξία που σε δηλητηριάζει ...που σε τυφλώνει .... να μη την μεταδώσουμε στα παιδιά μας ... μπορούμε ?
Να έχεις μια όμορφη μέρα σου εύχομαι !!!
@ Νεράιδα της βροχής
Δεν απογοητεύομαι καλή μου ούτε σηκώνω τα χέρια ψηλά .... και πιστεύω ότι μπορούμε να ελπίζουμε όσο έχουμε όραμα και έμπνευση όπως λες ......και σε κάποιο άλλο επίπεδο όλα είναι πάντα σχετικά....αλλά δεν θέλω να μείνω εκεί.
"ας του ρίξουμε σπόρους που θα δώσουν ζωή.." αυτό θέλω κι εγώ.....να ρίξουμε σπόρους ζωής .... ειδικά στο χωράφι των παιδιών μας....πρώτα όμως θα πρέπει να φυτρώσουν στο δικό μας χωράφι αυτοί οι σπόροι....να μπορούσαμε να τα μάθουμε τι σημαίνει πραγματικά " ζω " .... να μεταδώσουμε μια άλλη οπτική που ίσως κάποτε μπορέσει να κάνει και την διαφορά .... τι έχει πραγματικά αξία στο διάβα της ζωής ? .... τι σημαίνει "φροντίδα ψυχής" ? .... θα ήθελα πολλά τέτοια σχολεία στον πλανήτη .
Η σημερινή μέρα είναι τόσο βρόχινη εδώ που θα αισθανόσουν αμέσως στο στοιχείο σου .... ελπίζω κι εκεί στα μέρη σου να είναι έτσι.....σε κάθε περίπτωση να είναι όμορφη για σένα !!!
Φιλιά !!!
@ Αλεξάνδρα μου
Έγιναν πολλά πράγματα ....μέχρι πριν από λίγα χρόνια πχ η δουλεία ήταν νόμιμη .... κάποτε έφευγες από το σπίτι σου και δεν ήξερες αν θα γυρίσεις το βράδυ ....και έχεις δίκιο ...έχουμε περισσότερη ελευθερία και στην έκφραση και στη ζωή.
Έγραψα ότι η δική μας γενιά απέτυχε και δεν αισθανόμουν καλά που το γράφω εδώ μέσα .... εδώ γνώρισα υπέροχους ανθρώπους με ευαισθησία και προβληματισμό που νιώθουν την ανάγκη να εκφραστούν απέναντι στα κακώς κείμενα .... που παλεύουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο για αξίες και προτεραιότητες......μακάρι οι άνθρωποι που διάβασα και γνώρισα εδώ να ανήκαν στο μέσο όρο αυτών που συναντάω και συναναστρέφομαι έξω .
Δεν μπορώ να πω όμως ότι η γενιά μας πέτυχε όταν έξω κυριαρχεί η αναξιοκρατία , ο ωχαδερφισμός και οι απατεώνες κάθε είδους... όταν χιλιάδες στρέμματα καίγονται κάθε χρόνο για να γίνουν οικόπεδα......όταν τρώμε "τρόφιμα" σε εισαγωγικά.....όταν έχει χαθεί ένα παιδί σαν τον Άλεξ και μια ολόκληρη δομημένη κοινωνία δεν μπορεί να κοιτάξει εκείνη τη μάνα στα μάτια .....όταν υπάρχουν χιλιάδες Αμαλίες που τραβάνε τον δικό τους γολγοθά χωρίς στήριγμα .
Ελπίζω όμως .... δεν απογοητεύομαι....καμμιά φορά μόνο σκέφτομαι τι κόσμο θα προσφέρω στο παιδί μου κι εκεί παίρνω λίγο ανάποδες :).
Να έχεις μια υπέροχη ξεκούραστη μέρα κούκλα μου !!!
Φιλιά !!!
@ faraona
Θα μου επιτρέψεις να στολίσω το τετράδιο μου καλή μου Αναστασία με δικές σου λέξεις που λένε ακριβώς αυτό που αισθάνομαι .....
"Ξέχασα το μουγκρητό των πόλεων.
Την μυρωδια του καυσαέριου και της πίσσας στην άσφαλτο.
Την μυρωδιά της ανθρωπίλας στο μετρό.
Αυτη την ανάμικτη με αποσμητικα Axe η Versace, gel ,χέρμπαλ σαμπουαν και ιδρώτα διαφόρων PH.
Ξεχασα τη μυρωδιά της ταγγίλας και του πλαστικού εξω απ τα Fast Food και του καμένου λίπους στα γυράδικα .
Ξέχασα την μπόχα των σκουπιδιών με καύσωνα και του γράσου μες τα στενά των Εξαρχείων.
Ξέχασα την γεύση που αφήνει η σκόνη κι η μουτζουρα των καλοριφερ στο στόμα.
Ξέχασα το πολτώδες γκρίζο του ουρανού τον χειμώνα και το χρωμα του αρρωστημένου ήλιου μεσα απ το νέφος."
Όλα αυτά που ξέχασες καλή μου Αναστασία είναι έργα ανθρώπων .... δεν θέλω ένας όμορφος άνθρωπος σαν κι εσένα να τον αναγκάζει η ψυχή του να εγκαταλείψει μια ανθρώπινη πόλη για να νιώσει όμορφα σε μια μικρή κοινωνία λίγων ...γι αυτό λέω ότι αποτύχαμε ...γιατί δεν πετύχαμε σαν γενιά να φτιάξουμε εδώ , αυτό που βρήκες εκεί.....για μας και τα παιδιά μας.
Σ ευχαριστώ για το βίντεο....πραγματικά όμορφο....κι εγώ κάνω όμορφες σκέψεις....αλλά όχι πάντα .
:)
Να έχεις μια υπέροχη μέρα γλυκιά μου !!!
Φιλιά !!!
oχι ηλια μου..λυπαμαι που θα σου χαλασω το ονειρο, αλλα η ζωη μας ειναι πολυ δυσκολη ωστε να βγαλουμε απο μεσα τον εγωισμο ποσο μαλλον τον ανταγωνισμο..
ειναι θεμα επιβιωσης πλεον δυστυχως..σε πατω για να μη με πατησεις..
οποιος προλαβει κι οποιος επιζησει..ετσι ειναι αν θελεις να θεωρεισαι ενεργο μελος..
