Αγαπητέ θεέ

Αφού έδωσα τον λόγο σε μια κυρία 85 ετών ,

νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μιλήσει κι ένας μικρούλης .

Αγαπητέ θεέ λέγεται ένα αγαπημένο μου βιβλίο του
Eric - Emmanuel Schmitt
Είναι τα γράμματα που στέλνει από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται , ο Oscar (ένα μικρό παιδάκι) , σ' ένα θεό που δεν πιστεύει ( τουλάχιστον στην αρχή ).
Ο Oscar δεν σε κάνει ποτέ να τον λυπηθείς .
Είναι πολύ δυνατός μέσα στην αρρώστια του .
Σύντροφος του σ' αυτή την μάχη είναι η θεία Ροζ
( μόνο για τον Oscar , θεία ) .
Μία άγνωστη ηλικιωμένη κυρία ...εθελόντρια ....που κρατάει συντροφιά σε παιδάκια στο νοσοκομείο όταν δεν μπορούν οι γονείς τους.
Αυτούς τους τελευταίους δεν τους συμπαθεί τελευταία ο μικρούλης μας ...δεν μπορεί να τους συγχωρήσει την αλλαγή της συμπεριφοράς τους όταν έμαθαν ότι είναι άρρωστος .
Τους θεωρεί δειλούς...."Η αρρώστια μου κι εγώ είμαστε ένα" δηλώνει.

Αγάπησα το βιβλίο για την αίσθηση που αφήνει .
Χωρίς να χρησιμοποιεί λεκτικούς ακροβατισμούς ( τι γλώσσα να χρησιμοποιήσει ένα παιδάκι δέκα χρονών στα γράμματά του ? )
καταφέρνει να σε περάσει στην "άλλη πλευρά " .
Να δεις την ζωή αλλιώς .
Να αφυπνιστείς.
Έστω και για λίγο.
Όταν το τελειώνεις , αγαπάς τον Oscar μέχρι τα βάθη της ψυχής σου .
Θέλεις να έβρισκες χρόνο να τον πάρεις αγκαλιά
και να μην τον αφήσεις ποτέ.
Και μαζί μ αυτόν , το παιδάκι που ήσουν κάποτε...το παιδί που ζει μέσα σου..που τόσα του υποσχέθηκες κάποτε και τώρα απλά σταμάτησες να το ακούς .
Και όλα τα παιδιά του κόσμου ...μικρά και μεγάλα .
Όταν το πρωτοδιάβασα ήθελα να το μοιράσω σε όλους ... να το κάνω φέιγ βολάν και να βρω τρόπο να μπει σε κάθε αυλή.

Όποιος προτιμά το Internet μπορεί να διαβάσει ολόκληρο το βιβλίο

(είναι μικρό και διαβάζεται μονομιάς )

εδώ

photo:

view from the hospital bed : Stephen Hickel

God's kiss : Damir Rajle

Aν ξαναζούσα την ζωή μου.

"Την επόμενη φορά

θα τολμούσα να κάνω περισσότερα λάθη.
Θα χαλάρωνα, θα γυμναζόμουν,
θα ήμουν πιο ανόητη από όσο ήμουν μέχρι τώρα.
Θα έπαιρνα λιγότερα πράγματα στα σοβαρά.
Θα διακινδύνευα περισσότερο.
Θα ταξίδευα περισσότερο.
Θα ανέβαινα σε περισσότερα βουνά
και θα κολυμπούσα σε περισσότερα ποτάμια.
Θα έτρωγα περισσότερα παγωτά και λιγότερα φασόλια.
Θα είχα ίσως περισσότερα πραγματικά προβλήματα
αλλά λιγότερα φανταστικά.

Βλέπεις, είμαι ένας από αυτούς τους ανθρώπους
που ζουν συνετά και λογικά κάθε ώρα της ημέρας, κάθε μέρα.
Ω, είχα και τις καλές μου στιγμές
και αν έπρεπε να το ξανακάνω θα ήθελα να έχω ακόμα περισσότερες.
Στην πραγματικότητα θα προσπαθούσα να έχω μόνον καλές στιγμές.
Απλά στιγμές τη μία μετά την άλλη,
αντί για μια ζωή με τόσα χρόνια μπροστά από την κάθε μέρα.
Είμαι ένας από αυτούς τους ανθρώπους
που δεν πάνε πουθενά
χωρίς να έχω μαζί μου
το θερμόμετρο, τη θερμοφόρα, το αδιάβροχο, το αλεξίπτωτο.
Αν έπρεπε να το ξανακάνω,
θα ταξίδευα με λιγότερες αποσκευές.

