Κυριακή 18 Μαΐου 2008

Αγαπητέ θεέ


Αφού έδωσα τον λόγο σε μια κυρία 85 ετών ,
νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μιλήσει κι ένας μικρούλης .


Αγαπητέ θεέ λέγεται ένα αγαπημένο μου βιβλίο του
Eric - Emmanuel Schmitt
Είναι τα γράμματα που στέλνει από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται , ο Oscar (ένα μικρό παιδάκι) , σ' ένα θεό που δεν πιστεύει ( τουλάχιστον στην αρχή ).
Ο Oscar δεν σε κάνει ποτέ να τον λυπηθείς .
Είναι πολύ δυνατός μέσα στην αρρώστια του .
Σύντροφος του σ' αυτή την μάχη είναι η θεία Ροζ
( μόνο για τον Oscar , θεία ) .

Μία άγνωστη ηλικιωμένη κυρία ...εθελόντρια ....που κρατάει συντροφιά σε παιδάκια στο νοσοκομείο όταν δεν μπορούν οι γονείς τους.
Αυτούς τους τελευταίους δεν τους συμπαθεί τελευταία ο μικρούλης μας ...δεν μπορεί να τους συγχωρήσει την αλλαγή της συμπεριφοράς τους όταν έμαθαν ότι είναι άρρωστος .
Τους θεωρεί δειλούς...."Η αρρώστια μου κι εγώ είμαστε ένα" δηλώνει.


Αγάπησα το βιβλίο για την αίσθηση που αφήνει .
Χωρίς να χρησιμοποιεί λεκτικούς ακροβατισμούς ( τι γλώσσα να χρησιμοποιήσει ένα παιδάκι δέκα χρονών στα γράμματά του ? )
καταφέρνει να σε περάσει στην "άλλη πλευρά " .
Να δεις την ζωή αλλιώς .
Να αφυπνιστείς.
Έστω και για λίγο.
Όταν το τελειώνεις , αγαπάς τον Oscar μέχρι τα βάθη της ψυχής σου .
Θέλεις να έβρισκες χρόνο να τον πάρεις αγκαλιά
και να μην τον αφήσεις ποτέ.
Και μαζί μ αυτόν , το παιδάκι που ήσουν κάποτε...το παιδί που ζει μέσα σου..που τόσα του υποσχέθηκες κάποτε και τώρα απλά σταμάτησες να το ακούς .
Και όλα τα παιδιά του κόσμου ...μικρά και μεγάλα .
Όταν το πρωτοδιάβασα ήθελα να το μοιράσω σε όλους ... να το κάνω φέιγ βολάν και να βρω τρόπο να μπει σε κάθε αυλή.






Όποιος προτιμά το Internet μπορεί να διαβάσει ολόκληρο το βιβλίο

(είναι μικρό και διαβάζεται μονομιάς )

εδώ

photo:

view from the hospital bed : Stephen Hickel

God's kiss : Damir Rajle

25 σχόλια:

eva είπε...

"κοίτα κάθε μέρα τον κόσμο σα να' ταν η πρώτη φορά"... το μυστικό του θεού προς τον όσκαρ... σα να ήρθε να επικυρώσει τα προηγούμενα!
Ζωή, Θάνατος, Πίστη, θεός... τα μεγάλα ερωτήματα που όσες λέξεις-γιρλάντες και να πλέξεις, λίγο πιο πέρα απ' τις απαντήσεις μας θα βρίσκονται.
Το' τρεξα λίγο λόγω χρόνου, ξέρεις, αλλά θα επανέλθω στο πρώτο κενό!
Σ' ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας. Θλιμμένο και τόσο ανθρώπινο...
Καλό σου βράδυ :)

Αλεξάνδρα είπε...

Τι όμορφο απροσδόκητο δώρο ήταν αυτό;
Σκέφτομαι τον θάνατο αυτές τις μέρες και άρα την ζωή...

"Προσπάθησα να εξηγήσω στους γονείς μου ότι η ζωή είναι ένα περίεργο δώρο. Στην αρχή, το υπερεκτιμάμε αυτό το δώρο: πιστεύουμε ότι αποκτήσαμε την αιώνια ζωή. Μετά, το υποτιμάμε: το βρίσκουμε χάλια, πολύ μικρό, είμαστε σχεδόν έτοιμοι να το πετάξουμε. Στο τέλος, καταλαβαίνουμε ότι δεν ήταν δώρο, αλλά δάνειο. Και τότε, προσπαθούμε να το αξιοποιήσουμε. Το λέω εγώ, που ξέρω τι λέω, γιατί έχω πατήσει τα εκατό. Όσο γερνάμε, τόσο πρέπει να δείχνουμε ότι έχουμε το χάρισμα να εκτιμήσουμε τη ζωή. Πρέπει να εκλεπτυνόμαστε, να γινόμαστε καλλιτεχνικές φύσεις..."

Μόνο ευχαριστώ νιώθω να σου πω.

Με έκανες να δακρύσω...

kryos είπε...