αν νομιζεις πως μπορεις να περασεις στο περιθωριο, αν σε παιρνει, τοτε ναι μπορεις να δεις τα πραγματα με μια πιο ρομαντικη οπτικη γωνια..
Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και πάντα θα υπάρχει καλύτερο.
Οι άνθρωποι δεν είναι άγγελοι αλλιώς θα ζούσαν στον ουρανό :-)
Με την έννοια που το λές, θα πω ναι! η γενιά μας κατέστρεψε, παρότι είχε την επιλογή να μην το κάνει, την φύση. Είμαι η πρώτη που φωνάζω πως ενω όλοι είναι στραμμένη στην οικονομική κρίση, χάνουν απ΄τα μάτια τους την πραγματική κρίση που είναι η φύση...
Τα γυμνά δέντρα είναι απόδειξη αποτυχίας.
Ο καιρός που τόσο έχει αλλάξει είναι ακόμα μια απόδειξη. Χάθηκαν οι 4 εποχές και κάποιος πρέπει να γράψει πια συμφωνία για τις δυό που απόμειναν...
Φίλος μου στην επαρχία μου έλεγε πως με τις ανεμογεννήτριες τα πουλιά σκοτώνονται κατά εκατοντάδες. Ακόμα μια αποτυχία...
Ο υδροφόρος ορίζοντας στερεύει...
Οι άνθρωποι συνωστίζονται στις μεγάλες πόλεις και μιμούνται την Αθήνα. Σε πολλές περιπτώσεις είναι χειρότερες...
Στην Θεσσαλονίκη δυσκολεύομαι πολύ περισσότερο να παρκάρω σε σχέση με την Αθήνα...
Οκ! Cut!
Κρατιέμαι απ΄την ελπίδα....
Ολα επιλογές μας είναι....
Κοιτάζω την λεμονιά που φέτος έβαλα σε γλάστρα στο μπαλκόνι... Την ντρέπομαι την λεμονιά κάθε που την αντικρίζω. Της χάρισα μια φυλακή, την γλάστρα, κι εκείνη μου χαρίζει ελπίδα και λεμονάκια...
Μαμά τι όμορφα που μυρίζει, μου λέει ο γιός μου. Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό, του λέω εγω....
Χαμογελάω, μιλάω για λεμονιές, μέσα από ένα υπολογιστή που γίνεται γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους...
...κι ελπίζω...
κι ας απελπίζομαι....
όσο ζω...
@ Φεγγαρένια μου
Δεν μου γκρεμίζεις κανένα όνειρο...μην φοβάσαι....τον γνώρισα τον κόσμο και τον είδα.
Αλλά τι να κάνω τώρα ? να μάθω τον γιο μου πως να πατάει τον δικό σου?....και το αποτέλεσμα ?
Γι αυτό είπα ότι αποτύχαμε .... γιατί καλλιεργήσαμε τον ανταγωνισμό και την πλεονεξία .... δεν μου αρέσει η γκρίνια και δεν έκανα γι αυτό την ανάρτηση .
Πιστεύω πως το μήνυμα προς την νέα γενιά θα πρέπει να είναι συνεργασία για το καλό όλων......και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να το μεταδώσω στο δικό μου παιδί και να ελπίζω....δεν μου αρέσει το περιθώριο αλλά κάποια στιγμή μπορεί και να το επιλέξω.
Ένα όμορφο βράδυ σου εύχομαι !!!
ηλια μου
μη μου θυμωνεις, καταλαβαινω το πνευμα σου..
ομως ο γυιος σου, ακομη κι αν εσυ δεν θα του το μαθεις, αλλα μηπως δεν του λες απο τωρα πως θα πρεπει να ειναι ο καλυτερος πχ μεσα στην ταξη;
ο πιο διαβασμενος;
ο πιο εξυπνος;
ακομη κι δεν του το μαθεις ηθελημενα, θα το βρει στον δρομο του..
ετσι ειναι η ζωη
οπως μου ειπε κι ενας ''φιλος'' τελευταια..
στην πραξη..γιατι στα λογια μπορουμε να λεμε οτι θελουμε..
@ Αλεξάνδρα μου
Μακριά από εμάς η γκρίνια και η απογοήτευση ..... από τις τέσσερις φωτογραφίες της ανάρτησης οι τρεις καθρεφτίζουν ελπίδα.....κι εγώ ελπίζω.
Ελπίζω όταν υπάρχουν μάνες που δείχνουν στα παιδιά τους την ομορφιά μιας ταπεινής λεμονιάς....όταν τους μαθαίνουν ότι δεν είναι τόσο σημαντική η νίκη όσο η συμμετοχή......σε μια τέτοια κοινωνία θέλω να μεγαλώσει το παιδί μου.....με συμπολίτες που θα στέκονται δίπλα του κι όχι απέναντι σαν αντίπαλοι.....είναι τόσο ρομαντικό αυτό ?
Καλό βράδυ κούκλα μου !!!
θΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΚΑΤΙ
Ο ανταγωνισμος κι ο εγωισμος υπάρχουν μεσα μας γιατι η ζωη ειναι δύσκολη?
Δηλαδη αυτοι που εχουν ευκολη ζωη δεν ειναι ανταγωνιστικοι ουτε εγωιστες?
Η ζωη μας κανει ετσι?
Κι εμεις τι κανουμε δηλαδη καθομαστε και την κοιταμε?
@Φεγγαρενια συγγνωμην κοριτσι μου αλλα εδω μεσα μονο λέξεις μπορουμε να γραψουμε ...τι να κανουμε... να δείχνουμε σε βιντεο ολη μας την ζωη δεν γινεται...
αμφιβάλεις δηλαδη οτι υπαρχουν ανθρωποι που αυτο που δηλωνουν το υπηρετουν κιολας στην ζωη τους εμπρακτα και δεν το λενε μονο για να κουβεντιαζουν?
Γιατι με τον τροπο που το λες ειναι σαν να αμφισβητεις ολα οσα λεγονται σ ολα τα μπλογκ.Ε! δεν ειναι ετσι.Υπάρχουν και δω μεσα ανθρωποι που εχουν συνεπεια λογου και πραξης.
Και δεν καταλαβαινω πραγματικα αυτο που λες για τα παιδια.Τι θα πει αυτο ...νασαι ο πρωτος κι ο πιο εξυπνος κι ο πιο διαβασμενος?
