Με αφορμή ένα post της γλυκιάς Νατάσσας ....
Εγώ ..............θα συνεχίσω........
Εσύ ..............θα συνεχίσεις......
Αυτός ............θα συνεχίσει.......
Αυτή .............θα συνεχίσει.......
Αυτός ............θα συνεχίσει.......
Αυτή .............θα συνεχίσει.......
Εμείς ............θα συνεχίσουμε......
Εσείς ............θα συνεχίσετε.......
Αυτοί ............θα συνεχίσουν.......
Πάντως όλοι θα συνεχίσουμε ... δεν γίνετε αλλιώς ..δεν μπορείς να βγεις από το παιχνίδι...το παιχνίδι είναι είτε όμορφο είτε άσχημο αναλόγως την οπτική γωνία του καθενός αλλά στημένο από άλλους ..σίγουρα δεν ξέρουμε τους κανόνες.
Ακόμη κι αν κάποιος από απελπισία αποφασίσει να βγει , κανείς δεν του εγγυάται ότι δεν θα τον βάλουν "αλλαγή" αργότερα.
Ακόμη κι αν κάποιος από απελπισία αποφασίσει να βγει , κανείς δεν του εγγυάται ότι δεν θα τον βάλουν "αλλαγή" αργότερα.
Που πάμε όμως ...αυτό είναι καθαρά θέμα πίστης.. πολλοί θα πουν ότι όλα τελειώνουν με τον θάνατο...εγώ δεν το πιστεύω αυτό αλλά δεν μπορώ και να το αποδείξω σε κανέναν..κανένας δεν μπορεί να αποδείξει οτιδήποτε..αν όλο αυτό που ζούμε είναι ένα σχολείο , υπάρχει ποτέ περίπτωση να αποφοιτήσουμε ? πάντως σίγουρα μια ζωή δεν φαίνεται να φτάνει.
Πότε . Χρόνος στο σύμπαν είναι κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που μετράνε τα ρολόγια μας...στην ουσία δεν υπάρχει..κατά μία έννοια όλα έχουν ήδη συμβεί...σαν ένα μικρό έντομο σ' ένα τεράστιο δέντρο...κάθε φορά που επιλέγει ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσει νομίζει ότι το καινούριο κλαδί που συναντάει μόλις δημιουργήθηκε..αλλά το δέντρο υπήρχε πάντα...και μαζί του όλες οι δυνατότητες-επιλογές.
Γιατί . Δεν θα το μάθουμε ποτέ μάλλον...ακόμα κι αν ένα υπέρτατο ον μας το ψιθυρίσει στο αυτί σε κάποιο όνειρο μας ποιος μας εγγυάται ότι μας λέει αλήθεια ? η ότι ξέρει την αλήθεια ?
Οπότε μας μένει μόνο το πως ... είναι δυνατόν να στέκει μόνο του ? ένα ταξίδι χωρίς προορισμό ? μια δοκιμασία χωρίς αρχή και τέλος ?
Σ 'αυτό το πως όμως , η αλήθεια είναι ότι συμμετέχουμε ..κάθε μέρα επιλέγουμε το πως.....μπορούμε να επιλέξουμε το μαύρο...μπορούμε όμως να επιλέξουμε και το ουράνιο τόξο ... μπορώ να επιλέξω την απομόνωση ..μπορώ όμως και να επιλέξω να βγω έξω και να σε γνωρίσω...να σε ερωτευτώ.
Μπορούμε να πετάξουμε όλα τα αρνητικά από πάνω μας....την κακία...τον φθόνο...το μίσος..την ζήλεια...και να βγάλουμε από την ζωή μας όλους όσους τα εκφράζουν στον περίγυρο μας....να τους αφήσουμε να πάνε παραπέρα να παίξουν με τα κουβαδάκια τους...ξέρουμε πόσο κακό κάνουν..σε μας αλλά πιο πολύ στους ίδιους... τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα χαρακτηρίζονται έτσι για το κακό που κάνουν , όχι στους άλλους αλλά σ' αυτόν που τα διαπράττει.
Και εμείς να αποφασίσουμε να αγαπήσουμε τόσο πολύ τον εαυτό μας που αυτή η αγάπη να ξεχειλίσει και στους γύρω μας....να δημιουργήσουμε σχέσεις με υπέροχα αξιαγάπητα πλάσματα...να επιλέξουμε την ομορφιά..να γίνουμε φάροι καλοσύνης.
