Αναρωτιέμαι....γράφοντας

Με αφορμή ένα post της γλυκιάς Νατάσσας ....

Εγώ ..............θα συνεχίσω........

Εσύ ..............θα συνεχίσεις......
Αυτός ............θα συνεχίσει.......
Αυτή .............θα συνεχίσει.......

Εμείς ............θα συνεχίσουμε......

Εσείς ............θα συνεχίσετε.......

Αυτοί ............θα συνεχίσουν.......

Πάντως όλοι θα συνεχίσουμε ... δεν γίνετε αλλιώς ..δεν μπορείς να βγεις από το παιχνίδι...το παιχνίδι είναι είτε όμορφο είτε άσχημο αναλόγως την οπτική γωνία του καθενός αλλά στημένο από άλλους ..σίγουρα δεν ξέρουμε τους κανόνες.
Ακόμη κι αν κάποιος από απελπισία αποφασίσει να βγει , κανείς δεν του εγγυάται ότι δεν θα τον βάλουν "αλλαγή" αργότερα.

Που πάμε όμως ...αυτό είναι καθαρά θέμα πίστης.. πολλοί θα πουν ότι όλα τελειώνουν με τον θάνατο...εγώ δεν το πιστεύω αυτό αλλά δεν μπορώ και να το αποδείξω σε κανέναν..κανένας δεν μπορεί να αποδείξει οτιδήποτε..αν όλο αυτό που ζούμε είναι ένα σχολείο , υπάρχει ποτέ περίπτωση να αποφοιτήσουμε ? πάντως σίγουρα μια ζωή δεν φαίνεται να φτάνει.

Πότε . Χρόνος στο σύμπαν είναι κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που μετράνε τα ρολόγια μας...στην ουσία δεν υπάρχει..κατά μία έννοια όλα έχουν ήδη συμβεί...σαν ένα μικρό έντομο σ' ένα τεράστιο δέντρο...κάθε φορά που επιλέγει ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσει νομίζει ότι το καινούριο κλαδί που συναντάει μόλις δημιουργήθηκε..αλλά το δέντρο υπήρχε πάντα...και μαζί του όλες οι δυνατότητες-επιλογές.

Γιατί . Δεν θα το μάθουμε ποτέ μάλλον...ακόμα κι αν ένα υπέρτατο ον μας το ψιθυρίσει στο αυτί σε κάποιο όνειρο μας ποιος μας εγγυάται ότι μας λέει αλήθεια ? η ότι ξέρει την αλήθεια ?

Οπότε μας μένει μόνο το πως ... είναι δυνατόν να στέκει μόνο του ? ένα ταξίδι χωρίς προορισμό ? μια δοκιμασία χωρίς αρχή και τέλος ?

Σ 'αυτό το πως όμως , η αλήθεια είναι ότι συμμετέχουμε ..κάθε μέρα επιλέγουμε το πως.....μπορούμε να επιλέξουμε το μαύρο...μπορούμε όμως να επιλέξουμε και το ουράνιο τόξο ... μπορώ να επιλέξω την απομόνωση ..μπορώ όμως και να επιλέξω να βγω έξω και να σε γνωρίσω...να σε ερωτευτώ.

Μπορούμε να πετάξουμε όλα τα αρνητικά από πάνω μας....την κακία...τον φθόνο...το μίσος..την ζήλεια...και να βγάλουμε από την ζωή μας όλους όσους τα εκφράζουν στον περίγυρο μας....να τους αφήσουμε να πάνε παραπέρα να παίξουν με τα κουβαδάκια τους...ξέρουμε πόσο κακό κάνουν..σε μας αλλά πιο πολύ στους ίδιους... τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα χαρακτηρίζονται έτσι για το κακό που κάνουν , όχι στους άλλους αλλά σ' αυτόν που τα διαπράττει.

Και εμείς να αποφασίσουμε να αγαπήσουμε τόσο πολύ τον εαυτό μας που αυτή η αγάπη να ξεχειλίσει και στους γύρω μας....να δημιουργήσουμε σχέσεις με υπέροχα αξιαγάπητα πλάσματα...να επιλέξουμε την ομορφιά..να γίνουμε φάροι καλοσύνης.