Δεν λεω οτι δεν τα λενε οι γονεις αλλα δεν τα λενε ολοι οι γονεις.Εμενα προσωπικα αυτοι οι γονεις μ ενδιαφερουν .Αυτοι που δεν τα λενε.Με τους αλλους δεν θελω ουτε καλημερα να εχω.
Και κατι αλλο ...αν ειναι να το βρει μπροστα του το παιδι μου ...ας αντιδρασει με τον τρόπο του ...που ομως δεν ειναι καθολου σωνει και καλα σε παταω στο λαριγγι για να επιβιωσω πανω στο πτωμα σου.Υπαρχουν κι αλλοι τροποι συναλλαγης μεσα στην κοινωνια που ζουμε νομιζω.Το σε παταω για να επιβιωσω ειναι ευκολος τροπος,απλα σμπαραλιαζει την ψυχοσυνθεση του ανθρωπου. .Αυτο ειναι το αιτουμενο λοιπον ?
Το ευκολο?
Η εξόντωση των αλλων και η ως εξ αυτου δικη μας ισοπεδωση?
@..faraona..
δεν μου αρεσει να απαντω σε σχολια που δεν αναφερονται σε δικα μου ποστ, αλλα μια που το εφερε η κουβεντα και μια που θα πρεπει να υπερασπισω τον εαυτο μου,
την αποψη μου ανεφερα..και μονο..
τωρα στο τι αμφιβαλλω εγω, σχετικα με τον τροπο μου,και το αν πιστευω πως υπαρχει συνεπεια σ αυτα που λεγονται στα μπλογκς ειναι δικο μου θεμα..
θεωρω την υπερασπιση σου απεναντι στον ηλια, ο οποιος νομιζω ειναι ενηλικας και δε χρειαζεται κανενος προστασια, υπερβολικη και το σχολιο σου προς εμενα αγενεστατο..
λυπαμαι γιατι ειχα αλλη εντυπωση για σενα..
κριμα
καλο βραδυ
Φεγγαρενια
δεν υπερασπιζομαι κανεναν ...γιατι να το κανω αλλωστε....κουβέντα κανουμε οπως γινεται και σε πολλα αλλα μπλογκ .
Στα περισσοτερα τουλαχιστον συζηταμε γενικα οταν το ποστ και τα σχολια το σηκωνουν.
Ζητω συγγνωμη αν αισθανθηκες προσβεβλημενη αλλα ουτε αυτην την προθεση ειχα κι ουτε νομιζω οτι λεω κατι που να σε θιγει προσωπικα.
Αναρωτηθηκα για αυτα που ηδη ειχες πει.Δεν εκανα κατι αλλο.Ουτε σε κατηγορησα για κατι.Πραγματικα δεν καταλαβαινω.
Και εν παση περιπτωσει νομιζω πως εχω το δικαιωμα να εκφραζω την αποψη μου οπως εγω θελω ακμη κι αν ειναι αντιθετη απο την γνωμη καποιου.Τι κακο υπαρχει σ αυτο?Πολυ ευκολα λες την λεξη κριμα παντως ...κι εμεις δεν γνωριστήκαμε χτες ...ετσι δεν ειναι?
Τελος παντων και παλι σου ζητω συγγνωμη.
Ηλια μου μεσυγχωρεις γιατι με το σχολιο μου εγινα αιτια να δημιουργηθει κατι τετοιο εδω.
Καλο βραδυ
@ Στέλλα μου
Στο βιβλίο του Goleman για την συναισθηματική νοημοσύνη , αναφέρεται ένα περιστατικό στο οποίο ένας μαθητής αριστούχος στο δεύτερο έτος ενός κολεγίου και με όνειρο του να μπει στην ιατρική του Χάρβαρντ, μαχαίρωσε ένα καθηγητή του στον αυχένα επειδή τόλμησε να του βάλει σ ένα τεστ 80 ....πριν το κάνει αυτό είχε σκεφτεί να αυτοκτονήσει λόγω της βαθμολογίας του .
Αργότερα μεταφέρθηκε σε ιδιωτικό σχολείο όπου αποφοίτησε πρώτος στην τάξη του με πάρα πολλά συμπληρωματικά μαθήματα και με έπαινο.....ποτέ όμως δεν ζήτησε συγνώμη για την πράξη του.
Αναρωτιέμαι αν αυτό είναι το πρότυπο σύμφωνα με το οποίο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας ....αυτός ο κύριος θα ήταν ο σημαιοφόρος σ ένα δικό μας σχολείο....η ακαδημαϊκή ευφυϊα δεν έχει και πολύ σχέση με την συναισθηματική ζωή και πολλά άτομα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης χειρίζονται εντυπωσιακά άστοχα την προσωπική τους ζωή.
Εδώ και πολλά χρόνια σε διάφορες χώρες του εξωτερικού λειτουργούν δημοτικά πρότυπα σχολεία εστιασμένα στην επιστήμη του εαυτού και στην συναισθηματική νοημοσύνη....έχει αποδειχτεί στατιστικά ότι το σχολείο γνώσεων και μόνο έχει αποτύχει .... άλλωστε με μια βόλτα στο διαδίκτυο όλοι ξέρουμε τα πάντα .
Θα σου παραθέσω μερικές από τις κατευθύνσεις ενός τέτοιου σχολείου που λειτουργεί παρακαλώ από το 1978...
- Αυτοεπίγνωση....παρατήρηση του εαυτού και αναγνώριση συναισθημάτων....κατανόηση μεταξύ σκέψεων συναισθημάτων και αποφάσεων.
- Προσωπική λήψη αποφάσεων....έλεγχος των πράξεων και κατανόηση των συνεπειών τους ....να κατανοείς αν η σκέψη ή το συναίσθημα κυβερνά μια απόφαση σου.
-Χειρισμός συναισθημάτων με παρακολούθηση του εσωτερικού μονολόγου.....να συνειδητοποιείς τι κρύβεται πίσω από ένα συναίσθημα.
-Έλεγχος άγχους με μεθόδους χαλάρωσης.
-Ενσυναίσθηση....να κατανοείς τα συναισθήματα και τις έγνοιες των άλλων και να μπορείς να μπαίνεις στη θέση τους......να σέβεσαι το ότι μπορούν να νιώθουν διαφορετικά σε κάποια πράγματα.