@ Κυρίες μου !!!
Είναι μεγάλη η χαρά μου όταν βρίσκω ανθρώπους που μπορώ να επικοινωνήσω μαζί τους μέσα από την ψυχή μου...
Είτε με δικές μου σκέψεις που έγιναν λέξεις είτε με κείμενα άλλων που με "άγγιξαν".
Εγώ σας ευχαριστώ που εμπιστευτήκατε την κρίση μου και αφιερώσατε χρόνο ( το ξέρω ότι είναι πολύτιμος ) για να διαβάσετε ένα αγαπημένο μου βιβλίο.
Ας υποσχεθούμε στον εαυτό μας να μην ξεχάσουμε ποτέ τον Oscar ... είναι τόσοι πολλοί γύρω μας ... κι ένας ζει μέσα μας ... κι αυτός θα πεθάνει κάποτε ... ας του δώσουμε την ζωή που του αξίζει.

Σας εύχομαι και τις δυο και την κάθε μία ξεχωριστά να έχετε μία υπεροχη εβδομάδα.

artou είπε...

το διάβασα όλο και ανατρίχιασα

μάθημα ζωής αυτό το "παραμύθι" γιατί έτσι θέλω να το έχω στο μυαλό μου σαν παραμύθι μόνο έτι μπορώ να το αντέξω

σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας

την καλησπέρα μου

kryos είπε...

Καλημέρα artou μου
Δες το σαν παραμύθι ... άλλωστε τα γράμματα δεν είναι αληθινά ... μεγάλος τα έγραψε.
Όμως είναι και μάθημα ζωής όπως λες ... μπορεί να είναι θλιμμένο αλλά αποτελεί κι έναν ύμνο για την ζωή .
Δεν θα το έγραφα το post ( δεν θέλω να προκαλώ θλίψη σ αυτούς που έρχονται και με διαβάζουν ) αλλά το κλίμα ήταν τέτοιο...μιλούσαμε για τη ζωή..για την στιγμή που περνάει και χάνεται.
Διάβασα και το post της Αλεξάνδρας εκείνη την μέρα κι έτσι το αποφάσισα.
Τώρα καλοκαίρι μπροστά μας ... ας προσπαθήσουμε να γεμίσουμε την μέρα μας με χαρά και γέλιο .
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα κούκλα μου !!!

Αλεξάνδρα είπε...

Οχι! δεν θα ξεχάσουμε τον Oscar και κάθε μας μέρα θα την χαιρόμαστε και θα κάνουμε τις καλύτερες επιλογές. Αυτές που θα ακολουθούσαμε αν ήταν αυτή η μέρα η τελευταία μας.

Ο θάνατος είναι μεγάλος δάσκαλος μα σκοτώνει τα παιδιά του είχε πει κάποιος που τώρα μου διαφεύγει. Ε ας του κάνουμε καμιά κοπάνα.

Τα βιβλία που αγαπάμε είναι αυτά που μέσα τους διαβάζουμε σκέψεις δικές μας. Είναι αυτά που επιβεβαιώνουν αυτό που νιώθουμε και καταλαβαίνουμε.

Πάμε γι΄άλλα πιο καλοκαιρινά

Καλό σου βράδυ

Χρόνια Πολλά σε όσους γιορτάζουν...

kryos είπε...

"Πάμε γι΄άλλα πιο καλοκαιρινά "
Το σχόλιο σου ... ο καλύτερος επίλογος για το θέμα Αλεξάνδρα μου.
Κάθε μέρα μια καινούρια μέρα...όμορφη ...ξεχωριστή..ας την ζήσουμε.
Κι αν κάποιοι πάνε να μας βάλουν στα δικά τους μίζερα καλούπια να μην τους κάνουμε την χάρη.
Σου εύχομαι να είναι γεμάτη ΧΑΡΑ η ζωή σου κι όλων όσων αγαπάς !!!
Καλημέρα .

Βάσσια είπε...

Καλημέρα :-)

Πολύ δυνατή η ανάλυση σου. Θα βρω χρόνο να το διαβάσω, κι είμαι σίγουρη ότι θα είναι όπως τα περιγράφεις.
Αφορά ένα επώδυνο θέμα, εκεί όπου είμαστε ανίσχυροι ιατρικά απέναντί στον άνθρωπό μας, αλλά ισχυροί συναισθηματικά. Αυτό παίζει σημαντικότατο ρόλο.

kryos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
kelly alamanou είπε...

το παιδί που ζει μέσα σου..που τόσα του υποσχέθηκες κάποτε και τώρα απλά σταμάτησες να το ακούς .

Αχ αυτό το παιδί μέσα μας!
είναι τόσο σημαντικό να ΜΗΝ ΠΆΨΟΥΜΕ ΠΟΤΈ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΎΜΕ
Εχει τόσα πολλά και ουσιαστικά να μας πει..
Τόσα πολλά.......
Να έχεις ένα πολύ όμορφο απόγευμα.

kryos είπε...