Είναι τόσο εύκολο αυτό ? Μου φαίνεται τόσο απλό όταν το κάνει η μητέρα Τερέζα και τόσο μεγάλο βουνό όταν πάω εγώ να το εφαρμόσω...γιατί δεν μαθαίνω από τα λάθη μου ? Γιατί τα επαναλαμβάνω ? Γιατί πονάω ?
Κάποιος που πιστεύει στο κάρμα θα μας πει ότι πριν κατέβουμε για μια ακόμα φορά στη γη , για ένα ακόμα σεμινάριο , επιλέγουμε προσωπικότητα...αυτή θα μας βοηθήσει να πάρουμε τα μαθήματα που πρέπει στον δρόμο για την τελειοποίηση μας.
Είμαστε λοιπόν δέσμιοι της προσωπικότητας μας ?
Είναι τόσο εύκολο αυτό ? Μου φαίνεται τόσο απλό όταν το κάνει η μητέρα Τερέζα και τόσο μεγάλο βουνό όταν πάω εγώ να το εφαρμόσω...γιατί δεν μαθαίνω από τα λάθη μου ? Γιατί τα επαναλαμβάνω ? Γιατί πονάω ?
Κάποιος που πιστεύει στο κάρμα θα μας πει ότι πριν κατέβουμε για μια ακόμα φορά στη γη , για ένα ακόμα σεμινάριο , επιλέγουμε προσωπικότητα...αυτή θα μας βοηθήσει να πάρουμε τα μαθήματα που πρέπει στον δρόμο για την τελειοποίηση μας.
Είμαστε λοιπόν δέσμιοι της προσωπικότητας μας ?
Ότι και να μας πουν...ότι και να διαβάσουμε...όσα και να δούμε ... μπορούν να μας
αλλάξουν ?
Η απλώς κάθε προσπάθεια για βελτίωση είναι σαν να μετακινούμε
τα έπιπλα στην φυλακή μας ?
Η απλώς κάθε προσπάθεια για βελτίωση είναι σαν να μετακινούμε
τα έπιπλα στην φυλακή μας ?
Σταματάω να αναρωτιέμαι και πάω για ουζάκι :)
13 σχόλια:
Δηλαδή εσυ τώρα είσαι για ουζάκι και απλά πέταξες σε μας την μπάλα της σκέψης ε;
Δεν πήγα να δω την αφορμή της ανάρτησής σου στην mauve ακόμα.
Ποιός να έχει τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα; Κανείς.
Νομίζω πως όπως δεν βιώσαμε συνειδητά την γέννησή μας έτσι δεν θα συνειδητοποιήσουμε και τον θάνατό μας.
Τώρα γιατί - αφού γνωρίζουμε πως η ζωή είναι ένας περίπατος μες την αιωνιότητα - συνεχίζουμε να είμαστε μίζεροι, μικρόψυχοι και αχάριστοι δεν το καταλαβαίνω.
Γιατί προτιμούμε τον πόλεμο απ΄την ειρήνη, τον εγωισμό απ΄τα δώρα της αγάπης όταν την δίνεις, την απληστία απ΄την σωφροσύνη και πάει λέγοντας;
Προτείνω το ρήμα αγαπώ σε όλους τους χρόνους, σε ενικό και πληθυντικό γιατί είναι ο μόνος δρόμος προς την ζωή. Την ζωή που χαίρεσαι, την συνειδητοποίηση των δώρων της, της ελευθερίας να είσαι ο εαυτός σου, ΕΣΥ αυτό το μοναδικό, ανεπανάληπτο πλάσμα που έφτιαξε η ίδια η ζωή με χώμα και νερό και έπλασαν οι καρδιές των γονιών μετά την ένωσή τους.
Πόση αξία αλήθεια θα είχε η ζωή χωρίς τον θάνατο να στέκει απειλητικά σε κάθε της - σχεδόν - βήμα;
Θέλω ούζο τώρα!!!!