-Επικοινωνία....να εκφράζεις με αποτελεσματικό τρόπο τα συναισθήματα σου ...να υποβάλεις εύστοχα τις σωστές ερωτήσεις στον κατάλληλο χρόνο....να είσαι καλός ακροατής......να στέλνεις θετικά μηνύματα και όχι κατηγόριες.
-Ρήξη της αυτοαπομόνωσης .....να εκτιμάς την σωστή έκφραση των συναισθημάτων των άλλων και να εδραιώνεις την εμπιστοσύνη στις ανθρώπινες σχέσεις....να γνωρίζεις πότε είναι ασφαλές να διακινδυνεύεις να μιλάς για προσωπικά συναισθήματα.
-Ενόραση ....να μπορείς να αναγνωρίζεις τα πρότυπα που καθοδηγούν την ζωή σου.....να μπορείς να τα αναγνωρίζεις και στους διπλανούς σου.
-Αυτοαποδοχή....να νιώθεις περήφανος και να βλέπεις τον εαυτό σου από θετικό πρίσμα.....να αναγνωρίζεις τα θετικά και αρνητικά σου σημεία....να είσαι σε θέση να αστειεύεσαι με τον εαυτό σου.
-Προσωπική υπευθυνότητα .....να αναλαμβάνεις την ευθύνη και να αναγνωρίζεις τις συνέπειες των αποφάσεων και των πράξεων σου....να αποδέχεσαι τα συναισθήματα σου και τις διαθέσεις σου και να ολοκληρώνεις τα καθήκοντα που έχεις αναλάβει.
-Διεκδικητική στάση....να γνωστοποιείς τις έγνοιες και τα συναισθήματα σου χωρίς θυμό αλλά και χωρίς παθητικότητα.
-Συνεργασία.....να ξέρεις πότε και πως να ηγηθείς και πότε να ακολουθήσεις τους άλλους.
-Λύση συγκρούσεων.....να γνωρίζεις τρόπους για να λύσεις μια διαφωνία που μπορεί να προκύψει χωρίς επιθετικότητα και ζαβολιές....να μάθεις να διαπραγματεύεσαι ένα συμβιβασμό ώστε να βγαίνουν όλοι κερδισμένοι.
Σ ένα τέτοιο σχολείο καλή μου Στέλλα θα ήθελα ο γιος μου να αριστεύσει ..... και πίστεψε με ....γενικά αλλά και ειδικά όταν μιλάω για το παιδί μου δεν είμαι μόνο λόγια.....δεν βάζω την εικόνα μου μπροστά........δεν μ ενδιαφέρει και τόσο η γνώμη των άλλων.....το να κυνηγάει σαν τρελός μια μουτζούρα σ ένα χαρτί που κάποιοι ονόμασαν "βαθμό" προσωπικά μ αφήνει εντελώς αδιάφορο αν δεν μπορέσει να χτίσει συναισθηματικά τον εαυτό του......είναι ζούγκλα εκεί έξω αλλά με το απλώς να αποδεχόμαστε μια κατάσταση παθητικά γινόμαστε πιστεύω συνεργοί......δεν θέλω τον γιο μου με μια porse έξω από το τεράστιο σπίτι του όταν θα είναι καλυμμένος από μια παχιά μαύρη λάσπη εγωισμού και επιθετικότητας....τον προτιμώ σ ένα ήσυχο χωριουδάκι με πέντε άτομα γύρω του που θα τον αγαπούν θα τον σέβονται και θα τον στέκονται....τον προτιμώ στο περιθώριο αν δεν γίνεται αλλιώς αλλά φυσικά αυτό θα to επιλέξει ο ίδιος....είπαμε πολλές φορές ότι το άθλημα είναι προσωπικό....και η ζωή πολύ μικρή .
Με όλα αυτά δεν λέω ότι εσύ στέκεσαι απέναντι μου....ξέρω κι εγώ πολύ καλά το πνεύμα σου ...περιέγραψες απλώς το τι συμβαίνει έξω σ ένα πόλεμο που δείχνει να μην τελειώνει ποτέ....σ ένα πόλεμο που πρέπει να έχεις όπλα γιατί και ο απέναντι είναι οπλισμένος......σε μια κατάσταση ανταγωνισμού που δημιουργεί παληκαράδες από την μία και φοβισμένα μυστικοπαθή πλάσματα από την άλλη......κάποτε δεν πρέπει να αλλάξει όμως ?
Πιστεύω ότι χτες ήταν μια κακή στιγμή.....δεν πιστεύω ότι κι εσύ με ευασθησίες και καλλιτεχνία στη ζωή σου είσαι υπέρ μιας κοινωνίας όπου ο καθένας κοιτάζει μόνο το τομάρι του.....δεν πιστεύω ότι η καλή μας faraona επιτέθηκε προσωπικά στη Στέλλα αλλά αντέδρασε σε μια κατάσταση που πληγώνει και την ίδια προσωπικά.....νομίζω ότι μπορώ να την καταλάβω ...όπως μπορώ να καταλάβω και σένα....θέλω να θεωρήσω ότι το συμβάν έχει λήξει.....άλλωστε απόψεις καταθέτουμε εδώ και καθένας έχει δικαίωμα να διαφωνεί.....καλύτερος ο διάλογος από τον μονόλογο.
Συγνώμη για την φλυαρία μου καλή μου....ελπίζω να μην σε κούρασα .....να έχεις μια υπέροχη Κυριακή σου εύχομαι !!!!
Φιλιά !!!
@ faraona
Δεν χρειάζεται να μου ζητάς συγνώμη καλή μου Αναστασία....υπάρχουν και κακές στιγμές ...άλλωστε συζητούσαμε μέρες για τις σκιές μας κι όλοι έχουμε σκιές......δεν θεωρώ ότι επιτέθηκες προσωπικά στη Στέλλα πολύ περισσότερο με αγένεια......κατάλαβε λάθος η Φεγγαρένια μας .....ούτε ότι εκείνη την στιγμή υπέρασπίστηκες εμένα .... εκφράστηκες και υπερασπίστηκες τις απόψεις σου με τον δυναμικό τρόπο που μας έχεις συνηθίσει ..... και μένα μου αρέσει η δυναμικότητά σου.... αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης του blogging πιστεύω .