Είναι τόσο εύκολο αυτό ? Μου φαίνεται τόσο απλό όταν το κάνει η μητέρα Τερέζα και τόσο μεγάλο βουνό όταν πάω εγώ να το εφαρμόσω...γιατί δεν μαθαίνω από τα λάθη μου ? Γιατί τα επαναλαμβάνω ? Γιατί πονάω ?

Κάποιος που πιστεύει στο κάρμα θα μας πει ότι πριν κατέβουμε για μια ακόμα φορά στη γη , για ένα ακόμα σεμινάριο , επιλέγουμε προσωπικότητα...αυτή θα μας βοηθήσει να πάρουμε τα μαθήματα που πρέπει στον δρόμο για την τελειοποίηση μας.
Είμαστε λοιπόν δέσμιοι της προσωπικότητας μας ?

Ότι και να μας πουν...ότι και να διαβάσουμε...όσα και να δούμε ... μπορούν να μας

αλλάξουν ?

Η απλώς κάθε προσπάθεια για βελτίωση είναι σαν να μετακινούμε
τα έπιπλα στην φυλακή μας ?

Σταματάω να αναρωτιέμαι και πάω για ουζάκι :)

Το τσουρέκι της mayas

Στην αρχή το ερέθισμα....
μια εικόνα...μια μυρωδιά...μια λέξη.
Μετά μια σκέψη που δεν απορρίπτεται ..ντύνεται με διάθεση και προσμονή.
Απόφαση.
- Φέτος θα κάνω τσουρέκια .
Τα υλικά....μαγικά..μαγική και η αναζήτηση τους...προσπάθεια...επιλογή...χρόνος.
Συγκέντρωση.
Το αλεύρι...σιτάρι..χώμα...ήλιος...σύμπαν...υλικό από προηγούμενους κόσμους που χάθηκαν..η μήπως όχι ?
Το αυγό...γέννημα ενός τέλειου πλάσματος... που έβαλε τα πάντα εκεί μέσα.......σπόρος δημιουργίας.
Το γάλα...δώρο ανάπτυξης.
Όλα αυτά θα αναμιχθούν....κόσμοι ολόκληροι θα μπλέξουν και θα αλλάξει η δομή τους...με την προσπάθεια του δημιουργού .... συναισθήματα θα εισχωρήσουν από τα δάχτυλα του πλάστη στα πρωτογενή υλικά...ενέργεια από την ψυχή του..θα ανακατευτεί μαζί τους...θα τα ποτίσει μέχρι τον πυρήνα τους.
Κι ένας καινούριος κόσμος θα δημιουργηθεί...σαν τέλειος πίνακας ζωγραφικής...θα υλοποιηθεί η αρχική σκέψη σιγά σιγά...με την βοήθεια τεράστιων συμπαντικών δυνάμεων που ο δημιουργός έχει ...πολλές φορές χωρίς να το γνωρίζει....με το νερό...με την φωτιά.

Κάποτε η μεταμόρφωση θα ολοκληρωθεί.
Μία εικόνα που από απλή σκέψη πέρασε στην σφαίρα του "πραγματικού".
Μυρωδιά νέα θα απλωθεί στον χώρο...να μεταδώσει την είδηση.

Εκείνη την στιγμή καινούρια συναισθήματα θα προκύψουν...χαράς..ολοκλήρωσης...περηφάνειας.

-Το τσουρέκι μου βγήκε ΑΠΑΙΧΤΟ
και σε εμφάνιση
ΚΑΙ σε γεύση!!!!
είμαι απίστευτα περήφανη!!

Και στό τέλος η προσφορά ...το πολύτιμο δημιούργημα θα θρέψει αγαπημένα πρόσωπα ..όχι ...δεν είναι απλώς ένα τρόφιμο....θα ενσαρκωθεί μέσα τους...θα γίνει γέφυρα αγάπης .

Θα μου στείλεις ένα κομμάτι maya μου ?


Αφιερωμένο με όλη την αγάπη μου σε όλους αυτούς - γνωστούς και άγνωστους -
που μπορούν μέσα σε ένα μικρό μαύρο σπόρο να δουν μία πανέμορφη μηλιά με
κατακόκκινα μήλα ...
Ελπίζω και εύχομαι να είστε πολλοί.