Θα ήθελα πολύ Αλεξάνδρα μου να πίναμε ένα ουζάκι και να συζητούσαμε...συνδυάζεις υπέροχα ευγένεια , ταπεινοφροσύνη και καλή καρδιά με ένα κοφτερό μυαλό...επίσης έχουμε την ίδια ηλικία και διαβάζεις αγαπημένα μου βιβλία...θα σε ήθελα πολύ για φιλαράκι μου :)
Τώρα στο θέμα μας..έχεις απόλυτο δίκιο...αν συνειδητοποιούσαμε το πόσο κοντά είμαστε στο θάνατο κάθε στιγμή ίσως να ήμασταν διαφορετικοί...ίσως να αγαπούσαμε την ζωή περισσότερο...και τις ζωές των άλλων.
Δυστυχώς πολλοί από εμάς ξέρουμε που είναι το μονοπάτι,λίγοι όμως περπατάμε επάνω του.
Παρασυρόμαστε από την καθημερινότητα...ενεργούμε σχεδόν πάντα μηχανικά και αναβάλουμε την πραγματική ζωή στο προσεχές μέλλον...δεν βλέπουμε γύρω μας ενώ υπάρχουν τόσες ευκαιρίες να δείξουμε τον καλό μας εαυτό...να βοηθήσουμε...να χαρούμε μέσω της προσφοράς.Κάποτε πρέπει να ξυπνήσουμε..όχι κάποτε..ΤΩΡΑ.
(μην το πάρεις προσωπικά..εσένα σε κόβω για ξύπνια :) ) Για μένα μιλάω.
Χάρηκα που πέρασες από το e-σπίτι μου...να έρχεσαι συχνά :)
μμμ και εγώ όταν με βασανίζουν τέτοια ερωτήματα προτιμώ να πάω για ουζάκι όμως κάποια στιγμή έρχεσαι αντυπέτωπος με τα γιατί της ζωής σου και πρέπει να τα λύσεις μια και καλή γιατί αλλιώς θα σε δέσουν ακι αθ τα κουβαλάς πάντα μαζί σου αναπάντητα
την καλησπέρα μου και χρόνια πολλά
Το κακό η καλό μ αυτά τα ερωτήματα
είναι ότι (όπως είπε και η Αλεξάνδρα)
θα μείνουν πάντα αναπάντητα.
Στο ενδιάμεσο ας χαρούμε την ζωή και όσα υπέροχα έχει να μας δώσει..ειδικά εσύ που την έχεις κι όλη μπροστά σου :)
Κι εσύ για ουζάκι ?
μ αρέσει!!!
είναι η καλύτερη εποχή
θα υπάρχει πάντα κακία, φθόνος, αδικία.
ακριβώς όπως θα υπάρχει πάντα καλοσύνη, θαυμασμός και δίκαιοι άνθρωποι.
έχουμε πολλά συναισθήματα
γιατί ακριβώς είμαστε πολύπλοκα όντα.
δεν μπορείς να 'πετάξεις' τα αρνητικά απο πανω σου
όπως δεν μπορείς νάσαι ΣΥΝΕΧΕΙΑ μες την τρελλή χαρά.
κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να μπορώ να με κοιτάζω ίσια στα μάτια.
αλλά μια χαρά μπορώ να θυμώνω, να ενοχλούμαι με ό,τι δεν μου αρέσει.
μητέρα τερέζα? ποτέ.
είμαι πολύ κυνική για να θυσιαστώ.
κι επειδή ο κόσμος είναι τεράστια αχαλίνωτη έννοια και νοιώθω πολύ μυρμήγκι
κάνω το καλύτερο μου
στον δικό μου μικρόσκοσμο.
εκεί φτάνω.
τουλάχιστον εδώ κάνω την διαφορά.
αυτά σκέφτηκα όσο πίνεις ουζάκι!
κ α λ ό μ ή ν α!
Maya μου..
"κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να μπορώ να με κοιτάζω ίσια στα μάτια"
Νομίζω ότι εδώ τα είπες όλα.
Διάβαζα σ ένα βιβλίο ...
Κάποτε μία "μεγάλη" δημοσιογράφος του CNN
πήγε στην Ινδία για να πάρει συνέντευξη από την μητέρα Τερέζα ... την ρώτησε πως μπορεί η ίδια να βοηθήσει..κάποιο αφιέρωμα ίσως σε ώρα ακροαματικότητας.
Της απάντησε πως δεν θέλει τίποτα τέτοιο ..αν θέλει να βοηθήσει... να κατέβει αύριο η ΙΔΙΑ ..να βρει στον δρόμο κάποιο απελπισμένο και να τον πείσει πως δεν είναι μόνος του.