Να πω και σε σένα καλή μου ότι θεωρώ το συμβάν ήδη λήξει ....θα μου κάνετε την χάρη πιστεύω και οι δύο κυρίες μου :)
Να έχεις μια υπέροχη πανέμορφη Κυριακή σου εύχομαι.
Φιλιά !!!
Να αυτοί είναι λόγοι για εσωτερικές επαναστάσεις!
Θέλει διπλό κόπο μα πρέπει κάποτε να αντισταθούμε στην κοινωνία όπως σήμερα είναι.
Οταν ο δικός μου γιος ήταν μικρός - προνήπιο πήγαινε - με φώναξε η μια απ΄τις δυό του δασκάλες να μου πει ότι για αγόρι είναι μαλθακό. "Τον σπρώχνουν κι εκείνος δεν αμύνεται, δεν σπρώχνει πίσω." μου είπε η νηπιαγωγός. "Και;" την ρωτάω εγω "ποιό είναι το πρόβλημα, ποιανού; γιατί δεν σας κατάλαβα" "Δεν είναι έτσι η κοινωνία μας" μου είπε...
Της χαμογέλασα. "Δηλαδή θέλετε να μου πείτε πως ο γιός μου είναι προβληματικός επειδή δεν έχει καθόλου επιθετικότητα; Ή μήπως μου συστήνεται να τον χτυπάω 3 φορές την ημέρα για να τον εκπαιδεύσω που πρόκειται να ζήσει. Σε ποιόν κόσμο."
Κι όταν ρώτησα τον γιο μου πως αντέδρασε εκείνος μου είπε: "Μαμά του είπα πως κι εγω έχω χέρια που μπορούν να γίνουν μπουνιές αλλά προτιμώ να τον αντιμετωπίζω με τα λόγια" Και τότε ήταν εκείνος 4 και εγω μια μαμά που ένιωσα προτόγνωρη περηφάνια.
Ακόμα δεν έχει σηκώσει χέρι ούτε για άμυνα. Με τα χρόνια κι εκείνος καταλαβαίνει πως ο περισσότερος κόσμος είναι σαν τα παιδιά. Σπρώχνουν, καταστρέφουν, βρίζουν, χτυπούν...
Καταλαβαίνει επίσης πως όλα είναι επιλογές...
Τι θα γίνει το μέλλον θα δείξει. Εγω σαν μητέρα του θέλω μόνο να είναι χαρούμενος σε ότι επιλέγει.
Φυσικά με αφήνει παγερά αδιάφορη το να είναι πρώτος. Απ΄το σχολείο έχω απαίσιες εμπειρίες που κατά καιρούς ποστάρω στο μπλογκόσπιτό μου.
Κι όταν η δασκάλα της Γ Δημοτικού μου είπε μήπως είναι φορτωμένος πολύ της είπα "Ισως, μα το μόνο που του είναι αταίριαστο είναι το σχολείο και οι άχρηστες γνώσεις που του χαρίζονται απλόχερα"...
Οταν βλέπω μαμάδες που δήθεν τάχα θελουν αυστηρότητα και πολύ δουλειά τις προκαλώ. Να βάλω ένα τεστάκι με την ύλη της Γ Δημοτικού να σας δω τι μάθατε;
Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν καλύτερη την ζωή. Γι αυτό τους διαβάζω, γι αυτό τους νιώθω φίλους. Ολοι ξέρουμε τι μας ενοχλεί μα το διαιωνίζουμε.
Και πως δηλαδή θα αλλάξει κάτι;
Περιμένουμε τον σωτήρα να κατέβει για να τον ποτίσουμε κώνειο, ή να τον σταυρώσουμε;
Εμείς μπορούμε να κάνουμε την διαφορά. Το παιχνίδι - σωστά - είναι ατομικό...
και όλες οι προηγούμενες...
τόσο οικτρά που αναρωτιέμαι μήπως κάναμε λιγότερο κακό
αν δεν το συζητούσαμε.
γιατί όσο πιο ενημερωμένοι είναι οι άνθρωποι
εμένα μου φαίνεται ότι πιο άκαρδοι γίνονται...
προς όλα. φύση, ζώα, ζωή.
μακάρι όμως νάχεις δίκιο.
αισιοδοξώ πάραυτα!
καλή εβδομάδα!
:)))))
Υπέροχη ανάρτηση, δεν έχω λόγια να την περιγράψω...
Και οι φωτό και οι μουσικές, όλα καταπληκτικά...
Αλλά δεν δέχομαι πως η δικιά μας γεννιά απέτυχε...Αν τα παιδιά μας πετυχουν σ' αυτό που υστερήσαμε εμείς, τότε δεν έχουμε αποτύχει καθόλου...Υπάρχει ακόμα ελπίδα...
Ηλία μου,
αν λέμε πως αποτύχαμε είναι σαν να παραδεχόμαστε την ήττα μας.Και ακόμη δεν έχουμε ηττηθεί.Ούτε και πρόκειται.Όσο μπορούμε να αντιστεκόμαστε και να κλείνουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες που επίμονα προσπαθούν να μας ξελογιάσουν,έχουμε ελπίδα
Τι κι αν κάποιοι μας θεωρούν γραφικούς ή ξοφλημένους;Εμείς εκεί.Θα τους μπαίνουμε στο μάτι και θα τους τη σπάμε..
Και δεν δίνω μία για τις αντιδράσεις τους.Ή τουλάχιστον προσπαθώ να μη με επηρεάζουν.Το ξέρω πως δεν είναι εύκολο.Μα προσπαθώ να αντιστέκομαι
Με το όποιο τίμημα...
Ελπίδα και πίστη πως δεν χάθηκαν όλα
Αυτό είναι το κλειδί...
Καλό βράδυ να έχεις
Παιδια νομιζω καθε γενια δικαιουται τις αποτυχιες της
τα ονειρα της και τις ιστοριες της...
νιωθω πως σιγα σιγα μας προσπερνανε οι επομενες γενιες ...
αν μη τι αλλο ας τους δωσουμε την παραδοχη μας
και την εμπιστοσυνη που ισως εμεις δεν ειχαμε....
υπεροχες οι φωτο Ηλια! υπεροχες!
όσο υπάρχει χώμα υπάρχει ελπίδα.