Αν μπορούσα να ξαναζήσω τη ζωή μου,
θα ξεκίναγα ξυπόλυτη, νωρίς την άνοιξη
και θα έμενα έτσι μέχρι το φθινόπωρο.
Θα πήγαινα σε περισσότερους χορούς.
Θα πήγαινα σε περισσότερα λούνα παρκ.
Θα μάζευα περισσότερες μαργαρίτες. "


Ναντίν Στέρ, 85 ετών
Λούισβιλ, Κεντάκι

Blogoπαίχνιδο - Ετσι γράφω..

Με πρόσκληση της Mayas και της Αλεξάνδρας
( σας ευχαριστώ πολύ )
συμμετέχω κι εγώ στο παιχνίδι του γραφικού χαρακτήρα με ένα συγκροτημένο κείμενο και τα
ορνιθοσκαλίσματά μου
Πολύ χαμογελάω τελευταία.... :)

Αντιγράφω τους κανόνες :

1. Γράψε
2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε… )
3. Πόσταρε.
4. Ειδοποία! Απαραίτητα στο τέλος του ποστ γράψε: για το http://autographcollectors.blogspot.com/
5. Προσκάλεσε άλλους 5 ή και περισσότερους blogger να συμμετέχουν. (επίσης απαραίτητα, για να μαζευτούν όσο περισσότερα χειρόγραφα γίνεται).

Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω 5 άτομα να καλέσω .... υπάρχει μεγάλη συμμετοχή και είναι και αργά να ψάχνω... θα καλέσω μόνο την Ευαγγελία και την artou ..ελπίζω να είμαι τυχερός και να είμαι ο πρώτος που τις κάλεσε :)
Για το Autographcollectors λοιπόν ......

Η Ηχώ της ζωής

Ένας πατέρας με το γιό του περπατούσαν στο δάσος. Ξαφνικά το παιδί γλιστρά και υπό το αίσθημα ενός αιχμηρού πόνου κραυγάζει «Αααα». Έκπληκτο ακούει μια φωνή από το βουνό, «Αααα»!

Γεμάτο από περιέργεια, φωνάζει: «Ποιος είναι εκεί»; αλλά η μόνη απάντηση που παίρνει είναι «Ποιος είναι εκεί»; Αυτό το εκνευρίζει, έτσι φωνάζει: «Είσαι ένας δειλός», και η φωνή του απαντά: «Είσαι ένας δειλός»!

Γεμάτος απορία ρωτά τον πατέρα του, «Πατέρα, τι συμβαίνει»;

«Άκου προσεκτικά» του λέει ο πατέρας του και φωνάζει: «Σε θαυμάζω»!

«Σε θαυμάζω»!, αποκρίνεται η φωνή

«Είσαι υπέροχος»!, ξαναφωνάζει ο πατέρας.

«Είσαι υπέροχος»!, έρχεται πίσω η απάντηση.

«Οι άνθρωποι το αποκαλούν Ηχώ», του λέει τότε ο πατέρας του, «εγώ το αποκαλώ Ζωή».

Η ζωή μας ανταποδίδει πάντα ότι δίνουμε! Η ζωή είναι ένας καθρέφτης των ενεργειών μας. Εάν θέλουμε περισσότερη αγάπη, ας δώσουμε περισσότερη αγάπη! Εάν θέλουμε κατανόηση, ας δώσουμε κατανόηση και σεβασμό. Εάν θέλουμε τους ανθρώπους να είναι υπομονετικοί μαζί μας και να μας σέβονται, ας δώσουμε υπομονή και σεβασμό!

Η ζωή μας δεν είναι μια σύμπτωση, αλλά ένας καθρέφτης των πράξεών μας.

Δεν το έγραψα εγώ αυτό το κείμενο ...μου το έστειλαν με mail ... επειδή όμως συμφωνώ αποφάσισα να το βάλω εδώ ... Να έχετε ένα υπέροχο Μήνα !!!