Βλέπεις ότι ακόμα κι αυτή δεν ήθελε να φτιάξει τον κόσμο...για τον μικρόκοσμο της προσπαθούσε.
Προσωπικά τώρα.. δεν την ξέρω την κυρία ούτε ξέρω τα κίνητρα της..ούτε την έχω σαν πρότυπο...κι εγώ πιστεύω ότι είμαστε πολύπλοκα όντα κι έχουμε και την "σκιά" μας που θα 'λεγε κι ο Γιούνγκ.
Πιστεύω όμως ότι όλα έχουν ένα σκοπό...πιστεύω ότι είμαστε σ ένα σχολείο ..δεν είναι πρόβλημα να θυμώνεις με το άδικο..είναι φυσιολογικό..αλλά θα ήταν "πρόβλημα" να ήσουν ας πούμε π.χ άπληστη...Τότε δεν θα υπήρχε τρόπος να γλυτώσεις το "μάθημα"..θα το έφερνε η ζωή έτσι.
Γι αυτό και είναι τόσο όμορφη :)
κατά το "όλα πληρώνονται" ε?
να σου πω όμως κάτι?
κι εκεί είναι που γίνομαι φρικτή:
όταν με έχουν αδικήσει, πολύ,
δεν μου φτάνει να το βρουν μπροστά τους.
θέλω ΑΠΟ ΜΕΝΑ να καταλάβουν.
δεν είμαι σε καμία περίπτωση μητέρα τερέζα...
ούτε εκδικητική.
αλλά θέλω το αίμα μου πίσω.
χωρίς να σκάσω για να το αποκτήσω.
αλλά αν συμβεί,
τι να σου πω,
οτι δεν θα είναι ικανοποίηση?
θα είναι.
ψέματα δε λέω :))))))
...αλλού το πήγαμε αλλά.
καλησπέρα μας
χχχχχχχχχχχ
Προσωπικά πιστεύω ότι η "τιμωρία" του "κακού" είναι άμεση.. δηλ:
Δεν πιστεύω ότι θα γίνει κάποτε ..
"όλα πληρώνονται" ..πιστεύω ότι συμβαίνει ΤΩΡΑ.
Είναι μικρή τιμωρία για τον "λίγο" το ότι είναι λίγος?
Είναι μικρή τιμωρία για τον φθόνο το ότι τον νιώθεις? Το ότι σου δηλητηριάζει όλο το είναι σου? Κάθε μέρα ?
Είναι μικρή τιμωρία για την κακία το ότι την κουβαλάς σαν μαύρη αύρα γύρω σου ? Το ότι προσελκύει γύρω σου άτομα του ίδιου δυναμικού ?
Παρ όλα αυτά κι εγώ πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να θέλει να "εκδικηθεί" κάτι που με πείραξε πολύ ... άνθρωποι είμαστε .
Καλημέρα μας
πώς είναι δυνατόν?
1. να το δω με τόση καθυστέρηση (φτου μου)
2. να λες τόσο συμπυκνωμένα πράγματα
3. να συμφωνώ τόσο πολύ
4. να σου έδωσε ένα τόσο δα μικρό ποστάκι έναυσμα για όλα αυτά?
5. να έχω επιστρέψει μόλις χτες από Καβάλα (!!!!) ???
πώς?
ετοίμασα ένα κείμενο στο word να το κάνω copy paste εδώ...
όμως τελικά προτιμώ να μην το γράψω εδώ...
δεν είμαι καλή σ' αυτό τελευταία, ίσως φταίει και η αδιαθεσία που έχω εδώ και 2 μέρες ... μου φέρνει κακοκεφιά...
σου εξηγούσα λοιπόν γιατί το έγραψα αυτό το κατεβατό με της προσωπικές αντωνυμίες... και σου γραψα και μερικά σχόλια για όσα αναφέρεις...
όμως
το αφήνω για να το συζητήσουμε πάνω από ένα καραφάκι με ούζο, έχοντας δίπλα μας τη θάλασσα του Μπάτη, κι από πάνω αχτίδες ήλιου και όχι βροχή όπως σήμερα (γκρρρρρρ...γκρίνια... με χαλάει στ' αλήθεια πολύ η σημερινή βροχή... δεν είμαι στα καλά μου)
τόσο κοντά & τόσο μακρυά
μαζί
ε?
Καλώς την :)))
Ήσουν εδώ ε?????