ακόμα περισσότερη όταν αγριολούλουδα φυτρώνουν μέσα από βράχια. δεν είναι θέμα επιτυχίας, αποτυχίας. είναι θέμα ηθικής. πρωτίστως ατομικής. οι φώτο είναι εκπληκτικές.
Καβάλα... Μία πόλη που έζησα λίγο στην νιότη μου. Κλειστή κατά την άποψη μου όπως και οι άνθρωποι της ... αλλά πάντα με φωτεινές εξαιρέσεις, μπορεί να κάνω και λάθος άνθρωπος είμαι.
Με την 1η ματιά, όμορφος ο κόσμος σου, φωτεινός και ελπιδοφόρος, μου αρέσει η μελαγχολία της ανθρωπιάς που αναδύει.
Όσο για το μηνυμα εγώ πιστεύω, ότι ζούμε σε δύσκολους καιρούς, δεν μπορώ να πω ότι αποτύχαμε, ή αποτυχανε, αλλά αυτό που με ενδιαφέρει είναι τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, στο εδώ και στο τώρα.
Είναι αδύνατη μία εξωτερική αλλαγή χωρίς την εσωτερική αλλαγή του ανθρώπου και αυτό δυστυχώς είναι το πιο δύσκολο.
Καλό βράδυ Krye
Aν θα μπορούσα....
Καλημέρα!
@ Αλεξάνδρα μου
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.....σε όλα....δυστυχώς είναι πολλά τα κακώς κείμενα γύρω μας που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας.......που μας κάνουν να οργιζόμαστε.....αλλά είναι πολλά κι αυτά που μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε την κατάσταση.
Και περνάμε πολλές ώρες με τα παιδιά μας που θα είναι οι αυριανοί πολίτες που θα αναλάβουν τις τύχες του πλανήτη......μπορούμε να τους περάσουμε αρχές σε πείσμα των καιρών....όχι να πατάνε πάνω σε άλλους αλλά να συνεργάζονται μαζί του..αν ο στόχος είναι το να ανεβάσουμε την ποιότητα της ζωής μας νομίζω ότι είναι κοινός για όλους.
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ σου εύχομαι!!!
Φιλιά !!!
@ maya μου
Κι εγώ αισιοδοξώ ...πιστεύω πως έχουν γίνει πολλά βήματα κυρίως στο εξωτερικό .... φυσικά εδώ στην δική μας μπανανία πάμε από το κακό στο χειρότερο......πρώτα θα χτίσει ο καθένας την δική του μεζονέτα και μετά σε ότι μείνει θα φυτέψουμε φοίνικες ... είναι και το φαινόμενο του θερμοκηπίου που τις ευνοεί..... τέρμα τα ταξίδια στον Αγ Μαυρίκιο ..θα τον φέρουμε εδώ :)...πάντα ο Έλληνας τα καταφέρνει στο τέλος...όσοι επιζήσουν τέλoς πάντων.
Ένα όμορφο βράδυ σου εύχομαι κούκλα μου !!!
Φιλιά !!!
@ Artanis
Καλώς ήρθες στο σπιτικό μου Artanis.....φυσικά και δεν χάνουμε την ελπίδα μας......αυτό είπα κι εγώ....θα πρέπει να δώσουμε ένα μήνυμα αισιοδοξίας παρόλα τα στραβά που βλέπουμε γύρω μας.....και να σου πω την αλήθεια μου άρεσαν πολλοί γονείς που γνώρισα εδώ μέσα....αυτοί μου δίνουν ελπίδα εμένα προσωπικά .
Σ ευχαριστώ για όλα τα καλά σου λόγια .... θα χαρώ να τα λέμε.
Να έχεις ένα υπέροχο βράδυ σου εύχομαι.
@ anima μου
Δεν είναι εγωιστικό αλλά κι εγώ δεν θέλω να πω ότι απέτυχα σε προσωπικό επίπεδο......δεν παραδεχόμαστε καμμιά ήττα και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε φυσικά...αλλά βλέπω γύρω μου κι όπου και να πιάσεις λερώνεσαι.....δεν είναι μόνο η φύση αλλά σε κάθε επίπεδο σήψη και παρακμή.....είπα και σε ένα άλλο σχόλιο πως το επίπεδο που συναντάω εδώ στα ημερολόγια μας δεν αντικατοπτρίζει δυστυχώς τον μέσο όρο της ελληνικής ..δεν ξέρω αν εδώ είμαστε διαφορετικοί και έξω συμπεριφερόμαστε αλλιώς.
Σε κάθε περίπτωση πάντως συμφωνώ μαζί σου και στέκομαι στο πλευρό σου. :)
Καλό βράδυ να έχεις κούκλα μου!!!
Φιλιά !!!!
@ Talisker
Κάθε γενιά δικαιούται τις αποτυχίες της αρκεί να είναι αντιστρεπτές Τάλι μου ..πιστεύω ότι έγιναν πολλά σε θέματα ελευθερίας και ελευθερίας έκφρασης....σ αυτό βοήθησαν και οι νέες τεχνολογίες φυσικά ...αλλά θα μπορούσαμε να τα πάμε πολύ καλύτερα ειδικά στη χώρα μας..... προσωπικά δεν αισθάνομαι πολύ καλά γι αυτό που παραδίδουμε στα παιδιά μας ...σε πολλά επίπεδα.
Τα παιδιά μας πιστεύω ότι είναι η ελπίδα αν δεν τα μολύνουμε με την πλεονεξία και τον ωχαδερφισμό μας..να τους δώσουμε την παραδοχή μας και να τους δείξουμε εμπιστοσύνη ..έχεις δίκιο.
Ένα υπέροχο βράδυ σου εύχομαι !!!
Φιλιά
@ basnia
Καλώς ήρθες στο φτωχικό μου φίλε μου .... ούτε ηθική βλέπω γύρω μου δυστυχώς .... ηθική με την έννοια του σεβασμού σ αυτό που βρήκαμε και οφείλουμε τουλάχιστον να διατηρήσουμε....υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά δεν φτάνουν πιστεύω για να προκαλέσουν αντιστροφή της κατάστασης ...για το ατομικό συμφωνώ και το λέω από την αρχή της συζήτησης...ότι σε κάποιο επίπεδο το παιχνίδι είναι ατομικό κι όχι ομαδικό ..... η ανάρτηση στήθηκε ποιο πολύ όμως για το συλλογικό που δεν βλέπω να λειτουργεί....σίγουρα η αντιστροφή θα γίνει από πολλά ατομικά ...έχεις δίκιο.