Καλημέρα και σε σένα vassia μου .
Το θέμα ναι , είναι επώδυνο ... όμως ταυτόχρονα σε παίρνει από το χέρι και σου δείχνει τον δρόμο.
Είμαστε ΟΛΟΙ μελλοθάνατοι σου φωνάζει..μην αφήνεις την κάθε μέρα σου να περνάει απλώς..ζήσε την ότι και να σημαίνει αυτό...ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ.
Διάβασε το αν μπορέσεις ... πραγματικά αξίζει (κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα)

Χάρηκα που πέρασες .
Κυριακή σήμερα ... να είναι όμορφη!!

kryos είπε...

Καλώς ήρθες rodoula μου
Αυτές τις σκέψεις έκανα αυτές τις μέρες...προσπαθούσα να επικοινωνήσω μ' αυτό το παιδί που περάσαμε τόσα μαζί...που έχουμε κάνει ατέλειωτες συζητήσεις κάποτε...δεν είναι τόσο δύσκολο τελικά...αρκεί να σταματήσεις να τρέχεις και να αφουγκραστείς...και τότε θα σου μιλήσει αυτό.
Κατάλαβα ότι το αγαπάω πιο πολύ απ' ότι φανταζόμουν κι ότι το έχω πολύ ανάγκη.
Να έχεις μία υπέροχη εβδομάδα κούκλα μου !!

Βάσσια είπε...

Εκπληκτικό!!!!

Όπως είπες διαβάζεται απνευστί.

καλή εβδομάδα
:-)

kryos είπε...

Καλή βδομάδα και σε σένα vassia μου ... με χιλιάδες γλυκές όμορφες στιγμές απ αυτές που μας κάνουν ευτυχισμένους!!!

anima είπε...

Μια καληνύχτα να αφήσω και μαζί μια υπόσχεση.Θα το διαβάσω όσο πιο σύντομα μπορώ...

Αλεξάνδρα είπε...

Να αφήσω και εγω την καληνύχτα μου και να ξέρεις πως από το πρώτο σχόλιό σου στη maya κατάλαβα ότι είσαι στο ίδιο μήκος κύματος.

Και πολύ χαίρομαι γι αυτό.

Καλό βράδυ
με όνειρα

Dee Dee είπε...

Απιστευτο!!!!!!

Πρωτη φορα ερχομαι "σπιτι" σου κι εχεις ενα τετοιοοοοο δωρο!!!!!

Το παιχνιδι, να μεγαλωνει 10 χρονια καθε μερα μου φανηκε αξιοθαυμαστο!!!!!

Το εκτυπωσα και μετα το μετανιωσα. Πρεπει να το αγορασω!!!!!

Καλο μεσημερακι!

kryos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
kryos είπε...

@ Aλεξάνδρα μου
Κι εγώ χαίρομαι που είσαι στο ίδιο μήκος κύματος ... που μπορούμε να επικοινωνήσουμε.
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ !!!

kryos είπε...

@ anima
Χάρηκα που πέρασες από το φτωχικό μου...Αν βρεις τον χρόνο διάβασε το..Μεταφέρει ένα μήνυμα για όλους μας.
Ευχές για μία γλυκιά νύχτα.

kryos είπε...

@dee dee μου
Xάρηκα που πέρασες κι εσύ από το σπιτάκι μου .... και μου άρεσε που σ' άρεσε . :)
Εγώ το έχω πάντως στην βιβλιοθήκη μου ...στο ράφι με τα αγαπημένα .
Να έχεις ένα όμορφο βραδάκι !!.... Σε
μας εδώ είναι λίγο δροσερό σήμερα.

anima είπε...

Kryos μου,

το διάβασα.Υπέροχο,μα μου άφησε ενα περίεργο σφίξιμο στο στομάχι...

kryos είπε...

Καλησπέρα anima μου .
Πιστεύω ότι θα έπρεπε να σου αφήσει ένα σφίξιμο στο στομάχι..όπως το έκανε και σε μένα...δεν είναι κακό αυτό.
Κάποια στιγμή σ' αυτή την ζωή που ζούμε ( την τόσο θαυμαστή ) θα πρέπει να δούμε με άλλο μάτι τις προτεραιότητες μας ... ίσως να τις επανεξετάσουμε αν χρειάζεται.
Μου άρεσε που σ' άρεσε.
Να έχεις ένα υπέροχο σ/κ.

eva είπε...

Πέρασα ν' αφήσω την καλημέρα μου κι έπεσα στην καταπληκτική φωτογραφία που ανέβασες, με το αγαπημένο μου θέμα, σε μια φοβερή λήψη και όλες τις διαπλεκόμενες φιλοσοφικές προεκτάσεις! Φοβερός ο δρόμος σου, krye, με ταξίδεψε δευτεριάτικα!

Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα :))

kryos είπε...

Αγαπημένο σου θέμα η ανατολή Ευαγγελία μου ???
Κι εμένα μου άρεσε πολύ η φωτογραφία όταν την είδα ... υπέροχη με φιλοσοφικές προεκτάσεις όπως γράφεις κι εσύ ... είναι του Roberto Carli και για την ιστορία ο δρόμος βρίσκεται κάπου στην Τοσκάνη .
Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα έστω και λίγο ετεροχρονισμένα :)