Γι αυτό άκουγα στον αέρα μουσική αυτές τις μέρες ?
Γι αυτό το ηλιοβασίλεμα είχε περισσότερο μωβ απ ότι συνήθως ?
Και γι αυτό μόλις έφυγες χάλασε ο καιρός ?
Έπρεπε να το καταλάβω ότι κάτι τρέχει
:)
Δηλαδή μου λές ότι επιτέλους βρήκα έναν άνθρωπο να συμφωνεί ΠΟΛΥ μ όλα αυτά τα περίεργα που έχω στο μυαλό μου ? :)
Το ουζάκι στον Μπάτη ( ενημερωμένη σε βρίσκω ) το δένω σαν υπόσχεση ...γιατί όμως κακόκεφη ? εμένα μ αρέσουν αυτές οι τελευταίες βροχούλες....καμμιά φορά βγαίνω επίτηδες έξω να βραχώ ...είναι όπως όταν κάνω σκι ...πέφτω επίτηδες στο τέλος για να βάλω τα μούτρα μου στο χιόνι...
υπάρχουν πιθανότητες θεραπείας ? ¨:)
Χάρηκα πολύ που πέρασες από το σπιτάκι μου...μην χάνεσαι
καλημέρα ....
(σου το ξανάγραψα μου λείπει ένα όνομα)
χάνομαι γιατί μόνο έτσι τα καταφέρνω με τις ισορροπίες... βαριέμαι εύκολα κι άλλες πάλι φορές μένω σιωπηλή... (όχι απαραίτητα "βουλιαγμένη")
αυτό με τη βροχή το 'χω κι εγώ & μου αρέσει ιδιαίτερα!
διάβασα ότι λείπεις εκτός... η λύση των net cafe δεν είναι και ό,τι καλύτερο...
τώρα που το θυμήθηκα και το "όστρια" μου αρέσει πολύ & γενικά ό,τι είναι ακριβώς δίπλα στο κύμα
με την πόλη σου είμαι "δεμένη" από παιδί... έχω λατρεμένους συγγενείς που ζουν εκεί & την ξέρω αρκετά καλά... με την εγνατία οδό τώρα πια η επικοινωνία πιο εύκολη από ποτέ...
αφήνω καλημέρα
(εγώ ακόμη μπουκωμένη με συνάχια & βήχες... αλλά στο πόδι)
(αυτή η λεκτική επαλήθευση είναι ολίγον κουραστική... είναι απαραίτητη λες? επίσης κάνε τα σχόλια σε pop up παράθυρο είναι προτιμότερο γιατί φαίνεται ταυτόχρονα η ανάρτησή σου... α, και βάλε και καμιά μουσική να παίζει!!!)
φιλιά είπα?
Καλημέρα Νατάσσα μου !!!
Φιλιά δεν είπες...όχι..παρέλειψες :)
Από τις 3 προτάσεις που έκανες έχω ήδη εκπληρώσει τις 2 ( δεν είχα ψάξει τις ρυθμίσεις )..Για την μουσική δεν ξέρω πως γίνεται...ακόμα...θέλω τα φώτα σου.
Καταλαβαίνω πολύ καλά αυτό που είπες με το χάνομαι-ισορροπίες...κι εγώ το έχω αυτό ... και είναι πολύ φυσιολογικό νομίζω...αρκεί να μην το παρακάνεις :)
Εγώ πάλι τα τελευταία χρόνια δεν μπορώ τον πολύ ήλιο...δεν ξέρω τι μου συμβαίνει..θέλω να κλείνομαι μέσα...πιο πολύ μου πάει η βροχούλα κι εκείνα τα απογεύματα που πέφτει ο ήλιος πριν το σούρουπο...είναι η καλύτερη μου ώρα... να βλέπω να νυχτώνει και να είμαι έξω...και ειδικά το καλοκαίρι στη θάλασσα που λατρεύω .
Αυτό το "βαριέμαι εύκολα" να το περιορίσεις :) δεν σου κάνει καλό νομίζω :)
Ακόμα κρυωμένη ??? είναι δυνατόν να σε αγάπησε τόσο ο ιός??
Χάρηκα που πέρασες από εδώ...μου αρέσει κι εμένα η αύρα που αφήνεις .
Να έχεις μία υπέροχη μέρα ... και περαστικά σου επιτέλους!!!
φιλιά
Δημοσίευση σχολίου