Ένα όμορφο βράδυ σου εύχομαι ... θα χαρώ να τα λέμε.
@ Odiporos
Δεν θα ήθελα να περάσω μελαγχολικό μήνυμα συνοδοιπόρε ....από τότε που έφτιαξα αυτό το τετράδιο προσπαθώ να το κάνω να καθρεφτίζει ελπίδα και θετική ενέργεια.......ίσως είχες επηρεαστεί από την μουσική του Tiersen που είχα βάλει .(μου αρέσει υπερβολικά και εγώ θα την χαρακτήριζα περισσότερο εσωτερική παρά μελαγχολική).
"Είναι αδύνατη μία εξωτερική αλλαγή χωρίς την εσωτερική αλλαγή του ανθρώπου και αυτό δυστυχώς είναι το πιο δύσκολο"
Με αυτή τη φράση σου συμφωνώ απόλυτα .... πολλά ατομικά παιχνίδια θα φτιάξουν κάποτε ένα καλό ομαδικό......και το ατομικό όσο ζούμε συνεχίζεται στην καθημερινότητά μας.....η λέξη "αποτυχία" κολλούσε σε αυτό που θα κληθώ να παραδώσω στο παιδί μου .... δεν μου αρέσει μέχρι τώρα...μακάρι να μπορέσουμε να το αλλάξουμε όλοι μαζί.
Η Καβάλα ήταν κλειστή κοινωνία αλλά δεν ένιωσα ποτέ εδώ ότι ασφυκτιώ.....μπορεί να βοήθησε σε αυτό και το φυσικό τοπίο......και έχω περάσει πολύ όμορφα χρόνια σε ακόμη πιο κλειστή ........καμμιά φορά ένας-δυο άνθρωποι δίπλα μας κάνουν την διαφορά ...από την άλλη πιστεύω πως και μια πολύ ανοικτή κοινωνία δεν ευνοεί αυτό που λέμε φροντίδα ψυχής.
Σε κάθε περίπτωση, και σ αυτό το θέμα , το παιχνίδι είναι ατομικό με πολλές παραμέτρους.
Χάρηκα που πέρασες από το φτωχικό μου φίλε μου ... σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια....να έχεις ένα πολύ όμορφο βράδυ σου εύχομαι και θα χαρώ να τα λέμε.
@ Ανασαιμιά
Μπορείς ....
Κι όλοι μαζί μπορούμε καλύτερα ....είπαμε ότι δεν χάνουμε την ελπίδα μας...να μην το ξεχνάμε .
Καλό βράδυ κούκλα μου !!!
Φιλιά !!!
Ωραια πραγματα συζητατε εδω:)
Ωραιος ο κοσμος που περιγραφετε. Περισσοτερο αναφερετε ομως τι θα μαθουμε στα παιδια μας. Εγω δεν εχω.....αααρα δεν ειμαι ετοιμη να δωσω την σκυταλη.
Η σημερινη πραγματικοτητα μας υποδεικνυει να πατησουμε επι πτωματων για να επιβιωσουμε. Εμεις δημιουργησαμε τη σημερινη πραγματικοτητα....ειτε κανοντας....ειτε υπομενοντας....ειτε ψηφιζοντας!! Μπορουμε και να αλλαξουμε τα πραγματα....αλλα επειδη δεν θα γινει απο τη μια μερα στην αλλη η αλλαγη, βαριομαστε να ασχοληθουμε. Βαριομαστε να ξεβολευτουμε.
Δεν ξερω τι παραδειγματα θα δωσω στα παιδια μου....ας εχω την τυχη να κανω πρωτα :) Σιγουρα θα προσπαθησω για το καλυτερο μεσα απο τα δικα μου ματια. Αυτα τα ματια φροντιζω να σπουδαζω και τους ανοιγω δρομους για την γνωση οσων αντεχω....γιατι μεσα απο αυτα τα ματια οδηγουνται και οι πραξεις μου :):)
Υπαρχουν μερες που μου φαινονται κι εμενα ολα μαυρα....Γολγοθας η παραμικρη αλλαγη.......αφηνομαι...θα περασει κι αυτη η μερα, λεω.....μαλλον περιοδο θα περιμενω κι εχω νευρα :):):):) Αυριο ξημερωνει μια καινουρια μερα!!....εσυ δεν μπορεις να εχεις αυτη τη δικαιολογια....αλλα καποιο αλλοθι θα βρεις κι εσυ, μεχρι να αρχισουμε να βλεπουμε το ποτηρι μισογεματο και παλι :)
καλημερα Ηλια μου!
Κατερίνα μου καλή !!!
Όχι εγώ δεν έχω αυτή την δικαιολογία :))κι έχεις απόλυτο δίκιο....δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα μας ..πάντα υπάρχει καιρός για να διορθώσουμε την κατάσταση .
Αλλά εσύ είσαι ακόμα μικρούλα :)....κάπου μετά τα 40 έρχεται ο καιρός των απολογισμών και σε συλλογικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο.....βλέπεις όλα όσα θα μπορούσαν να γίνουν και δεν έγιναν...βλέπεις και το παιδί σου να προσπαθεί να ισορροπήσει στον κόσμο που είχες την ευκαιρία να αλλάξεις και τελικά δεν μπόρεσες ...βλέπεις γύρω σου και όπου να ακουμπήσεις λερώνεσαι....περιβάλλον...υγεία.....ασφάλεια...παιδεία..αξιοκρατία και χίλια δυο άλλα....λίγες στιγμές απογοήτευσης πιστεύω είναι αναπόφευκτες....ίσως και αναγκαίες για να ενεργοποιηθείς ξανά.
Εγώ όμως είμαι μαζί σου :) μαζί με την ελπίδα και την αισιοδοξία σου ....δεν γκρινιάζουμε και δεν τα παρατάμε..για όσο αντέχουμε...ένα όμορφο Σαβατόβραδο σου εύχομαι κούκλα μου !!!
Φιλιά !!!!!
Ηλια μου
εκτος απο αναποφευκτο, θα συμφωνησω απολυτα, οτι ειναι και αναγκαιο να απογοητευομαστε.Και να γκρινιαζουμε και να στενοχωριομαστε....τι αξια θα ειχαν οι χαρες αλλιως; Εσυ το ξερεις καλυτερα απο μενα οτι η ομορφια δεν κρυβεται μονο στα ομορφα :) .....ουτε εγω ειμαι κουρδισμενη να χαμογελαω παντα, οπως φαινεται στη φωτογραφια :)
Καλο μηνα Ηλια μου
Καλημέρα ...καλή εβδομάδα και καλό μήνα Κατερίνα μου....εσύ πάση θυσία πρέπει να διατηρήσεις το χαμόγελο και την καλή σου διάθεση....ξέρω ότι σου βάζω δύσκολα αλλά μην ξεχνάς ότι είσαι η αισιόδοξη ματιά της παρέας ....μην χαλάσουμε τις ισορροπίες :))
Να έχεις μια όμορφη μέρα σήμερα !!!
Φιλιά κούκλα μου !!!
Σου υποσχομαι να πεσω τελευταια :):)
Καλέ μου ΔΕΝ θα έχεις αποτύχει αν μάθεις το γιό σου ν'αγαπάει.
Και υπάρχει πάντα χρόνος και αφορμή για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
keep walking
Σε φιλώ
Καλό μήνα
δίχως διάθεση ενδοσκόπησης,δίχως αλήθεια,δίχως εσωτερικότητα ...
ανύπαρκτη η επαφή μας με τη φύση τής οποίας κομμάτι είμαστε,"Ερημη Χώρα "λοιπόν "...εμείς πού ζούσαμε τώρα πεθαίνουμε
με λίγη υπομονή.."
Είμαστε λοιπόν "οι παραγεμισμένοι άνθρωποι",Ηλία δυστυχώς...
τήν καλησπέρα μου.
@ Κατερίνα μου καλή !!!
Δεν είχα πάρει είδηση ότι απάντησες :)
Αυτό το τελευταίο που είπες το θεωρώ σημαντική δήλωση και υπόσχεση και θα την θυμάμαι :).... άνθρωποι σαν κι εσένα μου δίνουν ελπίδα....να είσαι καλά ... και ...
Να έχεις μια όμορφη μέρα κούκλα μου!!
Φιλιά !!!
@ kelly μου
Όχι δεν τα παρατάμε ... δεν έχουμε το δικαίωμα νομίζω... η ανάρτηση γράφτηκε σε στιγμή που κοίταξα γύρω μου και δεν μου άρεσαν αυτά που έβλεπα...πάντα υπάρχουν τέτοιες στιγμές.
Για τον γιο μου κάνω ότι μπορώ ... αν και αυτός είναι δάσκαλος για μένα και μου μαθαίνει πιο πολλά :)
Να έχεις μια όμορφη μέρα κούκλα μου
!!!
Φιλιά !!!
@ κόκκινη κίσσα
Έχεις δυστυχώς δίκιο...στην συντριπτική πλειοψηφία είμαστε "παραγεμισμένοι"....κι αναρωτιέμαι πως θα μπορούσε να αντιστραφεί η κατάσταση...τι είναι αυτό που θα προκαλέσει την απαραίτητη ενδοσκόπηση η οποία με την σειρά της θα οδηγήσει σε αλλαγή προτεραιοτήτων.....δυστυχώς η καθημερινότητα δείχνει πως ο άνθρωπος συνήθως αλλάζει ρώτα μόνο μετά από κάτι "κακό" που θα βρει στον δρόμο του.....κάποιος είχε πει πως μόνο μετά την απελπισία αρχίζεις και ζεις πραγματικά.....θα μας ήθελα όλους λίγο πιο έξυπνους όταν μιλάμε για ότι πολυτιμότερο έχουμε .... την ζωή μας και τον αγαπημένο "πλησίον".
Χάρηκα που πέρασες κούκλα μου !!!
Φιλιά !!!
Καλο ξημερωμα Ηλια!
Δεν ξέρω κατά πόσω τελικά αποτύχαμε… σε τι αποτύχαμε; Τι έπρεπε να κάνουμε πού δεν κάναμε; Σε ποιόν το χρωστάγαμε; Σε ‘μας;
… μα δεν κάναμε νομίζεις το κέφι μας;
Μπορούμε να ανατρέψουμε τα πράγματα αν το πιστέψουμε ότι είναι εφικτό να συμβεί, αρκεί να παλέψουμε όλοι μαζί γι' αυτό...
Καλό σαββατόβραδο!!!
έφερα τραγουδάκι για καλημέρα και ευχές για καλή εβδομάδα:
Οταν Θα ΄ρθουν του Παύλου Σιδηρόπουλου
Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε
Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα
Πάντα θα υπάρχει ελπίδα κι ας είναι φρούδα...
@ Φίλε μου Γιάννη
Για να αποτύχεις κάπου θα πρέπει πρώτα να υπάρχει ένας στόχος .... αν ο στόχος μου είναι να παραδώσω έναν όμορφο κόσμο στο παιδί μου τότε σκέφτομαι ότι απέτυχα .... τουλάχιστον μέχρι τώρα έτσι αισθάνομαι..αλλά μπορεί και ν αλλάξουν τα πράγματα....προχωράμε:)
Ενα υπέροχο βράδυ σου εύχομαι !!!
Ηλία, σαν να το βλέπω να έρχεται, ευχαριστώ... γιατί παρ' όλα όσα συμβαίνουν, η ζωή συνεχίζεται.
Καλό βράδυ και σε 'σένα.
@ Αναστασία μου καλησπέρα !!!
Ελπίζω να πέρασε η ίωση και να είσαι καλύτερα καλή μου!!
Φιλιά !!!
@ Τίνα μου καλή !!
Μ αρέσει και η νέα γενιά να στέκεται στον πλευρό μας για κάτι καλύτερο...σ ευχαριστώ για την ελπίδα !!!
Ένα υπέροχο βράδυ σου εύχομαι !!!
@ Αλεξάνδρα μου !!
Πάντα έρχεσαι γεμάτη δώρα..
Σ ευχαριστώ που πλουτίζεις το τετράδιο μου!!!
Ένα υπέροχο βράδυ γεμάτο όνειρα θα σου ευχηθώ !!!
Φιλιά !!!
Ευχαριστώ Γιάννη μου με την σειρά μου ....
Δημοσίευση σχολίου